گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

آهنگ های محبوب جو ساتریانی (۱)

Joe Satriani یا آن طور که از طرف هوادارانش خطاب می شود: Satch از موفق ترین گیتاریست های سبک راک در سال های اخیر بوده است و اکثر علاقه مندان موسیقی راک با کارهای او آشنایی دارند. مجله Guitar World به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد انتشار خود، مصاحبه ای با جو ساتریانی ترتیب داده و نظرات او را در مورد آهنگ های محبوبش در سبک راک جویا شده است. برگردان فارسی متن اظهارات جو ساتریانی را در مورد هر آهنگ ملاحظه نمایید. تاکید ساتریانی بیشتر بر سولوهای گیتار بوده و به همین جهت بخش هایی از هر سولو نیز برای خوانندگان این مطلب انتخاب شده است.

نام آهنگ:


audio file Machine Gun

نام نوازنده: Jimi Hendrix

نام آلبوم: Band of Gypsys 1970

“این آهنگ به نظر من بزرگترین اجرای گیتار الکتریک تا کنون بوده است و عجیب این که تنها با یک گیتار Stratocaster ، چند تا پدال و سه تا بلندگوی Marshall اجرا شده است. جیمی هندریکس در این آهنگ مجموعه کاملی از تکنیک هایی را به نمایش گذاشت که امروزه جزو تکنیک های اساسی نوازندگی محسوب می شوند و این کار را بر روی آهنگی انجام داد که مخاطبانش تا قبل از آن نشنیده بودند. این آهنگ از یک طرف نشان دهنده تاریخ موسیقی راک است و از طرف دیگر جهشی بزرگ به سوی فردا است. از تمام جهات فوق العاده است: از نظر ریتم، سولو، فیربک، ویبراتو… از هر نظر فوق العاده است.”

نام آهنگ:


audio file Voodoo Child – Slight Return

نام نوازنده: Jimi Hendrix

نام آلبوم: Electric Ladyland 1968

“در این آهنگ نه Overdubbing انجام شده و نه اینکه گیتار ریتم و سولو به صورت تراک های جداگانه ضبط شده اند؛ یک قطعه واحد است. اما نمی توان ریتم، ملودی و سولو را از هم جدا کرد چون جیمی هندریکس همیشه خوب می دانست چگونه فضاهای خالی را در آهنگ هایش پر کند. وقتی در یک گروه سه نفره (شامل گیتار، بیس و درامز) نوازنده گیتار بخواهد یک سولو اجرا کند، نبودن گیتار ریتم در گروه به این می ماند که ناگهان زیر پای گیتاریست گروه خالی شود. این آهنگ مهارت باورنکردنی جیمی را در جابجا شدن بین ریتم و سولو نشان می دهد. این که جیمی هندریکس چطور موقع نواختن، آن جملات طولانی به فکرش می رسید و می توانست آنها را به خوبی جمع و جور کند و بعد دوباره بر اساس همان ساختار آکوردی، مسیر کاملا متفاوتی را در پیش بگیرد، همیشه برای من جالب و شگفت انگیز بوده است.”

نام آهنگ:


audio file Are You Experienced

نام نوازنده: Jimi Hendrix

نام آلبوم: Are You Experienced? 1967

“درست در وسط یک آهنگ سبک Psychedelic که راجع به یک تجربه دیوانه وار روان پالایی (catharsis) است، جیمی هندریکس سولویی می نوازد که شنونده را به گریه می اندازد. او این سولو را با تمام وجودش می نوازد. بقیه گیتاریست های آن دوره صرفا دنبال این بودند که خود را داخل سبک Psychedelic کنند اما جیمی هندریکس همیشه از جان و دل مایه می گذاشت.”

نام آهنگ:


audio file May This Be Love

نام نوازنده: Jimi Hendrix

نام آلبوم: Are You Experienced? 1967

“یقین دارم که خوانندگان این سطور از دیدن این تعداد آهنگ از جیمی هندریکس در لیست من تعجب خواهند کرد. اما او زبانی جدید خلق کرد که تمام ما آن را برای بیان احساساتمان از طریق موسیقی به کار می گیریم. خیلی از نوازندگان گیتار سعی داشتند آهنگ های پرهیجان و پرشوری به سبک بلوز بنوازند ولی عده معدودی از آنها تلاش کردند قطعه هایی به زیبایی آهنگ های سبک Jazz یا موسیقی کلاسیک بسازند.

درست همان هنگام که جیمی هندریکس داشت برخی از دیوانه وار ترین آهنگهای زمان خود را می ساخت، در این آهنگ بسیار زیبا سبک کاریش را به کلی تغییر داد و به نظر من این تغییر بسیار خلاقانه بود. او به زیبایی نابی در نواختن گیتار رسید که برای آهنگی به این سادگی دستاورد بزرگی است. از آن کارهایی است که ارزش وقت گذاشتن و بررسی کردن بشتر را دارد.”

نام آهنگ:


audio file Crossroads

نام نوازنده: Eric Clapton (از گروه Cream )

نام آلبوم: Wheels of Fire 1968

“این آهنگ شیوه ای بسیار نیرومند، مردانه، بلند و پر سر و صدا برای نواختن بلوز بود. اریک کلاپتون توانایی فوق العاده ای برای بداهه نوازی در اجراهای زنده دارد و در این آهنگ کل اعضای گروه حضور پرشوری دارند. این یک آهنگ ساده بلوز است اما کلاپتون در بداهه نوازی چنان طبیعی و ذاتی عمل می کند که گویی این آهنگ را تا قبل از این نشنیده است و همان جا (در صحنه اجرای زنده) از سرانگشتانش بر روی گیتارش جاری می شود. این آهنگ بلافاصله به نمونه و معیاری شاخص برای نواختن سبک بلوز – راک توسط گروه های سه نفره درآمد. این آهنگ هم مانند آهنگ Machine Gun نمونه ای از یک اجرای زنده کاملا خوش ساخت و منسجم است.”

نام آهنگ:


audio file Since I’ve Been Loving You

نام نوازنده: Jimmy Page (از گروه Led Zeppelin )

نام آلبوم: Led Zeppelin 1970

“این تراک به وضوح نشان می دهد که چرا گروه Led Zeppelin گروه بی همتایی است. این آهنگ، یک آهنگ ساده بلوز است اما با افزودن عناصری غیرمعمول به ساختاری بی نهایت پیچیده تبدیل شده است. هیچ یک از اعضای گروه هراسی از خطر کردن ندارند و از نظر تکنیکی دست به تجارب بی سابقه ای زده اند. شاید این بهترین اجرای Robert Plant (خواننده گروه) باشد.

کیبورد John Paul Jones فوق العاده است و گیتار Jimmy Page عجیب و غیر عادی است! ریتمش خیلی آزادانه است و طوری از فواصل سوم مرکب (Compund Thirds) استفاده می کند که تا قبل از آن هیچ کس این کار را نکرده بود. سولوی این آهنگ پاساژهای ملودیک فوق العاده زیبا و دلنشینی دارد.”

دیدگاه ها ۲۷

بیشتر بحث شده است