نامجو از نگاه منتقدان (۳)

روزی که اهنگ اقای نامجو به نام زلف را گوش میکردم تصورش را هم نمی کردم که در سایتی مثل harmony talk در مورد خواننده ان نقد شود .
اما اقای نامجو به نظر من در کارش موفق است چون احساسات درونی اش را خیلی خوب منتقل کرده و همانطور که می دانیم موسیقی یعنی هنربیان احساسات . اما اینکه اقای نامجو چگونه احساسی را با موسیقی خودبیان کرده بخش مهم قضیه است برای درک این احساس لازم است که با چند تن از دوستان خود در یک خانه مجردی گرد هم ایید(منظورم
تعدادی مرد است که حداقل اهل سیگار ونوشیدنی باشند ) وبا بی تفاوتی بسیار زیاد نسبت به تمام مسایل دنیا (انقدر بی تفاوت که بی تفاوت ترین افراد هم در برابر شما کم بیاورند) به شوخی وخنده ومسخرگی بپردازید واخر شب هم بساط نوشیدنی های انچنانی را بگسترانید و تا میتوانید بنوشید والبته دستگاهی برای پخش موسیقی هم داشته باشیددر اینجاست که اگر عاشق شکست خورده ای باشید احساس قطعه زلف را درک خواهید کرد اگر اهل اربده و فریاد کشیدن بعد از نوشیدن باشید قطعه جره بازی .اگربخواهید مسخرگی کنید وبالا و پایین بپرید قطعه دل می رود و اگر شخص سنگین رنگین تری هستید بقیه قطعات را گوش کنیدو الحق که اقای نامجو تجربه و درک خوبی از چنین فضایی دارد. وبرداشت او هم از اشعار شاعری مثل حافظ در حد فهم و درک خودش است در پایان باید بگویم جای بسی تاسف است برای جامعه ای که انقدر واپس گرا وسنتی است که شخصی مثل اقای نامجو مدعی ابتکار ونواوری است وکسی مثل اقای پورتراب باید بنشیند و کار او را نقد کند سرانجام کهنه پرستی و واپس گرایی بهتر از این نمی شود .

اگر ما در دانشگاههایمان بجای آموختن نحوه پاس کردن واحدها و از سر گذراندن سریع مرحله یاد گیری و به پول و شهرت و بزرگی کاذب رسیدن تقوای هنری و کاری و نحوه لذت بردن از یادگیری و صبر را می آموختیم. اگر روح جمعی ما ایرانیان به سادگی و درستی در یک دانشجو و پوینده علم و دانش بیش از به اصطلاح تاپ شدن بیدلیل او بها می داد. اگر ما مستغرق شدن در پیشینه فرهنگی و هنری ایران را وظیفه خود می دانستیم تا محکی باشد در وجودمان برای تشخیص والا از سخیف.
آنگاه ما امروز چرا می بایست محسن نامجو به عنوان یک مقوله فرهنگی تحت بررسی قرار دهیم؟!!!!!!!!!!! زمانه موسیقی ما زمانه جمشید و ضحاک است

هنر خوار گشت جادوی ارجمند
نهان راستی آشکارا گزند
نهان گشت آیین فرزانگان
پراکنده شد نام دیوانگان

محسن نامجو یک شعبده باز است که با توجه به اوضاع فرهنگی ما نیازی حتی به بکارگیری ظرافت هم در کارش ندارد و من را به یاد سامری در برابر موسی می اندازد
ای کاش همه ما از خواب غفلت بیدار شویم و حلقه دیو هایی که گرد هنر و فرهنگ این مملکت جای گرفتند را فریدون وار بشکنیم

Namjoo Rocks!Nothing else matters!

آقای آریا منش چرا شما می بافی می ری جلو عزیز؟!
متوجه نشدی که اینها فقط می خواستن بگن موسیقی نامجو بی ارزشه؟
حالا می گی چرا پس آمدید اینجا!؟خوب بروند کجا؟!اینجا باید اعلام می شد که به همت دوستداران نامجو نشد!البته به جز آقای پرنیا که کمی توانست صحبت کند.
کی گفته همه موسیقی های ارزشمند باید نقد شوند؟!وقتی می گوییم یک موسیقی ارزشمند نیست همینجا کار را نقد کردیم!شما دوست دارید به هر بهانه ای بگویید این موسیقی ارزشمند است!؟
حالا حرفهایی که این افراد زدند برایت معنی دار می شود اگر به این مورد توجه کنی البته
ایراد ها را گفتن به تنهایی چه ارزشی داره؟! تو برو تو کوچه داد بزن آی مردم گرونیه تبعیضه دزدیه ریاس
مردم نمی دونن اینارو؟! شاید شما نمی دونستید و نامجو به شما گفت!
چه تئوری جدید راهگشایی مطرح شده از طرف نامجو؟! به جز یک مشت حرف صدبار گفته شده؟

آقای عالمی شما واقعاً تصور جالبی از عامه ی مردم دارید اگر کاملاً به اشعار نامجو توجه می کردید شاید می فهمیدید که چیزهایی در آنها گفته است که بسیاری از دانش آموختگان ما هم هنوز از درک آن عاجزاند.
ممکن است بعضی از اشعاری که نامجو استفاده کرده عاشقانه هم باشد ولی بیشتر آنها اعتراض آمیز است و معمولاً کسی می خواهد اعتراض کند فریاد می زند و نه آنکه لفض قلم سخن بگویید، مانند distrotin های سنگین موسیقی متال و صدای گوش خراش وکال
من گمان می کنم که ما هنوز به درجه ی نقد دیگران نرسیده ایم زیرا که در اروپا و امریکا بسیار سبکهای مختلف می باشد ولی بدین شکل مورد تاخت و تاز و هجوم قرار نمی گیرند و کنار یکدیگر به حیات خود ادامه می دهند و پیشرفت می کنند. ولی ما هنوز یکدیگر را دهاتی میشماریم و اگر کسی از ما پیشی بگیرد می خواهیم سر به تنش نباشد.
بهتر است ما از اساتید هنر خود علمشان را یاد بگیریم و نه سخنانشان را.

یعنی این اساتید اینقدر از مجوز گرفتن آقای نامجو ناراحت بودند که خواستند جلوی وزیر ارشاد او را نقد کنند؟!
به این صورت اطمینان دارم که اگر روزی قانون آزادی عقاید هم در کشور کامل اجرا شود،همین اساتید هستند که نخواهند گذاشت!
(( آدم به سگ مرده لگد نمی زند))!
آیا این طرز حرف زدن برای یک استاد موسیقی مناسب است؟!
اگر جلسه ی نقد به این صورت برگزار شده، که همان بهتر که طرفداران نامجو فحاشی کردند.
حتی اگر کتکتان هم میزدند حق داشتند.
شما هنوز نمیدانید نقد چیست،ولی جلسه ی نقد میگذارید.
آقای نامجو خیلی به شما احترام گذاشته که جلسه را ترک نکرده است.
اگر میگویید موسیقی نامجو سطل آشغالی است چرا جلسه برای نقدش میگذارید تا او را جلوی وزارت ارشاد بی اعتبار کنید؟!
پس چرا برای این همه خواننده ی کوچه بازاری که مجوز هم گرقته اند جلسه ی نقد نمی گذارید؟!

آقای آریا منش شما بگو ما هم یاد بگیریم!چه معانی عمیقی در این شعرها پیدا کردی بفرمایید ما به گوشیم؟
نامجو چه در موسیقی عاشقانه چه غیر عاشقانش صداش دیستوریشنه!شاید همش داره اعتراض می کنه نه؟فالشم که می خونه معلوم نیست اونجا داره به کی اعتراض می کنه!

در ضمن ، من الان نظر اول را خواندم . اگر یک شنونده ی حرفه ای موسیقی باشید و برای آن ارزش قائل باشید ، به نزدیک ترین نوار فروشی محله تان می روید و سی دی اصلی ترنج را می خرید و آنجا نام تمام قطعاتی که نامجو از تم آنها استفاده کرده ( مثل خود ترنج ، ترسم که اشک ، تلخی نکند ، دل می رود ، رو سر بنه و … ) می خوانید .

و anonymous عزیز پدر بزرگ من هم در دوران قاجار زندگی می کرد، ولی اگر روزی می آمد و به من می گفت نوه ی عزیزم من تا دیروز تصور می کردم که ناصرالدین شاه بقال است من هم برداشتم از این حرف این بود که یا پدر بزرگ ام بر اثر کهولت حافظه اش رااز دست داده و یا حقیقتاً نمی داند قاجار چیست و ناصرالدین شاه کیست حتی اگر در جنگ مقابل روسها هم شرکت می کرد. نه، آقای پورتراب نمی دانند نقد چیست زیرا نقدشان همان بدرد سر کلاس می خورد بهتر است اینکارها را بر عهده ی یک نقاد بگذاردند و نه یک استاد.
آقای پورتراب در جایی از نقدشان اشاره به آقای نامجو گفتند: خیلی از این افرادی را هم که در طول تاریخ کشته اند، فقط طرفدارانشان بیشتر شده است!. با تکیه بر این حرف من به این نتیجه رسیدم که اگر کشتن آقای نامجو باعث می شد که ایشان طرفدارانشان را از دست بدهند حتماً این کار را می کردند. و شاید هم ایشان منظورشان از بسیاری از این افراد به طور مثال john lennon بوده باشد شاید آقای پورتراب در تصوراتشان john lennon را نیز جزو اشخاصی بدانند که سنتی را خراب کرده است!.
در کشور ما این امریست بدیهی و اجتناب ناپذیر که وقتی نیروی جوان و تازه نفس به میدان می آیند نیروی قدیمی چون احساس می کنند چیزی نمانده از میدان بدر شوند پرچم مخالفت را در درست می گیرند که صد البته موفق هم نمی شوند.
حقیقتاً چرا نمی گذاریم سبکهای مختلف در کنار یکدیگر به حیات خود ادامه دهند ما سبک rap داریم rap metal, symphonic metal
هم دارم ولی کسی نمی گوید دیگری، دیگری را خراب کرده، چه فالش و خراب باشد که درست باشد.

سلام
به نظر من یک اشتباه بزرگ رخ داده است!
این اشتباه به آماتور بودن جامعه هنری ما برمیگردد .مخاطبان این سایت قبل از مطالب مربوط به محسن نامجو با مطالب کاملا تخصصی در زمینه موسیقی مواجه بوده اند.اشتباه اینجاست که در آرشیو سایتی که مطالبی جدی در مورد موسیقی مینویسد مطلبی در مورد محسن نامجو در کنار مطلبی مثلا در مورد باخ دیده می شود!!!!
جای نقد این موارد اینجا نیست.(که همین اشتباه باعث جدی تر گرفته شدن این آدم توسط مخاطب عام وگاهی خاص میشود)
یکی از بزرگترین ویزگی های هنر این است که برای هنرمند بودن و دیده شدن نیازی به طرفدار پروپاقرص نیست.راه هنر بسیار ساده ولی دشوار است!
فقط کافیست انسان راه هنر را بطور صحیح پیش بگیرد مخاطب و … خودش می آید حالا یا در زمان حیات هنرمند یا بعد از آن!
بیایید اشتباه نگیریم.
خیلی جالب است که فردی بواسطه جذب مخاطب زیاد (که ۹۹% آنها به موسیقی به چشم سرگرمی نگاه می کنند)بعنوان موزیسین بزرگ شناخته شود(القاب دیگر را خودتان میدانید!)و پس از معروف شدن تازه در مورد ماهیت کار آن بحث شود!!!!
هیچ جایی در دنیا کسی بواسطه اینکه از اسم بتهوون خوشش آمده طرفدار آن نمیشود که بعد به بررسی هنر آن بپردازد!
اگر هست مرد از هنر بهره ور
هنر خود بگوید نه صاحب هنر

من از آقای برنیاخیلی ممنونم و با ایشون کاملا موافق هستم
آقای نامجو بعد از گذشت ۳۰ سال تازه به یاد کار مدرن افتاده و طرفدار های ایشون هم از همون هایی هستند که این موبراشون تازگی کرده.

آقای رامین منصفی بهتره قبل از صحبت کردن،چندین بار دیگر نظر من را بادقت بخوانید،شاید متوجه شوید که من چه میگویم.!
یعنی می گویید باب دیلن چهارچوب موسیقی سنتی و محلی ایران را هم شکسته؟!
یعنی برداشت شما از موسیقی باب دیلن این است که ساز زدن با ساز ناکوک و به صورت غیر حرفه ای،تنظیم بد و نامنظم ارکستر،صدای فالش و دیسترویشن از خصوصیاتش است؟!

هنرمندان حقیقی هیچ کس را تحتقیر و خوار نمیکنند،و به جای اینکه سعی کنند کسی را محکوم کنند،میکوشند تا او را هرچه بیشتر میشود بشناسند و درک کنند.و اگر قرار باشد که در جهان طرفی را بگیرندفقط جانب جامعه ای را میگیرند که در آن رشد کرده و بزرگ شده اند.

آقای کامیار تحریر های نامجو خیلی خوب است بگو بگو هم فالشی ندارد؟!شما باید گوشتان را ورزیده تر کنید اگر شما هم نامجو دوست دارید ما متنفر هستیم به

خاطر گوشهایمان است شما فالشی را نمی شنوید و ما می شنویم.
محض اطلاع شما بگم که دوره ای که آقای درویشی داشت سازهای ایرانی را فهرست و دسته بندی می کرد بالای بیست نفر داشتن از جاهای مختلف کمکش می

کردند و کسانی که مثل نامجو کلاه بردارتر بودند می گفتند دستیارش بودیم بعضی ها هم می گفتند معاون اولش بودیم!حالا گیرم دستیارش هم بودی وقتی بازده

این موسیقی است چه سود؟!
آقای آریا منش کی گفته یک استاد نمی تونه منتقد هم باشه؟!خود موسیقیدانا که از همه روی نقد کارهاشون حساس ترند می گن اگر منتقد در هنر مورد نظر

استاد باشه و اشراف کامل داشته باشه بهترین نقد را می تونه بکنه!خیال کردین این همه منتقد در گاردین و تایمز بی سوادن از نظر موسیقی خیلی هاشون از زیر

نویس مطلبشون می تونید ببینید که استاد دانشگاه یا نوازنده حرفه ای هستند!
اگر منظور شما همین جوانان لات و بی سروپایی است که در برنامه هو می کشیدند بهتر که اصلا وارد موسیقی ایرانی نشوند!
ببینم شما که مطالب خیلی عمیقی در شعرهای نامجو دیدید چرا یک چشمه رو نمی کنید که ما هم بفهمیم؟!
شما در خیالات خود فکر می کنید نامجو شخص بزرگی است که جلوی این استادان در آمده و می خواهند نابودش کنند ماجرای دنکیشت شده!اگر قرار بود آقای

پورتراب آدمای با استعداد را بکشه که تاحالا صدتا از این آهنگسازای خلاق و با سوادو کشته بود نه این نامجوی بی سواد مفلوک!چرا آقای پورتراب آقای علیزاده را نمی کوبه؟!بحث بقال بودن ناصرالدین شساه هم هیچ ربطی به حرف آقای پورتراب که گفت بعدا فهمیدم آلمانی ها آریایی هستند نداره پورتراب که نگفته دیروز اینو فهمیدم که کل سواد و تجربه زندگی شو می خوای به این بهانه نادیده بگیری واقعا این حرفت بچگانه بود.

آقای نیم پرده ، من چون در آواز ایرانی اصلا تخصص ندارم و تنها در این حد فهمیدم که تحریرهای ترنج ، چشمی و صد نم یا ای کاش داوری از لحاظ گستره ی نت ها یا طوری که خود نامجو می گوید اکتاو حجم زیادی دارد . نکته ی دیگری را هم که باید به آن توجه کنید این است که ضبط بسیاری از قطعات نامجو در حد یک ضبط اولیه بوده نه ضبط حرفه ای و دقیق . شما می توانید ایراد فالش بودن را از آهنگ های آلبوم ترنجی که به طور رسمی منتشر شد بگیرید ؟ ( این سوال فقط پرسش بود نه استفهام انکاری )
گفته بودید که چرا از حسین علیزاده ایراد گرفته نمی شود . ای کاش دوستان مقالات همین سایت را می خواندند ( حتی در قسمتی از مقاله ی ” راز موفقیت نامجو ” یا نظرات آقای علیرضا جواهری که در همین سایت می نویسند ) . گذشته از اینها ، حسین علیزاده با تمام نوآوری هایش ، یک موسیقیدان موسیقی ایرانی ست اما نامجو اگر موسیقیدان نباشد ،حداقل با چند سبک آشنایی های ابتدایی را دارد و همین باعث ایجاد موضع در برابر او شده ، گاه حتی بدون شناخت ( مثل اظهار نظر شهرام ناظری که گفته بود تلفیق دستگاه های ایرانی با موسیقی غربی مثلا بلوز جالب نیست ) .
گفته بودید نامجو وابسته به حکومت است . شما از اتفاقات حوزه ی هنری بعد از انتشار ترنج خبر دارید ؟ از تغییر مدیریتش باخبرید ؟ از منع انتشار شماره هایی که در مورد نامجو چاپ شده بودند اما در چاپخانه ماندند خبر دارید ؟ از دستگیری اعضای گروه ماد بدون هیچ دلیل خاصی بعد از کنسرتشان در مشهد باخبرید ؟
در هر حال چه بخواهیم و چه نخواهیم ، نامجو به پدیده ی قشر دانشجو و روشنفکر تبدیل شده ، نه عموم مردم . جوانی که هم ارزش های ایرانی را می خواهد و هم مدرنیسم را ( حتی در سطحی ترین شکل و فالش ترین شکلش ! ) چاره ای غیر از محسن نامجو ندارد و موسیقی نامجو برایش تازگی دارد و جسورانه به نظر می آید و در حقیقت پاسخی ست به تمام تناقضات که سنتی ها موسیقی غربی را ( به غیر از کلاسیک ) مبتذل می دانند و کسانی که موسیقی سنتی را تمام شده و ناهماهنگ با این روزگار می بینند .

آقای منصفی نامجو سی دو سالش است و آنطور که شما میگویید نمیتوانسته سی سال پیش که در آن زمان دو سالش بوده به فکر نو آوری باشد.(خواهش میکنم قبل از نظر دادن فکر کنید)
آقای عالمی شما به دلیل اینکه شتاب زده سخن میگویید،هیچوقت کسی منظور شما را درست نمیفهمد(فکر نمیکنم خودتان هم بفهمید)!
آخر چرا همه آقای نامجو را با حسین علیزاده مقایسه میکنند؟!
جناب نیم پرده،نقد شما در مورد بگو بگو کاملا صحیح است،ولی همانطور که گفتم اینها از خصوصیات سبک نامجو است،او در جاده ی موسیقی سنتی فعالیت نمیکند،بلکه کنار آن یک جاده برای خودش ساخته و آرام آرام حرکت میکند،چه بسا در آینده موسیقیش حرفه ای تر هم بشود.ولی با این همه به نظر من شمااز آقای پورتراب و پرنیا خیلی بهتر کار را نقد کردید.
ولی من جایی نشندیم و نخواندم که کسی بگوید نامجو مبارز سیاسی است(زیرا اگر مبارز سیاسی بود جایش در زندان اوین بود)
ولی در مورد حمایت دولت از آقای نامجو باید بگویم که؛آقای نامجو یک سال طول کشید تا آلبوم ترنجش مجوز گرفت(حالا هم که گرفته آقای پورتراب ناراحت است!)البته از سوی حوزه ی هنری،ولی همه ی ما در این مدت خبرها را خواندیم که بعد از این قضیه،وزارت ارشاد با مدیر حوزه ی هنری اختلاف پیدا کرد که به عوض شدن مدیر حوزه
ی هنری انجامید.یک مجله هم در باره ی نقد ترنج چاپ شد ولی تا آنجا که من میدانم جلوی پخش مجله گرفته شد و مجله پخش نشد.
در مورد پخش صدا هم حتما میدانید که آهنگ آن سریال دو صدایی بود و اگر آهنگ پخش شد من فکر میکنم به دلیل حضور آقای عطاران بود.

