گفتگوی هارمونیک
۲۴ اسفند ۱۳۹۹ محمود خوشنام، پژوهشگر و منتقد نامدار موسیقی ایران، پس از مدت ها درگیری با بیماری پارکینسون در شهر بن آلمان درگذشت.
محمود خوشنام در سال ۱۳۱۴ در تهران متولد شد، تحصیلاتش در دانشگاه تهران را در رشته علوم سیاسی به پایان برد و در رشته جامعه‌شناسی هنر در دانشگاه فرایبورگ نیز به تحصیلاتش ادامه داد. از ۱۹ سالگی روزنامه‌نگاری را با نوشتن مطالب انتقادی طنزآمیز با نام مستعار «بی مُخ» آغاز کرد. در فاصله بین سال‌های ۱۳۳۸ تا ۱۳۴۰ سردبیری مجله موزیک ایران و در فاصله سال‌های ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۲ سردبیری مجله موسیقی انتشارات هنرهای زیبا را به عهد داشت. همچنین مدتی نیز به تدریس ادبیات فارسی در هنرستان موسیقی ملی تهران پرداخت.
۳۶ ساله بود که سرپرستی روابط عمومی تالار رودکی (وحدت کنونی) را پذیرفت و سپس معاونت هنری این تالار را به عهده گرفت و عضو شورای عالی فرهنگ شد. او همزمان «ماهنامه رودکی» را بنیان‌گذاری و به مدت پنج سال (۱۳۵۰ تا ۱۳۵۵) سردبیری کرد.
در آن زمان در مجله ها و روزنامه های مختلف نیز نقد هنری می نوشت که از جمله آنها روزنامه‌های کیهان و آیندگان بودند.
بعد از انقلاب ایران را ترک کرد و در شهر بن آلمان، با انتشار دور تازه‌ای از ماهنامه رودکی به فعالیت‌هایش ادامه داد. همزمان با روزنامه «کیهان لندن» و رسانه‌های دویچه وله، بی‌بی‌سی فارسی و رادیو فردا همکاری پیوسته داشت.
در سال ۱۹۹۸ کتاب «در قلمرو موسیقی» را که شامل منتخبی از آثار قلمی اش در نقد و تحلیل موسیقی ایران بود را توسط نشر باران در سوئد به چاپ رساند و همزمان مقالاتی در دو نشریه مهم ایران‌شناسی و ایران‌نامه منتشر کرد.
او همواره به همراهی همسرش، الهه خوشنام، محفل‌های ادبی و موسیقی برپا می‌کرد که آخرین آنها «انجمن آوازه» برای بزرگداشت شاعران و موسیقیدانان ایرانی بود.
ترجمه دو قطعه «عروسی فیگارو» اثر موتسارت و «دختر عاقل» از کارل اٌرف، نگارش اوپرای کودکان «پردیس و پریسا» که با موسیقی لوریس چکناواریان به اجرا درآمد از دیگر آثار اوست. آخرین اثر مکتوب خوشنام کتابی با عنوان «از نجوای سنت تا غوغای پاپ» است که در سال ۱۳۹۷ به همت انتشارات «فرهنگ جاوید» در تهران به چاپ رسیده.
۱ نظر