گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

نگاهی به موسیقی رپ با رویکرد جامعه شناسی (۲)

اعتراضی بودن این سبک موسیقی را به این قضیه تاریخی نسبت می دهند که اولین بار رپ در زبان سرخ پوستی بومیان جنگل های آمریکایی برای اعتراضات قومی و قبیله ای به کار رفت. تا این جا می توان رپ و هیپ هاپ را فرزندان یک مادر به حساب آورد و آن چیزی نیست جز موسیقی جز.

جز در آمریکای جنوبی متولد شد و در همان جا رشد کرد و بعدها با کشف دوباره این بخش از جهان توسط اروپاییان و آمریکائیان به شکل های مختلفی به کار جهان آمد. نتیجه این نگاه دوباره به موسیقی جز را می توان در اعتراضات کارگران اروپایی یافت، جایی که رپ دوباره متولد می شود و به طور کامل از موسیقی جز جدا می شود.

گرچه همواره سیاهپوستان را صاحبان موسیقی رپ می‌دانند اما نمی‌توان از نقش آمریکایی‌های لاتینی تبار در زنده نگه داشتن این سبک چشم پوشی کرد.

برخی ادعا کرده‌ اند ریشه موسیقی رپ به جامائیکا بازمی گردد، زمانی که خوانندگان در مراکز تفریحی به جای صحبت کردن در میان پخش دو موسیقی، ترجیح دادند در حین پخش آن صحبت کنند. برخی حتی به دوره‌ های گذشته در دو سه قرن پیش اشاره می ‌کنند که بردگان در محافل رقص و آواز خود چیزی شبیه به رپ می ‌خواندند. اما به هر حال موسیقی رپ ابتدا در آمریکا و در دهه ۱۹۶۰ میلادی به جهان معرفی شد، زمانی که خوانندگان آفریقایی-آمریکایی به دلیل مشکلات مالی توان شرکت در دوره­‌های آموزشی و یا تأسیس و استفاده از استودیوهای مجهز جهت ضبط ترانه خود را نداشتند. این سیاه پوستان که از تبعیض و فقر خسته شده بودند، محتوای اعتراضی و عدالت‌خواهانه را در ترانه ‌های بی ‌نظم خود می‌گنجاندند.


ویژگی های موسیقی رپ

“ Rhythmically Associated poetry”

“ Rhythmically Applied Poetry “

“ Rythmically American Poetry “

با نگاه سبک شناسانه، رپ یعنی “بیت “* از سخنرانی سریع و آهنگین. این سخن رانی میتواند با یا بدون ضربت موسیقی دنبال شود. سبکی از موسیقی با کلام امروزی است که در آن خواننده عبارات و کلمات را بصورت ریتمیک به همراه موسیقی ساده ای بیان می کند. یک خواننده رپ ممکن است آنچنان مهارتی در خواندن ریتمیک داشته باشد که حتی بدون نیاز به موسیقی زمینه بتوان احساس اجرای موسیقی را به شنونده منتقل کند.

این موسیقی از پیش پا افتاده‌ترین، سهل‌ترین و خیابانی‌ترین کلمات استفاده می‌کند، بدون این که از حیث ادبی بتوان این نوع استفاده را نقد کرد. در نوشتن متن ترانه‌های رپ، هیچ الزامی برای رعایت قوانین ادبی وجود ندارد.

موسیقی رپ به موضوعاتی از جمله: اختلاف طبقاتی، ریاکاری، دعواهای خیابانی، فرهنگ غالب جهانی و همچنین بحران‌های سیاسی می‌پردازد. کلام آن اگرچه قافیه‌هایی ضعیف دارد و در نگاه بسیاری شعر ناب به حساب نمی‌آید، اما با همین سادگی و بی پیرایگی خود می‌کوشد معنایی دیگر از زندگی اجتماعی را به ما یادآوری کند، که بعدی از زندگی مردم کوچه و خیابان است. به نحوی می‌توان گفت چارچوب تعیین شدهٔ موسیقی را که دارای قوانین سخت و مشخص است را خرد می‌کند تا موسیقی در دسترس عامی‌ترین افراد جامعه قرار گیرد.

سبک رپ در یک نگاه کلی و بدون ورود به جزئیات فنی در سال های اولیه پیدایش خود در شکل موسیقایی از ضرب آهنگی تند و بی اعتنا به ساختارهای آهنگسازی قانونمند تا آن روز و در شکل کلامی بی اعتنایی به ساختارهای شعری و قافیه سازی، انتقاد با چاشنی طنز، بیان تلخ واقعیت های موجود اما نادیده و ناشنیده از معضلات اجتماعی و اقتصادی در طبقات پایین را شامل می شد.

مریم غفاری

مریم غفاری

۱ نظر

بیشتر بحث شده است