مقایسهی روشهای آموزش ساز عود در موسیقی ترکی (IV)
در قرن پانزدهم، عبدالقادر مراغی در کتاب «جامع الالحان» ساختار و عملکرد عود و سازهای مشابه آن را بررسی کردهاست (عود قدیم، عود کامل، تحفهالعود، پیپا و شاهرود). او با استفاده از تکنیکها و «ترجیعات»، مضراب عود را معرفی کرده است (Sezikli.2011:235-252). عبدالعزیز عودنواز فرزند عبدالقادر مراغی و نوازندهی سلطان محمد فاتح، در کتاب «نقاوهالادوار» دربارهی عود مطالبی مشابه اطلاعات ارائه شده در کتاب پدرش را بیان کرده است (Koc.2010,46,50). از پایان قرن نهم تا قرن سیزدهم هجری، سازهای تنبور (۵) و نی به تدریج جایگزین عود شدند (Tanrikorur.2001:189)؛ علت این امر تا حدود زیادی به سبب علاقهمند شدن عثمانیان به سازهای تنبور و نی و گسترش سماع بودهاست.
۱ نظر