جمشید عندلیبی درگذشت!

جمشید عندلیبی، از مشهورترین نوازندگان نی ایران؛ در پانزدهم اسفند ۱۴۰۲ در سن ۶۶ سالگی بر اثر ایست قلبی در منزل شخصی‌‌اش درگذشت. عندلیبی عضوی از خانواده‌ای بود که در دهه شصت و هفتاد، حضور قابل توجهی در عرصه موسیقی ایرانی داشتند.

جمشید عندلیبی در سن ۱۰ سالگی آموزش موسیقی را با ساز آکاردئون در کلاس‌های فرهنگ و هنر وقت سنندج که مسئول آن حسن کامکار بود شروع کرد. وی سپس به عضویت گروه نوجوانان و ارکستر بزرگسالان فرهنگ و هنر سنندج درآمد و در کنار آموزش و تعالیم مختلف موسیقی به همراه ارکستر بزرگسالان اجرای کنسرت داشت. عندلیبی تحت تأثیر تکنوازی‌های نی حسن کسایی به ساز نی علاقمند شد و در ابتدا بدون استاد شروع به یادگیری این ساز کرد. در سال ۱۳۵۴ در آزمون ورودی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران که برعهده نورعلی برومند بود در رشته موسیقی ‌پذیرفته شد.

در این دوره بود که او از محضر دکتر حسین عمومی نوازنده نی استفاده کرد و همچنین از کلاسی‌های استادان دیگری همچون: نصرالله ناصح‌پور، نورعلی برومند و محمدرضا لطفی حضور یافت. با تشکیل گروه عارف با حضور پرویز مشکاتیان و حسین علیزاده به عضویت این گروه درآمد و در دهه شصت همراه با این گروه کنسرت‌ها و ضبط‌های زیادی را انجام داد.

عندلیبی در سال ۱۳۶۰ برای تکمیل تکنیک‌های پیشرفته نوازندگی نی به نزد حسن کسایی در اصفهان رفت.

او در دهه شصت و هفتاد، یکی از نوازندگان پرکار نی محسوب می‌شد و مخصوصا در آلبوم‌هایی چون: «بیداد»، «نوا»، «دستان»، «دود عود»، «آسمان عشق»، «یاد ایام»، «رسوای دل»، «پیام نسیم»، «دل مجنون» و «سرو چمان» با محمدرضا شجریان همکاری نزدیک داشت.

او علاوه بر نوازندگی در کار آهنگسازی نیز فعال بود و آلبوم‌های میهمان تو، پاییز نیزار و مونس جان از جمله فعالیت‌های او در زمینه آهنگسازی است. عندلیبی همچنین قطعات ابوالحسن صبا را با نی و به صورت ردیف آموزشی تنظیم کرده و نواخته‌است.

اما مشهورترین آلبوم جمشید عندلیبی «نی‌نوا» ساخته حسین علیزاده است. در این اثر عندلیبی نقش سولیست نی را به عهده داشته است. همچنین او در بعضی از البوم‌های برادرش جلیل عندلیبی به همراه گروه مولانا جضور داشته که غیر از بخش همنوازی، تکنوازی‌های قابل توجهی نیز از او در آلبوم‌های «بی‌قرار» و «هی گل» از او به یادگار مانده است.

جمشید عندلیبی به عنوان مدرس ساز نی نیز به فعالیت می‌پرداخت و نوازندگانی را به جامعه هنری تقدیم کرد.

سبک نوازندگی جمشید عندلیبی، دارای ویژه‌گی‌های منحصر به فردی بود که تکنوازی‌هایش را از دیگر نوازندگان نی متمایز می‌کرد.

در سال‌های اخیر جمشید عندلیبی فعالیت‌ زیادی در تکنوازی نی نداشت و در انزوا به سر می‌برد.