آقای منصفی آنکه بیش از یک قرن است قالبش شکسته شده هنر است، نه فقط موسیقی آن هم در اروپا و امریکا، نه در ایران، آخرین آپ گرید های هنری ایران و تکنولوژیکی آن برای زمان قاجار است.
در اینجا یاد یک مثلی از فرانسویها افتادم که می گویند: کسی که می خواهد نیمرو درست کند مجبور است اول تخم مرغ را بشکند.
از لحاض نو آوری در حال حاضر ما در قرن بیستم غرب به سر می بریم که به ناگاه پرچم مخالفت با سنتها برافراشته شد، در آن زمان هم نو آوریهای هنرمندان برای مردم همانند نو آوریهای آقای نامجو بود. (البته من نمی خواهم بگویم آقای نامجو شوپن است)
در قرن بیستم هنرمندان یاد گرفتند بر فردیت خود تکیه کنند نه بر توقعی که اجتماع از آنها دارد.
اگر شما کارهای پیکاسو یا بدیه سازیهای آقای کاندینسکی را مشاهده بفرمایید شاید بنظرتان بیاید که عجب کار مسخره ای، هر بچه ای هم می توند این کار را بکند.
ولی شاید بدها متوجه شوید این افراد عجب انسانهای بزرگی بودند.
ایراد گرفتن برخی از دوستان به آقای نامجو همانند ایراد بیشتر سینما گران ما به آقای کیارستمی است که می گویند ایشان به صورت حرف ای فیلم نمیسازند ولی می بینیم که فیلمشان در جشنواره های خارجی جایزه می گیرد آیا کسی می تواند بگوید که آقای کیا رستمی بلد نیست فیلم بسازد که به صورت غیر حرفه ای این کار را می کند؟ خیر ایشان سبک کارشان اینگونه است، آقای نامجو هم سبکش اینگونه است.
مقایسه آقای نامجو با حسین علیزاده مثل مقایسه کردن یک گروه کانتری با یک موزیسین کلاسیک است!
در باره ی نقد هم باید بگویم نقد یعنی بررسی و موشکافی در یک اثر و یک نقاد می تواند یک اثر را در یک ژانر خاص تعریف کند یا آن را در یک ژانر یا سبک جدید قرار دهد همانند یک سری نقاشی در قرن بیست که توسط یکی از منتقدان فرانسوی به فوویسم شهرت یافت.
با تعریفی که آقای عالمی از نقد کردند: ((وقتی می گوییم یک موسیقی ارزشمند نیست همینجا کار را نقد کردیم))!
می توان حدس زد که تعریف آقای پورتراب و پرنیا از نقد چیست.
آقای عالمی، فهمیدن یک اثر هنری به خود شخص بستگی دارد که تا چه اندازه فهم و شعور داشته باشد و من مسئول درک و فهم شما نیستم و درک و فهم چیزی نیست که همیشه بشود از کسی قرض کرد.
درضمن خواهش می کنم که کتاب دن کیشوت را هم چندین بار دیگر مطالعه بفرمایید تا شاید چیزی از آن بفهمید (که البته من امیدی به این قضیه ندارم) و الکی همه را به ماجرای دن کیشوت ربط ندهید. شما به حدی از آقای نامجو متنفرید که نفرت چشم و گوش شما را کور کرده و هرچقدر کسی بخواهد این را بشما حالی کند شما نمیفهمید.
اساتید محترم هم چه دلشان بخواهد و چه دلشالن نخواهد در ایران جرایان نفاق شکنی شروع شده و بهتر است آنها نگران نباشند چون چیزی از ارزش سنتی کم نخواهد شد.
کلیساها هم بسیار تلاش کردند ولی نتوانستند جلوی رنسانس را بگیرند.

آقای منصفی شما و برخی از دوستان تا زمانی که دیدتان را در باره ی جهان و هنرش تغییر ندهید به همین صورت باقی خواهید ماند.
کسانی که موسیقی فلان شخص را دوست ندارند، می توانند، اصلاً گوش ندهد، ولی وظایف شخصی دیگران به شما مربوط نمی شود، بلکه به خود شخص مربوط است، هیچگاه کسی شما را به زور مجبور نمی کند، از یک گالری نقاشی دیدن فرمایید، این هم که من می خواهم پیکانی که مدتهاست خط تولیدش متوقف شده را تماشا کنم یا BMW را، جزو اختیارات شخصی من است نه شما!.
لطفاً دیگر به کسی نگویید، که چکاری بهتر است انجام بدهد یا ندهد، چون هیچکس در هیچ جای دنیا حق ندارد، دیگران را آنطور که دلش می خواهد راهنمایی کند.

در جواب آقای کامیار، این دو نمونه ای که نام بردم به این دلیل که هدف در آنها اجرای موسیقی بود با ارزش های موسیقی معمول قابل نقد از نظر فالشی و

استیل بود ولی مثلا ترنج یا رو سر بنه به بالین به قدری خارج از این حوزه هستند که قابل نقد به این صورت نیستند اگر اینطور نقد کنیم نتیجه ای مسخره می گیریم مثلا دستوریش در ۹۰% ترانه و فالشی…! ولی اینجا می توان گفت این دستوریشن عمدی بوده و نقد باید در مورد مفهوم کار باشد که بحثی دیگر دارد.

در آثاری که پیش از این مورد تحیل قرار گرفت اشکالات عمدی نبود چون موسیقی در این حال و هوا نبود و همه سعی در اجرای ژوست کار داشتند، ضمن اینکه

یک ضبط خانگی هم نمی تواند چنین کیفیتی داشته باشد که اگر داشته باشد آن خانه استودیوست! عجیب است شما تصور میکنید این فرد با این حد سایقه کار حرفه ای بضاعتی بیش از اینها دارد!
در مورد ژانر صدایی خوانندگان همانطور که احتمالا می دانید همه ما یکی از ژانر های صدایی را داریم و خود به خود بعضی نت های بالا را بهتر می خوانند بعضی قسمت میانی را بعضی قسمت بم را و عده کمی هم ژانر کنترباس دارند ولی به خودی خود داشتن یکی از این ژانرها در موسیقی کلاسیک ارزشمند نیست حتی کنترباسها که عده کمتری هستند نسبت به دیگران. در ایران بسیاری از خوانندگان ایرانی که در واقع بارتون هستند وارد محدوده صوتی تنور می شوند و تا دو و حتی بالاتر هم میروند ولی کیفیت صداست که می گوید این خواننده واقعا چه ژانری دارد اینکه کسی با فشار و در حالت احتضار نتی را بگوید یا با صدای دفرمه چیزی بخواند ارزش خاصی ندارد.
دوباره بحث مقایسه با علیزاده شد! دوست عزیز بحثی که بر روی موسیقی علیزاده می شود در مورد اصلا در سطح امثال نامجو نیست! علیزاده اگر در بدترین حالت آهنگسازی هم باشد حداقل ساز را با ویتوزیته بالا می نوازد! اگر به علیزاده جایی می دهند ۱۰ در مقطع دکترا از ۲۰ ده شده نه در مقطع سیکل پس سیکلی هارا با خودشان مقایسه کنید لطفا!
در آغاز این بحث اصلا قصد نداشتم وارد این بازی های سیستم های دولتی با جو بیمار این موسیقی شوم ولی مثل اینکه ناچارم! داستان نامجو را میتوان سه نوع دید اول اینکه حوزه هنری به خاطر حمایت از موسیقی زیرزمینی برخلاف رویه همیشگی اش ناگهان روی مطرح شدن یکی از این افراد که هم اشعاری خلاف شرع دارد هم تنها ایرانی ای است که به طور تمسخر آمیزی قرآن را در یکی از کارهایش خوانده و در ایران هم زندگی می کند، سرمایه گذاری میکند. هم برای او کنسرت می گذارد هم کاستش را منتشر می کند هم ویژه نامه او را منتشر می کند، صدا و سیما هم از صدای ایشان خوشش آمده و با اینکه از سابقه ایشان در کارنامه ذکر شده با خبر است همچنان به پخش صدای او می پردازد تا به این نوع موسیقی کمک کرده باشد.
دید دوم این است که نامجو با اینکه هر دوی این سازمان ها از سوابق و آثارش خبر دارند با قدرتی که دارد خود را به آنها زورچپان کرده و آنها را مجبور می کند همه کارهایی که گفته شد را برایش بکنند چون او دیگر یک هنرمند سیاسی و قدرتمند است.
دید سوم، عده ای که تشکیل شده از افراد مخالف موسیقی هستند سعی دارند شخصیتی مضحک، بی محتوا و پوچ و نوعی از موسیقی را که اصطلاح پیش رو را هم با خود یدک می کشد را با تمام قدرت خود البته تا جایی که مخالفین اجازه می دهند بالامی آورند تا بعد با خیال راحت کل جریان موسیقی را زیر سوال ببرند و بگویند آخر این موسیقی این است… این همان روشی است که در بسیاری از جنگها با شگرد خود زنی انجام میشود.
به نظر من دید سومی منطقی تر به نظر میرسد چون نه حوزه هنری و صداوسیما دلش برای موسیقی پیش رو زیر زمینی سوخته نه نامجو اصلا قدرتی دارد که بخواهد برای کسی تعیین تکلیف کند، گنده تر از او خانه نشین یا کوچ کرده هستند… این گروه همیشه برای سوار بودن به جریان از افرادی استفاده می کنند که شخصیتهای ضعیف و قابل نابودی داشته باشند نه یک شخصیت آزاده و قوی و کاریزماتیک، افرادی مثل شادمهر عقیلی که از همین کارخانه ها بیرون آمد و وقتی زیاد الواتی کرد و دیگر قابل تحمل نبود مثل یک دستمال کثیف دور انداخته و فراموش شد به قدری هم شخصیت ضعیفی داشت که کسی جز افراد ضعیف سراغش را نگرفتند.
در این میان فقط یک وسیله است نه طرفدار این جناح است نه آن جناح و همانطور که دوستی به زیبایی این جماعت را توصیف کرد امثال او بی تفاوتی عمیقی نسبت به مسایل دنیا دارند و به محض اینکه قرار شود کنار گذاشته شود با تاکید روی مسائل اخلاقی و مذهبی اش قادر به حذفش هستند. از همه جالب تر دعوا های زرگری با اوست، کسانی که میتوانند در یک روز کسی را ممنوع الصدا و تصویر و ممنوعاتی دیگر! کنند یک روز به او مجوز کنسرت نمی دهند فردا به جای کنسرت در دولتی ترین دانشگاه کشور برایش برگداشت می گیرند آن هم یواشکی! با حضور هزاران علاقه مند و عکاس و فیلم بردار! شایعه ممنوعیت هست ولی هم نوارش در بازار است و هم خودش جلوی چشم!
هم یک به اصطلاح مخالف دارد فعالیت می کند که جنبه تبلیغاتی خارجی دارد و هم این فرد یک پوچ گراست که مثل مار آبی بی خطر است. لمپنیسم کنار او هم مفید است چراکه هم مشروع بودن موسیقی را در تعلیق قرار داده و هم به خاطر ذات لمپنیسم بی خطرند چون بی هدفند. چرا در این سالها این همه افراد جدی و جریان ساز در حاشیه بودند؟ چرا امثال اصلانیان و باغچه بان هیچ وقت رفیق مدیر حوزه هنری نبودند و تبلیغاتی روی آنها نبود؟ جالب اینجاست که مدیر این سازمان هم همیشه طرفدار افراد سوپر سنتی مثل استادش کیانی بود که ناگهان پرشی کرد به پست مدرن و با پریدن از روی نامها ذکر شده به پدیده ای به نام نامجو رسید؟!
تغییر این شخص و جلوگیری از انتشار تصویر مجله روی سایتشان هم به خاطر تند روی زیاد و الواتی ای که نامجو کرده بود و قرآن را هم چوب زده بود روی داد، دیگر هرچه چشم ابرو آمدند که آقا این از خودمان است و بی خطر است جواب نداد و با تغییر این مدیر تا حدی شکل توطئه این ماجرا لاپوشانی شد، حتی پیش از این اتفاق نامجو در مصاحبه ای با این لفظ آیه شریفه از قسمتی که در آهنگ خود استفاده کرده نام برد تا کمی احترام به مقدسات در کارش احساس شود و از دام توحین به مقدسات که حکمش می تواند ارتداد باشد برهد که البته بیشتر مدیر حوزه برهد! چراکه این احکام مربوط به ماست نه کسانی که مجری طرح هایی بزرگتر هستند!
در ادامه این دعوای زرگری گروه ماد هم که اعضایش را افرادی معلوم الحال تشکیل می دادند باز داشت شدند البته نه تا امروز و مانند گروه هایی که نه به اندازه این گروه تند رو بودند و دیگر چهره ساز را هم ندیدند چه رسد به کنسرت! این دستگیری ها و آزاد شدن های قهرامانانه نامجو و گروهش مرا یاد شعر
اگر با من نبودش هیچ میلی چرا ضرف مرا بشکست لیلی می اندازد. اگر قرار باشد مثلا کسی کنسرت ندهد ممنوع الصحنه و ممنوع الصدا می شود و اگر هم در

جایی سر و صدایی راه بی اندازد چنان سروصدایش می خوابد که رب و ربش را یاد کند ولی رحم و مروت زیادی در مورد این افراد وجود دارد که باعث می شود

بتوانند فیلم مستند هم بسازند آن هم بی اجازه! با نام بردن تمام عوامل و در کشوری که فیلم برادری با دوربین هندی کم هم در خیابان مجوز می خواهد!
کامران عزیز شما بی انصافی می فرمایید عرض کردم اگر می گوییم راخماننیف یا لیست و شوپن جایی فالش زدند اینها ویرتوزهای زمان بودند و در یک قطعه نیم ساعته که اجرای آن از هیچ کس بر نمی آمده دو تا فالش هم می زدند چه ارتباطی دارد به نامجو که قطعه ای که یک بچه هنرستانی با سه تار می زند را با بدبختی و فالش میزند؟! اگر بگوییم او دادائیسم را می خواهد زنده کند شاید بشود چون آنها هم فکر میکنم در هنر همسنگ نامجو بودند البته می دانید که در چه دوره ای؟!
آقای آریامنش اگر پیکاسو یا اندینسکی…! برای شما بی هیچ منطقی تصویر شده اند اگر از این آثار حمایت کنید انسان آزاده و حقیقت جویی نیستید! اگر دفاعی از آثار چه شعر و چه موسیقی نامجو دارید بفرمایید و اینکه به کیارستمی هم جایزه می دهند همینطور. اگر آنها به هر چیز جایزه دادند شما هم مهر تایید برآن میزندی؟! آقای کیارستمی از بسیاری از کارشناسان دست بیل بلورین و زرشک طلایی دریافت کرده این مهم نیست آیا خود شما دفاعی دارید از آثار این افراد؟

با غریبه هم فکر و هم نظر اما با خودی،بی گذشت و یک بعدی.
این قضاوت شماست راجع به اکثر ایرانیها
نیم پرده عزیز بهتره در مورد حمایت دولت از محسن نامجو باز هم چیزی که من قبلا نوشتم، را بخونی.مقایسه نامجو با شادمهر عقیلی نحوه دید شما را کامل رساند.
آخر اگر مدیر حوزه ی هنری با نامجو رفیق شده بود،چرا یکسال طول کشید تا بهش مجوز بدهند؟!
شما خیلی جالب و راحت به داداییسم و لممپنیسم و نهلیسم بدون کوچکترین اطلاعی توهین میکنید و میگویید اینها بی خطر هستند!!داداییسم و نهلیسم که جزو معدود ایسم هایی هستند که برای آزادی و بهتر کردن جامعه فعالیت کردند.خواهش میکنم فبل از اظهار نظر مطالعه بکنید.اطمینان دارم که شما جز خودکشی بعضی از این افراد چیز دیگری نمیدانید.
راجع به برگزاری کنسرت هم این دولت به خیلی ها در دانشگاه تهران مجوز داده است.
یعنی دولت از گروه های زیرزمینی متال هم حمایت میکند و آنها را در آغوش گرفته است!!!؟
راجع به آزاد شدن بعد از دستیگیری هم حتما میدانید که دولت خیلی از هنر مندان را گرفته و بعد آزاد کرده است.این مربوط به بلاتکلیفی حکومت است.
باز هم میگویم که آن مجله ها در چاپخانه ماندند وپخش نشدند(نه اینکه فقط در سایت قرار نگرفت)
آقای نامجو ۶ ترم موسیقی خوانده،یعنی میگویید سه تار زدن آنطوری عمدی نبوده و آقای نامجو قدر یک بچه هنرستانی هم چیزی بلد نیست؟!!!
من تا حالا خیلی فیلم کوتاه با دوربین حرفه ای ساختم و قبلش و بعدش هم از کسی برای پخشش مجوز نگرفتم.
نظرتان راجع به کیارستمی هم ناشی از بی اطلاعی است پس در این باره چیزی نمیگویم.
اطلاعات شما راجع به موسیقی خوب است،پس فقط در همین رابطه صحبت کنید.

