گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

وزیری زاده: رو به پیشرفت هستیم

شما کار تعلیم آواز را چگونه با اعضای کر آغاز کردید؟

سابقه همکاری من با آقای قاسمی به سال ۸۱ به یک همکاری کوتاه در کر در فرهنگسرای بهمن برمی گردد. در این دوره کوتاه با گروه، صدا سازی را کار می کردم. بعد از آن، به قصد تحصیل از ایران رفتم و مدت زیادی نیست که دوباره در حال کار با همدیگر هستیم. زمان بسیار کوتاهی داشتیم که فقط توانستیم روی صدای اعضای گروه، تکنیک های آوازی و نفس گیری و بخش هایی از قطعات به صورت قسمت قسمت کار کنیم. در یکی یا دو جلسه تمام اعضای گروه بودند.

هم خانم ها و هم آقایان بودند؟

بله!

قبل از اینکه با آنها کار کنید، وضعیت آنها چطور بود؟

قطعاتی که گروه در حال اجرای آن هستند از لحاظ تکنیک آوازی و موسیقی، قطعات دشواری است. در ایران خواننده کر حرفه ای بسیار کم داریم، در عوض وقتی در خارج از ایران برای یک گروه کر فراخوان داده می شود، مثلا ۲۰۰ نفر خواننده حرفه ای امتحان می دهند. سختی کار برای رهبر یا کسی که می خواهد گروه کر تشکیل دهد این است که می خواهد با خواننده های غیر حرفه ای کار کند و آنها را به سطح بالاتری برساند. آقای قاسمی و اعضای گروه ایشان زحمت زیادی کشیده اند، در حالی که نمی توان گفت ضعف تکنیکی وجود ندارد ولی گروه در حال خواندن قطعات هستند و از پس آن بر می آیند و به آنها تبریک می گویم که توانسته اند به این صورت روی بچه ها کار کنند. بسیاری از بچه ها هستند که به کلاس آواز می روند و در حال کار روی تکنیک هایشان هستند؛ این طور نیست که همه غیر حرفه ای باشند ولی همه نوع سطحی در بین اعضای گروه است و قطعا وضعیت رو به پیشرفت است.

بسیاری اعتقاد دارند که خوانندگی سولو با خوانندگی کرال فرق دارد. این تفاوت ها چیست و اگر واقعا تفاوت دارد چرا اکثرا معلم های آواز گروه کر، خودشان سولیست نیز هستند؟

فرق دارد به این دلیل که وقتی خواننده ای می خواهد به عنوان یک سولیست بخواند، بیشتر روی جنس صدا و رزونانس ها کار می کند ولی وقتی تصمیم دارد در گروه کر بخواند، نباید هیچ صدایی بیرون زده شود. یعنی بایستی یک صدای یکدست شنیده شود. دشواری این مساله اینجاست که بسیاری اوقات رهبرها مایلند که صدا حجیم تر شود ولی خواننده ها باید مراقب باشند که یکدست باشد و خیلی ویبر نداشته باشد یعنی اگر قرار باشد که همه مثل یک خواننده حرفه ای با ویبر عظیم بخوانند، در کر، فالشی شنیده می شود. به همین خاطر، مهم این است که در حین اینکه روی تنفس درست می خوانند، صدا یکدست و خیلی صاف شنیده شود. این سختی در کر خواندن است و بسیاری مواقع به خاطر اینکه اعضای گروه صدای همدیگر را نمی شنوند، یعنی وقتی با همدیگر در حال خواندن هستند، صدای خودشان را نمی شنوند و ممکن است روی جنس صدایشان تاثیر بگذارد؛ به همین دلیل بهتر است که -به عنوان پیشنهاد- ابتدا آواز کار کنند سپس وارد کر شوند. بسیاری اوقات کسانی که در بخش باس می نشینند ولی جایگاه صدایشان باس نیست، رنگ صدایشان را بم می کنند تا بتواند صدای حجیم در باس بوجود بیاورند و به تدریج از رنگ طبیعی صدای واقعی خودشان دور می شوند. معلم های آواز نیز به همین دلیل دوست ندارند که شاگردانشان در گروه کر بخوانند، در صورتیکه این کار اصلا کار ساده ای نیست و به اندازه یک خواننده حرفه ای بایستی تکنیک آوازی بدانند.

به طور کلی هر دو آواز (سولیستی و کرال) یکی است ولی تفاوت در میزان توجه به ضرورت های موسیقی در حال اجرا و هماهنگی با آن است.

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد متولد ۱۳۶۰ تهران
نوازنده تار و سه تار، خواننده آواز اپراتیک و سردبیر مجله گفتگوی هارمونیک
لیسانس تار از کنسرواتوار تهران و فوق لیسانس اتنوموزیکولوژی از دانشکده فارابی دانشگاه هنر تهران

۱ نظر

بیشتر بحث شده است