گفتگوی هارمونیک
ارکستر فیلارمونیک برلین برای سالیان متمادی به عنوان یکی از پیشگامان اجرای موسیقی سمفونیک در جهان مطرح بود، نام آن با واژگانی چون تکنیک فوق العاده، اجرای گستره وسیعی از سبکهای موسیقی کلاسیک، سونوریته درخشان مترادف است. برلین، به عنوان شهری که برای مدتی نزدیک به ۱۰۰ سال یکی از مراکز بزرگ فرهنگ و هنر در سرتاسر جهان بوده است، همیشه در جذب علاقمندان موسیقی با اجراهای فوق العاده قوی ارکستر فیلارمونیک خود، موفق بوده است.
ارکستر برلین با همکاری Sony Classical تعدادی قطعه ضبط کرد که بخشی از آنها ۱۰ سال بعد با هدایت آبادو (Claudio Abbado) منتشر گردید. فهرست این قطعات اجرا شده بسیار متنوع بود، اپرا هایی مانند Boris Godunovو viaggio a Reimsهمچنین سمفونی هایی چون سمفونی شماره ۹ بتهوون و سمفونی شماره ۳۶ موزار و چندین اجرای دیگر چون Faust Scenes اثر Schumann و St. John’s Night on the Bare Mountain اثر موسورسکی.
اخیرا Sony Classical کنسرتو پیانو شماره ۳ راخمانینوف با همکاری Arcadi Volodos به عنوان پیانیست و James Levine به عنوان رهبر ارکستر منتشر کرده است. از دیگر آثاری که Sony Classical اخیرا با همکاری ارکستر برلین ضبط کرده می توان از قطعاتی از شومان با اجرای Murray Perahia به عنوان تک نواز و CD قطعات ویولون کنسرتوی چایکوفسکی و شوستاگویچ با تک نوازی Midori نام برد.
ارکستر سمفونی برلین در ۱۸۸۲ با تلاش ۵۰ موسیقی دان جاه طلب تاسیس شد! اولین نبرد ارکستر جدید مربوط به مشکلات مالی و مدیریت ضعیف بود.
در سال ۱۸۸۷ Hermann Wolf مدیریت ارکستر را به عهده گرفت و فورا وضعیت موجود را با همکاری Hans von Bülow، یکی از جاه طلب ترین و غیر قابل انعطاف ترین رهبر های ارکستر آن زمان بهبود بخشید. Bülow ارکستر را در مدت ۵ سال دگرگون ساخت و در پایان این زمان گروهی متشکل از بهترین موسیقی دان ها چون Hermann Levi، Hans Richter، Felix Mottl، Felix von Weingartner، Ernst von Schuch و آهنگسازانی چون برامس و گریگ، رهبران ارکستری چون گوستاو مالر،ریچارد اشتروس و هانس فیتنر ایجاد کرد.
در سال ۱۸۹۵ مدیریت به Arthur Nikisch ، رهبر ارکستری آرام و دارای چهره اقتصادی واگذار شد که استانداردهای وضع شده به وسیله Bülow را حفظ کرده بود و فهرست نمایش ارکستر را به صورت قابل ملاحظه توسعه داد.
در مدت بیش از ۲۷ سال ریاست، مدافع جدی بروکنر، مروج آثار چایکوفسکی، برلیوز، لیست و آثار مدرنی چون اشتراوس و مالر بود.
از جمله تک نوازان انتخاب شده برای این ارکستر را می توانFerruccio Busoni، Wilhelm Backhaus، Alfred Cortot، Jacques Thibaut، Carl Flesch، Bronislav Huberman، Jascha Heifetz، Adolf Busch، Pablo Casals، Maria Ivogün و Heinrich Schlusnus نام برد.
ارکستر فیلارمونیک برلین، جوایز متعددی در زمینه موسیقی کلاسیک دریافت کرده که از جمله آنها: برنده شدن ۸ جایزه Grammy در سالهای ۱۹۷۰(بهترین ضبط اپرا )، ۱۹۷۹ (بهترین مجری موسیقی ارکسترال)، ۱۹۹۳ (بهترین ضبط ارکستر)، ۱۹۹۵ ( بهترین اجرای موسیقی مجلسی)، ۱۹۹۸ ( بهترین گروه اجرائی)، ۲۰۰۰ ( بهترین مجری آواز کلاسیک)، ۲۰۰۱ ( بهترین مجری ارکستر)، ۲۰۰۷ ( بهترین تکنوازان آلات اجرای ارکستر)، برنده ۲ جایزه Classical BRIT در سالهای ۲۰۰۱ و ۲۰۰۳، برنده ۵ جایزه Gramophone در سالهای ۱۹۸۱ (ارکستر سال)، ۱۹۸۴ ( رکورد سال)، ۲۰۰۰ (ارکستر سال)، ۲۰۰۴ (اجرای درخشان قطعات)، ۲۰۰۶ ( رکورد سال) و برنده ۳ جایزه Echo Klassik در سالهای ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ است.
۱ نظر