با خواندن متن شما فهمیدم که شما فقط و فقط در مورد موسیقی اطلاعاتی دارید.
تجزیه و تحلیل شما واقعا احمقانه و فقط به خاطر اطلاع نداشتن شما از وضع کشور است.
شما چطور میگویید که نامجو مثل شادمهر عقیلی است؟!!!!
فیلم آقای نامجو هم اکران عمومی نشده و تا الان هم خیلی کم این فیلم را دیده اند که شما آنطور میگویید ((ساختن فیلم بدون مجوز))
دست بیل بلورین را باید به شخص شما بدهند نه به استادی مثل آقای کیارستمی لطفا بی خود و بدون هیچ دانشی به آدمهای بزرگ توهین نکنید.
جالب اینجاست که شما درباره ی تمام هنرها خود را عالم دهر میپندارید و این طور با اطمینان به آقای کیارستمی توهین میکنید.

aghayoon ba khundane nazare in afrad ke edea ra be hade ala resandan kare abasi ast va bayad begam ke aghayede ahde hajari ra kenar gozashte va kami dar atraf daghigh shavid , ki gofte ke ma chon irani hastim farhang darim va baghie bi farhangand???
khanomi ke dam az edameye rahe pishinian mizanad chera khod manande fereydon alayhe in hokomate zolm pish nemitazad??
ma o ra mahkom mikonim chon serfan marz haro shekaste?
namjoo kari karde ke digaran ro jazb karde va kare arzeshmandi anjam dade
hatta age amsale parnian khod ra be zamine garm bezanad
va bayad begooyam ke bazi az dustan va asatid az in narahatand ke chera anha ba inhame chaplosi va long endakhtan be jaye namjoo nistand va bishtar in naghdr khali kardane oghde be sare namjoo bood

آقای نامجو مانند سیگار ناشتای اول صبح است که واقا به آدم میچسبه این برای آدامای سیگاری.
آقای نامجو مانند ینک لیوان آب خنک وسط تابستون است که از تشنگی لبات ترک خورده و روحت جلا پیدا میکنه.
من یه پسر METAL بازم که هیچوقت موسیقی سنتی گوش ندادم نه بخاتر اینکه موسیقی سنتی بدرد نخور بلکه من اصلا موسیقی سنتی دوست ندارم ولی بهش احترام میزارم چون در موسیقیش یه چیزی هست که هین همه طرفدار دارد و باید بگم که باید به (نحسن نامجو)افتخار کنید که نه تنها من بلکه ملیون ها نفر همانند مرا شیفته خود کرده و باید بگم دلیل این همه نقد توهین آمیز این است که اساتید ایران به گذشته خود نگاه میکنند و میبینند که سالها زحمت کشیدند اما مانند آقای نامجو محبوب نشدند وحتا یک نقد کوچک هم برایشان به راه ننداختند.
مشکل استادای ما این که نمیتونند ببینند یه نفر از خودشون جوون تر با سبک جدید تریکونده.
آقایانی که توهن میکنند باید بگم این مکان مکان نقد است واگر توهین کنید نشون میدید آدمای بیشوءری هستید وهیچ وقط آدم بی شوء لیاقت نقد کردن ندارد.
برای اون آقایی که میگوند موسیقی نامجو فالش است و موسیقی آن شنیده نمی شود باید بگم مرد حصابی شما که موسیقی رو به خوبی نشنیدید خیلی بیجا میکنید در موردش بحث میکنید!!!!!
در مورد او فردی که میگه نامجو آهنگهش covere باید بگم Cover یعنی اجرای دوباره آهنگ یه موسیقیدان خوب برای نشان دادن این که من بحتر از آن کار میکنم که آقای نامجو اینو نشان داده است.
بایر قبول کنید که هرکس یه نوع موسیقی دوست دارد وباید به اعتقاد دیگران احترام بزارید در غیر این صورت آدم بیشوءری هستید .
این برای اساتید اگر فکر میکنید که آقای نامجو کارش درست نیست که سخت در اشتباهند و تمامه توهیناشون چیزی نیست جزء حسودی کافی اجازه ی یه کنسرت کاملا آزاد بدون مشکل رو بهش بدید ببینید چه اتفاقی میافد من میدونم اساتید مخالف از حسادت گریه میکنند بعد انجاست که باید آهنگ ببین دیازپام۱۰ آقای نامجو را گوش کنید و گریه کنید و بدش zolf رو گوش کنید تا آروم شیند.
(نامجو منم طرفدار جدیدت پس دریای خزر گردم خواهی تو اگر جونم)
هر کار خواهی کن چون تو همانی که ما خاهیم

kheyli kholase nazaramo migam murche chie ke kale pachash chi bashe in bashar agar 2zar savade musighi dasht in vazesh nabud nemikham tohin konam vali mardome ma makhsusan javunaye alan begheyraz ye edeyi chon ta behal vaghean musighi gush nadadan faghat saro seda tu gushashun bude in saro seda ye meghdar motefavet bude bare hamin khosheshun umade hamino bas baba jaye bahs nadare bikhialesh aghaye namju mitune ye kharam biare baghale khodesh ar ar kone bege karam motefavete ine dige savade jamee age bala bashe in jur bisavada alaki tu dahan nemioftan bedrud

کامیار عزیز

بله . تا حدی با شما موافقم.هنوز سبک نامجو را نمیتوان با دقت خط کش این یا آن نامید و بایستی بیشتر تامل کرد.دوستی میگفت اگزیستانسیالیست است.یکی میگفت رمانتیک است .بسیاری به همان مدرن بودن اکتفا میکنند.اصولا در ایران نمیتوان منتظر درخشش سبکهای هنری یکی پس از دیگری بود(سبک نیما با سهراب و تقدم و تاخر آنها را مقایسه ای کنید).

اما در حال حاضر آنچه بیشتر مشهود است یک نوع [عصیان و تلاطم ضد هنری] در بطن برخی کارهای او هست که نمادی از شکست در خود دارد.در فیلم هم خودش میگه : بعد از اینکه روی اونهمه اشعار کلاسیک و مدرن کار کردم تازه به این نتیجه رسیدم که باید روی این کار کنم…”رفتم سر کوچه یه پک از سیگار بگیرم..رفتم اون دنیا تا بمیرم…رفتم جیگرکی…که متفاخرین عصا قورت داده بیگمان توهین به هنر و ساز و ادبیات قلمداد میکنند اما این بدیده من جوانه هنر اوست.

وانگهی در ایران آنچنان پای در گل “کشاورزی،باروک، تفاخر ” گیر کرده ایم که هر اشارتی غیر از این را بنوعی دادا-سورئال-اکسپرسیون- اگزیستان-پسامدرن میشود بحساب آورد !

آقای رهگذر عزیز صحبتهای شما طوریست که گمان می کنم مانند بسیاری دوستان بنده و منتقدان را هنوز دشمنان نامجو می دانید که نمی خواهیم سر به تن او باشد! نه بارها و بارها در این نقدها عنوان شده که نه نامجو مشکلی می تواند برای موسیقی باشد نه فروش آلبومهایش فروش افراد دیگری را کم می کند آن هم امثال منتقدان این برنامه که هرکدام حداکثر ۲ اثر بیشتر در بازار ندارد و همیشه عادت به فروش کم دارند و شنونده خاص… همه این جریان از آنجا آغاز شد که نامجو در مصاحبه هایش در مکانهای مختلف آثار خود را با دیگرانی قیاس کرد و پای منتقدین به میان آمد، شما می دانید که کسانی که در این فضاکارکرده و میکنند در دنیا و ایران کم نیستند که به عقیده من در سطح نامجو هم بسیارند ولی کسی خود را با هوشنگ کامکار و امثالش مقایسه نکرده!
ما هم مثل شما آرزو داریم روز به روز نامجو و همه بچه های موسیقی در کشورمان پیشرفت کنند.
آقای آریا منش عزیز این بار هم چون شما سوال کردید خود را ملزم به پاسخ شما می دانم با اینکه عقیده دارم این بحث مارا از جریان نقد موسیقی دور می کند. شما می دانید که ماجرای اجرای قرآن به پیش از انتشار ترنج و کلا شهرت نامجو بر می گردد مدیریت حوزه هنری پس از مدتی که با نامجو آشنا شد وقت لازم داشت تا شرایط را برای انتشار این اثر پرفروش محیا کند، نامجو هم در این مدت در مصاحبه هایی با احترام از آیه های قرآن یاد کرد تا تصور شنونده از به مسخره گرفتن قرآن برطرف شود. نام ممنوعیت هم که نمایشی بود و ممنوعیتی در واقع در کار نبود، این عنوان فروش کار را به شدت غیر قابل تصوری افزایش می داد و مدتی که ترنج هنوز به بازار نیامده بود ولع مخاطبانش افزایش پیدا کرد. ای کاش ممنوعیتی برای انتشار آثار موسیقی وجود نداشت که اتفاقی که آقای پورتراب مثال زدند روی نمی داد…
داداها و نهیلیستها از ظن خود برای آزادی و بهتر کردن جامعه تلاش میکردند و فعلا نه رد می کنم نه تائید ولی بدانید که بسیاری از خط فکرهای دیگر هم که نامشان را نمی آورم، از ظن خود چنین می کردند…! پس لازم است در این زمینه هم بحث شود.
در مورد گروه هایی که در دانشگاه تهران یا فضاهای دیگر مجوز نگرفتند فقط به این موضوع اشاره کنم که فردی مثل مرحوم عاشورپور در اواخر عمر هرچه تلاش کرد و تلاش کردند که کنسرتی برپاکند نشد فقط برنامه ای با تعداد کمی از بیننده برای او با عنوان گرامیداشت ۸۰ سال فعالیت برای هنر گرفته شد آن هم در همین اواخر… حالا اینکه چرا برنامه افراد به قول شما نهیلیست یا دادا در دانشگاه به طور آزادانه با پوشش خبری عالی برگذار می شود، قضاوت با شماست من نظرم را گفتم. راستی مجله چاپ شد و به دست مشتری هم رسید اگر بخواهید تصویر صفحه های داخلی را هم می توانم برایتان بفرستم! مشکلی نیست که مجله سطح پائینی مثل مقام که بیشتر حجمش مربوط به مقالات دولت پسند است در مورد نامجو بنویسد مشکل عدالت است که متاسفانه وجودش محسوس نیست.
۶ ترم که سهل است بچه هایی هستند که لیسانس هم دارند و مثل نامجو ساز میزنند! مخصوصا در دانشگاه تهران که استادان سنتی به وفور یافت می شود! فقط فکر وذکر ردیف است و قجر و … من که عرض کردم ساز زدنش در حد یک بچه هنرستانی نیست میانگین تکنیکی مد نظرم هست، یک بچه دیپلمه هنرستانی با استعداد عادی می تواند قطعات وزیری را به خوبی اجرا کند ولی بعضی ها هم تا مقطع لیسانس اندر خم یک کوچه اند.
حرف شما مثل این است که بگویید من کمربند را نبستم و جریمه هم نشدم… من هم فیلم هایی را با دوربین هندی کم گرفته ام در خیابان ولی شما تشریف ببرید حولی دانشگاه تهران و شروع به فیلم برداری کنید آن موقع چند نفر سبز میشوند که مجوز فیلم برداری شما کجاست و خیل اگر شانس بیاورید دوربین شما و خودتان توقیف نمی شوید. ضمنا از نظر ستراحت هم نگران نباشید سه کلانتری همان دور و بر منتظر قدوم شماست!
از لطف شما در مورد اطلاعات موسیقی ام ممنونم ولی در مورد سینمای کیارستمی هم بد نیست اگر دفاعی دارید بفرمایید خدا را چه دیدید شاید کمی سینما هم سرم می شد!
آقای یکتاش عزیز فکر میکنم شما فعلا بدجوری رگ های گردنتان بیرون زده، وقتی آرام تر شدید، بفرمایید، ما پاسخگو هستیم… از نامجو گرفته تا استاد کیارستمی!
آقای داریوش عزیز تعریف لمپنیسم مشخص است فکر نکنم در این مورد اختلاف نظر داشته باشیم ولی اینکه نمی دانید چه ربطی دارد به نامجو می توانید مراجعه کنید

به شعرهایش و خلقیاتش و برخوردش در آن جلسه کذایی با منتقدان روی سن و طرفداران دور از جان شماها نفهمی که آنجا از هیچ فحشی و ناسزایی دریغ کردند.

و آقای کامیار گرامی اولا در مورد “بگو بگو” اگر به بالا یک سری بزنید بحث سر این بود در این کار که کلاسیک است نامجو قدرت خود را نشان داده که یک کلاسیکر خوب است که عرض کردم نخیر کسی که هنوز در ابتدایی ترین کارها مشکل دارد نمی تواند یک کلاسیکر خوب باشد ، در مورد تلفیق شعر و موسیقی جالب است که بدانید اگر شما قصد گذاشتن شعری با هجاهای نا هماهنگ با موسیقی ساخته شده را داشته باشید به چنین نتیجه ای می رسید که هماااااااااااای اوج سعادت به دااااااااام ماااا اف تد ! این کار نه تنها بدیع و جدید نیست بلکه برای هر آماتوری پیش می آید شما هم میتوانید به راحتی امتحان کنید همین الان هم می توانید ذهنی اینکار را امتحان کنید به روشی که گفتم!
درامز هم به سادگی میتواند با موسیقی ایرانی همراه شود این آهنگ که سهل است با موسیقی های بسیار قدیمی تر هم می تواند به خوبی همراهی کند اگر جملات ریتمیکش هماهنگ باشند، درآوردن ریتم ایرانی با این ساز بسیار ساده است، دست به کار شوید یک کتاب دف تهیه کنید و از نوازنده بخواهید الگو را از روی این کتاب بزند. من در بقیه موارد چیز خاصی ندیدم که به نظرم جالب بیآید ملودی چشمگیری یا هارمونی و اجرای درخشانی… جدید بودن حالت این تلفیق هم که گفتم جالب نیست این را هم بگویم که در بسیاری از موارد اساتید هم چنین ایراداتی به صورت لحظه ای داشته اند مثل قسمت پایانی “شد ز غمت” در کاست ”

حیرانی” که از روی ناچاری این قسمت مشکلدار را هم در کار گذاشته اند.
جسارت داشتن برای انجام کارهای غیر معمول، به تنهایی نه با ارزش است نه بی ارزش مهم این است که ثمره کار چیست! ممکن است من هم جسارت داشته باشم بروم تیم ملی دروازه بانی کنم کار مرا تائید میکنید؟!
در مورد کیارستمی هم باز می گویم همانطور که داوران اروپایی که بیشتر علاقه مند به گداهای ایرانی و دیدن فلاکت شرقیان هستند آثارش را تائید می کنند داوران بسیاری هم هستند که حاضر نیستند صحنه ای از فیلمهایش را ببینند کما اینکه می بینید جشنواره های آمریکایی که فیلم سازانی مثل کوبریک، اسپیلبرگ و اسکورسیزی در آنها شرکت داشته اند جایی برای کیارستمی ها نداشته ولی بحث تائید یا تکذیب این داور یا آن داور نیست، همانطور که به اینجا می آیید و وقت می گذارید و از آثار نامجو را زیر زره بین گذاشته و یکی یکی ارزشهایش را می شمارید به جای باز کردن نوشابه برای کیارستمی ها کمی از ارزشهای نهفته در آثارشان بگویید و رای داوران کن را تکرار نکنید لطفا.
شاید موسیقی نامجو را بشود پس مدرن یا دادا یا … نامید ولی به عقیده من به هیچ وجه نمیتوان یک موسیقی پیشرفته کلاسیک نامید، این موسیقی از تجربه های خانگی و شب نشینی های چند فرهنگ بی ربط سرچشمه می گیرد و به جایی میرسد که او با آن لحجه قشنگش از تمام مردم دنیا! به خاطر سه تار نوازیش عذر خواهی می کند ولی این سه تار بخت برگشته هنوز نمیدانیم چرا در دستش وز وز میکند!
پیتزا در آبگوشت تیلیت می شود و سیگار و چای هر صبح … و دیگر هیچ!
باشد که رستگار شوید!

ّّآقای حامد فتحی،شما خودتان خوب جامعه را تصویر کردید((بازدید ترین سایت ایران میشه یک سایت پورنو ! بهترین فیلم ها میشوند فیلم های کمدی و البته در عمق معنا گرا!!! پرفروشترین مجلات میشوند مجلات زرد ! بهترین تفریح یک جوان میشود خیابان گردی … دانشجوی هنر میشود یک فردبر روی زمینی خاکی در کنار صندلی خالی))
من هم از همان اول گفتم که موسیقی نامجو هیچ ارزشی از نظر حرفه ای بودن ندارد.ولی با این جامعه ای که شما تعریف کردید،آیا به کسی مثل نامجو نیاز نیست،تا با اشعارش حتی کمی هم شده باشد مردم را بیدار کند،کمی به دور و بر خود نگاه کنید و ببینید واقعا نیاز مردم ما حالا به موسیقی قوی است؟!
کسانی که حتی کمی هم از موسیقی سر در می آورند خوب میفهمند که موسیقی نامجو هیچ ارزشی ندارد،پس نگران نیاشید که کسی فکر کند موسیقی نامجو ارزشمند است..
کاش اینطور که شما میگویید همه با کشیدن ۴ نقطه ادعای کاندینسکی بودن میکردند.ولی میبینیم که مشکل این جامعه خیلی بزرگتر از این حرفهاست..
الفاطی چون دادائیسم .. سوررئال حتی به گوش اکثر مردم ما هم نخورده ونمیدانند خوردنی است یا نوشیدنی؟!!
مثل آقای نیم پرده که هنوز نمیداند داداییسم چیست یا نهلیسم چیست و فقط چیز کوچکی، آنهم اتفاقی به گوشش خورده و فوری پرچم برداشته که آی مردم نامجو پوچگراست.!!
آقای نیم پرده گرچه شما رگتان از من بیشتر بیرون زده ولی شما بلاخره به چه کسی میخواهید ثابت کنید که موسیقی نامجو پیشرفته کلاسیک نیست؟!مگر خود نامجو در جایی اینطور ادعا کرده؟
موسیقی نامچو اصلا کلاسیک هم نیست چه رسد به پیشرفته!!
واقعا فقط به خاطر داد و بیداد طرفدارانش بهش لقب لمپن دادید؟!!!
آقای عزیز، من اصلا از شما عصبانی نشدم.بلکه از این عصبانی شدم که شما که مثلا تحصیل کرده هستید و از موسیقی اطلاعاتی دارید.طرز فکرتان اینطور است و بدون هیچ اطلاعی فقط برای اینکه میخواهید ثابت کنید نامجو بی ارزش است به عالم و آدم فحش می دهید و تعریفتان از نهلیسم و دادا هم مثل قشر بی سواد جامعه است و با آنها هیچ فرقی ندارید..
شرقیان یا بهتر بگویم ایرانیها، فلاکت زیادی دارند که آقای کیارستمی آنها را تصویر میکند.مهرجویی هم فلاکت شرقیان را تصویر میکند.استاد بیضایی،مجیدی و خیلی های دیگر هم این کار را میکنند.پس از این حرفتان این معنی را میگیریم که شما کلا سینمای ایران را قبول ندارید و به نظرتان اصلا باید در سینما ی ایران را تخته کنند و تا دنیا دنیاست فقط کاپولا،کوئن و اسکورسیزی فیلم بسازند و بقیه هم دست به سینه نگاه کنند.!!اگر فیلم آقای کیارستمی را در جشنواره های آمریکایی راه نمیدهند،پس خوش به حال شما که ایرانی هستید.به جای این که از کیارستمی دفاع کنید و سعی کنید آثارش را بزرگتر از این جلوه بدهید،آنقدر خوشحال هستید که انگار جلوی ضایع شدن حقتان را گرفته اند.آن دسته از داوران هم که حاضر نیستند آثار کیارستمی را ببینند بهتره با این عقاید به غارهایشان برگردند و آنجا دنبال کشف آتش باشند تا داوری در جشنواره فیلم!!.
راستی خیلی جالبه که شما هنوز روی حمایت دولت از نامجو پافشاری میکنید.به تلاش خود ادامه دهید.!
این سه تاری که در دست نامجو ویز ویز میکند بدجوری اعصابتان را به هم ریخته،کمی به خود مسلط شوید و یک لیوان آب سرد بخورید.
بله دیگر وقتی استادی مثل پورتراب میگوید((آدم به سگ مرده لگد نمیزند))و طرز صحبت کردن را هنوز نمیداند،از بقیه هم نمیشود انتظاری جز این داشت.شما هم به امید روزی باشید که در ایران خفقان به حدی زیاد شود و رشد کند(حتی بیش از این) که آقای پورتراب دیگر نگران مجوز گرفتن آقای نامجو و حضور معاون وزارت ارشاد در جلسه نقد نباشد.!!!.

