خوزه فلیسانو

در ۱۰ سپتامبر سال ۱۹۴۵ در شهر لارس پورتوریکو و در خانواده ای پر جمعیت که وی یازدهمین فرزند خانواده بود بصورت مادرزادی نابینا بدنیا آمد هر چند فلیسیانو توانست بر این نقصش مقابله نماید و به یکی از برجسته ترین هنرمندان در دنیای موسیقی مبدل شود.

اولین آشنایی وی با موسیقی در سن سه سالگی رخ داد . پنج ساله بود که همراه با خانواده اش به شهر نیویورک مهاجرت نمود و درنه سالگی بود که در تئاتری محلی به نوازندگی آکوردئون میپرداخت . اما زندگی وی در موسیقی زمانی متحول شد که پدر بزرگش به وی گیتاری هدیه داد. وی ساعتهای مدام و گاهی روزی بیش از ۱۴ ساعت به تنهایی در اتاقی مینشت و با گوش دادن به آثار نوازندگان گیتار کلاسیک چون آندرس سگویا و جز مانند وس مونتگومری قطعات آنان را از طریق گوش مینواخت. چندی بعد وی گیتار کلاسیک را زیر نظر Harold Morris شروع به یادگیر نمود کسی که قبلا یکی از شاگردان سگوویا بود.

این میل و اشتیاق برای نواختن بقدری بود که در هفده سالگی مدرسه را ترک نمود تا در کلوبها بنوازد و اولین اجرای قرارداد حرفه ای خود را برای اجرا در دیترویت منعقد نمود و این شروعی بود برای موفقیتهای آتی اش. جدا از مهارت او در موسیقی، فلیسیانو بیشتر برای برای احساس قویش مطرح شده است.

در سال ۱۹۶۶ برای شرکت در فستیوال موسیقی ماردل پلاتا به آرژانتین رفت. در آنجا بود که نمایندگان کمپانی مشهور RCA هنرنمایی وی را دیدند و به او پیشنهاد دادند تا برای ضبط یک آلبوم در آنجا بماند؛ آنها مطمئن نبودند که وی آیا میتواند آنجا که آنها خواسته بودند ( آلبومی در زمینه موسیقی اسپانیایی ) اجرا نماید که به پیشنهاد فیلیسیانو، قطعاتی در فرم بولرو ضبط نمودند که نتیجه، قرار گرفتن در صدر برترین ها بود.

قسمتی از اجرای خوزه فلیسانو را با الهام از “پرواز زنبور عسل” ببینید

یک سال بعد وی در انگلیس کنسرتی را برپا نمود. اما با خاطره ای ناخوشایند آنجا را ترک کرد زیرا که به وی اجازه ندادند تا سگ خود را که همواره در کنارش بود بیاورد و بخاطر همین قطعه No Dogs Allowed را ساخت که به گفته وی داستان اولین دیدارش از شهر لندن بود.

بعد از دو آلبوم موفق و کسب شهرت در زمینه اجرای موسیقی آمریکای لاتین وی به لس آنجس رفت و به همراه Rick Jarrard که تهیه کننده نیز بود و قطعه Doors’ song Light My Fire را ضبط نمودند که این آهنگ توانست در سال ۱۹۶۸ رتبه سه را در جدول موسیقی برترین ترانه های پاپ آمریکا را بدست آورد.

وی به سرعت در آمریکا مورد توجه قرار گرفت، فروش میلیونها نسخه از آلبومهایش و همچنین قرار گرفتن در رتبه های نخست محبوبترین آهنگها باعث شد تا دو جایزه گرمی یکی در بخش برترین هنرمند سال و برترین آهنگ سال را در سال ۱۹۶۹ از آن خود کند.

اما در سال ۱۹۶۸ و در جهت مخالف با جنگ ویتنام، فلیسیانو فرصت این را یافت تا در استادیوم تایگر در سری کنسرهایی در همین زمینه شرکت نماید. اجراهای بسیار شخصی و بیان قوی از موسیقی آمریکای لاتین و نوازندگی گیتار باعث شد تا قطعات ضبط شده این آلبوم تا هفته ها در صدر ۱۰۰ آلبوم برتر مجله بیلبورد قرار بگیرد!

در سال ۱۹۷۰ وی آلبوم خود را در زمینه موسیقی کریسمس با عنوان Feliz Navidad روانه بازار موسیقی نمود که بدون شک یکی از مهمترین دلایلی که وی را در تمامی دنیا بعنوان یک موزیسین برجسته شناساند، همین آلبوم بود. بسیاری از قطعات این آلبوم توسط نوازندگان مختلفی در سراسر دنیا و در زمان کریسمس اجرا میشود که یاد و خاطره وی را همیشه تداعی مینماید.

در دهه هفتاد وی در زمینه ساخت موسیقی متن سریال و برنامه های مختلف تلویزیونی فعالیت خودش را گسترش دارد. ساخت موسیقی متن سریال کمدی Chico and the Man و موسیقی فیلم Aaron Loves Angela از این قبیل کارهای وی بود.

همچنین به عنوان نوازنده مهمان در بسیاری از آلبومها با خوانندگان مختلف همکاری نموده است که میتوان به همکاری با:

Bill Withers, +’Justments. John Lennon’s Rock ‘n’ Roll, Joni Mitchell Court و Spark, Michael Nesmith “Tantamount To Treason”, Natalie Cole ” Everlasting” & Gloria Estefan’s “Alma Caribena”

اشاره نمود.

جدا از موسیقی امریکای لاتین، وی اشراف کاملی بر موسیقی اسپانیا و راک داشت که توانست با مهارت هر چه بیشتری موسیقی خلق نماید که ذائقه هر سلیقه ای را برطرف نماید. او بارها جایزه بهترین گیتاریست پاپ را از طرف مجله Guitar Player بدست آورده است و همچنین کاندیدای دریافت این جایزه نیز در بخشهای کلاسیک و راک شده است.