سعید مجیدی

 افزون بر این‌ها، اشکالات و نقدهای دیگری نیز بر این کتاب وارد است، که به جهت کوتاهی سخن، صرفاً برخی از آنها را پرسش­وار طرح می­ کنم، امید است برای مخاطبان راهگشا و برای مولف تأمل برانگیز باشند.

«صوتی که انسان با دستگاه شنوایی خود درک می ­کند از جهت درک صوت در مغز برحسب سه مشخصه دامنه، طنین و بلندی صوت درک و دریافت می­ شود ۱- دامنه: اولین مشخصه صوت موسیقایی دامنه یا همان زیرو بمی آن به­ عنوان یک محرک ارتعاشی و احساسی پردۀ گوش است. دامنه یکی از ویژگی‌های منبع تولید صوت است و در مورد صدای حلقوم انسانی نتیجۀ ارتعاش تارآواهاست. البته نباید زیروبمی و دامنۀ صوت را با بلندی و کوتاهی صوت، که در واقع عامل آن به انرژی و شدت صوت وابسته است، اشتباه گرفت».

 الف- بسیاری از مطالب گفتار هفتم (مفاهیم زبان از دیدگاه زبان شناسی)، مطالبی است که بدون رعایت اخلاق علمی در ذکر منابع و مآخذ بدون در نظر گرفتن شیوه­ های رایج ارجاع، مورد استفاده قرار گرفته ­اند. مطالبی که با اندکی دستکاری و یا تقلیل از منابع مورد استفاده رونویسی شده ­اند. نمونه ­وار می‌توان به صفحه‌های ۳۰۰ تا ۳۰۴ کتاب اشاره کرد که رونویسی از نُه صفحه­ ی اول کتاب «زبان شناسی و آسیب‌شناسی زبان»، اثر دکتر رضا نیلی ­پور است، البته برای رد گم‌کردن، با جابجایی پاراگراف­ ها و حذف نکاتی چند (مانند حذف دیدگاه تکوینی، چهارمین دیدگاه که سه دیدگاه آن ارائه شده) عیناً بازنویسی شده است. آیا می ­توان «نه صفحه» از کتابی را با اندکی دستکاری و جابجایی پاراگراف ها عیناً بازنویسی کنیم و تنها به ذکر منبع در فهرست منابع اکتفا کنیم؟

تولید منابع علمی در حوزه­ شناخت و کاربرد صدا از ضرورت‌های جامعۀ صدا، بیان و آواز امروز ایران است. جامعه­‌ای که صدای اغلب گویندگان و خوانندگان آن، صداهایی خراشیده و گرفته و مجروح و تصنعی است و این صداها به الگو نیز بدل شده‌اند. به همین دلایل ضرورت پژوهش در این حوزه دو چندان می‌­نماید. اما اگر پژوهش­‌ها نیز هدفمند، دقیق و علمی نباشند، نه تنها گره­‌گشا نخواهند بود، بلکه تاثیراتی بر صدای دیگران و این جامعه می­‌گذارند که گاه قابل جبران نیست، از سویی این کلاف سردرگم را پیچیده‌تر می­‌کند. نقد پیش رو، در پی بررسی و گره­‌گشایی مشکلات از کتابی است که مولف آن قصد گشودن راهی علمی داشته است.