لیلا آریان
در ۱۹۴۱ سهام دویچه گرامافون (Deutsche Grammophon) توسط کمپانی بزرگ “Siemens & Halske” خریداری شد. در آن زمان مدیر عامل زیمنس (Ernst von Siemens)٬ بدلیل دانش موسیقایی و علاقه وافرش به موسیقی کلاسیک مشهور بود و همین علاقه شخصی باعث شد تا توجه وی جلب این کمپانی شود.
در ۱۹۶۲ شرکتهای زیمنس و فیلیپس بهم پیوسته و گروه “DGG/PPI” را تشکیل دادند در ۱۹۷۱ منجر به ایجاد “PolyGram” گردید اما در سال ۱۹۸۷ زیمنس این گروه را ترک کرد و قسمت اعظم سهام شرکت را برای فیلیپس باقی گذاشت.
در ۱۹۹۸ شرکت کانادایی الاصل “Seagram” ضمن خریداری “PolyGram” گروه موسیقی یونیورسال (Universal Music Group) را تشکیل داد که در حال حاضر جزیی از آن به شمار می آید و از طزیق شعبات این شرکت در هامبورگ و بیش از چهل کشور دنیا٬ شناخته شده است.
با گسترش تکنولوژی دیجیتال تغییراتی اساسی در صنعت ضبط و پخش به وقوع پیوست به گونه ای که اختراع لوحهای فشرده امکان دستیابی به صدایی شفاف و صاف و بدون خش را میسر ساخت.
در این میان دویچه گرامافون نخستین شرکتی بود که وارد بازار لوح فشرده شد و در سال ۱۹۸۱ سمفونی آلپ اشتراوس (Eine Alpensinfonie)
را با رهبری کارایان و اجرای ارکستر فیلارمونیک برلین ضبط نمود و این اولین کار کلاسیکی بود که بر روی لوح فشرده ضبط و ارائه گردید.
”
Deutsche Grammophon Gesellschaft” همواره بهترین و پیشرفته ترین تکنیک های ضبط را به کار گرفته و در این راه همواره دنباله رو بنیان گذتر خود برلینر بوده که دو اختراع وی٬ گرامافون و صفحه٬ پیشرفتی عظیم را در تولید انبوه لوازم و تجهیزات صوتی باعث گردید.
از دیگر مراحل این توسعه می توان به جایگزینی صفحات مومی به جای صفحاتی از جنس روی در سال ۱۹۰۱ ٬ تولید صفحات لاکی و معرفی فرایند “father-mother-son” در تولید ماتریسی آن اشاره کرد. در سال ۱۹۲۵ با ظهور پدیده ضبط الکترونیکی تمامی آثاری که در طی این سالها ضبط شده بودند مجددا به روش جدید ضبط شدند. کیفیت بالا٬ دستگاههای تقویت کننده صدا و نوار مغناطیسی دیگر اهداف توسعه تکنولوژی صوتی بودند.
جهش عظیم بعدی که در تکنولوژی ضبط به وقوع پیوست٬ پدیده ضبط دیجیتال بود که گامی موثر در پیدایش و رونق لوحهای فشرده به شمار می آمد. یکبار دیگر تمامی صفحات گذشته مجددا ضبط شد و این شانس را به نسل جدید هنرمندان داد که آثارشان را برای آیندگان به ارث گذارند.
”
Deutsche Grammophon Gesellschaft” تمامی این ابتکارات را به کار گرفت تا اثبات کند که تمامی آثار و اجراها قابلیت ضبط و تولید مجدد را به بهترین شکل ممکن دارا هستند. در طی این فرایند وجود درکی صحیح از موسیقی به همان اندازه حائز اهمیت است که آگاهی از چون و چرای تکنیکی کار.
”
Deutsche Grammophon” خود در دهه ۱۹۵۰ بر اهمیت نقش مهندس صدا بردار در این صنعت بسیار تاکید نمود. از جمله پیشگامان این عرصه “Erich Thienhaus” است که از سال ۱۹۴۶ جهت تاسیس انستیتو صدابرداری در دتمولد آلمان و آموزش حرفه ای مهندسان صدابرداردر زمینه موسیقی کلاسیک و نیز مهندسی صوت و الکترونیک بسیار تلاش نمود.
”
Deutsche Grammophon” از زمان تاسیس خود تا کنون بحرانهای بسیاری را پشت سر گذاشته و موفقیتهای بی شماری را تجربه کرده است و با قدردانی از هنرمندان بین المللی و اتکا بر رپرتوار جامع و کامل خود و عزم راسخ در استفاده و گسترش فنون نوین ضبط٬ فراز و نشیبها را پشت سر گذاشته و همچنان پابرجا و استوار باقی مانده است.
itis good