در یکی از جلسات، دکتر رعدی طی یک سخنرانی طولانی، مقام موسیقی را تشریح نمود و موسیقی را زبان و روح ملتها نامید و گفت: «موسیقی زبانی است که بیگانه نمیشناسد؛ موسیقی گاهی از شعر مدد میگیرد؛ گاهی به شعر مدد میرساند؛ هر دو به یکدیگر نیازمندند، ولی اگر کار به دعوای بینیازی کشد، شاید موسیقی بینیازتر یا لا اقل کمنیازتر باشد.»
