بهروز مبصری
تئوری موسیقی را نزد چه کسی آموختید؟
دبستان که می رفتم پدرم مرا برد به هنرستان ملی موسیقی. آقای گلزاری مسئول ثبت نام بود و آقای پورتراب استاد تئوری موسیقی. به کلاس ایشان رفتم، نت ها را که درس می داد یک بار از من پرسید که دو بعلاوه یک چه می شود؟ من گفتم سه. منظور ایشان نت دو بود که بعلاوه نت یک می شود نت “ر” چندبار گفتند من هم گفتم سه. دبستان میرفتم و رابطه ریاضی و نت ها را نمی دانستم به هر حال یادم می آید کلاس آقای پورتراب که تمام می شد می رفتم در کلاس استاد حسین تهرانی و دست پنجه ایشان را می دیدم که چطور تنبک می نوازد. گاهی هم اجازه می گرفتم سرکلاس ایشان می نشستم و تماشا می کردم که او چگونه اینطور استادانه با صدای تنبک خود همه را مجذوب می کرد. بله کلاس تئوری را نزد آقای پورتراب گذراندم….
تحصیلات خود را در کجا گذراندید؟
تا دوره راهنمایی در ایران بودم ۱۳ ساله بودم که پدرم فوت کرد. مادربزرگم نیز از بلندی پرت شده بود و فلج بود. مادرم هم با یک پانسیون در فرانسه تماس گرفت و یک معرفی نامه هم از فرهاد مشکوه گرفتم که در فرانسه کجا بروم و چگونه ادامه تحصیل بدهم. دو تا کنکور داشت تا وارد آکادمی بشوم. یک معلم خصوصی گرفتم و سه ماه تابستان را مرتب تمرین کردم. پیانو هم نداشتم اجاره کرده بودم. بعد از سه ماه امتحان که دادم رد شدم. امتحان عملی را از اینترمتزو شوپن را باید می زدم و انواسیونهای باخ که خیلی مشکل است یک قطعه هم از نوکتورهای شوپن.
به هر حال رد شدم و مانده بودم که پشت تلفن چی به مادرم بگویم از اینکه او را مایوس و ناراحت می کردم خیلی نگران بودم اما در سال بعد به هر زحمتی بود رفتم امتحان دادم و قبول شدم و بعد با هزار مکافات دیپلم گرفتم. یک مسئله ای را برایتان بگویم در دبیرستان، آنجا تاریخ موسیقی را می خواندیم، تاریخ ملل اروپا یاد می گرفتیم، مثلاً زمانیکه سمفونی پاستورال بتهون ساخته شده یا اروئیکا ساخته شده اینها در زمان جنگ ساخته شده… پس باید تاریخ جنگها را هم می خواندم.
بعد از دیپلم وارد دانشگاه کنسرواتوار ناسیونال دوپاقی (کنسرواتوار ملی پاریس) شدم و با مدرک فوق لیسانس فارغ التحصیل شدم. در دانشگاه سه تا ساز باید می زدم. پیانو، ویولنسل و کلاوسن.
چه سالی با اسماعیل دیبا آشنا شدید؟
من سال ۱۳۶۰ به ایران آمدم. رفتم نزد مرحوم دکتر داریوش صفوت، ایشان به من گفتند که سبکی در پیانو هست که ایرانی است و مهجور مانده از من خواستند که بروم دنبال این سبک. رفتم نزد منوچهر صانعی و از طریق ایشان با اسماعیل دیبا آشنا شدم. وقتی پیانو ایشان را شنیدم متوجه شدم با کوکهای غیرمتداول نوازندگی می کند و برای من خیلی جالب بود مدت ۴ سال نزد ایشان کار کردم. آقای بهرام دهقانیار از شاگردان خوب ایشان است و یک پیانیست بی نظیر که تحصیل کرده آلمان است و تنها کسی است که شیوه آقای دیبا را به بهترین وجه می نوازد.
آیا شیوه ای که شما نوازندگی می کنید متکی به شیوه جواد معروفی است یا اسماعیل دیبا؟
نمی دانم، جوابش سخت است اما این را می گویم که ردپای تعلیمات آقای معروفی را در سازم دارم. رفته در روح و روانم و پاک نمی شود!
۱ نظر