۱- برای رسم یک الگو، ابتدا ساختار و محدوده آنرا که شامل خط طولی و خطوط عرضی در ابتدای دسته و قطر دایره مرکزی می باشد، با استفاده از اندازه های داده شده رسم می کنیم. با رسم این خطوط، مقدار خطا در هر یک از اندازه های داده شده نیز مشخص می شود.
۱- اندازه های ساختار طرح را مورد بررسی قرار می دهیم:
پس خطی را منطبق بر خط رسم شده الگو و با اندازه ذکر شده (۲۴۸ میلیمتر) رسم می کنیم. همانطور که در تصویر نیز مشاهده می شود، الگو ۶.۰۵ میلیمتر از اندازه داده شده کوچکتر می باشد.
در این قسمت نیز خط رسم شده از آنچه ذکر شده ۱.۲۱ میلیمتر بزرگ تر می باشد.
همانطور که در تصویر مشاهده می کنید، قطر الگو ۲.۲۲ میلیمتر از مقدار داده شده بزرگتر می باشد.
اگر بخواهیم خط قرینه را پیدا و آنرا رسم کنیم، به دلیل عدم تقارن و تفاوت در اندازه ها با تعدد خطوط قرینه مواجه می شویم.
بعد از آنالیز و بررسی طرح این سوال مطرح می شود که طرحی که با ایده ای مناسب رسم شده چگونه دچار این تناقض در اندازه ها شده است؟ آیا استفاده از الگویی که طرح اولیه آن دچار دگرگونی شده، برای الگو برداری و ساخت ساز مناسب خواهد بود؟ در کشور ما که آثار مکتوب در این زمینه بسیار کم و نایاب می باشد وظیفه سازندگان چیست؟ آیا با عدم توجه و از بین رفتن الگوها میراثی ارزشمند را از دست نخواهیم داد؟
منابع:
۱- کتاب سازسازی سه تار، صفحه ۲۰
۲- کتاب روش ساختن سه تار، تالیف: ناصر شیرازی، انتشارات پارت
۱ نظر