محمدعلی پورخصالیان
از منظر ریتمیک هم سیاهان معتقدند ریزه‌کاری‌ها و ظرافت‌هایی که آنان در پُلی ریتم، تاکیدهای خاص، ضد ضرب، آکسان‌ها، سکوت و دیر فرود آمدن برخی از ضرب‌ها در سبک‌های مختلف موسیقی چون بلوز، سول، فانک، رپ و جز به کار می‌برند، هم ظرافت‌هایی است که ریشه در فرهنگ آنان دارد و با یادگیری و تحلیل قابل شبیه‌سازی نیست و چنانچه این شبیه‌سازی با دقت و وسواس زیادی هم صورت بگیرد باز مانند آن چیزی نمی شود که خود سیاهان در موسیقی خود دارند.
این مسئله تا حد زیادی درست است. چرا که در عمل با وجود نسخه‌های متعدد شبیه‌سازی شده از موسیقی سیاهان در سبک‌های مختلف، کیفیتی خاص در موسیقی سیاهان وجود دارد که تشخیص موسیقی آنان با موسیقی شبیه‌سازی شده از روی موسیقیشان را ممکن می‌سازد.
تلفیق سیاه و سفید
این واقعیت یکی غیرقابل‌انکارترین فکت‌های تاریخی موسیقی معاصر ما است که اگر رابطه میان سبک‌های موسیقی را به‌صورت نموداری درختی فرض کنیم، بخش بزرگی از شاخ و برگ‌های سبک‌های موسیقی امروزی به تنه تنومند موسیقی بلوز سیاهپوستان آمریکا متصل است. این یک حقیقت غیرقابل‌انکار در موسیقی مردم‌پسند امروز است.
روند تکامل سبک‌های موسیقی روندی است فازی که عوامل متعددی در شکل گیری سبک‌ها در آن موثر است: فرهنگ، مذهب، طبقه اجتماعی، فناوری روز، شرایط سیاسی، شرایط اجتماعی و خود ژانر‌های موسیقی.
سادگی فرم، وجود بداهه‌نوازی و فراغ بال ترانه‌سرایان از بیان شخصی‌ترین احساسات درونی خود و تابوشکنی‌ها باعث شده تا موسیقی بلوز با سایر سبک‌های موسیقی تلفیق بشود. از تلفیق موسیقی بلوز و موسیقی فولکلور سلتی و کرنیش، پولکای ژرمنی و هلهله خوانی‌های بایرنی، سبک موسیقی کانتری زاییده می شود.
کمی بعد از آن دوباره با تلفیق جامپ‌بلوز و یکی دیگر از فرزندان ناخلف کانتری به نام راکی‌بیلی، راک‌اند‌رول متولد می‌شود و کمی بعد تر فانک و رپ می‌آیند تا از تلفیق با سایر سبک‌های موسیقی، جادوی موسیقی سیاهان را به سبک‌های دیگر موسیقی وارد کنند.
درحال‌حاضر و در موسیقی ۳۰ سال اخیر، فانک و هیپ‌هاپ، بزرگ‌ترین تاثیر را به عنوان عنصری تلفیقی از موسیقی سیاهان در سایر سبک‌های موسیقی دارند. تاثیری که از نظر اهمیت و گستردگی، دست کمی از بلوز ندارد. بسیاری از سبک‌های موسیقی عناصری ریتمیک را از سبک‌های هیپ هاپ و آر-اند-بی وارد موسیقی خود کرده‌اند.
رابطه عشق و تنفر کانتری و هیپ‌هاپ
در مصاحبه ها یا مستندهای زیادی یکی از لحظ‌های عجیب برای غیر آمریکاییان، ابراز تنفر آرتیست‌های سیاه‌پوست از موسیقی کانتری است. غیر آمریکایان، تقریبا تمام سبک‌های موسیقی این کشور را گوش می‌دهند و آهنگ‌های موردعلاقه‌ای در هر سبک موسیقی این کشور دارند. یکی از محبوب‌ترین صادرات موسیقی آمریکا به سایر کشورها موسیقی کانتری است اما وقتی یک غیر آمریکایی در مصاحبه‌ها یا مستندهای تلویزیونی با ابراز تنفر هنرمندان سیاه‌پوست نسبت به موسیقی کانتری مواجه می‌شوند، این تنفر را درک نمی‌کنند.
دلیل این تنفر ریشه در مسایل تبعیض نژادی دارد. هستند خوانندگان و نوازندگان سیاه‌پوستی چون ری چارلز، لایونل ریچی و ویتنی هیوزتُن که تک‌ترانه‌هایی در سبک کانتری داشته‌باشند اما تعداد آن‌ها بسیار کم است. موسیقی کانتری در آمریکا موسیقی سفیدپوستان است. موسیقی محبوب سفیدپوستان مناطق روستایی که از قضا تعداد زیادی از آن ها هنوز هم در این دوره و زمانه نژادپرستند.
در لحظه اعظای جوایز موسیقی کانتری در مراسمی چون گرمی، بسیار اتفاق می‌افتد که دوربین عمدا روی چهره آرتیست‌های سیاه‌پوست رپ و هیپ‌هاپ زوم می‌کند. در این لحظه می‌توان بی‌حوصلگی را در چهره آرتیست‌های سیاه پوست رپ و هیپ‌هاپ به خوبی مشاهده کرد. امتحان این کار مجانی است و می‌توان این لحظه را در هر کدام از مراسم گرمی پیدا کرد.
اما جالب است که با وجود چنین احساستی، یکی از تحول‌های اصلی ژانری ۱۰ سال اخیر موسیقی کانتری ناشی از ورود ریتم‌های هیپ‌هاپ و آر-اند-بی به این موسیقی است. ورود ریتم‌های هیپ‌هاپ و آر-اند-بی به موسیقی کانتری باعث شده تا زیرشاخه جدیدی در موسیقی کانتری به وجود بیاید. نام این زیر شاخه جدید، بُروکانتری است. که بُرو در این نام گذاری مخفف کلمه برادر است. از آن جایی که سیاهپوستان در مکالمات عادی خود یکدیگر را برادر یا خواهد خطاب می‌کنند، این نام را بر این زیرشاخه جدی کانتری گذاشته اند. به زبان ساده معنی نام این سبک جدید در موسیقی کانتری، موسیقی کانتری سیاه‌پوستی است.
در این زیرشاخه جدید هارمونی و ساختار ساده آکوردی موسیقی کانتری همان طور که بوده حفظ شده اما ریتم سازهای کوبه‌ای، و به تبع آن سایر اجزای ریتمیک و وزن ترانه‌ها، رِنگ (Groove) هیپ‌هاپ و آر-اند-بی دارد. به این ترتیب یکی از سفید پوستی ترین سبک های موسیقی آمریکا هم تاثیری از موسیقی سیاهان گرفته است.
منابع و پی نوشت ها
۱ نظر