گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

پایان غربت چهل ساله

گلنوش خالقی (۱۳۱۹-۱۳۹۹)
به یاد گلنوش خالقی (۱۳۱۹-۱۳۹۹)
گلنوش خالقی کمی بیش از نیمی از عمر را خواسته ناخواسته در غربت گذراند. سرنوشتش چنین خواسته بود و او هم با درایت و شکیبایی با سرنوشتش کنار آمده بود. اما نه سازشکاری ای از او دیده شد و نه واپس نشینی. اصالت ایرانی اش را هم هیچ گاه از یاد نبرد. چه قبل از ۱۳۵۷ و چه بعد از آن، همیشه پرکار و باثمر بود و برای موسیقی کلاسیک ایران گام های موثر برداشت.

در دنیای همیشه مذکر موسیقی ایران؛ او رهبر ارکستر و تنظیم کننده و آهنگساز و معلم بود و شاید از تمام همگنان و همجنسان خود برتر و والاتر، ولی نه سودای برتری طلبی داشت و نه دیدگاه جنسیتی را در موسیقی پذیرفت. گلنوش خالقی به تمام معنی موسیقیدان و معلم بود و همین را بالاترین مرتبت می دانست. مثالی بود عالی از اتحاد تبار و تربیت کلاسیک و پایبندی به اصولی که امروزه بسیار بدان ها بی اعتنایی می شود. مثالی از هنرمندی واقعی و بی تظاهر.

برای احیا و ابقای آثار پدر تلاش بسیار کرد و از جان مایه گذاشت. سودآوری و منفعت طلبی را نشناخته بود و با همان صراحت کلامی که از پدر و مادر به ارث برده بود، با هنرمند نمایان برخورد می کرد. تاسیس سایت استاد روح الله خالقی؛ انتشار پارتیتورها و گردآوری نوشته های پدر و تنظیم مجدد تعدادی از زیباترین های ساخته های استاد خالقی؛ گوشه ای از تلاش های خانم گلنوش خالقی است. در تمام این سال ها از راه دور به هرکسی که تشخیص می داد که شایسته کمک رسانی است؛ یاری می کرد و توقعی جز حفظ ارزش ها نداشت و برای شخص خود هیچ چیزی نمی خواست.

از این خاطرات بسیار دارم و دیگران هم با من همداستانند. صراحت های گاه تلخ و تند نتوانست عطوفت و انسانگرایی عمیق او را پنهان کند و او برای نگهداری و انتشار آنچه را که ارزشمند می دانست از چیزی دریغ نکرد. تنظیم هایش بسیار خوش صدا و از لحاظ فنی درخشان و پاکیزه اند. حتی از جهاتی بر اجراهای زمان استاد خالقی هم برتری دارند بویژه در هارمونی و سازبندی و بهره وری از صدای صحیح سازهای بادی در ارکستر.

آلبوم ماندگار «می ناب» یادگار حضور پرثمر او در سال های ۱۳۷۰ در ایران است دریغ که دیری نپایید. درگذشتش مایه تاسف بسیار است. کاش شرایط بهتری بود که از مجموعه دانش و هنر و انسانیتش بهره ببریم. او یکی از آخرین نمونه های بازمانده از عصری بود که در آن بسیاری از ارزش ها حاکمیت داشتند و امروز با سرعتی هول آور دارند به خاکستر سرد تبدیل می شوند.
روزنامه ایران (۲۹ بهمن ۱۳۹۹)

علیرضا میرعلینقی

علیرضا میرعلی نقی

علیرضا میرعلینقی متولد ۱۳۴۵ در تهران
روزنامه‌نگار، پژوهشگر موسیقی و منتقد هنری

۱ نظر

بیشتر بحث شده است