در جواب ارش عزیز :البته برخی از مثالها بیشتر طعنه بود به برخی از حرف ها(سیگار – نئشگی – دانشجوی هنری )! موسیقی درست هست جهانی نشده اما اینکه جهانی نشده آیا ارزش نداره ؟ الزاما جهانی شدن موسیقی فولک یک کشور دلیل بر ارزشمندی اون هست؟ … من برای خودمون متاسفم که سالهاست با فرهنگ خودمون سر عناد ورزی داریم اما وقتی قضیه خلیج عربی – فارس ! میاد همه شروع به داد و فغان میکنند … شما هایی که دم از طرفداری تفکرات از نامجو میزنید چقدر دنیال شناخت خود موسیقی بودید؟؟؟؟ چقدر دنبال همون اشعار حافظ بودید؟؟؟ متاسفانه ما بدنبال سهل ترین چیز ها هستیم …موزیسین هایی که در این کشور غریبانه زیستند و فنا شدند … اما کسی حنجرش رو پاره نکرد و حتی زحمت این رو نکشیدیم که یادی از اونها کنیم. مشکل ما این هست که وقتی یک چیزی در جامعه مد میشود همه باید بدنبال اون راه بیفتیم ( قضیه گوسفند!) چون اگه از قافله عقب بیفتیم فاجعه هست …. موسیقی که امروز مد شده موسیقی نامجو هست حالا این وسط اصلا مهم نه تفکر اون شخصه نه کارش! امروز نامجو فردا کسی دیگری … بحث بر سر موسیقی نامجو موزیسین یا هنرمند بودن ایشون نیست … بحث بر سر همین جدال هاست … این همه انرژی و تلاش برای مغلوب کردن همدیگه … مشکل ما این هست ! در جامعه ای که معیاری نداریم و هتک حرمت و توهین به بزرگان موسیقی که سالها رنج کشیدند کار صحیحی نیست هرچند شاید افکار آنها بسته باشد اما آیا ما با توهین میتونیم فکر خودمون رو پیش ببریم … در زمینه دانش دانستن تئوری همیشه کافی نیست به عمل آوردن اون مهمه … در زمینه چوپان و گوسفند! بنده حداقل دوست دارم نه چوپان باشم نه گوسفند نه سر دسته این گله… حداقل در کار تخصصی خودم بدنبال یادگیری بودم اگه بدنبال هوادار بودیم مطمئن باشید در ایران براحتی میشه مشهور شد ! کار سختی نیست کمی به مشاهیر!!!! ایران بیندازید نه مشاهیر خاص … … داشتن تفکری برای عام مردم و جذب اون ها خوب هست اما نه اینکه عوام گرایانه فکر کنیم و حرف بزنیم و عمل کنیم!
در هر حال بنده برای نقد نامجو ننوشتم بلکه روی سخنم با اشخاصی هست که امروز در یک رسانه که زحمت زیادی برای موسیقی جدی کشیده است براحتی نظر میدهند … و بیشترین نظر در مطلبی عوام پسندانه می آید نه جدی ! مطمئنا اگر این افراد اندکی دانش موسیقی داشتند بسیاری از مطالب این رسانه باید مورد سوال و نقد قرار میگرفت نه نقد موسیقی نامجو! با آرزوی موفقیت برای شما و دیگران …

آقای بکتاش نیاز واقعی مردم رو سر به نه به بالین نامجو است؟ اگر منظور شما مردم عامی هستند این موسیقی فقط باعث سردردشان می شود باور ندارید بروید برای نانوای کوچه تان این موسیقی را پخش کنید و نظرش را بخواهید! اگر منظورتان مردم خاص و فرهیخته است که فکر نکنم یک فرد تحصیل کرده و جا افتاده که چه با آثار وزین موسیقی کلاسیک غرب و چه ایران آشنا و همدل باشد بتواند یک لحظه این کار را تحمل کند فقط شنوندگان این موسیقی می مانند یک عده جوان مو سیخ سیخ که در خیابانها می بینید که دیروز بنیامین می شنیدند و امروز نامجو گوش دهند و عده ای هم افرادی که روحیه پژوهش دارند و به دلایلی به این کارها علاقه دارند که این بخش هم گاهی نظراتشان را خوانده ایم.
راستی فراموش نکنید که با هجویات نمی شود کسی را بیدار کرد، هجویات فقط باعث هرج و مرج می شود همانطور که دوستی نامجو را دادئیست خواند، این اشعار و موسیقی که بیشتر پوچ و بی هدف هستند تولید هرج و مرج اجتماعی می کنند همان که جنبش دادائیسم به دنبالش بود.
جالب است که شما چه شم قوی ای در شناخت کتابهایی که من خوانده ام دارید و کاملا می دانید من چقدر مطالعه دارم! مرحبا پس در متافیزیک هم دستی دارید! من خواستم خیلی محترمانه حرفهای نامجو را نقد کنم که گفتم پوچ گراست شاید درست این بود که بگویم از سر شکم حرف میزند! در واقع شما که نامجو را زیاد جدی جلوه دادید و او را روشنفکر خطاب کردید من هم دیدم اگر کسی روشن فکر باشد و این حرفها از دهانش در آید حتما پوچگراست!
عجب پس رگ من هم بیرون زده! خوب پس اگر رگم بیرون نمی زد دیگر تپش قلبم هم می ایستاد چون این موارد بسیار برایم کم اهمیت است در مورد شوپن اگر صحبت می کردیم ممکن بود شاید این اتفاق گاهی بی افتد! نامجو در سخنرانی های مختلف و در همان فیلم مستند دیازپام ده کاملا این مقایسه را انجام می دهد، نمونه هایی از تلفیق شعر و موسیقی معاصرینش می آورد و بعد نمونه ای از خود… در قسمتهای زیادی از فیلم وقتی صحبت موسیقی است آثار خود را با معاصرین مقایسه می کند، در تلفیق شعر نو در بحث موسیقی تلفیقی…
راستی من کجا از نهلیسم و دادا تعریفی ارائه دادم؟ این بار دوم است شما این ادعا را کردید!
نخیر مرحوم حاتمی هم در حاجی واشنگتن بد بختی فرهنگی مردم ایران را به نمایش می کشد ولی اولا نه به صورتی که یک بقال هم میتواند اجرا کند مثل خانه دوست کجاست که یک پسر یک ساعت دنبال خر و صاحبش می افتد و یک دفعه صدایی نمی کند یا تخته سیاه مخملباف، حاتمی وارد فضای فرهنگی ایرانی میشود و با او مخاطب را جلو می برد تا جایی که اشکالاتی که به چشم ما نمی آید می بینیم که او را سرنگون می کند، این خود حرفهای زیادی دارد… حالا این فقط در مورد سوژه این فیلم بود که یکی از عوامل متعدد فیلم سازی است، تسلط روی ادبیات قاجار، شناخت فرهنگ آن دوره، روش نوشتن به سبک قاجاری که نه سرد باشد نه خیلی مصنوعی و غیر واقعی، نور پردازی، انتخاب زاویه تصویر برداری که در دوران شکوه ساختمان سفارت با عظمت دیده می شود ولی در هنگام سقوط سفارت همان ساختمان شبیه خانه ارواح می شود… همه اینها در فیلمی دیده میشود که نزدیک به نیم ساعت آن حذف شده و تدوین درستی روی کار انجام نشده به خاطر مشکلاتی که برای این فیلم و صاحبش پیش آمد!
حالا اگر علاقه داشتید بیشتر در مورد این سینما صحبت می کنیم.
اینکه کسی را بزرگتر از حدش جلوه دهیم به هیچ وجه عمل پسندیده ای نیست، من عرض کردم مرحوم حاتمی کارگردانی کاردان و نویسنده ای خبره بود ولی هیچگاه نمی گویم از نظر تکنیکهای فنی سینمای جدید به پای امسال اسپیلبرگ می رسید چون خود اسپیلبرگ هم سال به سال تجربه هایی جدید میکند و به جلو می رود…
به غارهایشان؟! چشم حتما به استیون می گویم برود به غارش در کانزاس برود و عباس آقا هم به ویلایش در ممد سنی!
نامجو باید به تلاشش ادامه دهد! که ان شاالله پله های ترقی را بیش از پیش طی کند.
ساز و آواز نامجو به اندازه کافی خنک هست ممنون!
آقای آریامنش عزیز، ما اینجا آمده ایم که بحث کنیم و از هم یاد بگیریم شما هم اگر علاقه ای ندارید می توانید این جلسه اینترنتی را به راحتی ترک کنید! من آثار کیارستمی را دیده ام و متاسفانه به خاطر اینکه این انگها را دوستان به من چسبانند هنوز هم وقتم را تلف می کنم و می بینم.
در مورد مجله هم می دانید که سخت است تمام مجله را اسکن کردن من فقط گفتم اگر خواستید مطمئن شوید که مجله پخش شده از چند صفحه داخلی اسکنی بگیریم.
نمی شود گفت قدیمی شده بود شاید شما به اینترنت پر سرعت دسترسی داشته باشید ولی بنده هم که علاقه داشتم زود این کار را بشنوم نتوانستم کل این کار را مثل شما گوش کنم.
شما هم مثل دوستمان بکتاش دارید وارد متافیزیک می شود خوب خوب است! من که خود نوازنده ام جایی نگفتم که مثلا شما ویولون سل نمیزنید چون عقل حکم می کند در مورد چیزی که به درستی اطلاع نداریم صحبت نکنیم ولی مثل اینکه شما علاقه دارید و شاید هم می خواهید یک دستی بزنید ببینید چه می شود… ببخشید ولی این اخلاق کودکانه است.
نگفتید چه تغییری دادم؟! دقیقتر بفرمایید…
می دانید اگر حاتمی کیا هم بخواهد در مورد فردی مثل مصدق فیلم بسازد جلویش گرفته میشود اینجا مشکل حاتمی کیا نیست او که از معتمدین است، پس اشکال از جناب دکتر مصدق است…
استادانی که نام بردم از مریخ نیامده اند، زحمت کشیدند، تکنیکهای جدید فیلم برداری، نورپردازی، افکتهای کامپیوتری و … را فراگرفته اند و خود به خود یک سرو گردن بالاتر ایستاده اند، نه مثل ما که با صد جور پارتی بازی یک مشت بچه آن هم از نوع بی استعداد چون فرزند مخملباف هستند به زور در ژانر معناگرا که ساخته جماعت تنبل و تن پرور کارگردانان عقیم ایران است، در صحنه های جهانی حاضر کنیم و با سوژه های نح نمایی مثل ادرار کردن پشت تخته سیاه و خوابیدن مجروحین روی آن به جای درس و مشق خواندن! فهم و شعور و استعداد هنری کشور حافظ و سعدی را به نمایش بگذاریم!
راستی اگر بزرگانی چون هاوارد، اسپیلبرگ، پیتر جکسون و … اسکار را از نظر هنری قبول نداشتند اولین کاری که می کردند شرکت نکردن در آن بود! نه؟! کن جاییست برای امسال همین سوسمار خورها و معناگرا سازها البته گاهی بهتر از کیارستمی هم آنجا پیدا میشود ولی اکثرا رای به نفع این فیلمهای خنک است! وقتی سمیرا مخملباف که سواد سینمایش در حد سواد موسیقی نامجو است داور این جشنواره باشد شما انتظار دارید جلوه ویژه برتر چه باشد؟! حتما کشته شدن سوسمار با دمپایی سنگین…!
شاید من هم بدوی باشم نمی دانم خدا را چه دیدید شما که میتوانید از دور کشف هویت کنید ببینید با پی سی کار می کنم یا کومودور!؟
در جواب آقای عالمی عزیز، شاید جواب شما را یک رواشناس بهتر بتواند بدهد چون من دلیل اعقادات شبه کومونیستی بیشتر این افراد را عقده هایی می بینم که در بین بسیاری از آنها تکرار می شود.
حتما می دانید که تزارا خود وابسته به حزب کومونیست فرانسه بود، یادآوری میکنم فرانسه هنوز هم پایتخت این نوع تفکر هنری است نمونه آن هم همین جشنواره کن است… البته جنبش دادا به خاطر اینکه واقعا حرف مهمی نداشت و بیشتر واکنشی بود به عقده ها و کم بود های زمان جنگ تا منطقی عمیق و مستدل، در دهه ۴۰ رو به افول گذاشت و تزارا که ۶۷ سال زندگی کرد در ۲۰ سال آخر عمر دیگر مانند گذشته در مجامع هنری یکه تاز نبود، اینجا به این موضوع هم اشاره کنم که بعضی امروزه قصد دارند با ارتباط دادن این خط فکری با جهان بینی جدید که پس از داروین مطرح شد این پوچ گرایی را حاصل به نقد کشیدن سیستم فکری و جهان بینی قدیم بدانند که با کمی تمرکز روی آرای تزارا و بروتن می توان این ادعا را کاملا رد کرد، در واقع دادائیسم هم خانواده سورئال است و ارتباطی به سخنان داروین ندارد.
حال چرا این فشارها گرایش به کمونیسم را زیاد میکند بحث مفصلی دارد، در فیلم دیازپام ده می دیدیم که عکس چگوارا به درو دیوار طرفداران بود و به قول شما در “مرد هزار چهره ” هم کسی که کلاه کج به سر داشت نام هنری “چه” را روی خود گذاشته بود و علاقمند به این مکتب نمایش داده میشد. در جامعه موسیقی هم اکثرا افرادی کمونیست شدند که تازه از شهرستانها و دهاتهای محروم به تهران آمده بودند و امسال وزیری و خالقی و محمود را سانتی مانتال و غرب زده می دانستند. این افراد سه خصیصه مهم داشتند که عقده حقارت، تازه به دوران رسیدگی و توهمات شدید بود. همین توهمات بود که غائله جنگل سیاه کل را بوجود آورد، یک مشت انسان متوهم که خیال می کردند می توانند در جنگل به تقلید از چگوارا! قیام کنند و با کمک دهقانها و زحمتکشان حکومت را سرنگون کنند در جنگل با لو رفتن توسط همان کشاورزان به جوخه اعدام سرپرده شدند… اینکه چرا اکثرا این دسته از افراد جذب شعارها و منش این جریان میشوند دلیل ساده ای دارد، شما در خیابان بگویید هر که برای هر آدمی همزادی می بیند اینجا ثبت نام کند، دیری نمیگذرد که با عده ای از افراد چشم چپ که هرچیز را دوتا می بینند مواجه می شوید! وقتی هم بگویید دردکشیدگان جمع شوید بچه های میلیاردر کمتر جمع می شوند…!
از بحث نامجو دور شدیم، البته من گمان نمی کنم خود نامجو کمونیست باشد یا کلا اینقدر مسائل کشور و جهان برایش اهمیت داشته باشد، گمان می کنم این آقا را زیادی جدی گرفتیم! ایشان یک شعر طنزی می گفت و یک ساز و آواز مضحکی می خواند و شبها باعث شادی دوستان به اصطلاح دگر اندیشش می شد حالا ما بی خود دنبال فلسفه تفکر او هستیم.

