در رسانه ها و میان منتقدان، جشنواره موسیقی فجر به درستی مهمترین و بزرگترین در کشورمان در عرصه موسیقی شمرده می شود. در شرایطی که کمتر جشنواره ای به شکل منظم و با این فشردگی در طول سالیان داشته ایم، انتظار از جشنواره فجر خود به خود بالا رفته است. گروه های موسیقی حاضر در بخش رقابتی فجر، اغلب به منظور حضور در همین جشنواره تشکیل می شوند و ادامه نمی یابند. طبیعی است که ادامه دار بودن یک گروه در اجراهای سالیانه و ضبط آلبوم موسیقی میسر است. جوایز مالی این جشنواره به گروه های اول تا سوم از مهمترین دلایل حضور گروه ها در بخش رقابتی است.
مساله اینجاست که برندگان سالیان گذشته پس از این مسابقه چه کرده اند؟ کیست که نداند آموزش اصولی در هر سطحی از اصلی ترین نیازهای جامعه موسیقی کشورمان است. این امر در کنار فراهم کردن شرایط اجرا برای برگزیدگان در طی سال می تواند دو هدف اثرگذار دست اندرکاران باشد. از آنجا که دولت تصمیم گیرنده اصلی در عرصه موسیقی است، با هماهنگی میان بخش آموزش و متصدیان سالنها و صدور مجوز می توان به بهبود وضعیت گروه های برگزیده کمک کرد. در همین راستا یکی از بهترین تصمیمات اتخاذ شده تشکیل “کانون برگزیدگان فجر” است که در صورت حمایت و هدایت هدفمند می تواند نتایج عینی و ارزشمندی در بخش اجرایی موسیقی کشورمان در پی داشته باشد.
با گسترش جشنواره های مشابه و البته کوچکتر و تخصصی دیگر که زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد یا خانه موسیقی هستند قطعا جشنواره موسیقی فجر در این راه تنها نخواهد ماند. نظم و مدیریت متناسب با نیازها از اساسی ترین فاکتورهای کمک رسان به هنر و فرهنگ است. با توجه به استقبالی که در این چند ساله از بخش رقابتی جشنواره شده است، بهتر است این رقابت در جشنواره های مختلفی که می توان برای سازهای ایرانی و غیر ایرانی برگزار شود، ادامه یابد و ماحصل آنچه در سال گذشته است بر صحنه فجر حاضر شود. جذابیت جایزه نقدی برای اهالی موسیقی کلاسیک به خصوص جوانترها که از اصلی ترین مخاطبان و حاضران جشنواره هستند بر کسی پوشیده نیست اما کاش دست اندرکاران غیر از این جوایز، برای اجرای بیشتر این گروه ها و نوازندگان اقداماتی بکنند؛ طوری که رقابت اصلی نه بر سر پول که بر سر اعتلای موسیقی و ارتقای کیفیت باشد.
حمایت از کانون برگزیدگان فجر از سوی مسوولین و اهالی موسیقی می تواند به انسجام بیشتر گروه ها کمک کند و اجراها و ضبطهای مناسبی را برای پس از جشنواره به ارمغان آورد.
بومی گرایی و تقویت فرهنگ ملی در بخش موسیقی کلاسیک جهانی را می توان با تعلیم درست و اعطای فرصتهای اجرایی به شایستگان پیش برد. هویت چند فرهنگی انسان امروز بی شک نیازمند رشد چند جانبه است و چه چیز بهتر از اینکه با توجه به صرف وقت برای چنین گردهمایی هایی، تلاش شود تا هر سال انگیزه و امید بیشتری برای فعالین این عرصه ایجاد شود؟ هرچند که جشنواره موسیقی فجر را نباید در این راه تنها گذاشت و اهمیت جشنواره های تخصصی تر حوزه موسیقی را باید درک کرد.
۱ نظر