گفتگوی هارمونیک
با پیشرفت پروژه، جنبه انسانی و ماشینی همکاری تکامل یافت. ورزووا، گاتهام، لوین و رودر طرح های سمفونی دهم را رمزگشایی و رونویسی کردند و سعی کردند مقاصد بتهوون را درک کنند. آنها با استفاده از سمفونی های تکمیل شده بتهوون به عنوان الگو، سعی کردند پازل را در مورد اینکه قطعات ثبت شده در طرح اولیه باید کجا بروند را با هم ترکیب کنند.
آنها مجبور بودند تصمیماتی بگیرند، مانند اینکه تعیین کنند که آیا طرح اولیه نقطه شروع سکروزو را نشان می دهد؟ (چراکه بخش بسیار پر جنب و جوش سمفونی است و معمولاً در موومان سوم می آید) یا ممکن است تعیین کنند که یک خط موسیقی احتمالاً اساس یک فوگ بوده است که ملودی ای است که از در هم آمیختن قسمت هایی مختلفی ایجاد شده است که همگی یک موضوع اصلی را منعکس می کنند.
این پروژه چالش های خاصی داشته است مثلا اول و اساساً، ما باید بفهمیم چگونه یک عبارت کوتاه یا حتی فقط یک موتیف را بگیریم و از آن برای توسعه یک ساختار موسیقی طولانی تر و پیچیده تر استفاده کنیم، درست مانند بتهوون. به عنوان مثال، دستگاه باید بیاموزد که چگونه بتهوون سمفونی پنجم را از یک طرح اصلی چهار نت ساخته است.
در مرحله بعد، از آنجا که ادامه یک عبارت نیز باید از یک فرم موسیقی خاص پیروی کند، هوش مصنوعی باید فرآیند بتهوون را برای توسعه این فرم ها بیاموزد. سپس لیست کارها افزایش می یابد چون ما مجبور بودیم به هوش مصنوعی آموزش دهیم که چگونه یک خط ملودیک داشته باشد و آن را هارمونیزه کند. هوش مصنوعی باید یاد بگیرد که چگونه دو بخش موسیقی را با هم پیوند دهد. ما متوجه شدیم که هوش مصنوعی باید بتواند یک کدا تهیه کند و یک قطعه موسیقی را به پایان می رساند.
سرانجام، هنگامی که یک آهنگسازی کامل به دست آمد، هوش مصنوعی باید نحوه فیگور های ارکستری را مشخص کند و نقش سازهای مختلف را به شکلی که بتهوون انجام می داد، تنظیم کند.
در نوامبر ۲۰۱۹، تیم دوباره ملاقاتی را در بن و در موزه خانه بتهوون داشتند. این ملاقات برای تعیین اینکه آیا هوش مصنوعی می تواند این پروژه را تکمیل کند یا خیر بود. ما قطعات موسیقی را که توسط هوش مصنوعی توسعه داده شده بود و بر اساس طرح های دهم بتهوون ساخته شده بود را چاپ کردیم. یک پیانیست در یک سالن کنسرت کوچک در موزه در پیش روی گروهی از روزنامه نگاران، محققان موسیقی و کارشناسان بتهوون اجرا کرد. ما مخاطبان را به چالش کشیدیم تا تعیین کنند که عبارات بتهوون در کجا پایان یافته و در کجا استخراج هوش مصنوعی آغاز شده است؛ کسی موفق نشد جواب درستی بدهد!
ما پیش بینی می کنیم که مقاومتی دربرابر این کار شکل بگیرد – از طرف کسانی که معتقد هستند که هوش مصنوعی نباید وارد حیطه هنر بشود و اینکه هوش مصنوعی نباید سعی کند فرایند خلاقانه انسانی را تقلید کند. با این وجود به نظر من، هوش مصنوعی در زمینه هنر یک جایگزین نیست بلکه ابزاری است که درهایی برای ابراز احساسات هنرمندان به شیوه های جدید می گشاید.
این پروژه بدون تخصص مورخان و موسیقیدانان بشری ممکن نبود. برای تحقق این هدف، مقدار زیادی کار – و بله، تفکر خلاق – لازم بود. در نقطه ای، یکی از کارشناسان موسیقی در تیم گفت که هوش مصنوعی او را به یاد دانشجوی مشتاق موسیقی انداخت که هر روز تمرین می کند، یاد می گیرد و بهتر و بهتر می شود. اکنون آن دانش آموز با گرفتن چوب رهبری از بتهوونریال آماده ارائه دهمین سمفونی به جهان است!
۱ نظر