گیتار کلاسیک همچون پیانو و هارپ، سازی تکنواز است، به این معنا که نیاز به همراهی ساز یا سازهای دیگر ندارد و خود قادر است تمام بخش های یک قطعه شامل ملودی، باس، هارمونی و سایر بخش های همراهی را به تنهایی اجرا کند. از زمان کامل شدن پیانوی مدرن، برجسته ترین ساز برای اجرای تک نوازی قطعات موسیقی و حتی همراهی آواز، پیانوی مدرن بود؛ اما به تدریج گیتار جایگاه ویژه ای را در تک نوازی برای خود کسب کرد.
به طور کلی رپرتوار گیتار کلاسیک را می توان به سه بخش عمده تقسیم کرد: ۱- آثاری که برای گیتار مدرن یا اجداد آن نوشته شده اند. ۲- آثار معروف ارکسترال یا آنسامبل های مختلف که برای گیتار تنظیم یا باز نویسی شده اند. ۳- آثار ملی و محلی کشورها یا مناطق مختلف که برای گیتار تنظیم شده اند.
در ابتدا بسیاری از تنظیم ها برای گیتار جنبه رقابت با پیانو را داشت و برای اثبات توانمندی های گیتار، از شیوهای تنظیم برای پیانو تقلید می شد. البته در این راه تجربه هایی هم بدست آمد؛ اما این آثار صرفا دارای پیچیدگی های بی مورد بودند که از کاراکتر خاص گیتار بهره چندانی نبرده اند و با اجرای آنها از لذت خاص نوازندگی گیتار بی بهره می مانیم.
البته همچنان این روش اشتباه تقلید از سبک های تنظیم پیانویی، در آثار بعضی از تنظیم کنندگان معاصر به چشم می خورد. اما تنظیم کنندگان پیشرو و معاصر با مجهز بودن به دانش هارمونی و کنترپوان گیتار و همچنین بهره گیری از پشتوانه گنجینه عظیم رپرتوار این ساز، آثار را آنگونه که شایسته این ساز است می نویسند.
در این بین پیمان شیرالی، جوان با استعداد و کوشای کشورمان، آثار زیادی برای گیتار نوشته و تنظیم کرده اند. به خصوص می توان به مجموعه سه جلدی فولکلور شمال ایران، به نام «گل افشان» اشاره کرد. در این مجموعه ایشان سعی کرده اند همراه با رنگ و بوی موسیقی محلی شمال ایران، با افزودن هارمونی مناسب برای ساز گیتار، آثار را طوری تنظیم کنند که مناسب ساز گیتار باشند و نوازندگان این آثار می توانند تجربه دلپذیری از نوازندگی گیتار مدرن را به دست آورند.
من به همه دنبال کنندگان گیتار کلاسیک توصیه می کنم با اجرای این قطعات به تجربه بیشتری در شناخت گیتار کلاسیک دست یابند. در پایان چشم به راه هستیم تا باز هم کارهای جدید تر و پراتیک تری را برای گیتار کلاسیک از ایشان ببینیم و موفقیت روز افزون برای ایشان آرزومندم.
۱ نظر