گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

سیمون آیوازیان: فرهنگ فلامنکو در ایران غنی نیست


سیمون آیوازیان از قدیمی ترین اساتید فلامنکو در ایران است که
نوازندگی را با ساز ماندولین و در سن ۱۲ سالگی آغاز کرد. در ۱۴ سالگی با ساز گیتار
آشنا شد و گیتار کلاسیک را به مدت ۷ سال با اتود و شیوه های آکادمیک به صورت خود
آموز فراگرفت. اولین استاد فلامنکو او خود خوان آلبا (Juan Alba) بود، وی ۵ توکه از
توکه های اسپانیایی را نزد ایشان آموخت. همچنین مدتی نزد آلیریو دیاز (Alirio Diaz)
گیتاریست به نام ونزوئلایی درسهایی را فراگرفت.

از سالهای ۴۵ تا ۴۸، چهار
مدال طلای نوازندگی گیتار از مسابقات دانشگاهها و آموزشگاههای عالی کشور را کسب
کرد. ایشان بین سالهای ۴۳ تا ۵۴ بیش از ده کنسرت گیتار به صورت تکنوازی و همنوازی
اجرا کرده کرده است.
آیوازیان دارای مدرک دکترای معماری – هنر و فوق لیسانس
تحقیق و بررسی تمدنهای اسلامی از سوربن میباشد. همچنین استاد دانشگاه هنرهای زیبای
تهران و عضو هیئت علمی دانشگاه و مدرس رشته لیسانس کاربردی موسیقی در هنرستان است.
آیوازیان فعالیتهایی هم در زمینه عکاسی و نقاشی دارد.

ایشان حدود ۴۰ سال
است که به تدریس گیتار در آموزشگاهها و دانشگاهها، هنرستان و کنسرواتوار پرداخته و
می پردازد و همچنان نیز به اشاعه هنر گیتار کلاسیک و فلامنکو در این مرزو بوم مشغول
است. خبرنگار “گفتگوی هارمونیک” با وی در خصوص موسیقی فلامنکو در ایران به گفتگو
پرداخته که می خوانید:

وضعیت موسیقی فلامنکو در ایران را چطور ارزیابی
می کنید؟

در حال حاضر و با در نظر گرفتن معیارهای خودمان نسبت به سالهای
گذشته این نوع موسیقی در کشورمان پیشرفت کرده و در این سالها جوانان بیشتر علاقمند
شدند و فعالیتهای حرفه ای خودشان را بالا برده اند؛ بطوری که چند تن از این
نوازندگان در مکانهای مختلفی در اسپانیا برای ادامه تحصیل در این رشته قبول شده اند
با این وضع میتوان گفت سطح جامعه کنونی ما در این زمینه خوب است، اما تعداد
نوازندگان کم است و این تعداد کم از نظر نوازندگی و تکنیک در سطح خوبی هستند، البته
از نظر فرهنگ فلامنکو غنی نیستند و باید با مراجعه به اسپانیا که زادگاه این فرهنگ
است، این بخش را نیز قوی کنند، چون تکنیک در خدمت فرهنگ است.

در سطح
جهانی این نوع موسیقی چه وضعیتی دارد؟

کشورهای دیگر به دلیل محدوده
جغرافیایی شان، نسبت به ایران سرویسهای خوبی از اسپانیا به آنها می رسد و به این
دلیل وضعیت بهتری دارند، اما به طور کلی نسبت به ۴۰ ، ۵۰ سال گذشته رشد چشمگیری
داشته و وضعیت خوبی را دارد.

موسیقی فلامنکو در ایران چه جایگاهی نسبت
به سایر انواع موسیقی ها دارد؟

وقتی که برنامه خوب و با ارزشی اجرا میشود،
جایگاهش بالاست، اما در کنار اینها افراد فرصت طلبی داریم که تحت عنوان فلامنکو
کاری راه انداخته اند که این تعداد با چند بار روی صحنه رفتن دستشان رو می شود! اما
اگر برنامه اصیل و خوب باشد، بتدریج شهرت میگیرند.