ببینید آقای نیم پرده از نامجو بیشتر از ۷۰ آهنگ منتشر شده و مسلما همه ی آنها ((رو سر بنه به بالین)) نیستند.من منظورم تمام این جامعه بود،بقال سر کوچه ی ما هم بعضی از آهنگهای نامجو را گوش میدهد و من خوب میتوانم ببینم که شعرهایی که نامجو استفاده میکند او را به فکر فرو میبرد و این ارزشمند است.
میگویید یک فرد تحصیل کرده نمیتواند نامجو را گوش کند؟ که باز هم سخت در اشتباهید زیرا خودتان نمونه هایی از آنها را میبینید.البته بله کسی که گوشش به موسیقی کلاسیک عادت کرده نمیتواند نامجو گوش کند،ولی برای آنها اگر سافت راک هم بگذارید مسلما نمیتوانند تحمل کنند،پس این به سلیقهشخصی مربوط میشود،درست میگویم؟
کسی که تا دیروز بنیامین گوش میداده به موزیکهای پاپ و جلف عادت دارد و موسیقی نامجو در پاپ دسته بندی نمیشود ومن کسی را ندیدم که با این شرایطی که شما گفتید نامجو گوش کند(البته ممکنه بعضی آهنگهایش را هم گوش کنند!)
.چه کسی قبل از نامجو اشعار دکتر براهنی،اخوان ثالث،خیام و… را در موسیقی آورده بود؟
ببینید اگر بخواهیم اعتراض را عقده به حساب آوریم که باید بگوییم نصف بیشتر هنرمندان بزرگ جهان عقده ای بودند.!!!
شما میگویید از دادا و نهلیسم تعریف نیاورده اید ولی میگویید دادا هدفمند نبوده و به دنبال هرج و مرج بوده است و قبلا هم گفته بودید که نهلیسم بیخطر است و بیتفاوتی زیادی نسبت به دنیا دارد.!!
تعریف من از نهلیسم بعد از مطالعه و کند و کاو زیاد دراین زمینه این است(اگر اشتباه میکنم بگویید):
میتوان نهلیسم را به دو دسته تقسیم کرد:نهلیسم نیچه و نهلیسم کامو.که هر دو هم در کتابهایشان به شرح دقیق فلسفه ی خود پرداخته اند. نیچه راههای بسیاری برای بهتر کردن جامعه و فرد مطرح کرده است و آنطور که خودش در مورد جامعه ایده آل میگوید((جامعه ای که در آن قاضی حکم نمیکند)) که متاسفانه به دلیل فهم غلط تعابیر بد و غلطی از آنها میشود(به خصوص در ایران)
کامو هم گرچه راه حلی پیشنهاد نکرده ولی عمده سوالات موجود را مطرح کرده که خود خواننده باید به آنها جواب بدهد(بسته به عقل و شعور خودش)که اساس آنها هم بر آزادی و حقیقت خواهی ریخته شده است.(نه عقده)
ابتدا باید طرح سوال را داشته باشیم ،اگر بخواهیم به مسئله ای جواب بدهیم.درست میگویم؟
به گفته ی کافکا(( هنر همواره به تمام شخصیت آدمی بستگی دارد و به این علت هم همواره اندوهبار است.))
نه تنها ایران بلکه تمدن جهان فاجعه بار است،مشت آهنین تکنولوژی آدمها را در هم میکوبد و خرد میکند،این نامجو نیست که هجو میکند،این همان زندگی عریان روزمره است که همه از آن وحشت دارند و میترسند.به همین خاطر هم به داداییسم و نهلیسم و… توهین میشود.
مهترین اصول داداییسم که میشود از آنها نام برد نا خود آگاهی در کار هنری و هنجار شکنی است.که این هم هنری بسیار ارزشمند است. ژان آرپ در مورد داداییسم میگوید((ما همه قبل از به وچود آمدن دادا هم داداییست بودیم،ما در آرزوی نظمی نوین و تازه بودیم))پس میبینید که داداییسم بی هدف نیست و این تعبیر غلط به دلیل این است که هنرمندان داداییست مثلا تزارا معمولا حرف خود را به صورت شفاف بیان نمیکردند و با هجو یا سوررئال مانند که درک شخص در فهمیدن آن بسیار مهم است هنر خود را ابراز میکردند.
هدف داداییستها از این کارهای ناموزون این است که مردم را متوجه وضع خود، کارهایی که میتوانند انجام دهند ولی نمیکنند یا اینکه آنها را متوجه جنبه ی خنده دار وجودی خود بکنند.
به هرحال دادا مکتب بسیار بزرگی است و نمیشود اینطور به صورت خلاصه در موردش صحبت کرد.
راستی من در جایی نخواندم و نشنیدم که تزارا با کمونیستها ارتباط داشته باشد،خوشحال میشوم اگر منبع اطلاعتان را به من هم بگویید.
من داداییست نیستم ولی آیا شما با همین آدمهایی که خود را داداییست مینامند نشست و برخاست داشته اید که میگویید خواستار هرج و مرج در جهانند؟اینان چنان مهربان و با محبت هستند که این ادعایشان که هنر را به نابودی خواهند کشید را به هیچ وجه نیمیشود پذیرفت.چرا سعی در درک این افراد نمیکنید؟وهمین طور آنها را عقده ای مینامید؟
البته از نظر من نامجو را نمیتوان در هیچ مکتبی قرار داد به دلیل اینکه بعضی از خصوصیات بسیاری از مکاتب را دارد و بسیاری دیگر را ندارد و فکر میکنم زیبا ترین جنبه کارهای او همین باشد.
به نظر من نامجو استاد طعنه ها و کنایه ها در شعر موسیقی ماست(نمیخواهم بگویم موسیقیش حرفه ای است)و برای همین زبان طعنه آمیز و استادانه هم که اینقدر ساده به مسائل روزمره اشاره میکند.نباید از گوش دادن کارهایش گذشت یا او را بی سواد خواند.
برای مثال آهنگ رفتم سر کوچه که میگویید کلمات رکیکی در آن به کار رفته و فلان و بهمان است،فکر میکنید از کجا گرفته شده است؟از همین دخالتهای بیجا در کار همدیگر و فضولیهای بی مورد که در ما ایرانیها از همه جا بیشتر است گرفته شده است.چه اشکالی دارد که جوانی که تا دیروز به قول شما ((بنیامین)) گوش میکرده این آهنگ را درک کند؟
قبل از معروف شدن نامجو با دوستی در مورد حافظ صحبت میکردم که در مورد حافظ میگفت؛من این شعرها را نمیفهمم،اینجا الفاظ مثل مور و ملخ به سرت می ریزند و …ولی بعد از گوش دادن این آهنگها(مثل گیس یا زلف یا…) تازه دارد ارزش واقعی این اشعار را میفهمد و چنان شیفته ی حافظ شده است که دیگر غیر از حافظ، دیوان کسی دیگری را نمیخواند.حالا چه چیز این ایراد دارد؟نامجو در طرز خواندنش چیزی به مفهوم شعر اضافه میکند که خودش از شعر درک کرده و احساس خود را در قالب همان شعرها حتی برای نوجوانان ۱۳ و۱۴ ساله راحت بیان میکند.
درست است که نامجو بیشتر کارهایش هجویه است ولی چه کسی گفته که با هجویات نمیشود کسی را بیدار کرد؟یعنی این همه شاعر هجویه ایرانی کارشان بر فنا بوده؟!!
آثار نامجو مجموعه ی درهم و برهمی از تصویر های مختلف و پر از تضاد است یعنی درست مثل زندگی.
راستی وقعا سعی در مقایسه علی حاتمی با عباس کیارستمی را دارید؟!!!
من نگفتم که کیارستمی با بزرگترین فیلم ساز ایران برابر است.
بدبختی آقای کیارستمی دقیقا در اینجاست که فقط تصویر کردن مصیبتهای این جامعه را به عهده گرفته است،این دلمشغولی مدتی برای تمام هنرمندان سبک رئال پیش می آید و خوب طبیعی است که عده ای علاقه ای به دیدن اینها ندارد.
من اگر گفتم((فلاکت شرقیان))به این دلیل بود که شما این لفظ را به کار بردید.
شما از فیلمهای ایشان فقط همین را استنباط کردید؟
پس پیشنهاد میکنم فیلمهای ده و طعم گیلاس را یکبار دیگر هم ببینید.معمولا به این خاطر به ایشان ایراد میگیرند که فیلمهایش خوش ساخت وحرفه ای نیست ولی این را هم باید در نظر گیریم که اگر وقتش را صرف کار حرفه ای نمیکند در عوض دیالوگهایی که مینویسد بعضی هایش واقعا شاهکار است.(اگر متوجه آنها نشده اید بار دیگر هم فیلمها را ببینید)
دوست عزیز هنر به نوعی بروز دادن احساسات و گفتن حقیقت است.حالا واقعا اینقدر مهم است که هنر به صورت حرفه ای بیان شود؟
در مورد حرفهای دیگرتان هم بهتر است چیزی نگویم.
جناب عالمی لطفا منظور خود را واضح بیان کنید و اینقدر با عجله نظر ندهید!
من در کجا خواستم دعوا راه بیندازم؟!!!

البته آقای بکتاش عزیز ، توجه داشته باشید که خیام را شجریان خوانده و اخوان ثالث را هم شجریان و هم ناظری خوانده اند . باز بحث به کلام کشیده شد که به اعتقاد خود نامجو هم در درجه ی چندم اهمیت است ( به غیر از بحث فرمال ) . کیارستمی بزرگ هم ( که نمونه ی تمام عیاری از کارگردانان مدرن ایران است ) فقط به خاطر دیالوگ هایش و نشان دادن فلاکت های ایرانی ها اعتبار جهانی کسب نکرده که نوع و سبک فیلمسازی او به عنوان یک فیلمساز تجربی به عنوان واحد های درسی در معتبر ترین دانشگاه های سینمایی جهان تدریس می شود . در ضمن شما ظاهرا بدون هیچ اطلاعاتی سمیرا مخملباف را هم بی سواد خطاب می کنید ! کمی در زندگی مخملباف ها و مدرسه ی خانوادگی آنان و ریاضت هایشان تحقیق کنید ، بعد در مورد سمیرا مخملباف اظهار نظر کنید .
مثلی در فوتبال هست که می گویند فوتبال ایران هفتاد میلیون کارشناس دارد ، یعنی همه فکر می کنند در هر زمینه ای متخصصند . به نظر می رسد این مثل می تواند به سینما هم قابل تعمیم باشد . به نظر من بحث را به همان موسیقی بکشانید خیلی خوشایندتر است .

۱-آقای آریا منش به آقای فتحی گفتید موسیقی ما در ایران هویت ندارد؟ منظورتان چیست چرا فکر می کنید هویت ندارد؟ چرا فکر میکنید استادان بزرگ عقده نامجو ! شدن را دارند؟ از نظر موسیقی که اگر در سطح نامجو بودند که به آنها استاد نمی گفتند اگر هم فکر می کنید به فروش کارش حسادت میکنند بدانید که اگر یکی از کارهای آنها میلیونی بفروشد آن هم در این وضع فرهنگی کنونی،نمیتوانند دیگر در جامعه موسیقی سرشان را بالا بگیرند چون معلوم است که چه کاری بوده که هر کسی آنرا خریده البته من در مورد مردم ایران چنین عقیده ای دارم ولی اگر در آلمان مثلا کسی اینقدر بفروشد می تواند باعث افتخار هم باشد!
۲-آقای آریا منش هنوز نمی دانید که چرا کسی مثل پورتراب توانست چنین مثلی را به زبان بیاورد؟! واقعا نمی دانید؟! پس به کاراکتری که نامجو برای خود ساخته نگاه کنید… اگر یک نفر در حال فحاشی با شما روبرو شود همانگونه با او برخورد می کنید که با یک فرد متشخص؟ شما به تیپ آقای پورتراب یک نگاهی بیندازید ببینید می توانی به او بگویید تو؟ حالا فرض بگیرید نامجو با سرو وضع معروفش با آن ادبیات غیر بهداشتیش منتظر است همه از او با احترام یاد کنند مثل پورتراب! حالا چرا زمانی که می گویند این بد دهنی ها برای چیست میگوید فرهنگ شما قدیمی و اتو کشیده و کلیسایی است ولی وقتی با ادبیات خودش که خیلی امروزی و مدرن و زبان مردم است با او صحبت می کنی به او بر می خورد؟!
۳- این هم خطاب به آقای عالمی بود! نه مدیری خریت عده ای را نشان داد که به قدری فرق یک شعر پوچ و بی معنی با آثار خودشان که پست مدرن بود کم بود که متوجه نشدند که سرکار رفته اند! قضیه لجن کشیدن این بود!
۴- نمی دانم چرا از بحث کردن فراری هستید، شاید به این علت که بحث کردن نمی دانید یعنی چه! پس به طریق اولا نقد هم نباید بدانید یعنی چه!عجیب است که از اول این بحث همیشه از طرف دوستداران نامجو داریم می شنویم که بروید مطالعه کنید و شما نمی دانید نقد یعنی چه و بحث چیست ولی نه شما می گویید بحث چیست نه دقیقا می فرمایید که مشکل مطالعاتی ما کجاست؟! شما قضاوت کنید که آیا اینطور برداشت نمی شود که طرف می خواهد از زیر بحث بگریزد؟ از حرفهایتان اینگونه برمی آید که اصولا به چیزی به نام نقد معتقد نیستید و کاربرد آنرا نمی دانید، وقتی یک اثر را نقد می کنیم می خواهیم آنرا از چند زاویه بررسی کنیم. مثل اینکه جایی خطوط تلفن قطع شده باشد و وقتی داریم می گوییم این سیم قطع شده شما بگویید اگر با سیم تلفن مشکل دارید شما دیگر با آن حرف نزنید اصلا با موبایل حرف بزنید! ما یک کار را داریم با هم بررسی میکنیم و عیب ها و برجستگی هایش را می سنجیم، جنگ که نداریم که شما می گویید بروید موسیقی خودتان را بشنوید و بااین کاری نداشته باشید!
این هم از مشخصات کشوری است که مردمش منتقد را آدم کش و مخالف پیشرفت می دانند، برعکس کشورهای پیشرفته که در به در دنبال فردی می گردند که کارشان را بی رحمانه نقد کند! اینجا هر کس از اثری خوشش نیاید یا صاحب اثر را باید بکشد یا صاحب اثر او را این تصور در میان اکثر دوستان که اینجا نظر دادند رایج بود!
۵-البته که ارزش دیدن نظرتان دوستانی مثل شما بیشتر از دیدن فیلمهای کیارستی است ولی از نظر زمان…! مگر شما به جای فیلم فقط تریلرش را نگاه می کنید که به اندازه گذاشتن نظر در سایت وقتتان را می گیرد! این دو کار برای من زمانی برابر ندارند
۶- متاسفانه اینقدر علاقه زیاد نبود که به این کارها هم دست بزنم ان شااللله سر آلبوم های بعدی…
۷-ببخشید ! منظور شخص مصدق نبود! منظور هر شخص سیاسی که کار کردن درباره اش ممنوع است بود!
۸-با تو سر خود زدن چه کاری پیش رفته که این یکی پیش رود؟ برویم مویه و ناله کنیم که وای بردند مملکت را؟ یا تلاش کنیم غیر از حفظ و ترویج این آثار، خود نیز حرکتی کنیم و سعدی زمان خود باشیم؟ ۳۰۰ همان قدر دروغ است که حماقت آن پسر که دنبال الاغ می دوید و راننده را صدا نمی کرد! حال این یکی را ایرانی ساخته آن یکی را فردی بیگانه از مردم ایران، به نظر شما کدام بدترند؟
۹- بفرمایید چه حرف اشتباهی را بی دلیل تکرار کردم؟ اگر امسال نامجو و کیارستمی اهل نقد خواندن بودند که امروز وضع ما این نبود نگران نباشید آنها هم منتقد را آدم کش می دانند و حرفش را گوش نمی دهند.
۱۰- قلم نویسنده همان اسلحه اوست! چه جمله قصاری! نمی دانم این را صدام گفته یا هیتلر؟ قلم وسیله ای در راستای اعتلای فرهنگ است و با اینکه سرش تیز است ولی کار برد جر دادن ندارد فقط وسیله ای است برای تبادل افکار همین!
۱۱- روان شناس که نیستم ولی در حد گذران زندگی چیزیهایی دستم آمده، مگر هر که رانندگی کند شوماخر می شود ما هم گاهی یه گاز و ترمزی می گیریم!
۱۲- کمونیسم روسیه و چین مرکزش در کشورهای خودشان است کومونیسم فرانسه هم مرکزش فرانسه است! ضمنا یهودی ها هم میانه خوبی با آنها ندارند، آنها که دنیا را زیرو رو می کنند زلزله ها هستند و البته از نظر هنری نامجو ها!یهودی ها بی تقصیرند!
۱۳- نه دوست عزیز همیشه در بحث های بارشناسی کلیت یک جمع در نظر گرفته میشود، وقتی می گوییم مردمان آفریقا فقیر هستند منظور عده کثری از آنهاست نه ۴ نفر که آنجا سرمایه دارهای جهانی هستند. وقتی صحبت شنوندگان نامجو می شود شما یک درصد کوچکی هستید از چند میلیونی که این کار را خریدند و این تعداد بسیار زیاد همان هایی بودند که بنیامین خریدند و …

خریدند چون حتما کسی از خارج برای تهیه این کار نیامده. من اگر گفتم شما دقیقا چنین مشخصاتی دارید و چنین کتابهایی خواندید و سایتهایی دیدید می توانید چنین ادعایی را بکنید ولی من در مورد یک جمع بزرگ صحبت کردم البته آقای مختاباد در همین برنامه گفته بود فروش چندین میلیونی یک شایعه سازمانی بوده ولی اگر فقط یک میلیون هم این کار را خریده باشند باز هم از نظر طبقه اجتماعی چندان تفاوتی نمیکند و با همان جمع روبرو هستیم.
۱۴- آقای بکتاش بله همه اش رو سر به نه به بالین نیست ولی خیلی هم از نظر من بالا و پایین تر هم نیستند از نظر هنری. به فکر فرو رفتن به تنهایی با ارزش نیست به چه فکری فرو رفتن مهم است. دزدان هم بسیار عمیق فکر می کنند، مهم این است که این بقال چه دریافت جدید و مهمی از این کار داشته
۱۵- خوب شاید شما با افراد خاصی در تماس هستید در بالا نوشتم که با توجه به تعداد افرادی که این اثر را خریدند می شود فهمید که همان جماعت که بنیامین را خریده اند نامجو هم خریده است.
۱۶- دکتر براهنی را نشنیده ام ولی حتما شنیدید و الان یادتان نیست که بسیار زیاد اشعار خیام واخوان ثالث را خوانده اند… اشعار براهنی به خاطر حالت و فضایی که دارد سخت تر روی موسیقی می نشیند نسبت به دیگران ولی اگر بخواهیم مثل نامجو روی موسیقی بگذاریم بسیار راحت این کار عملی است…
۱۷- باز در اینجا حرفی که در شماره ۱۳ گفتم را یاد آوری میکنم این حرفی که میزندی مثل این است که بگوییم اولا افرادی مثل نوشین و خلیل ملکی انسانهای آزاده ای بودند و دوما مثل بقیه کومونیست ها سیبیل نداشتند! من بحث کلی جریان دادائیسم را مطرح کردم که جماعتی پس از جنگ اول و دوم بخاطر عکس العملی که به واقعه های آنروزگار داشتند این مکتب را پایه گذاری کردند.
افرادی که نام بردید هر کدام به اندازه ای از سنت های گذشته دور و به جهان بینی ها دوره جدید نزدیکتر شده اند مثل اینکه شما در موسیقی ایرانی از علیزاده و لطفی و پایور را در کنار نام ببرید اینها هر کدام تفاوت های عمده ای با یکدیگر دارند با اینکه با اعتقاد روی موسیقی ایرانی کار میکنند مثلا نقل قولی که از آرپ کردید شاید هیچ وقت از دهان کسی مثل تزارا نشنوید!چطور می توان تزارا را در پی کشف نظمی نوین دانست، نام نظم یک خود آگاهی را همراه دارد.
حتما شنیده اید که طنز با هجو تفاوت بسیار زیادی دارد، چیزی که شما در مورد دادا می گویید طنز است که به صورت خنده دار واقعیت هایی را بیان می کند. یکی از تعبیر های دادا جنون است. به همین دلیل عمر این مکتب بسیار کوتاه بوده است. نامجو هم وقتی مولانا و حافظ می خواند به نکته طنزی اشاره نمی کند بلکه آنرا هجو می کند. زان زلف بلوند تو چه مفهومی غیر از هجو می تواند داشته باشد؟! در مورد اعتقادات کمونیستی تریستان تزار این لینکه اعتبار خوبی دارد : http://en.wikipedia.org/wiki/Tristan_Tzara آرپ و تزارا با اینکه با هم دوست بودند و بنیانگذار دادائیسم بودند کمی اختلاف نظر هم داشتند مثلا نقل قولی که شما از او کردید را مقایسه کنید با گفته تزارا که فرموده هیچ نظمی بهتر از بی نظمی نیست و من ضد هر نظمی هستم مقایسه کنید! بعضی ها ریشه دادا را از جنون و خود تزارا از پرتوپلا! می دانست!
۱۸- مثل اینکه بگویید من با مسیحیان زیادی دوست بوده ام که کتاب مقدسان قرآن بوده! پس احتمالا آنها هم دادا نبودند. من هم قبلا عرض کردم که نامجو را اهل مکتبی نمی دانم به خاطر جدی نبودن او در همه امور
۱۹- اینکه شنونده بنیامین چیز دیگری گوش کند به تنهایی نه خوب است نه بد مهم این است که رو به جلو باشد که به نظر من نیست. همانطور که بنیامین در آهنگهایش می گفت حالم خرابه و تا آخر نمی فهمیدیم چرا حال استاد خراب است نامجو هم حالش خراب است ولی هیج برداشت مشترکی وجود ندارد هر که یک چیز می گوید گاهی هم متضاد!
۲۰- فکر می کنید کسی که با آلبوم ترنج با کاریکاتور بی معنایی از حافظ روبرو می شود این آشنایی ارزشی دارد؟ به او بگویید چه تفسیری بعد از شنیدن این کار از حافظ پیدا کرده که قبلا نداشته؟!اگر جای شعر مولانا در رو سر بنه به بالین شعری دیگر بگذارید چه تفاوتی می کند؟ آیا رو سر بنه به بالین مولانا که آخرین شاهکار اوست و مانیفست پر سوزو گداز زندگی یکی از بزرگترین مفاخر ایران را بیان می کند را باید به این شکل خواند؟ بدی ربط تر از این هم میشود مولانا خواند؟! کسی که با این اثر علاقه مند به مولانا شود باید به قول قدیمیها در ایمانش شک کرد آن هم به شدت زیادی!
۲۱- این همه شاعر هجو گو چه کسانی را می گویید؟! هرچه قدر از هجو کسی فاصله بگیرد طبعا بیشتر هدایتگر و خط دهنده می شود و هر چه خط مخدوشتر شود گم کردن بیشتر پیش می آید.
۲۲- البته هجویات هم ایشان زیاد داشته که غیر از اینکه فلاکت شرقیان را نشان دهد بی استعدادی آنها را هم نشان داده! هجویات حتما نباید یک آدم چاق باشد که سوزن بزنیم بترکد! یک صحنه که هیچ دو نفری هیچ استنباط خاصی از آن نمی کنند را می شود هجو نامید حتی اگر کارگردان قصد چنین حالتی را در بیننده نداشته باشد!
۲۳- طعم گیلاس هجو نبود ولی فیلمی با ساختاری ضعیف و در حد کار یک کارگردان آماتور بود مثل ساز زدن نامجو
۲۴- کامیار عزیز دو تا مجله فیلم چیزی را عوض نمی کند! شما دو مجله فیلم خواندید به این نتیجه رسیدید؟! نقد سینمایی از صبح تا شام از درو دیوار روزنامه ها و مجلات تلویزیون می ریزد …دریافت ما از اثر هنری اهمیت دارد. عرض کردم که اگر اسکورسیزی داوران و سطح این مسابقه را به رسمیت نمی شناخت در آن شرکت نمیکرد، همه جشنواره ها پایین و بالا دارد و رای های گاهی اشتباه ولی کلیت امر هنوز قابل توجه است که این همه بزرگان در آن شرکت دارند.
۲۵- یک سر به شماره ۱۷ بزنید! حتما شما که دوستدار نامجو هستید می دانید که عقاید نئوکانتی به تعبیر خود نامجو کلماتی هجو دارد و برداشتهای عرفانی و سیاسی و اجتماعی که روی آن می شود پرتوپلایی بیش نیست؟! توجه کنید به مصاحبه او درباره این اثر … چرا چنین افرادی نباید گوش کنند این هجویات را؟! مگر امسال بنیامین کم دارند از نانجو به نظر من که از نظر مفهومی کم ندارند
۲۶- باز باید برای صدمین بار این گفته تکرار شود که ” این جلسه برای رد گنده گویی های آقای نامجو تشکیل شد نه برای آنالیز سمفونی های ایشان!” اصلا چرا شما می خواهید با استفاده از نامهایی که بای رد ادعاهای او به این جلسه آمده بودند نردبانی بسازید برای بالا رفتن نامجو؟! خدارا شکر که کوچکترین تاییدی از طرف ایشان شنیده نشد و الا وا ویلا می شد! نامجو بتهوون قرن جدید میشد!
۲۷- فروش میلیونی یعنی بقال و قصاب و کپن فروش و همه اقشار مخصوصا فرودست جامعه! نه میلیونها دکتر و دانشمند و عالم و فیلسوف! چرا خودمان را گول می زنیم ؟ شما نمی دانید که این قشر کمتر به این تن صدا و موسیقی و شعر علاقه نشان می دهند؟!
۲۸- اوج هنرما هم شد گیر دادن به ثانیه فلان نامجو! ممنون از اینکه این همه نوشته را نخواندید ! اگر حوصله نداشتید بخوانید برایتان بگویم که اول گفته شد آقای نامجو آهنگساز قابلی است و مرزهای موسیقی کلاسیک را به سمت مدرن پیموده که عرض کردم نخیر هنوز نه ساز بلد است بزند نه هارمونی می داند نه آواز نه فرم و ملودی که آن ثانیه ای هم که شما دیدید ابتدایی ترین اشتباهی بود که در موسیقی می شود انجام داد و آن مشکل کوک بود! هارمونی و تلفیق شعر و موسیقی هم که در بالا اشاره شد اصلا قابل بحث نیست ولی اگر بخواهید دوباره به آن هم می پردازیم
۲۹- نمی دانم شما چه کیفیتی مد نظرتان است ولی در استودیو های ایران این کیفیت متوسط رو به خوب محسوب میشود چون میکروفون هایی که این کیفیت ضبط می کنند فقط بین ۵۰۰۰۰۰ تا ۴ میلیون تومان قیمت دارند که در خانه ها کمتر پیدا میشوداگر هم پیدا شود آن استودیویست که تخت خواب و آشپزخانه دارد!
۳۰- زدن تحریر عمقی ممکن است از شما و هر کس دیگر هم برآید ولی سرعت اهمیت زیادی دارد می توانید همین الان امتحان کنید در ساز زدن هم این قضیه وجود دارد شما ا اجرای یک تکنیک را از سرعت خاصی بیشتر نمی توانید بالا ببرید ولی یک استاد می تواند، دقت کنید چرا نامجو در قسمتهایی که تحریر های تند دارد دهانی عمق آن را به دهان می رساند!
۳۱- نمی دانم چرا سطح بالاتر می دانید اگر دلیل علمی برای آن می شناسید بفرمایید اگر هم شخصی است که خوب کاری نمی شود کرد سلیقه است
۳۲- در کدام دانشگاه کیارستمی درس می دهند؟ در دانشگاه های فرانسه؟! چه درس می دهند؟ راستی ماجرای مخملباف ها را سالهاست که دنبال می کنم چون به یک سری از کارهای پدرشان علاقه داشتم و می دانم که حاضر نشد آنها را به مدرسه بفرستد و واقعا هم تکنیکهای سینمایی ای که سمیرا استفاده می کند در حد کار با آپارات ننه جانش است خوب نباید انتظار داشت در خانه جلوه های ویژه هم بیاموزد!
۳۳- ممکن است ۷۰۰ میلیون هم منتقد داشته باشد ولی کیلویی نمی شود رد یا تایید کرد باید به نظرات صحیح توجه کرد.
۳۴- خوب خوشبختانه شما بین طنز و هجو تفاوت قائل هستید، پس حالا ترنج را در ضبط بگذارید و بفرمایید چند درصدش طنز و چند درصد هجو است

