ریتم و ترادیسی (۱۲)

از این رو حرکات رخ داده برای سمت چپ (یا راست) بدن منطقاً بر سمت چپ (یا راست) خط مرکزی نمایش داده می شود. نمادها در ستون ها قرار می گیرد: مستطیل ها به منظور نشان دادن جهتْ تغییر شکل می یابند، رنگ و/یا سایه برای نشان دادن سطح استفاده می شود، و طول برای نشان دادن کشش زمانی اسفاده می شود. نمادهای ویژه ای برای نشان دادن مفاصل (شانه ها، زانوها، انگشتان)، برای سطوح بدن (کف دست، صورت، و قفسه ی سینه) استفاده می شوند، و علائم ویژه ای می تواند برای طیف وسیعی از کنش ها مانند لمس کردن، سُریدن، محکم کوبیدن، دست زدن، و… استفاده شود. معرفیِ در دسترسی از نت نویسی لِیبا می تواند در دیوان نت نویسی رقص یافت شود (نک. اینجا).

برای مثال، شکل ۱۵ دو میزان از یک رقص تانگو را در نت نویسی لِیبا، ضبط شده توسط آندِریاس مآگ نشان می دهد (نک. اینجا). دو ستون وجود دارد زیرا دو رقاص وجود دارد، و نت نویسی با توصیفات کلامیِ حرکات غیر معمول یا مشخصه تکمیل شده است. سبک های مختلف رقص مجموعه های متفاوتی از نمادهای تخصصی دارند.

۱.۱۱. نت نویسی تَردستی

تردستی عملِ مکرر پرتاب تعدادی شئ (معمولاً توپ) به هوا و گرفتن مجدد آنهاست. اینْ به مهارت و چالاکی نیاز دارد زیرا هیچ دستی در یک زمان بیش از یک توپ را نگه نمی دارد و معمولاً تعداد توپ ها بیشتر از تعداد دست هاست. مانند موسیقی، حرکت ها باید به صورت ریتمیک اجرا شوند. مانند رقص، حرکت ها باید از نیروی جاذبه تبعیت کنند.

در طول این سال ها، تردست ها راه های مختلفی را برای نت نویسی هنرشان ایجاد کرده اند. برخی نت نویسی ها انعطاف پذیرتر ند (می توانند طیف وسیعی از الگوهای مختلف را شرح دهند) و برخی فشرده تر. یک نوآوری جدید “نت نویسی تردستی مبتنی بر ضرب” از لوک بارِج است (تفسیرشده در پایگاه اینترنتی تردستی در این لینک) که آنچه هر دست در هر ضرب از زمان انجام می دهد را نت نویسی می کند. راهنمای الگوهای تردستیِ جامع بیوِر (نک. اینجا) نوشته شده برای «تردست ها، ریاضی دان ها و دیگر افراد کنجکاو»، مروری ارزشمند بر فنون و نت نویسی های تردستی («مانند ورق موسیقی [برگه ی نت؟] برای تردست ها») را انجام، و انواعی از نتایج ریاضی مرتبط را شرح داده است.

شاید محبوب ترین نت نویسی جابجاییِ مکانی باشد (نک. Tiemann and Magnusson 1991 و اینجا) که پرتاب ها را با استفاده از اعداد صحیحی که مشخص کننده ی تعداد ضرب ها در آینده یعنی هنگام پرتاب مجدددِ شئ هستند بیان می کند. از آنجایی که محدودیت های زیادی وجود دارد (هیچ دستی بیش از یک توپ را نگه نمی دارد، توپ ها باید در حالت پرواز پس از زمان کوتاهی به یک دست برگردند) این الگوهای صحیح نمایان گر الگوهای تردستی هستند. بیوِر (نک. اینجا) شرح منطقی ای از فرآیندی که شامل زمان، مکان (برای مثال، دست چپ یا راست، آرنج، زانو)، و موقعیتِ (به سمت چپ، راست یا سمت راستِ بدن) پرتاب، موقعیت و مکان دریافت، و مدت زمانِ در هوا ماندن است انجام داده است. از این رو، و با مفروضات صوری، او مبنای جابجاییِ مکانی را که نت نویسی مختصری را برای استفاده ی همگانی در اختیار قرار می دهد استخراج کرده است.

شکل ۱۶. هر پله در «نت نویسی نردبانی» یک نقطه ی زمانی (تقریباً برابر) را بازنمایی می کند. توپ ها به وسیله ی خطوط مختلف نشان داده شده است و موقعیت هر توپ (در دست چپ، در دست راست، یا در هوا) در هر نقطه ی زمانی مشخص شده است. اعداد نشان گر تعداد ضرب هایی است که باید قبل از پرتاب مجدد توپ طی شود. در نردبان چپ، حالت آبشاری معیار سه-توپی، همیشه سه ضرب وجود دارد و این الگو در نت نویسی جابجاییِ مکانی «۳» نام دارد. «۵۳۴» در نردبان سمت راست، یک الگوی تردستی چهارتوپی است که در آن یک توپ بین دست ها هر سه ضرب یک بار جابجا می شود (مانند آبشار) و سه توپ الگوی پیچیده تری دارند. «۳۴۵» و «۴۵۳» الگوی مشابهی را با دست های آغازگر متفاوت نشان می دهند.