Posts by آروین صداقت کیش
نگاهی به اندیشههای محمدرضا لطفی، از خلال نوشتههایش (۱)
“موسیقی کنونی ایران در دایرهای مسدود گرفتار آمده است. تجربههای نویی که در ابتدای انقلاب شکل گرفته بود به زردی گرایید و خزان بیرنگی، افق آن را پوشانید.”۱ این جملات سخنان مردی است از تبار موسیقیدانان برجستهی این سرزمین که در دههی هفتاد زینت بخش آغازین مقالهی کتاب سال شیدا شد.
هیجان یک اجرای جدید “کنسرت نینوا” (۲)
شیشهی رنگی که برای پیانو و ارکستر زهی نوشته شده بود با حضور آهنگساز به عنوان نوازندهی پیانو اجرا شد. قطعهای با بیان نسبتا نوتر که با رپرتوار معمول گروه متفاوت بود. در اجرای شب اول اجرای پیانو تا حدودی ارکستر را برای یافتن ریتم و جمله بندی سردرگم کرد بهخصوص که این قطعه بافتی پلیریتمیک داشت و قطعاتی از این دست در رپتوار معمول گروههای موسیقی در ایران نیست.
هیجان یک اجرای جدید “کنسرت نینوا” (۱)
اجرای مجدد یک قطعه در فضای موسیقیای که آهنگسازی، به مفهوم یک فرآیند آفرینشی از پیش تعیین شده جزء سنتهای رسمی و از خصوصیات اصلی آن به حساب نمیآید، اتفاقی جالب و هیجان انگیز است. این هیجان زمانی بیشتر میشود که بدانیم مدت زمانی بسیار طولانی شنوندگان به نوعی با استبداد موسیقایی تنها اجرای موجود کنار آمدهاند.
نگاهی به سانسور موسیقی در ایران (۲)
پس از اشغال ایران در سال ۱۳۲۰ و آغاز حکومت محمدرضا پهلوی به دلیل در دسترس قرار گرفتن فنآوری ضبط صدا و گسترش استفاده از رادیو در ایران گسترهی شنوندگان بزرگتر و در نتیجه اثر گذاری موسیقی از این طریق بیشتر شد به همین دلیل دولتهای وقت برای کنترل نشر موسیقی با مسائلی روبرو شدند که تا پیش از آن مطرح نبود.
تاثیر استودیوهای خانگی، قالبهای ذخیرهسازی و فضای مجازی بر مالکیت ابزار تولید موسیقی (۳)
توزیع نیز از طریق هر نوع کپیبرداری ممکن بود؛ هر اثر میتوانست تنها به کمک یک یا چند رایانهی شخصی توسط افرادی که ممکن بود با یکدیگر بیارتباط نیز باشند تکثیر شود و در اختیار مصرفکننده قرار گیرد.
نگاهی به سانسور موسیقی در ایران (۱)
تاریخ مکتوب و اطلاعات در دسترس از موسیقی گذشتهی ما آنقدر زیاد نیست که بتوان به کمک آنها دورنمای تاریخی طولانیای از سانسور در موسیقی ترسیم کرد. بر خلاف دیگر هنرها (به ویژه ادبیات) که مسئلهی سانسور در آن سابقهی طولانی دارد، به سختی میتوان از موسیقی نمونههایی آورد، البته این به دلیل عدم سانسور موسیقی در تاریخ نیست بلکه بیشتر به این خاطر است که در این باره کمتر نوشته شده است.
تاثیر استودیوهای خانگی، قالبهای ذخیرهسازی و فضای مجازی بر مالکیت ابزار تولید موسیقی (۲)
در این جا نیز از دیدگاه مالکیت ابزار تولید تفاوتی با مورد پیش مشاهده نمیشود و حتا مالکیت موسیقیدانان بر ابزار تولید رادیویی مشکلتر و دورتر از ذهن است. اگر در مورد قبل امکان این که یک موسیقیدان ثروتمند به طور استثنایی صاحب دستگاههای ضبط و تکثیر صفحه و استودیویی برای انجام این کار باشد، وجود داشت؛ در مورد رادیو به دلیل ملاحظات سیاسی دولتها و مسائل فنی پیجیدهتر، این امکان بسیار کمتر است.
تاثیر استودیوهای خانگی، قالبهای ذخیرهسازی و فضای مجازی بر مالکیت ابزار تولید موسیقی (۱)
در سالهای پایانی قرن بیستم پیشرفت چشمگیر فنآوری رایانه و همهگیر شدن شبکههای اطلاعاتی تغییرات بزرگی را در چگونگی تولید و دسترسی به اطلاعات به ویژه آثار هنری به وجود آورد. از میان هنرها، موسیقی که پیش از آن در ابتدای قرن بیستم چند جهش انقلابی دیگر را در زمینهی پخش و انتشار پشت سر گذاشته بود، بیشتر از دیگر هنرها متحول گشت.
نگاهی به روند تحول کتاب سال شیدا (۳)
سه بخش اول این مشکلات مربوط به وضعیت خاص شیدا و وضعیت کنونی موسیقی ایرانی است شرایطی که باعث میشود کمتر همکاری و همدلی میان اهل فن بهوجود آید و در نتیجه کار گروهی بیشتر تک محوره و فردی شود و به صورت جمعهایی شکل گرفته به دور مراکز توانمند در آید. دلیل قسمت چهارم هنوز روشن نیست، پارهای از آن را با همان دلیل قبلی توجیه پذیر است اما پارهی دیگر ممکن است حاصل تغییر و دگرگونی در اندیشهی حاکم بر کتاب سال شیدا باشد که در آینده مشخص خواهد شد.
نگاهی به روند تحول کتاب سال شیدا (۲)
انتشار اولین دوره از کتاب سال شیدا در سالهایی که دورهی سوم پژوهشهای موسیقی ایرانی در حال شکلگیری بود، نشان میدهد که چگونه گردآورندگان این مجموعه با وجود اینکه در آن زمان در ایران نبودند به درستی روح زمان خود را میشناختند و به تبعیت از این «شناخت» دست به عمل زدند. گواه این شناخت نیز تطابق مندرجات دورهی کتاب سال شیدا با ویژگیهای دورهی سوم است.