
در اندازه های استراوینسکی
جرت که با موسیقی کلاسیک ارضا نشده بود مجددا نیروی خود را بر جاز متمرکز کرد. او از گری پیکاک (Gary Peacock) نوازنده بیس و جک دوجانت (Jack DeJohnfette) نوازنده درام ،
خواست که آلبومی را با معیارهای استانداردها - منظور ملودی های استاندارد در Jazz می باشد - تعریف شده آماده کنند و به این آلبوم هم نام Standards – Volume1 دادند. این گروه تا به امروز
مشغول کار است و آثار عالی زیادی از جمله Bye Bye Black Bird – A Tribute to Miles Davis، The Cureو Standards – Volume2 را ضبط کرده اند. گروه به طور منظم
برنامه تور دور دنیا دارد و بسیاری از این کنسرتها ضبط شده و در بازار موجود هستند.از جمله: Still Aliveو Up For It – Live at Juan Les Pins. به لطافت و زیبایی این قطعه گوش کنید :
جرت همچنین در نواختن هارپسیکورد (Harpsichord)، کلاویکورد (Clavichord)، ارگ و ساکسوفون مهارت دارد که آلبومهای Sprits،Invocationو Sphere مثال خوبی برای شنیدن این
سازهای او هستند. به این قطعه که توسط او با هارپسیکورد نواخته شده است گوش کنید :
![]() ![]() یکی از شاخصه های جرت هنگام اجرا یکی خواندن ناگهانی و وابسته به احساسات او و دیگری حرکات رقص مانند او هنگام نواختن است.این حالت او نه تنها در اجراهای پیانو سولو و جازش،بلکه در اجراهای کلاسیک او هم دیده میشود. ![]() در دفتر کار خود
در سالهای آخر دهه نود جرت از نوعی بیماری به نام Chronic fatigue syndrome مبتلا شد که به واسطه آن شخص از خستگی شدید ذهنی و جسمی رنج میبرد و گاهی حتا از انجام کارهای عادی
روزانه خود نیز بر نمی آید. به همین دلیل مدت طولانی در خانه تحت درمان بود و به تازگی پیشرفت خوبی به سمت بهبود کامل داشته است و آلبومی تازه به نام The Melody at Night, With You را
ضبط کرده است.
او در این آلبوم برخلاف آثار دیگر خود نه به موسیقی کلاسیک و نه به بداهه نوازی پرداخته است بلکه آنچه میشنویم ترانه های قدیمی و به شیوه استاندارد است.
در سال 2004 جرت جایزه Léonie Sonning را دریافت کرد که جایزه ایست معتبر و به نوازندگان و آهنگسازان موسیقی کلاسیک تعلق میگیرد و تنها موسیقی دان Jazz ای که قبلا موفق به دریافت آن شده بود کسی نبود جز "مایلز دیویس". اولین شخصی که در سال 1959 برنده این جایزه شده است ایگور استراوینسکی Igor Fyodorovitch Stravinsky آهنگساز و رهبر ارکستر و از نوآوران سبک کلاسیک مدرن، بوده است. مطالب مرتبط : آمیزه ای از Jazz و کلاسیک اسطوره زنده دنیای Jazz |
January 13, 2005
نظرات شما
- با بابک کاملا" موافقم، وقتی سبک خودت رو می زنی مقایسه تو با دیگران بسیار سخت میشه اما اگر سبک استاندارد کار کنی اون موقع مقایسه می شی و ممکنه خوبتر یا بدتر باشی. هرچند استاندارد در jazz مفهوم یک سری قطعات هست که باز هر کسی می تونه با سبک خودش اون قطعات استاندارد رو اجرا کنه.
کامران , January 14, 2005
- راستي اين آقا در چه کشوري زندگي ميکنه. اون عروسک هاي چيني و ژاپني خيلي در اطاقش داره. :)
ندا , January 14, 2005
- آدرس صفحه 400 شد!مبارکه! با آرزوی موفقیت روز افزون.
شیدا , January 14, 2005
- In my opinion working standard in any genre is a way harder and needs more experience than making your own style; although it might sound more sophisticated to expose one's own style.
Babak , January 13, 2005
- سلام ممنون از مطالب مفيدتان و با ارزوي سلامتي براي آقا جرت موفق باشيد
saman , January 13, 2005
تقسیم بندی موضوعی
موسیقی کلاسیک نوشته های شما
تئوری موسیقی
موسیقی معاصر
موسیقی Jazz
مطالب عمومی
مصاحبه و گفتگو