گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

این ساز یکی از کشفیات اخیر است که در ارکستر سمفونیک های دنیا موجود می باشد. توبا برای اولین بار در اواسط قرن ۱۹ میلادی بوجود آمد و جایگزین مناسبی برای Ophicleide (نوعی ساز بادی برنجی) بود.

کاربردها

اگر چه این ساز بعنوان تقویت کننده سازهای زهی و بادی چوبی و همچنین کاربردهایی در جهت سلو نواختن دارد معمولا” در ارکسترها یک عدد از این ساز وجود دارد که بعنوان یک ساز باس (بم ) در میان سازهای بادی برنجی از آن استفاده می شود.

اولین سمفونی خارق العاده که برای این ساز اکستراسیون شد، کار بزرگ هکتور برلیوز بود. اگر چه این قطعه برای دو Ophicleides (نوعی ساز بادی برنجی ) نوشته شده بود ولی برلیوز بعد از شنیدن صدای این ساز، توبا را کشف کرد.

آهنگسازان دیگری نیز قطعات بسیار قوی و زیبایی برای توبا نوشتند که از آنها جمله : ریچارد اشتراوس، شوستاکوچ (سمفونی چهار)، استراونیسکی، ادگارد وارس، ریچاردواگنر هستند.

کنسرتوهای متنوع زیادی توسط آهنگسازان برجسته در ۱۰۰ سال اخیر برای این ساز نوشته شده است. هرچند از توبا معمولا” در گروه های نظامی و ارکستر سمفونیک ها استفاده میشود.

ساختار

توبا معمولا” با دانگ های مختلف صدایی وجود دارد مثلا” رایج ترین نوع توبا (فا)، (می)، ( دوبل دو)، (دوبل می ) در گروههای بادی برنجی می باشد.

لوله توبای (دوبل سی) معمولا” ۱۸ فیت طول دارد در حالی که توبای (دوبل دو ) ۱۶ فیت و توبای (می ) ۱۳فیت و توبای (فا) ۱۲ فیت طول دارد.

قسمتهای مختلف توبا

توبا معمولا” به شکل مخروطی می باشد که از سری آن تا قسمت تولید صدای آن حالت خمیدگی ای وجود دارد و بطور پیوسته لوله آن در طول افزایش پیدا میکند.

Audio File
قسمتی از اجرای “کارناوال ونیز” را بوسیله توبا ببینید!

بعضی از توبا ها لوله شان رو به بالاست و نوازنده باید رو به پایین نفس دهد و صدا از آن تولید می کند.
این نوع توبا را توبای قابل ضبط، نام داده اند و این اواخر محبوبیت زیادی کسب کرده (به خاطر حسن صدایی که در آن وجود دارد) در کارهای ضبطی بسیار از آنها بهره گرفته میشود.

audio file
بشنوید صدای توبا را در نقش سولیست کنسرتو

در دسته بندی های این ساز، (اگر بخواهیم ساختار ارکستر های نظامی را در نظر بگیریم) آنرا به صورت سنتی Helicon می نامیدند که در نوع مدرن خود زنگ آن سمت پایین و سری آن کج شده به سمت بالا بود.

از آنجا که کلید بم (Bass) در زنگ صدایی هر قطعه اثر می گذاشت، هر نوازنده باید قابلیت انگشت گذاری ساز مخصوص را می داشت. بنابراین در گذشته برای گروههای بادی برنجی همواره نتها را برای ۳ کلید بالاتر می نوشتند یعنی برای توبای (دوبل سی) دو اکتاو بالا تر و برای توبای ( می) یک اکتاو بالاتر. در نتیجه توبا همواره با تغییر این نوسانات روبرو بود، زمانیکه نتهای آنرا نه برای کلید باس، بلکه ۳ اکتاو بالاتر، مینوشتند.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است