گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

نکته مبهم بعدی در مورد شاعران معاصری است که قداست و مرتبه ی معنوی دسته اول را ندارند ولی کتاب های اشعارشان قبلاً چاپ شده است. چاپ یک کتاب شعر بدین معناست که به طریق اولا اشعار فوق از زیر نظر و تیغِ اصلاح وزارت مجترم ارشاد گذشته است و به ناچار باید بپذیریم که اینگونه شعر ها مشکلات خاصی را که قبلاً به آن اشاره کردیم ندارند. حالا چرا باید انرژی مضاعفی را هزینه کنیم و این دوباره کاری را به جان بخریم و یک بار دیگر اشعار مذکور را ممیزی کنیم؟ و مثلاً شعری را که یک سال قبل به عنوان یک شعرِ قابل چاپ، مجوز گرفته، امسال مجوز آلبومش را رد کنیم و سال دیگر احتمالاً به چاپ دوم کتابش مجوز بدهیم.

از همه اینها گذشته چرا باید یک شرکتِ انتشاراتی، رابط بین هنرمند و اداره ی ارشاد باشد؟ با اعمال این قانون در واقع راه های جدیدی برای کسب درآمد های باج خواهانه برای برخی از این شرکتها هموار شده است.

شرکت هایی که عملاً سهمی در تولید یک آلبوم ندارند خود را به طور صوری اسپانسر یا ناشر اثر معرفی می کنند و فقط برای گرفتن شعر از دست آهنگساز و سپردن آن به دست شورای شعر، طلب چند میلیون تومان پول می کنند.

از سوی دیگر شرکتی هم که واقعاً قصد انتشار آلبومی را دارد، کمترین خواسته به حقش از آهنگساز این است که او آلبومش را به لحاظ آهنگسازی و اجرا ی استودیویی تکمیل کند تا بتواند آثار را بشنود و تصمیم بگیرد و در صورتی که برایش توجیه اقتصادی داشته باشد، برای انجام امور اداری اقدام کند… و همه ی اینها به این معناست که آهنگساز باید اشعار را انتخاب کند، آهنگسازی کند، آهنگها را برای ارکستر مورد نظرش آماده و ضبط کند و بعد بسپارد به شرکت برای اخذ مجوز از دفتر شعر وزارت ارشاد و بعد از کلی معطلی به او بگویند: «نخیر آقا به اشعاری که انتخاب کرده اید مجوز نمی دهیم».

ساده ترین راه برای حل این معضل اداری شاید این باشد که شورای محترم شعر ارتباط دوستانه تری با آهنگساز داشته باشد و علاج واقعه را قبل از وقوع کند تا قبل از اینکه زحمات و هزینه های بسیاری برای آماده سازی یک آلبوم موسیقی صورت بگیرد، تکلیف صاحب اثر با اشعار انتخابی اش روشن شده باشد. به خدا سخت نیست که لقمه را مستقیماً توی دهانمان بگذاریم!

ضیاالدین ناظم پور

ضیاالدین ناظم پور

ضیاالدین ناظم پور
متولد ۱۳۴۵ تهران
آهنگساز، نوازنده رباب، نویسنده

۱ نظر

بیشتر بحث شده است