چهار ویژگی مهم برای تولید صدایی زیبا (۲)

۱– صدای پرطنین     
اینکه بدانیم هر سیم ویولن چگونه بطور طبیعی در تولید صدایی با کیفیت پایدار عمل می‌کند، مفید خواهد بود. سیم های «سل» و «ر» که ضخیم‌تر هستند به نسبت سیم های «لا» و «می» فشار و سرعت بیشتری لازم دارند. تمرکز بر روی یک صدای آهنگین غنی می‌‌تواند در تشخیص کیفیت صدای زیبا و زنگ مانند هر نت روی هر سیم به ما کمک کند، صدایی که مطابق با رنگ و طنین هر سیم باشد.

برای دستیابی به این امر با تمرین و گوش دادن، می‌توانیم از تعادل دقیق بین میزان فشار و سرعت در نقاط مختلف آرشه آگاهی پیدا کنیم. جدول زیر تمریناتی را برای صدای یکنواخت و پرطنین در گام ها ارائه می‌ دهد:

۳– صدای آوازی
بسیاری از پداگگ ها و نوازندگان توافق دارند که خواندن قطعه کمک شایانی به جمله بندی و بیان زیبای قطعه خواهد کرد .چون ما در حال کشف و ارتباط با تم های موسیقی قطعه هستیم. همین امر را می‌توان در مورد کیفیت صدا هنگام نواختن بکار برد  – فکرکردن به اینکه یک خواننده چگونه هر نت را می‌خواند – می‌تواند تکنیک مربوط به حرکات دست راست (آرشه) را با توانایی درونی خواندن و تنفس ما پیوند دهد. درک ما از آرشه های راست و چپ منجر به جملات آوازی خواهد شد که هدف آن تولید زیباترین وباکیفیت ترین صداست. با این حال این روند مشروط به سیر زمانی طولانی برای آموزش گوش موسیقی ما و ایجاد سلیقه شخصی

برای درک آن از طریق شنیدن موسیقی است که سرانجام در سبک های متفاوت موسیقی توسط نوازندگان مختلف اجرا می‌ شود. این تجربیات و ایده های صوتی غنی و متنوع می‌ تواند تاثیر مثبتی بر درک ما از لحن موسیقی داشته باشد. البته بکارگیری متناسب ویبراتو بخشی از توازن کار است ولی نباید اجازه دهیم عیوب صدا را پوشش دهد یا جبران کند .

توصیه می‌کنم گامها را در ابتدا با آرشه های بلند بدون ویبراتو تمرین کنید و بعد ویبراتو را به آن اضافه کنید، همانند دینامیک ها.

۴– حجم صدا
به عنوان نوازنده ویولن یا ویولا باید مشکل آکوستیک را برطرف کنیم .چون ساز نزدیک گوش ماست. بنابراین بسیار آسان در دام صدایی که می‌ شنویم و از شنیدن آن لذت می‌ بریم، می‌ افتیم. در حالی که این واقعیت را درنظر نمی گیریم که ارتعاشات صدا برای رسیدن به مخاطب باید فاصله بیشتری را طی کند.

اصل مهمی وجود دارد: حجم صدایی که هنگام اجرا در گوش خود می‌ شنویم (مخصوصا در سالن اجرا) باید با توجه به فضای اجرا تنظیم شود. ما می‌توانیم بجای استفاده از گوش خودمان، چنین تنظیمی را به عنوان پخش صدا یا توانایی نواختن در سطحی که

به راحتی به مخاطبان مخصوصا صندلی های عقب کنسرت می‌رسد، برای آن درنظر بگیریم. درک ما از مقدار دینامیک باید بلندتر از مقدار دینامیک مشخص شده در پارتیتور برسد. هنگام رعایت چنین توصیه هایی نباید دچار این اشتباه شویم که همه چیز در موسیقی همیشه باید با صدای بلند اجرا و پخش شود و نباید اجازه دهیم که صدای پخش شده ی ما سبک شخصیت قطعه را تغییر دهد.

هنگام درنظر گرفتن لحن صدای خود، ابتدا باید به سبک و شخصیت مناسب قطعه فکر کنیم. این امر تعیین کننده ی نوع صدا (و استفاده مناسب از ویبراتو) به هنگام اجرای ما خواهد بود.

امیدواریم گوش دادن، تجربه کردن و فکر کردن مخصوصا در مورد آرشه که صدایی یکنواخت، طنین انداز، آواز گونه و پرحجم ایجاد می‌کند، در ما آگاهی و عادتی ایجاد کند که همیشه تولید صدای مطلوب ما را تقویت کند.
thestrad.com