علیرضا میرعلی نقی
آنچه باعث محبوبیت و استقبال مردم هنردوست از برنامه گلها شد، شناخت عمیق مرحوم پیرنیا از شعر، ادب و موسیقی ایران و عامل دیگر، دقت و وسواس او در انتخاب اشعار و قطعات موسیقی بود، بارها یک قطعه موسیقی را می شنید و قسمتهایی از آن را انتخاب و قسمت دیگر را حذف می کرد. پس از انتخاب شعر، آنها را با موسیقی تلفیق کرده و نوار ضبط شده را به دفعات می شنید و حتی برای کسانی که به دیدنش می آمدند، پخش می کرد و از نظرات افراد صاحب نظر بهره می جست.
پخش برنامه گلها از رادیو، موجب تجدید چاپ مکرر دیوان های گوناگون شاعران گذشته و معاصر ایران، بالارفتن شناخت و آگاهی هرچه بیشتر مردم نسبت به شعر و ادب فارسی و آشنایی مردم جهان با فرهنگ، هنر، شعر و ادب ایران زمین شد.
نخستین برنامه کودکان رادیو هم از کارهای او به شمار می آید حتی برای اولین بار پسر خردسال خود را به گویندگی این برنامه گماشت. گاهی هم پیرنیا دستی به قلم می برد و مقالاتی می نوشت، آثار او در برخی نشریات سال های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ منتشر شده اند.
داوود پیرنیا (تولد ۱۲۷۹ خورشیدی – فوت ۱۳۵۰ خورشیدی) مبتکر و خالق برنامه گلها در سال ۱۲۷۹ش در تهران متولد شد. او موسیقی دان نبود، چون مادرش دختر علاء الدوله از رجال بزرگ قاجار بود و به دلایل گرایشات و اعتقادات مذهبی اجازه حضور در عرصه موسیقی را به او نداد اما تعلیمات پدرش (مرحوم حسن پیرنیا) که از روشنفکران آن دوران بود بر او بسیار مؤثر بود. تحصیلات ابتدایی را در منزل، نزد معلمان وقت فرا گرفت. سپس برای ادامه تحصیل و فراگیری دروس زبان وارد مدرسه سن لویی شد. بعدها برای ادامه تحصیلات به سوئیس رفت.
پس از فراغت از تحصیل در رشته حقوق، به وطن مراجعت کرد و چون در خانواده ای اهل سیاست به دنیا آمده بود بیشتر شغل های دولتی داشت بطوری که بنیانگذار و مؤسس کانون وکلا در ایران بود. پس از انتقال از وزارت دادگستری به وزارت دارایی، اقدام به تأسیس اداره آمار در ایران کرد.
در سال ۱۳۲۵ شمسی هنگامی که احمد قوام (قوام السلطنه) نخست وزیر شد او را مدیر کل بازرسی نخست وزیر کرد و پس از چند ماه معاون نخست وزیر شد.
پیرنیا در زمان تحصیل علم حقوق در سوئیس، نواختن پیانو را فراگرفته بود و با اصول و قواعد موسیقی کلاسیک آشنا شد ولی سرانجام عشق به موسیقی اصیل و سنتی ایران، او را بر آن داشت پس از سقوط دولت قوام مشاغل دولتی را کنار بگذارد و با میراث سرشاری که از پدر به او رسیده بود، به مطالعه در زمینه موسیقی ایران بپردازد و به جمع آوری آهنگ های اصیل ایرانی مشغول شود؛ او با جدیت هدف خود را دنبال کرد و برنامه های ارزنده ای که امروزه، چون گنجینه ای گرانبها ازگذشته به یادگار مانده را از خود به جای گذارد و موسیقی اصیل ایرانی را نه تنها به مردم ایران بلکه به سایر ممالک معرفی کرد.
۱ نظر