تعداد و افراد شنونده
نشان دهنده جایگاه این موسیقی است که خوشبختانه این تعداد بالاست به طوری که با
کنسرت نوازندگان اسپانیایی در تالار وحدت، سالن ها پر میشود و این نشان میدهد که
تعداد علاقمندان به اصالت موسیقی زیاد است، ولی بطور کلی در ایران همانند سایر
کشورهای جهان موسیقی پاپ و غیر اصیل، محلی و سنتی جایگاهش نسبت به بقیه بالاتر است
که این مسئله در اروپا نیز به چشم میخورد، که جایگاه موسیقی کلاسیک و فلامنکو نسبت
به بقیه انواع موسیقی ویژه است.

اما متاسفانه موجی که در جهان ایجاد شده
این است که گیتار فلامنکو و کلاسیک پایگاهی برای منحرف شدن به موسیقی پاپ مردمی است
که بعد از مدتی جنبه هیجانی و اقتصادی بالا میرود و ۸۰% جوانان در دنیا به موسیقی
پاپ گرایش پیدا کرده اند و ۲۰% از آنها اصیل را می پذیرند به طوری که میبینیم یک
کنسرت پاپ با خوانندگان سطح پائین که اکثرا هم خارج می خوانند، طرفداران بسیار و
مخاطبان زیادی را جذب می کنند، در صورتی که برای کنسرتهای کلاسیک و فلامنکو شنونده
هایی کمتر به سالنها میروند.

چرا چنین اتفاقی می افتد و گرایشها به سمت موسیقی اصیل کمتر
است؟

شاید یکی از دلایل این باشد که جوانان در یک سری از مسائل، احساس خالی
بودن می کنند و انگیزه کمتری نسبت به اصالت دارند و بیشتر به دنبال هیجان هستند که
در این زمینه اروپا بدتر از ایران است و هیجان جوانانش بیشتر است. چراکه عقیده
مسائل مذهبی در اروپا کم، و بی بندوباری زیاد است و به این دلیل پناه بردن جوانان
آنها به چنین مسائل طبیعی است. ولی در ایران به خاطر مسائل اعتقادی و دینی گرایش
جوانان کمتر است.

هنرمندانی که در زمینه موسیقی فلامنکو فعالیت می
کنند، چقدر در ترویج این نوع موسیقی می کوشند؟

هر کدام از نوازندگان
طرفداران خاص خود و شاگردان خود را دارند و در همین حد هم کار میکنند. در اسپانیا
که مرکز این موسیقی است آن طور که ما انتظار داریم – همه به دنبال فلامنکو باشند –
نیست، بطوری که در برخی از شهرهای اسپانیا شوهای موسیقی جاز و پاپ در خیابان پخش
میشود، در صورتی که توریستها انتظار دارند، موسیقی اصیل اسپانیا را بشنوند. اما
برای پخش این موسیقی ها در اسپانیا مکان بخصوصی وجود دارد و علاقمندان خاصی در آنجا
به موسیقی فلامنکو گوش می کنند.

از نظر شما توجه مسئولین فرهنگی کشور به
این موسیقی چگونه است؟

مسئولین فرهنگی نسبت به موسیقی کلاسیک و فلامنکو
راحتتر برخورد میکنند، چون اصالت اینها شناخته شده تر است. در خصوص مجوز هم به لحاظ
فنی بودنشان سخت گیری نمی کنند، در صورتی که برای پاپ، مسئولین زحمت می کشند که آن
را به سمت خوبی بکشانند. مسئولین ارشاد به هیچ وجه جلوی کار جوانانی را که پاپ کار
می کنند، نمیگیرند بلکه آنها را یاری و راهنمایی می کنند، ولی این مسئله به قدری
حالت دکان پیدا کرده که افرادی فکر می کنند با پاپ خیلی سریع ثروتمند میشوند و در
واقع بهترین راه برای پول در آوردن است {پس} مسئله کیفیت و کمیت در تضاد قرار می
گیرد و کیفیت کمتر میشود.

به عنوان سئوال آخر، چرا موسیقی فلامنکو در
هیچ جای جهان و همچنین اسپانیا در دانشگاهها و کنسرواتوارها فعلا” تدریس نمیشود،
بلکه در یک سری آکادمی ها و موسسات آموزش داده میشود؟

فکر می کنم اینکار به
زودی انجام شود، اما هر زمان که تمام موسیقی ملل در دانشگاهها وارد تدریس شوند،
موسیقی به وضع خوبی در می آید.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است