بهروز مبصری

استان مرکزی زادگاه بزرگان موسیقی ایران زمین است. ردیف سازی در موسیقی به وسیله خاندان فراهانی تدوین شده است، هم چنین ردیف آوازی عبدالله دوامی از تفرش و خوانندگان بزرگی چون سیداحمدخان ساوه ای، نکیسای تفرشی و… به ترویج هنر موسیقی در این استان دلالت دارد. در دوره معاصر نوازندگان و خوانندگان بزرگ کشوری از […]

دو ســه روز بعد باخانواده رفتم مسافرت ماشین تصادف کرد و دردسر شد، یاد استاد که میافتادم اشک می‌ریختم؛ آمدم تهران شش‌ماهی بود که استاد را ندیده بودم، کلافه بودم؛ یک بار با ماشین می‌خواستم بروم منزل، دو سه تا کوچه اشــتباهی رفتم، دیدم استاد قنبری‌مهر با خانم‌اش دارد راه می‌رود، پیاده شــدم رفتم جلو، همیشه به هم دست می‌دادیم اما ایــن دفعه همین‌طوری به من نگاه کرد، دید من دارم اشک میریزم، من را بغل کرد، خوابم را برایش تعریف کردم.

در رادیو در ارکستر استادم جهان‌پناه {مسئول} ارکستر شماره ۸ بودم، ارکستر عبدالله جهان‌پناه به این صورت درست شد که مرحوم روح‌اله خالقی یک امتحانی گذاشت البته استاد وزیری رئیس شورای موسیقی بود و ایشان می‌گفت باید یک تحولی در این برنامه‌ها بدهیم. تمام موسیقی‌دان‌ها بیایند امتحان بدهند و ارکستری بزرگ به نام ارکستر ویژه درست کرد. استاد جهان پناه هم آن را رهبری می‌کرد و قطعات مشیر همایون شهردار را می نواختیم، بنده دو سال در آن ارکستر کار کردم، بعد مرحوم پیرنیا آمد و ارکستر گلها را درست کرد و آن ارکستر از بین رفت.

خوشبختانه در آن موقع این طوری نبود مثلاً وقتی استاد صبا حس می‌کرد که دیگر شاگرد به او نیازی ندارد و کارش را به خوبی تمام کرده او را مرخص می‌کرد و می‌گفت این راه را ادامه بده یا برای فلان اتود، برو نزد فلان مدرس. من بعد از آنکه نزد استاد صبا رفتم همچنان نزد استاد جهان پناه نیز می رفتم و به کارم ادامه می‌دادم چون در آن موقع استاد جهان پناه داشت ردیف‌های موسیقی ایرانی را تدوین می‌کرد و من می‌رفتم نت‌نویسی‌های ایشان را پاک‌نویس می‌کردم.

نامش جهانگیر کامیان است و نام پدرش حسن. تنها پسر خانواده بوده است و دو خواهر دیگر هم دارد. او متولد ۱۳۱۶ است و در سال ۱۳۴۳ ازدواج کرده و دارای یک پسر و یک دختر می‌باشد. می‌گوید: «منزل ما در میدان شاهپور بازارچه قوام الدوله بود و جد اندر جد زاده تهران بوده ایم، پدرم تار می‌نواخت. آن زمان ضبط صوت نبود و هنرمندان هر دو هفته یکبار در منزل ما دوره داشتند. استادان «ابوالحسن خان صبا»، «مرتضی محجوبی» «احمد عبادی» و گاهی «رضا محجوبی» به منزل ما می آمدند.