Posts by فرزانه پورقناد
سوگواران تو امروز خموشند همه
Published on ۲۵ مرداد ۱۴۰۱
در سال ۲۰۲۰، جیمز گیبسون از دانشگاه واشنگتن و جوزف سادرلند از دانشگاه پرینستون مقاله ای را با عنوان «دهان خود را بسته نگه داشتن؛ خودسانسوری فزاینده در آمریکا» به چاپ رساندند. این مقاله حاصل پژوهشی گسترده و طولانی‌مدت در جامعه آمریکا بود که نشان می‌داد هرچه به سوی جوامع دموکراتیک‌تر و متکثرتر می‌رویم مردم محافظه‌کارتر می‌شوند. این مساله در کنار مفهومی به نام «ناآگاهی جمعی» سبب می‌شود که مردم رفته‌رفته به خودسانسوری روی بیاورند. مفهوم «ناآگاهی جمعی» به طور خلاصه چنین است که همه تصور می‌کنند دیگران درباره موضوعی نظری مشخص دارند. پس از ابراز نظر شخصی خود خودداری می‌کنند، حال آنکه همان دیگران نظری مشابه خودشان دارند و از ترس آنها سکوت کرده‌اند. این جریان با رشد شبکه‌های اجتماعی دامنه وسیع‌تری به خود گرفته است. جیمز گیبسون و جوزف سادرلند نسبت به شیوع فزاینده این پدیده هشدار می‌دهند.
نقش شجریان در حفظ شعر فارسی (۲)
Published on ۲۶ مهر ۱۳۹۹
شجریان بیش از هر خواننده دیگری سراغ غزلیات حافظ رفت. هرکس با شعر فارسی کمترین آشنایی را داشته باشد می‌داند که حافظ را درست فهمیدن، به جهت ظرایف رندانه غزل او، کار آسانی نیست. از سوی دیگر، اغلب غزلیات حافظ به جهت داشتن محور افقی معنایی یا متمایز بودن معنا در هر بیت کار خواننده […]
نقش شجریان در حفظ شعر فارسی (۱)
Published on ۲۳ مهر ۱۳۹۹
ژورنال گفتگوی هارمونیک در روزهای گذشته همانطور که اعلام شده بود، در حال تغییراتی بود و در این فاصله اتفاقی ناگوار کام اهالی موسیقی را تلخ کرد؛ محمدرضا شجریان خواننده یگانه موسیقی ایرانی روی در نقاب خاک کشید. مقاله امروز به قلم فرزانه پورقناد درباره توانایی این خواننده نامدار در موسیقایی کردن شعر پارسی است. […]
آقای حجاریان! دچار سؤتفاهم شده‌اید
Published on ۲۱ مرداد ۱۳۹۷
چندی پیش محسن حجاریان مقاله‌ای منتشر کرد به عنوان «چرا به نادرستی شعر را موسیقی می دانند؟» و ادعا کرد شفیعی کدکنی در کتاب «موسیقی شعر» به خطا رفته است و استفاده از تعبیر «موسیقی شعر» از آن رو که شعر پدیده‌ای بیرون از صوت و نغمه است و ماهیتی متفاوت از موسیقی دارد به هیچ روی موجه نیست. علاوه بر مطلب یاد شده حجاریان در نقد خود بارها همه کتاب‌ها و مقاله‌هایی را که بر اساس نظریه «موسیقی شعر» شفیعی کدکنی نوشته شده است، مردود و غیرعلمی توصیف کرد. این موضوع سبب شد که به عنوان پژوهشگر ادبیات دست به قلم ببرم و نکاتی را روشن کنم.