راجع به سرعت اجرای تحریر گفتید . یک بار دیگر رو سر بنه را بشنوید و به تحریرهای نامجو روی شعر باباطاهر توجه کنید . آیا تحریرهایی که روی ” ره ” و ” علم ” زده می شود سرعت کمی دارد ؟ فکر نکنم افراد زیادی بتوانند این تحریر را این چنین صحیح و شفاف و در عین حال با چنین سرعتی بزنند .

من به عنوان یه نوازنده حرفه ای کاستانیت از همینجا اعلام می کنم هیچ موزیسن نو گرایی نتوانسته مث نامجو غم نسل جوان را بازگو کند.

بحث به دارازا کشید. یادآوری حواشی و حوادث کوچک روزمره و کل کل کارساز نیست.در مورد نامجو یه قطعیت نظر دادن هم در حال حاضر امکان پذیر نیست و هیچ نقاد حرفه ای هم اینگونه با پریدن وسط میدان موقعیت شغلی خود را بخطر نمیاندازد.

کافیست یادمان بماند اصالت فرد،نگاه به امروز و فردا تکیه گاه هنرمند تاثیر پذیر( با هر شیوه بیانی)معاصر است.

۱- در جواب کامیار عزیز، وقتی می بینید نامجو از حرفهایی که میزند برمیگردد بدانید که هنوز در حال آزمون و خطاهای ابتدایی است و به بختگی لازم نرسیده.
نامجو در همین برنامه هم از یک سری ادعاهای خود برگشت. درست است نامجو به کسی فحش نداده نه به پورتراب نه به سلطانی ولی ادبیاتش او را یک شخص لمپن جلوه می دهد فکر نکنم دلیلی داشته باشد الان از شعرهایش مثال بزنم چون شنیده اید. کاراکتری که برای خود ساخته شخصیت او را پایین آورده طوری که هرکس به خود اجازه می دهد از او با پستی یاد کند.
نه من به چنین کسی فحاشی نمی کنم ولی اگر از او در مورد من بپرسند در حد تصوری که از او دارم صحبت می کنم مثل پورتراب که اصلا برای او شخصیتی قائل نبود
۲- از آشنایی من با نوجوانان تا اطلاع دقیقی ندارید چنین مطمئن صحبت نکنید! عجیب است که در این جمعیتی که نامجو خریدند بنیامینیان وجود نداشتند! احتمالا این جمعیت میلیونی از اتریش آمده بودند و خریدند و رفتند! اگر شجریان هم این تعداد بفروشد کسی نمی تواند ادعا کند که فرض خریدن طرفداران بنیامین از کار شجریان محال است حالا چه برسد به اینکه نامجو هم ترنجش پراز کوبشهای درام و صداهای به قول معروف جوان پسند است و هم بی معنی بودن تفاسیرش از اشعار بزرگان به حال و هوای سرخوش و بی قید این جماعت همخوانی دارد. در مورد نقد نویسی بگویم که در مورد برنامه اخیر ارکستر سمفونیک تهران هم فقط یک نقد نوشته شد و جدی ترین موسیقی ها که نقادی در مورد آنها بسیار رایج است به شدت مشکل کمبود منتقد دارند. چند نقد فنی در مورد موسیقی نامجو تا حالا دیده اید؟ مگر اینکه به گفته هایی مثل او اولین کسی بود که گام بلوز را روی سه تار زده یا تسلط او به موسیقی ایرانی و بلوز نامجو را موزیسینی منحصر به فرد کرده، که بی مبنا بودن آنها بر کسی پوشیده نیست را نقد بنامیم. اصولا نقادهای درست و درمان موسیقی ما اگر هم نکته مثبتی در کار نامجو ببینند برای حفظ اعتبار خود مطرح نمی کنند چون نکات منفی به مراتب بیشتر است! شاید شما در مورد نقد اشعارش می گویید که در این مورد بله بسیار دیده ام ولی آنها هم تقریبا همگی با معیارهای سورئالیستی یا جامعه شناسانه بررسی شده بود که اولی را به آن صورت نمی توان به عنوانم معیار در نظر گرفت و دومی را نقد ادبی! باز برای نمی دانم چندمین بار تکرار می کنم که این جلسه برای کار نامجو تشکیل نشده بود و تمام حرفها دور محور مقایسه ادعاهای نامجو و کارهایش می گشت یعنی اگر استاد بنیامین هم چنین ادعاهایی را مطرح می کرد چنین جلسه نقدی برای آلبومش گذاشته می شد. راستی شما این را از گفتگو های منتقدان متوجه نمی شوید؟
۳- مگر موسیقی نامجو روی شعر مولانا قابل شنیدن است که رضا براهنی را مثال می زنید؟! چنین می گویید که انگار نامجو در این کار موفق بوده و کاملا موسیقی اش روی سیلابهای شعر نشسته و مفهوم را کاملا منتقل کرده! شما عادت کردید هر چیزی را گوش می کنید شاید موسیقی متال و دد متال را هم راحت گوش کنید این قابل شنیدن برای افراد مختلف مفهوم مختلفی دارد، گوش کسی که موسیقی کلاسیک گوش می کند منظورم از رنسانس تا مدرن است با گوش کسی که متال گوش می کند یکجور نیست.
۴- بفرمایید چه ارزشی در چند پهلو یا بی معنی یا نا مفهوم بودن یک اثر است که ما هم مثل شما طرز فکرمان را پست مدرن کنیم؟
۵- شما در چه جایگاهی هستید که می نشینید و می گویید می دانید من در این جایگاه نیستم؟! این طرز حرف زدن آن هم در یک بحث تا جدی پژوهشی که اینجا داریم اصل بحث را زیر سوال می برد، شما مگر منتقد هستید؟ شما مگر شاعر هستید؟ چرا حرف می زنید کی گفت نظر بدهید…؟!
پس گوش کنید و پاسخ دهید آن هم مستدل.
۶- ما اگر به زبان فارسی صحبت می کنیم و اعتقاد داریم این زبان اقلا ۱۳۰۰ سال است معنی اش عوض نشده و میدانیم معنی مثلا رو سر بنه به بالین چیست پس می توانیم بگوییم نسبت به شناختی که از این کلمات و این جملات داریم موسیقی همراه آن چقدر مرتبت با معنی آن است. به نظر شما شعر نام برده مفهومش ارتباطی دارد با موسیقی ای که نامجو روی آن گذاشته؟
۷- خوب جوان مورد نظر شما میتواند آلبوم ترنج را بخرد چون اشعار عاشقانه است و موسیقی دوبس دوبسی و نگاه به این اشعار هم هجو گونه. همان مسالهای شما مناسب است عقاید نئوکانتی به عنوان شعر هزل عاشقانه و رو سر بنه به بالین هم عاشقانه هم دوبس دوبسی! تلخی نکند و دل میرود ز دستم هم مناسب است.
۸- آنطور که دوستان حوزه هنری گفته بودند در ۴ روز سه میلیون این آلبوم فروخته بود، آقای بکتاش گفتند ۱۸ میلیون بوده که نمی دانم نسبت به آماری که در جلسه مطرح شد همین تعداد صحیح است یا مربوط است به شایعه گفته شده. بله اگر با اقبال منتقدان باشد و منتقد را به معنای کسی که می تواند تا حدی ماندگاری کار را هم بسنجد میتواند خوب هم باشد هم برای جامعه هم هنرمند، ولی ما در ایرانیم و با واقعیت هایی که از مردمانش می شناسیم…
۹- هنوز هم اعتقاد دارم تا نظری مطرح و نقد نشده نمی شود پیشاپیش آن را نفی کرد. شما وقتی در مورد مثلا صنف کارگر صحبت می کنید می گویید کارگر به خاطر درآمدش، محل کارش، محل زندگیش، متوسط تحصیلاتش و … اکثرا فلان سلیقه و تفکر را دارد، ولی آیا هیچ کارگری نبوده که به مدارج بالای فکری، هنر و … رسیده باشد؟ حتما بوده و همه ما چنین افرادی را می شناسیم ولی اینجا صحبت کلی است، وقتی می گوییم قصاب تیپ کلی این صنف در نظر است نه فلان قصاب که دکترای بیوتکنولوژی دارد و نقد هنری هم در گاردین می نویسد!
۱۰- نه پس انتظار دارید شعر حافظ و مولانا هجو باشد؟! منظور من موسیقی بی ربطی است که آنرا هجو می کند مثل نمونه های گفته شده.
۱۱- در مورد تحریر هم عرض کردم سرعت در کنار عمق تحریر اهمیت دارد… به عمق و سرعت همزمان توجه کنید
۱۲- من نگفتم مرکز کومونیست فرانسه است گفتم تزارا با حزب کمونیست فرانسه ارتباط داشته است. بله مرکزیت دادا در زوریخ بوده و در همینجا بنیانگذاری شده بوده ولی امروزه مکانی که بزرگترین مروج تفکر های سورئال و دادا است فرانسه است ولی باز هم نه به صورتی که در دوره یاد شده مطرح بوده، در کتب تاریخ هنر هم می توان رجوع کرد به اینکه تا چه تاریخی به قول معروف روی بورس بوده، تا وقتی که حتی یک نفر در مکتبی کار می کند نمی شود گفت آن مکتب کاملا از بین رفته ولی میشود گفت دیگر کنار گذاشته شده.
در زمینه جدا از فیلم در زمینه موسیقی نیز جشنواره های فرانسوی چنین است. این را سالهاست در مجلات سینمایی خودمان هم می نویسند و پدیده جدیدی نیست. بفعالیت روی ایم مکتب امروزه بزرگترین تریبون این سینما در فرانسه است، اگر شما بگویید سینمای فرانسه، با اینکه این سینما فیلم هایی کاملا متضاد با این فضا را در کارنامه اش داشته هم به یاد این تیپ فیلمها می افتند
۱۳- این تنها نقل قولی نیست از تزارا که چنین مضمونی دارد ولی آرپ کمتر نقل قولی دارد که چنین مضمونی داشته باشد. آرپ هم تقریبا در همه گفته هایش سعی میکند هر گونه ارتباطات منطقی یا نظم را در این مکتب رد کند.
۱۴- فکر می کنم کمی غیر واقعی باشد ۲۰ میلیون هنرمند ایرانی! حتی اگر نقاش ساختمان و نوحه خوانها را هم هنرمند بدانیم یعنی از هر ۷ نفر ایرانی دو نفر باید در کار هنری باشند!
۱۵- نمی دانم این بقال چه چیزی به شما گفته ولی من فکر نکنم اقلا با آلبوم ترنج کسی برداشت خاصی از اشعار آن پیدا کند که قابل توجه باشد. اگر بگویید به شما چه چیزی گفته شاید بیشتر کمک کند.
۱۶- بله روی سخنم با شما بود و همان حرف بالا را در شماره ۲ مطرح شده بود که از بین این تعداد حتما…
۱۷- لینکی که دادم از ویکی پدیای انگلیسی بود که امروزه از معتبرترین دایره المعارفهاست مخصوصا روی افراد صاحب نام بسیار دقیق است. من جایی نگفتم که دادا همان کومونیست است.
۱۸- در اینجا هدف ما درمان نیست فعلا بحث اینجاست که اصلا بیماری وجود دارد یا نه من و شما فعلا به این نتیجه رسیدیم که دارد.
۱۹- من این مثال را به همان بالا در شماره ۸ گفتم که منظور استثنائات نیست. وقتی صحبت از جماعت ماهیگری در جنوب می کنیم منظور یکی از آنها نیست که خلبان بوئینگ هم هست. اگر کسی واقعا دادائیست باشد با مشخصاتی که پایه گذارانش مطرح کردند نمی تواند در حال پایه ریزی نظم نوین باشد اگر اینگونه باشد اصل موضوع زیر سوال می رود
۲۰- اقلا در البوم ترنج نمی شود فهمید چرا حالش خراب است و اصلا حالش خراب است یا مغزش که شعر ای در میان جان را اینطور می خواند در مورد قطعات دیگرش هم باید جدا صحبت کرد.
۲۱- بفرمایید برداشت نامجو از رو سر بنه به بالین چه بوده؟! شنیده اید که شجریان و ناظری هر دو در دو دستگاه مختلف این شعر را خوانده اند ولی هر دو منظور شعر را زیر پا نگذاشته اند آن هم بی هیچ دلیل خاصی
۲۲- اگر منظورتان طنز و نه هجو است باید بگویم این اثر هجو است نه طنز اگر می گویید طنز است دلیل بیاورید چون هجو است که بی دلیل است.
۲۳- بله طعم گیلاس چنین فیلمی است ساختار کاملا ضعیف و کسل کننده است، البته شاید بگویید عمدا می خواسته کسالت آور بودن جامعه را مطرح کند پس این سوال مطرح میشود که با توجه به این گفته چرا در هپی اند فیلم هم تغییری دیده نمی شود؟ حالا کارگردان نخواسته یا نتوانسته؟!
۲۴- بهتر است بگوییم در ترانه های نامجو شعر بیشتر اهمیت دارد که من هم موافقم ولی منظور این نیست که شعر با اهمیتی دارد بلکه نسبت به موسیقی وضعیتش بهتر است.
۲۵- سینا جان آقای نامجو که خیلی شاداب هستند! گوش کنید به تلخی نکند
۲۶- آقا آرمان، کسی کسی را اجبار نکرده که گوش کند یا گوش نکند نظر بدهد یا ندهد اگر کسی دوست داشت گوش بدهد و نظر بدهد نداشت هم که ندهد!

