محبوبه خلوتی
پاکو دلوچیا، نوازنده ویرتوز گیتار فلامنکو، روز چهارشنبه بیست و ششم فوریه ۲۰۱۴ در شصت و شش سالگی در مکزیک درگذشت. دلوچیا که در پلایا دل کارمن (Playa del Carmen) در جزائر کارائیب تعطیلاتش را می گذراند در این شهر دچار حمله قلبی شد و در بیمارستان درگذشت.
پاکو دلوچیا را «چهره ای غول آسا در دنیای گیتار فلامنکو» دانسته اند. درگذشت پاکو دلوچیا در سنی نسبتا پایین بسیار غیر منتظره بود.
در همه جای دنیا او را به خوبی می شناسند. دلوچیا جوایز موسیقی زیادی را نیز از آن خود کرده است اما عمده شهرت او به دلیل انقلاب واقعی است که در موسیقی به پا کرد. بزرگترین خدمت او به دنیای فلامنکو، به رسمیت شناختن گیتار فلامنکو در جهان بود.
درست است که استادان او مانند نینو ریکاردو (Nino Ricardo) و سابیکاس (Sabicas) راه را برای این کار هموار کردند اما در واقع، پاکو و پدرش آنتونیو بودند که جایگاه او را به عنوان سولیست گیتار تضمین کردند. نینو و سابیکاس همچنین اصرار داشتند که با «همکاری ویژه پاکو» بر تعداد صفحه هایی که با صدای کامارون (Camaron) ضبط شده است بیفزایند.
پاکو سپس انقلاب دیگری در تکنیک نوازندگی گیتار فلامنکو بوجود آورد. پاکو بر خلاف نوازندگان گیتار فلامنکو و کلاسیک که گیتار را روی پای چپ خود قرار می داند، گیتارش را بر روی پای راست قرار داد.
فایده قرار دادن گیتار روی پای راست حالت افقی ساز بود که از بدن فاصله می گرفت و آزادی حرکتیِ بیشتری به دست نوازنده بر دسته ساز می داد. این نوآوری امکان نواختن ملودی ها و آکوردهایی که پیشتر از این ممکن نبود را برای نوازنده فراهم می نمود.
با این وجود، پاکو نه تنها گیتار کلاسیک را کنار نگذاشت بلکه از رپرتوار رودریگو (Joaquin Rodrigo) و مانوئل دفالا (Manuel de Falla) نیز استفاده کرد و تکنیک هایی که مناسب گیتار کلاسیک بودند را نیز برای ژرفا بخشیدن به فلامنکو به کار گرفت.
هرچند برخی معتقدند که بزرگترین انقلابی که پاکو به پا کرد با همراهی کامارون صورت گرفت. این دو، فلامنکو را از کافه ها و کاباره ها بیرون آوردند و بر روی صحنه های بزرگترین سالن های کنسرت دنیا به نمایش گذاشتند. آنها فلامنکو را از چنگ استودیو های ضبط خاک گرفته و آماتور به دست بزرگترین لیبل های دنیا سپردند.
“quizas” را با اجرای پاکو دلوچیا بشنوید
پاکو در روز بیست و یکم ماه دسامبر ۱۹۴۷ با نام اصلی فرانسیسکو سانچز گومز (Francisco Sánchez Gomes) در شهر آلجسیراس (Algeciras) در اسپانیا به دنیا آمد.
او آخرین فرزند از پنج فرزند آنتونیو سانچز، نوازنده گیتار فلامنکو و لوسیا گومز ِ پرتغالی بود. یکی از برادران او نیز نوازنده گیتار فلامنکو و یکی دیگر از آنها خواننده بود. پاکو نام هنری خود را از نام مادرش اقتباس کرده بود. آنتونیو، پاکو را از سنین بسیار پایین با گیتار آشنا کرد و در تربیت او نیز بسیار سخت گیر بود حتی گاهی پاکو را مجبور می کرد که تا دوازده ساعت در روز به تمرین بپردازد تا بتواند آینده خود را به عنوان یک موزیسین حرفه ای تضمین کند.
حتی پدرش یک بار او را از مدرسه بیرون آورد تا منحصرا بر یادگیری گیتار تمرکز کند. پاکو خود در مصاحبه ای در سال ۲۰۱۲ می گوید که «من گیتار را همانگونه که یک کودک حرف زدن می آموزد فرا گرفتم». برخی رابطه پاکو با پدرش را به رابطه موتسارت و پدرش تشبیه کرده اند: هر دوی آنها سعی داشتند از فرزندانشان موزیسین های جهانی بسازند.
آخرین آلبوم او به نام “Cancion Andaluza” که پیش از درگذشتش تقریبا تکمیل شده بود در اواخر آوریل منتشر خواهد شد. این اثر که به کوپلا، آواز سنتی اسپانیا، اختصاص دارد قطعا یک انقلاب دیگر و آخرینش از سوی او خواهد بود…
ممنون از این مطلب خوبی که زحمتش رو کشیدید.
آگاهی از این مطالب برای من بسیار مفید وآموزنده بود ممنون
حقیقتا روح عارفانه و موسیقی تاثیر گذار پاکو دلوسیا شاید تا هرگز جایگزینی نداشته باشد
به یاد روزهایی که با نوای ساز او میان اشکهاو لبخند هایمان مرزی نبود به روح بلندش درود می فرستم و برای دست اندر کاران این سایت پر محتوی آرزوی سلامتی و استدامت بی پایان آرزومندم
با تشکر از خداوند برای خلق انسانهای بزرگی چون پاکو د لوچیا …. یاد او تا همیشه در دلهای موسیقی دوستان باقی خواهد ماند…! (آهنگساز آینده عرفان آریان نیا )
ممنون بابت مطلبتون. فقط جسارتا پاکو د لوسیا درست هست نه لوچیا، و فلامنکو نه فلامینکو! متشکرم.