منیره خلوتی

در این بخش به خانواده معروف و برجسته کوپِرن می پردازیم که با خانواده باخ (Bach) قابل قیاس است و از زمان جدشان ماتورَن کوپِرن (Mathurin Couperin) که در حدود سال ۱۵۶۹ به دنیا آمده و به تاریخ ۴ سپتامبر ۱۵۸۶ عنوانِ «استاد نوازنده سازها» (Maître joueur d’instruments) را دریافت کرده، تا سِلِست کوپِرن (Céleste Couperin)، آخرین نوازنده از خانواده کوپِرن، که در سال ۱۸۶۰ درگذشته­ است، و همچنین فرانسوا کوپِرن (François Couperin)، معروف به کوپِرن کبیر (۱۷۳۳-۱۶۶۸) که استاد فرانسوی کلاوسَن (هارپسیکورد) و یکی از مشهورترین نوازنده‌­های موسیقی قرن هجدهم فرانسه و سبک کلاسیک محسوب می شود، تقریباً بیست هنرمند از جمله شش زن را به جامعه موسیقی هدیه کرده است: مارگاریت لوییز کوپِرن (۱۶۷۶-۱۷۲۸)، ماری مادلِن کوپِرن (۱۷۴۲-۱۶۹۰)، مارگریت آنتوانت کوپِرن (۱۷۷۸-۱۷۰۵)، الینرمند از جمله شش زن را به جامعه موسیقی هدیه کرده است: مارگاریت لوییز کوپِرن (۱۶۷۶-۱۷۲۸)، ماری مادلِن کوپِر]=on

الیزابت ژَکه دو لَ گِر (Élisabeth Jacquet de La Guerre) یا الیزابت کلود ژَکه دو لَ گِر با اسم دوشیزگی  الیزابت ژَکه به تاریخ ۱۷ مارس ۱۶۶۵ در محله سَن لوئی آن لیل (Saint-Louis-en-l’Île) در پاریس به دنیا آمد و در تاریخ ۲۷ ژوئن ۱۷۲۹ در همان شهر درگذشت. وی مشهورترین آهنگساز و نوازنده کلاوسَن فرانسوی در زمان رژیم قدیم (نامی که در تاریخ به حکومت پادشاهی فرانسه از اواخر قرن شانزدهم تا اواخر قرن هجدهم داده می شود) تحت سلطنت لوئی چهاردهم و لوئی پانزدهم است.

از سال ۱۷۹۵، مارکیز سه سونات، اپوس شماره ۱، منتشر کرد. همچنین در طول دوره امپراطوری، الن به کار آهنگسازی و انتشار اثرش برای کلاویه مشغول بود. سال ۱۸۰۰ سه سونات برای پیانو، اپوس شماره ۲، نزد تروپنا (Troupenas) در پاریس و پس از آن در ۲۵ اوت ۱۸۰۴ قطعه ای برای پیانو، اپوس شماره ۳، منتشر شد. اپوس های شماره ۴ و ۵، سه فانتزی (اثرهای مفقود شده وی) و سه سونات بین سال های ۱۸۰۴ و ۱۸۰۷ منتشر شدند. این سال همچنین سال انتشار اپوس شماره ۶، شامل ۶ شبانه (nocturne) بود.

در ژوئیه ۱۷۹۳ ، مارکی و مارکیز، ماره را که به تازگی به عنوان سفیر در ناپل منصوب شده بود، در سفر خود برای پیوستن به محل خدمت جدیدش همراهی کردند. در راه شارل لوئی هوگه دو سِمونویی (Charles-Louis Huguet de Sémonville) که وی نیز به عنوان سفیر نزد باب عثمانی منصوب شده بود به همراه همسرش و همراهانشان به آنها ملحق شدند. هنگام عبور از پیِمون (Piémont)، آنها توسط اتریشی ها در نواته مِزولا (Novate Mezzola) متوقف شدند. اعضای این هیات (از جمله مارکی مونگرو) به آن طرف دریاچه مِزولا منتقل می شوند و به مدت ده روز در زندان گراوِدونا (Gravedona) حبس می شوند و سپس در کاخ دوکهای مانتو (Palais des ducs de Mantoue) نگهداری می شوند. مارکی ۵۷ ساله در ۲ سپتامبر ۱۷۹۳ در آنجا درگذشت.

اِلِن دو مونگِرو ۲ مارس ۱۷۶۴ در شهر لیون فرانسه به دنیا آمد و ۲۰ می ۱۸۳۶ در فلورانس ایتالیا درگذشت. اِلِن آهنگساز و پیانیست فرانسوی بود که از وی به عنوان یکی از بهترین نوازندگان پیانو فورته و بداهه نواز در زمان خود یاد می شود. ژِروم دوریوال (Jérôme Dorival)، آهنگساز و موسیقی شناس فرانسوی، زندگی نامه نویسِ الن، او را به پُلی بین کلاسیسیم و رمانتیسیسم تشبیه می کند. به عقیده دوریوال، الن خود را به عنوان زنجیره مفقود بین موتزارت و شوپن تحمیل می کند.

ژولی در اولین نقش خود در اپرا با موفقیت چندانی روبرو نشد. خانم سنت اوبِرتی (Mme Saint-Huberty) که جانشین دوشیزه لووَسور (Mlle Levasseur) و دوشیزه لاگِر (Mlle Laguerre) شده بود، برای ژولی شانسی باقی نگذاشت، زیرا او صدای قویی برای تحمیل خود در این زمینه نداشت. ژولی به کمدی فرانسِز (Comédie-Française) بازگشت و در تاریخ دوشنبه ۱۹ سپتامبر ۱۷۸۵ با بازی در نمایشنامه اِرمیونِ آندروماک (Hermione d’Andromaque) اثر ژان رَسین خوش درخشید. شخصیت قوی و ایده های جدید ژولی زیاد به مزاج همکارانش خوش نیامد و به همین دلیل از طرف همکارانش در کمدی فرانسِز نیز طرد شد.

خانم بیون موسیقی بی کلام و موسیقی برای نمایشنامه ها می ساخت و در سالن خانم ژانلی (Genlis) با همکاری نوازندگان غیر حرفه ای و حتی موسیقی دان های معروف فرانسوی و بین المللی اجرا می کرد. وی همچنین با عنوان بازیگر-خواننده در نمایشنامه های مختلف ایفای نقش می کرد.