نیم پرده عزیز متاسفانه کم کم دارم به این نتیجه میرسم که بحث کردن با شما بیفایده است.
شما مدام در حال مغلطه هستید.
بله شما ایرانیها را خیلی دست کم میگیرید و فکر میکنید کم هوش و کم استعداد هستند ولی درستش این است که در این کشور ۲۰ ملیون روشنفکر وجود دارد.من درمیان جوانان آلمانی کسی را ندیدم که باهوشتر از یک ایرانی باشد.
شما وقتی میگویید که موسیقی نامجو روی شعر براهنی قابل شنیدن نیست! دیگر بحثی نداریم که با هم بکنیم.
دقیقا شعر ((رو سر بنه)) ارتباط زیادی زیادی با موسیقی نامجو میتواند داشته باشد.منتها شما گوشهایتان را گرفته اید و تفکرتان هم از یک بعد خارج نیست.
صحبت از استثنا کردید.!!
مثلا برای شناخت اسلام اول کتابش را میخوانند و بعد هم رفتار مسلمانها را میبینند.مثلا چون در قرآن کمی هم راجع به غنیمت و برده و …. نوشته شما میگویید تمام مسلمانان قاتل هستند و آنهایی که قاتل نیستند اثتثنا هستند،مگر نه؟!!!
برای صدمین بار میگویم که من جایی نگفتم که آثار نامجو طنز یا هجو بوده بلکه به خاطر حرف شما گفتم ممکن است باشد،ولی من هنوز از طنز چیزی نشنیدم و آثار او کاملا جدی هستند.
امروزه مرکزی که بزرگترین مروج تفکر سورئال است فرانسه است ولی لطفا توجه کنید که سورئال با دادا خیلی خیلی فرق دارد.امروزه از هرکسی که راجع به فرانسه سوال کنید به شما میگویند که مرکز هنرمندان در اروپا است و تمام مکاتب در آنجا گسترده شده است.ولی مرکز و مروج اصلی دادا هنوز هم زوریخ است.
اگر آرپ سعی میکند هرگونه ارتباط با نظم را رد کند دلیل دارد و بیدلیل حرف نمیزند.وقتی تزارا مکتب دادا را به وجود آورد و کلمه ی بی معنی دادا را اسم آن گذاشت به این خاطر بود که محدودیتی در مکتب دادا وجود نداشته باشد و هنرمندان دادا خود را مقید نظمی در کار هنری ندانند.
متاسفانه باز هم منظور شما از شماره ۱۶ را نمیفهمم،اگر این بحث ما شوخی و خنده است که بگویید تا من دیگر جوابتان را ندهم.
یعنی شما تازه به این نتیجه رسیدید که بیماری وجود دارد؟!!
به نظر من شعر ((ای در میان جان)) را هم خیلی زیبا میخواند.مشکل اینجاست که شما از نامجو هنوز هم انتظار کار کلاسیک را دارید! ولی خوب طبیعی است که بر آورده نمیشود.
در جواب سوال شما هم در مورد کیارستمی باید بگویم که نخواسته در ترکیب فیلم تغییری ایجاد کند.اصلا هم فیلم کسالت آوری نیست،بله خوب طبیعی است که شما که انتظار جلوه های ویژه داشتید این فیلم را کسالت آور میدانید.من نمیدانم شما مگر چه دانشی در سینما دارید که اینطور میگویید کیارستمی نمیتوانسته؟
در شعر نامجو هم که اهمیتی نمیبینید!!!
آقای نامجو خیلی شاداب هستند؟!!!!واقعا جالبه که به نظر شما تلخی نکند شاد آمده!!!
دوست عزیز شادی تصنعی گاهی از غم هزار بار بدتر است.

همه مصیبت ها از جایی شروع میشه که طرف شروع میکنه به ادعا کردن و نامجو در پس تمام دغل بازی هایی که تا به امروز درآورده تا خودش رو یک متفکر خاکی و افتاده وانمود کنه مدعی گستاخی بیش نیست. تا الان هیچ انگیزه ای برای نوشتن چیزی درباره نامجو نداشتم چون به شخصه هیچ علاقه ای به طرز فکر پیروانش ندارم و سالهاست که با اندیشه اینجور افراد از نزدیک آشنا هستم و به قول معروف دستشون برام رو هستش. افرادی که بطور رندوم هر از چندگاهی به چیزی مثل همین نامجو، متالیکا، چگوارا، گل سرخی، کیارستمی، پائولوکوئیلو، کی پنیر منو خورده و یا هر مطاع تزریقی و با سلفون معرفی شده دیگه ای پیله میکنن. دوست ندارم اینگونه فکر کنم اما اونها یی که دیدم اینجوری بودن. به هر حال تنها چیزی که منو به سمت نوشتن این چند خط سوق میده تعجبم از نا آگاهی و بی تاریخ بودن یک نسله.
خدمت اون دوست محترمی که تازه با مقوله رنسانس و کلیسا و احتمالا اونهم از طریق کتابهای کنکور هنر آشنا شدن باید عرض کنم که سنت کلیسا این بود که عناصر ضد خودش رو از بین می برد اما این کلیسای شما چجور کلیسایی ست که در دل خودش و با اجازه خودش عناصر مدرن پرورش میده من در عجبم!!…
بعضی ها هم با حالتی مضحک و ساده لوحانه فردی رو که تمام قدرت های رسانه ای پشتش هستن رو نوعی رفرمیست و مصلح اجتماعی معرفی میکنن. عجبا!!!! این چه مصلح و مخالف و به قول معروف اپوزوسیونیست که رسانه ها حمایش می کنند؟…شما میتونید به طدای انکرالاصوات این شخص گوش بدید فقط خواهشا ازین حرفهای قلنبه سلنبه سیاسی که مثال گنجشک و منار رو برای انسان تداعی میکنن و کلی هم موجبات خنده رو فراهم میکنن نزنید.
از طرف دیگه روی صحبتم با اون دسته از طرفداران نامجو هستش که بدون اینکه هیچ شناختی از موسیقی ایرانی ارکسترال و کلاسیک داشته باشن فقط برای پنهان کردن بی سوادیشون اسمی از استاد پورتراب میبرن و بعد شروع به زدن حرفهای ناشایست راجع به ایشون میکنن. نمیدونم اگر نویسنده محترم مقاله اسم از استاد پورتراب نمی برد این طرفداران متعصب نام از کدوم استاد موسیقی ایرانی که در عین اینکه نمیشناسنش منکر موجودیتش هم هستن میبردن و بهشون اتهام اهمال کاری در زمینه موسیقی هم میزدن. برخلاف ایده شما و آنطور که تصور می کنید این مملکت بر عکس این ده پانزده سال اخیر انقدر در زمینه هنر قحط الرجال نبود که روشنفکر و دغدغه مندش از زیر بوته رسانه سبز بشود. آنهم چنین رسانه ای. بد نیست که قبل از مدرن و پست مدرن و دادا شدن کمی هم از پیشینه خود مطلع بشیم.
خدمت اون دوستانی که صحبت استاد پورتراب رو علم عثمان کردن و دارن نهایت بهره برداری رو ازش میکنن علی الخصوص اون شخصی که میگه ” کسی به بزرگان موسیقی این مملکت توهین نکرده بلکه این اساتید هستن که به افرادی مثل نامجو توهین میکنن…” باید عرض کنم که بنده خودم به عنوان

یه شاهد زنده متاسفانه در جلسه ای نقد نامجو حضور داشتم. نمی خوام راجع به هیچیک از زوایای جلف و سبک سرانه جلسه ای که با هوچی گری های طرفداران مدعی انسانیت و روشنفکری نامجو از جلسه نقد تبدیل به مجلس ” نامجو دوست داریم ” و کلکسیون ناسزاها و نامردمی ها و صداهای نخراشیده طرفدارانش شده بود صحبت کنم. فقط جهت یاد آوری باید بگم که چهره اون سجادی رو فراموش نکنید که با سوار شدن بر جهل توده ها چهارنعل خودش رو به تریبون رسوند و شروع کرد به بی ادبی و بی احترامی و انگ بی جسارتی و ناتوانی علمی زدن به اساتید موسیقی ایران آنهم در برابر نامجو!!!. و این عمل زشت و بی رحمانه در قبال پیرمرد محترمی که عمرش رو بر سر اینکار گذاشته در حالی از او سر زد که استاد پورتراب حتی یک کلمه هم راجع به نامجو صحبت نکرده بود…حال اگر که اونجا بودید این منظره رو دیدید و بحث منتفیست اگر هم نبودید میتونید از دوستانتون که حضور داشتن بپرسید.

و اما در مورد وضعیت نابهنجار سینما
با تایید صحبت های آقای نیم پرده راجع به سینمای فعلی ایران باید عرض کنم که بنده خودم در کلاس های بی نظم و نظام و کاملا جهت دهی شده سینمای جوانان که ملک شخصی کسی بود که الان تملک مرکز گسترش سینمای تجربی رو داره شرکت کردم. و این رو بعد از ورود به مجموعه فهمیدم چرا که شنیده بودم یک مرکز آموزش سینمایی دولتی هست که از جوانان فیلمساز حمایت میکنه که بعد ها فهمیدم علاوه بر اینکه حمایت نمیکنه تخریب هم میکنه. مسئولین اونجا اضافه بر سیستم من درآوردی و مسخره آموزشیشون حتی از دادن یک دوربین دیجیتال ارزان قیمت هم به ما دریغ کردن درحالیکه خودشون روی تمام امکانات اونجا چنبره زده بودن و به دوستان و فامیل و نورچشمی های خودشون دوربین و حلقه فیلم نگاتیو و هزار جنس گران دیگه میدادن و میدن.
دوستان محترم اگر اندک اطلاعی در زمینه سینما داشته باشن حتما میدونن که حداقل هزینه فیلم خام نگاتیو برای یک فیلم کوتاه ده دقیقه ای چیزی در حدود دو تا سه میلیون تومن هستش و هزینه کل ساخت یک فیلم کوتاه که به روش نگاتیو ساخته میشه ممکنه که به ده میلیون تومن هم برسه. سینمای جوان درحالی از دادن مجوز و دوربین ارزان دیجیتال به هنرجوها دریغ میکنه که این هزینه ها رو صرف رفقای خودش میکنه. این نکته رو هم باید متذکر بشم که شما به عنوان یک فیلمساز جوان بدون داشتن مجوز از یکی از این نهادها قادر به فیلمسازی درین مملکت نیستید.
و حالا اینجاست که سوپرمن یعنی همان سامان سالور که وظیفه و تکلیف ساختن فیلم درباره نامجو این تنها حامی دلسوز و داننده حرف دل نسل جوان خواب شبو ازش گرفته وارد صحنه میشه تا حیثیت این ابرمرد روزگار و انقلابات فکری ای رو که در اجتماع به راه انداخته خریداری کنه و نکته جالب هم اینجاست که بر حسب اتفاق دقیقا همین دو مرکزی که دارن با تعلیمات اشتباهشون هم تفکر نسلی رو تباه میکنن و هم از دادن امکانات به اونها دریغ میکنن یعنی مرکز سینمای جوانان ایران و مرکز گسترش سینمای تجربی ازش حمایت میکنن….عجباااا!!!! حیرتااااا!!!!
واقعا جالبه که در شرایطی که گرفتن یک مجوز خیلی معمولی برای یک محل معمولی نیاز به کلی دنگ و فنگ و دویدن و صغرا کبرا چیدن و از طرفی وابستگی به یکی از دو نهاد مذکور داره سامان سالور نامجو و بند و بساطش رو برمیداره و میبره داخل دانشگاه تهران و اونجا نامجو شروع میکنه به ناسزا گفتن به سیستم آموزشی کشور. عجب ابرمردیست این سالور. عجب یکه تاز و مرد تنهای میدانیست این نامجو. اگر شخصی مثل نامجو میتونه آزادانه وسط اصلی ترین فضای آموزشی کشور ازین حرفها بزنه مشکل ناله کردن خودش و طرفداراش چیه؟

کیارستمی؟؟؟؟؟؟
چه کسی گفته که کیارستمی و شهرت انتصابی/فرمایشی دروغینش مظهر ایران و فرهنگ جهانساز ایرانه ؟…نکنه اینو از آبگوشت خوردنش با ژولیت بینوش اونهم تحت شرایط فعلی کشور یا طعم گیلاس بی محتواش که در عین بی فرمی تنها موضوعی که مطرح میکنه اینه که طرف چطوری خاک تو سر خودش بکنه باید فهمید؟… فیلمی که یک شب پیش از داوری به فستیوال بی عابروی کن رسید و فرداش هم برنده شد. کسی که اونقدر در کارش ضعیفه که نمیتونه یک موتیف رو بسط و گسترش بده میشه مظهر سینمای یک کشور. به حمدلله ساده لوح هم همیشه کم نداریم که ادعاها و شایعات بی منطقی از قبیل مافوق یا ضد فرم بودن رو که همه و همه ریشه در تنبلی و بی دانشی دارن و منبعشون هم خود کارگردان و حامیان داخلی و خارجیش هستن رو به اسم آوانگاردیسم و پیشرو بودن و پوچگرایی و بی خیال بودن در ذهن قشر هنری بی اطلاع و بی دغدغه ای بکنه که از وقتی چشم باز کرده و خودش رو شناخته همون حرفی رو میزنه که بهش تزریق کردن. بی هیچ شهود و حس کنجکاوی و پرسشگری. خلائی که خواندن خروارها جلد کتاب هم جبرانش نمی کنه کما اینکه کم هم نمی خوانند. به قول معروف همان مثل گیرم هزار مصحف بخواندیست… در هر صورت کیارستمی و امثالهم و سینمای لو رفته و از مد افتادش که به زور هزاران نوع تبلیغ طرفه الحیل و مقادیر هنگفتی پول چنان مترسک پوشالی رو به سقوطی سر پا ایستاده، شاید نماد ابتذال به روش فرانسوی یا اون کسی که به نامجو و سامان سالور مجوز میده و یا هر جور سانتی مانتالیسم جاهل جمع کن دیگه ای باشه، نماد… ایران… نیست.والسلام.

جناب هزار دستان با سلام
اینقدر که شما از خود متشکرید، نوشته شما فقط یک چماق کم داشت !

خواهش می کنم مثل قبل دوستان روی شماره ها صحبت کنند که پیدا کردن سوال باعث اتلاف وقت نشود
۱- آقای بکتاش، مغلطه ای در کار نیست مردم ایران باهوش و بااستعداد باشند یا نباشند آخرش شب خیز نگاه می کنند و زندگیشان گلزار و هدیه تهرانی و … است. شما از روی چه آماری می گویید در ایران ۲۰ میلیون روشنفکر وجود دارد؟! هیچ آلمانی ای از یک جوان بی سواد بلوچ که تمرکز شمردن یک تا پنج را ندارد باهوشتر نیست؟ این بی ن و و بنزها را پس همین جوانان شانزده ساله ما می سازند! اگر من چنین حرفی زمانی از دهنم در می آمد شما چه می گفتید؟!
راستی لازم است که بدانید در جدولی که IQ کشورهای جهان در آن قید شده کشور آلمان که شما آن را پر از خنگ دیدید در مقام هفتم جهان و ایران در مقام پنجاه و پنجم است :

