سجاد پورقناد
در مورد اولین اثری که به تازگی از شما منتشر شده توضیح بدید؟
اولین اثر من با نام «پایان پریشانی» بر روی اشعار انتظار مرحوم قیصر امین پور شکل گرفته است. ترکیب دوتار با پیانو دو ترک را به خود اختصاص داده که شاید اولین بار باشد که چنین ترکیبی صورت گرفته است. دو تصنیف که با همراهی ارکستر سازهای زهی، سازهای ایرانی و پیانو ساخته شده است. ترک های دیگر هم از پیانو و آواز، پیانو و دکلمه، پیانو و نی و دکلمه تشکیل شده و یک قطعه کوتاه برای گروه کر ساخته آقای امیر آهنگ هاشمی است.
دوست داشتم کاری کنم که موسیقی عاطفی و اثرگذاری به مخاطبین متعدد با سلایق گوناگون عرضه شود وبتواند لحظه ای، آرامشی و لذتی ایجاد کند.
دوست نداشتم در این اثر مخاطب محدود به شنیدن ۷ یا ۸ تصنیف با صدای یک خواننده باشد که معمولا یک یا دوتای آن زیبا و قابل استفاده است. سعی کردم شعر، تکنوازی، گروه کر، ارکستر بزرگ، خواننده، همگی با هم شنیده شوند و هیچ کدام غالب بر دیگری نباشد. امیدوارم کم کم به این سمت بریم که در نحوی ارائه آثار موسیقی، تغییراتی بدیم و کاری کنیم که مخاطبین از تنوع و تعدد منطقی و متعادل در یک سی دی منتشر شده برخوردار شده و لذت ببرند و بتوانند سطح سلیقه و ذائقه موسیقی خودشان را بالاتر ببرند.
چه آلبوم هایی در دست انتشار دارید؟
در حال حاضر آثار تکنوازی پیانو به همراه نت هایش که یک سی دی آن برای نوازندگان جوان و در سطح متوسط نوازندگی است و یک سی دی آن هم اجرای آثاری است که کنسرت داده ام و سطح نوازندگی و تکنیکش بالاتر است از سی دی آثار برای جوانان است که البته هر کدام جداگانه و با فاصله از هم منتشر می شود. کارهای ارکستری هم هست که در ادامه با لطف خداوند مهربان انتشار خواهم داد.
چطور شد عباس ابوحزه پیانیست دوتار نواز شد؟
باز هم در اثر یک اتفاق! سال ۱۳۸۲ روزی در منزل دوست عزیزم حسام الدین سراج، دوتاری ساخته استاد سروراحمدی که به ایشان هدیه داده شده بود را دیدم و برداشتم و وقتی آن را نواختم دیگر نتوانستم از آن صدای عجیب و عمیق که سوز و فغانی عمیق و کهنه دارد، دل بکنم و نواختن آن را شروع کردم البته کلاس هم نرفتم و استادی نداشتم و فقط کمی از سی دی های آموزشی استفاده کردم.
البته من دوتار نواز نیستم و در این ده سال دریافت های خودم را با این ساز اجراء کردم والا دوتار نواز واقعی امثال یگانه و سرور احمدی و حاج قربان و عثمان محمدپرست و امثال ایشان هستند. در ترکیب پیانو با دوتار فقط خواستم یک صدایی از دوتار در بیاورم که ملودی در آن برجسته تر و با فرمی تازه بگوش برسد و برای شنونده شهری قابل درک و ملموس تر باشد.
درباره کتابی که به تازگی منتشر کردید توضیح بدهید؟
من از سال ۷۲ تدریس پیانو و تئوری موسیقی را آغاز کردم، در فرهنگسرای امیرکبیر جزوه ای درست کرده بودم و با آن تئوری موسیقی درس میدادم که به این جزوه گاها مطالبی اضافه می کردم. از آنجا که معمولا هنرجویان موسیقی بخصوص آن دسته ای که به آموزشگاه های موسیقی مراجعه میکنند، تمام فکر و حواسشان در نواختن و کار عملی است و کمتر به فکر تئوری و بالابردن سطح فراگیری آن هستند، کتابی تالیف کردم که بتواند نیازهای گوناگون هنرجویان موسیقی را در ارتباط با تئوری برآورده سازد.
نوشتن این کتاب حدود دو سال با وقفه هایی که در کار افتاد، طول کشید تا آماده شود.
کتاب فوق با نام “مبانی موسیقی به زبان ساده” در هفت فصل شامل: قوانین و قواعد و علائم و اختصارات، گامها، آکوردها، موسیقی ردیف دستگاهی ایران، سازشناسی سازهای ایرانی و جهانی، تاریخ موسیقی ایران و جهان است.
این کتاب به زبان بسیار ساده نوشته شده و در تمام موارد و تا آنجا که ممکن بوده با تصاویر و شکل موضوعات توضیح و شرح داده شده است. کتاب دیگر من با نام “پیانو و تجربه ای در نواختن آن” می باشد که بعد از تکمیل مطالب و باز نویسی چاپ خواهد شد.
۱ نظر