علیرضا میرعلی نقی
در این سی.دی که نام یکی از معتبرترین قطعات رجبی را بر خود دارد، یک تراک حاوی دونوازی او و شاگردش فربد یداللهی است و پنج تراک دیگر، تک نوازی فربد یداللهی است که نامش همطراز استادش (روی جلد) و تصویرش هم دوش و همساز استادش (در بروشور) چاپ شده و بهمن رجبی برای او، شرح احوالی سراسر مهر و تشویق، در اندازه ای سه برابر شرح احوال خودش نوشته و آن را امضا کرده است.
چنین سعه صدر و بلندنظری در هیچ کدام از اساتید امروز دیده نشده است بلکه موارد بر عکس آن که گاه بسیار دل آزار هم هست، بارها و بارها دیده شده است. رجبی در این بروشور می نویسد: «درمورد دونوازی این آلبوم (گفت وگوی چپ و راست) سالها در محافل مختلف بحث و گفت وگو شده است. اجراهای مختلفی هم با آقایان ناصر فرهنگ فر و مرتضی اعیان (به عنوان تنبک دوم) داشته ام که هر یک طعم و بوی خود را دارد و در این آلبوم شکل متفاوت و کاملا تکامل یافته این دونوازی را با یداللهی می شنوید. در مورد تک نوازی های این آلبوم که به خواست من توسط یداللهی اجرا شده، یادآوری چند نکته ضروری است: اول، ابداع ریزی است که من بعد از ریزهای شانزده گانه ام، ریز هفدهم نامیده ام و در جای جای قطعات به گوش می رسد.
دوم اجرای تکنیک ها و فرم هایی است که برای نخستین بار و بدون دستکاری در ساختمان فیزیکی تنبک اجرا می شود. سوم پرمحتوا بودن قطعات و تنوع ترکیب های به کار گرفته شده و انسجام و ظرافت و ارتباط صحیح میزان ها و به خدمت گرفتن تکنیک توسط ریتم است که امروزه بیشتر شاهد آن هستیم… بارها در سخنرانی های خود گفته ام در این مکتب همه شاگردان آزاد هستند و من به عنوان معلم، شاگرد تربیت می کنم نه مقلد».
تازه ترین اجرای بهمن رجبی در سه شب کنسرت «ارکستر ملل» (به رهبری پیمان سلطانی) در تالار بزرگ تئاتر شهر بود با اجرای ریتمیک قطعه مشهور «موسیقی کوچک شبانه» اثر ولفگانگ آمادئوس موتسارت که توانایی و قدرت اجرای او نشان داد «هنوز دود از کنده بلند می شود». رجبی زندگی را بدون تجلیات عشق و هنر، هیچ می داند و در راه اعتلای هنر و اعتلای شخصیت هنری و اجتماعی تنبک نواز، هنوز هم از هیچ کوششی فروگذار نمی کند. او نمادی زنده از وفای به عهد و آشتی ناپذیری و یگانگی سخن و زندگی است که برایش نمی توان مشابه و نظیری با این مختصات یافت.
روزنامه ایران ۲ دی ۱۳۸۵
۱ نظر