http://www.amazon.com/review/R2HJU3WLVCXWAK عجیب است وقتی صحبت از توانایی های واقعی هنر و فرهنگ ایران می شود موسیقی بی خیال بلوز که مخصوص کلوب های شبانه و بارهاست روی شعر وزین مولانا بی اشکال است ولی همین جماعت که از نظر شما خنگ هم هستند موسیقی سمفونیک شان هم نه موسیقی بارهایشان به خوبی روی شعر حافظ و مولانا می نشیند! نه تاییدهای شما منطقی است نه رد کردنتان!
البته خواهش می کنم در جواب ننویسید که شما که مردم ایران را قبول ندارید چطور از موسیقی آنها صحبت می کنید!؟ موسیقی و شعر وزین ایران ساخته عامه مردم نیست، ساخته حافظ و مولانا و … است تنها کلمات از این ملت استخراج شده، هنر نزد هنرمندانش بوده…
۲- رو سر بنه به بالین حتما با موسیقی نامجو ارتباط دارد چون این موسیقی بی هدف است و هرچیزی می تواند با آن ارتباط داشته باشد چون ارتباط نامجو همان بی ارتباطی است. دوست عزیز الان چهره نامجو را می بینم که دارد به ریش دوتای ما می خندد که روی یک موسیقی تصادفی او که از روی شکم ساخته شده اینقدر بحث کردیم! می خواهید یک شعر دیگر روی آن موسیقی بگذاریم ببینید چقدر تغییر می کند؟!
۳- گفتید در اسلام کمی در مورد این مسائل گفته شده ولی در تفکر دادا هم کمی در مورد ساختار شکنی، هرج و مرج، قطع ارتباط با هرگونه نظم و مسائلی از این قبیل گفته شده؟
۴-درست است سورئال همان دادا نیست ولی خیلی خیلی هم فرق ندارند!در ویکی پدیا که لینکش را فرستادم کمی جستجو کنید… بله زوریخ پایتخت سنتی این مکتب است ولی فعالیتهای جهان شمول اکثرا در فرانسه است، حتی آثارش را در شبکه های ماهواره ای و جشنواره هایشان می توان دید.
۵- نه شوخی نیست! عرض کردم چندین بار شما هم پاسخ دادید… بحث همان موضوع بود که اگر این تعداد آلبوم ترنج فروخته پس قشر کم فرهنگ هم خریدار این کار بوده اند…
۶- دانش خاصی لازم نیست! شما وقتی یک صدا فالش را تشخیص می دهید حتما موسیقیدان نیستید در فیلم هم وقتی صحنه های کسالت آور بی مورد می بینید کارگردان فالش زده! اگر منظورتان از جلوه های ویژه در طعم گیلاس منفجر شدن ماشین است و … نه خیر چنین انتظاری نداشتم، مگر این همه فیلم تاریخی که ۲۰۰۰ سال پیش را به تصویر می کشد چنین صحنه هایی دارد؟ مکالمه دو نفر هم می تواند جذاب باشد اگر کارگردان از علم لازم برخوردار باشد، دیالوگها، لحن صدا، نور، رنگ فیلم در ظهور نگاتیو همه و همه نقش دارد در خروجی کار
۷- شاید این به خاطر نوع نگاه شما باشد، چنان کوبشهایی را غمبار می بینید. این برداشت شما مثل این است که من یک عکس قدیمی را ببینم که پیرمردی لبخند زده و بگویم تصویر سرزنده ای است و شما آن را ببینید و بگویید برعکس بسیار غمبار است چون این پیرمرد یکی از دوستان من بود و فوت کرده! خوب در اینجا شما برداشتی داشتید غیر از اصل اثر یعنی داستانی شخصی با این تصویر دارید و این عکس به خودی خود گویای چنین حالتی نیست….
۸- هزاردستان، من هم در نوشته های قبلی در مورد نامجو و وضعیت سینما عرض کردم که به شدت تحت کنترل است و کوچکترین خروج از برنامه هایشان را نمی پذیرند و همانطور که نمونه هایی آوردم رد پای حامیان این افراد هم چندان نامشخص نیست
۹- اگر پورتراب را دیده باشید حتما تایید می کنید که شخصیتش کمتر از شجریان نیست، پورتراب هم مرد با ادبی است و این اولین بار نیست که مصاحبه کرده است، اگر می بینید اینجا چنین مثالی زده به خاطر پایین آمدن لول نامجو در آن جمع بوده … حالا اگر به جای این مثال پورتراب می گفت مثلا تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها دیگر بحثی نبود؟! در آن مجلس طرفداران نامجو با چراغ سبز او فحش هایی به منتقدان می دادند که اگر بعد از شنیدن آنها مصاحبه پورتراب را بخوانید می فهمید که چقدر او ادب به خرج داده و از کوره در نرفته!
توجه کنید دو مسئله با هم قاطی نشود، سوالی که یک پزشک از شما می کند و به سادگی جواب می دهید را اگر کسی در خیابان از شما بپرسد ممکن است سر از کلانتری در بیاورید! توجه داشته باشید در چه موردی چه کلامی استفاده شده. اگر توضیح بیشتر خواستید با پوزش پاسخگو خواهم بود!
۱۰- درست است من هم نگفتم تمام شنوندگان نامجو دوستدار بنیامین هستند…
۱۱- بله اگر این قشر هم بنویسند بسیار نیکوست
۱۲- مصاحبه ای که می فرمایید را من نخواندم هنوز اگر روی اینترنت وجود دارد لطفا لینک دهید، البته شک ندارم که به هیچ وجه او خود را کلاسیکر نمیداند چه برسد بگویید پارتیتورهایی هم نوشته و …! اگر کمی در مورد این جلسه سرچ کنید به منتقدان زیادی هم برمی خوردید که خواستند این جلسه برگزار نشود به علت کم رمق بودن آثار نامجو ولی به ادعاهای ایشان باید فقط اهل موسیقی جواب می دادند که به لطف لشکر کشی ایشان چنین شرایطی هم فراهم نشد!
۱۳- شما چرا همیشه روی یک نمونه که زوم میکنیم نمونه ای دیگر را مثال میزنید؟! من مگویم فلان کار فالش است می گوید فلان کارش ولی ژوست است بعد من می گویم تلفیق شعر و موسیقی این اشتباه است شما می گوید ولی فلان کار تلفیقش خوب است و …! راستی موسیقی هایی که نام بردید تفاوتهای بسیاری دارند بعضی از نظر فرم، بعضی گام و بعضی فضای فکری و اتفاقا بعضی هم قابل جمع شدن هستند ولی ممکن است نتیجه چیزی شبیه به رو سر بنه به بالین شود.
۱۴- اینجا بحث سر این بود که اصلا چرا گوشمان به دد متال عادت کند؟ البته این بحث طولانی است ولی میتوان فقط به این مورداشاره کرد، خوردن علف تلخ هم به جای قرمه سبزی می تواند به صورت یک عادت در بیاید همینطور کنار گذاشتن نظام خانواده به جای آن ازدواج های همجنس ها، ولی چه دلیلی برای اینکار وجود دارد؟ چرا باید صدای طبیعی و دلپذیر انسان به صدای دستوریشن و
گوش خراش و آزار دهنده تبدیل شود؟ چون جامعه دچار مشکل است و ما باید به خود آزاری بپردازیم؟! این قصه سر دراز دارد…
۱۵- آقای کامیار عزیز چند بار گفتید در مورد چیزی که اطلاع ندارم صحبت می کنم، چرا نمی گویید فلان جا را به غلط چنین گفتی که خودمان هم بفهمیم منظورتان کجاست؟!
۱۶- من هم آمار فروش را خوانده ام و نشمرده ام! نمی دانم شما به کدام مرجع رجوع کرده اید که می گویید قطعا ۳ میلیون نفروخته؟
۱۷- مطمئنا حافظ خراب نمی شود اگر قرار بود که با چهار تا رپر حافظ خراب شود که تا حالا حافظی نداشتیم! هنوز هم معتقدم می شود در مورد ارتباط هر شعری با هر موسیقی ای بحث کرد
۱۸- راستی شما فرقش را اگر می دانید بفرمایید! شماکه فکر می کنید من نمی دانم بفرمایید چه فرقی از نظر علمی دارند این سبکها؟!
۱۹- در مورد جوانهایی که می فرمایید فقط کافی بود سری می زدید به هوادارانش در همین جلسه یا بپرسید از کسانی که بودند! واقعا اشخاص فرهیخته ای در سالن عربده می کشیدند!
۲۰- خوب چون موسیقی بلوز بی توجه است به اطراف ما چه اجباری داریم روی این شعر بگذاریمش؟ چون تازگی مد شده؟! این همان هجو کردن شعر نیست؟ خواهی برو برو جفا کن! بی خیالی چه ارتباطی به این شعر دارد؟ حالا اگر به ااصل شعر بی ارتباط بود و با استفاده از این لحن پیام مفید دیگری از این شعر استخراج می شد حرفی نبود ولی شما چنین چیزی می بینید؟ وقتی لحن به قول
شما ایرانی می شود دقیقا بعدش خواهی برو برو می آید! این ملقمه ای است که بتوان در مورد این کار گفت یک نوع بلوز ایرانی است! از همان مدلاسیونهایی که خود استاد مبتکر آنها بوده و کسی دیگر گام بلوز نزده بوده روی سه تار!
در مورد تحریر هم تکرار میکنم با سرعت آن بسنجید، دو تحریر عمقی را شما هم می توانید بزنید ولی اگر بخواهید یک گام را با تمپوی بالا با تحریر عمقی اجرا کنید برایتان احتمالا ممکن نیست.
۲۱- در مورد توضیحات نامجو، خود او گفته است که به مضمون شعر توجه دارد چیزی که عکس آن را در مثالهای قبلی دیدیم!
ورود جایگاه ساز به آواز حد اقل از زمانی که اولین تحریر زده شد وجود دارد و پدیده جدیدی نیست! نامجو گفته چگونه میتوان ثابت کرد رو سر بنه به بالینی که من خواندم بی ربط است و شجریانش با ربط، یکی از دوستان که فراموش کردم نامش چه بود در یکی از نظرها به سادگی لین موضوع را توضیح داده بود، بله در نقد موسیقی در بسیاری از موارد نمیتوان دلیل علمی برای این موضوعات آورد، ولی وقتی ما خودمان بهترین دستگاه سنجش هستیم چه نیازی داریم به وسیله ای دیگر؟! البته بایدوجدانمان هم دخیل باشد، مثلا شما با بهره گیری از وجدان خود به من گفتید این کار یک فضای بی خیالی را القا می کند ولی میتوانستید با رندی بگویید یک فضای عرفانی را القا میکند و فردی در حال احتضار را که به کسی نصیحت می کند که … و من هیچ جور نمیتوانستم ثابت کنم که نه اشتباه می کنید، در واقع در این موارد ما وجدانهایمان با هم صحبت می کنند. البته من هم می توانستم بگویم که در این فرم موسیقی چنین حالتی وجود نداشته ولی شما هم می توانستید بگویید اینبار اتفاقا شده و باز من نمی توانستم رد کنم مگر اینکه جماعتی را به شهادت بگیرم و …
۲۲- هر مسخره ای لزوما خنده دار نیست گاهی وقتها هم باعث انزجار است!

آقای بکتاش شما از روی شماره هایی که داده بودم جواب ندادید و مشکل من در پاسخ کمی زیاد می شود ولی سعی می کنم از روی پاسخ شما متوجه سوالم شوم
۱- آنطور که شما گفتید اینگونه استنباط می شد که هیچ آلمانی را باهوش تر از یک ایرانی ندیدید. آلمانی ها هم گلزار و بد تر از آن را می بینند ولی آمار اینطور نشان می دهد که سالنهای موسیقی کلاسیک و برنامه های جدی بیشتر از ایران طرفدار دارد. حتما می دانید سالن هایی که هر شب فقط در برلین غرق تماشاگر کنسرت میشود بیشتر از سالن های کل ایران است.
آماری که خدمت شما لینکش را دادم بسیار معتبر است و ضمنا تنها آماری نیست که در این زمینه گرفته شده در آمارهای دیگر هم جایگاه ایران با کمی اختلاف در همین سطح قرار داشته است، بله این آمار از تمام نقاط ایران و دیگر کشورها گرفته شده و اگر اشتباه نکنم ۵ سال هم این آمار گیری زمان برده است.
در مورد بلوز هنوز هم بزرگان بلوز در کلوبها می نوازند و این یک سنت است، سری به سرچ همین سایت بزنید تا ببینید استادان بلوز چه می کنند.
حافظ و سعدی و انیشتن و هر بزرگی را فکرش را بکنید از مریخ نیامده اند ولی اگر افراد عامی بودند نامشان در جهان ماندگار نبود… هنوز اهل ادب کسی را در سطح هنری حافظ نمی دانند چطور شما می گویید مانند مردم عامی بوده؟! اگر بوده تا به حال باید میلیونها حافظ می داشتیم
۲- تعصب روی چه موضوعی؟
۳- کدام مغلطه عزیز من؟! خیلی ساده است! امروز حوزه علمیه قم محل سنتی تدریس علوم اسلامی در ایران است ولی اکثر فعالیت های برون مرزی و تبلیغاتی از تهران انجام میشد، دقیقا مانند قضیه زوریخ و پاریس
۴- ویکی پدیا ی انگلیسی امروز معتبر ترین دایره المعارف است. وقتی در همین کلاس های سینمایی ایران و منتقدین تلویزیون صحبتی از سینمای فرانسه می شود بحث بر سر نوعی از فیلمهاست که نقطه مخالف سینمایی است که به عنوان آمریکایی مطرح است، نه البته آمریکای جنایتکار! منظور یک سینمایی ماکسیمال از نظر فیلمنامه، کارگردانی، فیلم برداری و … باساختاری محکم است، البته هم در فرانسه چنین فیلمهایی گاهی ساخته می شود هم در آمریکا گاهی فیلمهای به اصطلاح معناگرا! ساخته میشود.
ولی غالبا مسابقات فرانسه پذیرای چنین فیلمهایی است که یا سورئال و یا مینیمال و کلا مکاتبی است که مثلا با فیلم “و اینک آخر زمان” هیچ سنخیتی ندارند شاید این فیلم را هم بگویید رئال ولی من این تعریف را به کار نبردم چون برای رئال گستره بازی را میشود تصور کرد…
۵- شنوندگان موسیقی اکثرا یک بعدی عمل نمی کنند و یا چند سبک را گوش می کنند یا یک سبک به صورت طیفی. یعنی مثلا از باخ گوش می دهند تا ستریانی ولی متالیکا گوش نمی دهند اکثرا و یا جز، بلوز … بسیاری از دوستان خودم هم هستند که با اینکه کاملا یک جزمن هستند ولی حاضر نیستند برای تنوع هم کمی بلوز بنوازند! البته بسیاری را دیده ام که به همه سبکهای موسیقی گوش می دهند و ادعا می کنند که علاقه هم دارند، این به منش افراد و زمینه فکری آنها برمیگردد. حالا هدف از طرح این سوال چیست؟ جوابش را که خودتان می دانید
۶- شاید اینطور باشد
۷- کوبش گاهی حالت سرخوشی ندارد ولی در مثالی که من زدن چنین احساس می کردم. کسی با سر و صدای خارجی در ایران مجوز نگرفته که هیچ بسیاری هم مجوزشان لغو شده! بسیاری از افراد فقط به خاطر اینکه تصویرشان در حال کنسرت از ماهواره بخش شده مجوز کنسرتشان به مدت یکسال لغو شده البته نه بعضی های که جزو از ما بهترانند!
بی احترامی از طرف فقط طرفداران نبود، یک نگاهی بیندازید به حرفهای این منتقدان! آنها اعتقاد داشتند که چراغ سبز نامجو باعث بوجود آمدن این اتفاق شد، وقتی نامجو به قول پورقناد برای ظاهرسازی هم یکبار در خواست نکرد با شلوغ کاری جلوی حرف زدن منتقدان را نگیرند! این نشانه چیست؟! یکبار دیگر به مصاحبه ها توجه کنید.
اسکار وایلد در مورد ورود فاسدین به عرصه هنر چیزی نگفته؟!

آقای نیم پرده اگر دوباره نگاه کنید من قبلا هم از روی شماره ها به شما پاسخ دادم:
۱-حقیقت این است که در کل مقایسه ایران با هر کشور اروپایی کار بسیار احمقانه ای است.زیرا آنها خیلی وقت پیش قرون وسطا را تجربه کرده اند،ولی ایران تازه چند سالی است که در حال تجربه چیزی شبیه قرون وسطی است،من فکر میکنم وقتی ایران از این تجربه بگذرد،تازه دوره ی شکوفایی ایران و هر ایرانی آغاز میشود.شما محیط آلمان را با محیط ایران مقایسه کنید و بعد به من بگویید که محیط ایران آیا شرایط شکوفا شدن استعداد را دارد یا خیر؟!!!در ضمن آیا در آلمان هم مردم گرفتار این تعصبات مذهبی هستند؟!!!
در مورد نواختن بلوز در کلابها هم آقای کامیار بهتر از من جواب شما را دادند.
حافظ از میان همین مردم عامی به وجود آمده است یا تا هفت پشت قبل هنرمند بوده اند؟!!!
۲-تعصب روی شعر مولانا
۳-من گفتم که فرانسه مرکز تبلیغات خیلی از مکاتب است مثل اگزیستانسیالیسم،نهلیسم،ناتورالیسم و ……….
آیا تهران هم مرکز تبلیغات تمام ادیان است؟!!!!
۴-خواهش میکنم بحث سینما را کنار بگذارید.مشکل اینجاست که شما از سبک آن فیلمها خوشتان نمی آید و بی جهت میخواهید بگویید تمام کارگردانهای آن فیلمها بی سواد هستند.!
آیا ویکی پدیا از کارهای خود هنرمندان سورئالیست معتبر تر است؟!!!
۵-شما مثل اینکه حرف من را نفهمیدید.من راجع به آن حرفتان که گفتید((بیشتر شنوندگان بنیامین خریده اند))این را گفتم.منظورم این بود که شنوندگان جز و راک که معمولا از قشر روشنفکر هستند نخریده اند؟!!!
۶-حتما اینطور است
۷-در مورد کوبش هم حتما آنموقع که گوش میدادید خیلی شاد بودید.خواهش میکنم نظر خودتان در مورد موسیقی راک بدهید.
من منظورم همان مسئله حقوق بشر و…..بود که شبکه های خبری معتبر مجوز ندادن به نامجو را در بوق و کرنا کرده بودند.
چرا منتقدین اینجور فکر میکردند؟!نامجو اگر این درخواست را نکرد به این دلیل بود که آن جلسه مثل جلسه ی نقد نبوده و به قول یکی از نظر دهندگان اسمش را باید مراسم نامجوکشان میگذاشتند.من هم اگر جای نامجو بودم برای ظاهر سازی هم اینکار را نمیکردم.عجیبه که این منتقدین چه انتظاراتی داشتند!!!در ضمن اگر دوباره صحبتهای آقای پورتراب را بخوانید مشخص است که بدجوری ضربه خورده اند و با صحبتهایشان مثلا خواستند تلافی کنند.!!!ما اگر کسی را هنرمند میدانیم دوست داریم تا رفتارش بزرگوارانه و خالی از قصد و غرض باشد.
دلیل خوشحالی از حضور معاون وزارت ارشاد چه بوده؟
خیر اسکار وایلد در اینمورد چیزی نگفته است.ولی به نظر من اگر کسی به حیطه ی هنر وارد شد دیگر نمیتوانیم فاسد بنامیمش.

با این که باز عصبانی می شوید ، اما برای بار دوم از شما عاجزانه تقاضا می کنم چند دقیقه قبل از نظر دادن یوگایی مدیتیشنی کاری انجام دهید بلکه این عصبیت و دشمن بودنتان با تمام دنیا کمی کمتر شود . شما می خواهید به هر قیمتی شده ثابت کنید که نظرات خودتان درست است . به هر حال …
– من گفتم آن جمعیت اندیشه دارند ؟ ( که به نظرم دارند ، اگر چرایش را خواستید جوابتان را می دهم ) من گفتم اصل آدم ها را باید در مواجهه با افرادی که ضد تفکر آنها هستند یا به نوعی در جبهه ی مخالف یا منتقد ( برای من مهم نیست که شما می گویید همه ی مخاطبان نامجو بی اندیشه هستند ) قضاوت کرد .
– شما ناخودآگاه دیدگاه خودتان را مطرح کردید ، یعنی فکر می کنید همه مثل شما هستند که می خواهید ثابت کنید فلان قشر بی فرهنگ است ، فلان سبک سر و صداست ، فلان خواننده بی ادب است و … به همین خاطر به ما تهمت می زنید که ” می خواهید بگویید کلاسیکر ها فحاشند ” . نه گرامی ، ما اهل این حرفها ( برخلاف شما ) نیستیم .
– خوب کاری با احساس شما ندارد که دریافتتان از حرف های نامجو چیست . نامجو گفته که من برای داریوش طلایی پارتیتور نوشتم و ایشان هم گفته در موسیقی ایرانی آهنگسازی نداریم و شما نباید پارتیتور بنویسید . حرفی از پارتیتور خوب و بد به میان نیامده .
– من که از پارتی دث متالیست ها ( و نه دد نتال ها ) خبر ندارم . من در مورد انسان در حالت طبیعی حرف زدم ، بدون قرص و محرک و دث متال .
– وقتی بچه دو سر به دنیا می آید بچه به خودی خود گناهی ندارد . اگر تمام دنیا دو سر بودند بچه ی یک سر غیر طبیعی می شد و این دلیل بد بودن یک سر ها یا دو سر ها یا همجنسگراها نیست . در ضمن سیاست مدارها که قرار نیست چیزی را تایید را نفی کنند . مگر سیاست مدار ها مثلا رابطه ی زن و مرد را تایید می کنند ؟ اصلا مساله مساله ی تایید نیست . مساله طبیعی یا غیر طبیعی بودن است . تایید و نفی هم به دیدگاه و سلیقه ی شخصی بر می گردد اماآنچه که واضح و روشن است را علم ثابت کرده ( چه بخواهید چه نخواهید ) .
در صمن در مورد مد بودن موافق نیستم . شاید اگر می گفتید در بعضی ها ذاتی است و در بعضی ها شرایط باعث می شود گرایش عاطفی و گاهی جنسیشان تغییر کند می شد حرف شما را قبول کرد . شما حاضرید به خاطر مد بودن به ذات انسانیتان بی توجهی کنید ، یا به عبارت بهتر ، اصلا چنین چیزی امکان دارد ؟
از طرف دیگر خود شما وقتی می گویید ” بی مار ” یعنی از یک حالت نرمال خارج شده . در ضمن جالب نیست که هر مثال نامربوطی بزنید و بعد به قضیه ربطش بدهید .
موسیقی بومی ریشه در تاریخ دارد یعنی زمانی که نه شهری بوده نه یک زندگی ماشینی نه جنگ به این شکل و نه هزار مساله ی دیگر . قرار نیست همه چیز به آن شکل سنتی باقی بماند ( لطفا دیگر نپرسید چرا متعصب هستید ) . البته باز هم می گویم ، متال یک سبک بی ارزش است .

– از آنجایی که من عادت ندارم بدون تسلط کامل بر بحثی نظرم را در آن خصوص القا کنم ( بر خلاف شما ) ، نخواستم با اطلاعات ناقص با شما رو برو شوم ( که شما همان اطلاعات ناقص را هم ندارید ) بلکه شما را دعوت به دانستن کردم ( البته اگر تعصب به شما اجازه دهد ) .
– آنچه برای اولین بار با نام بلوز ایرانی مطرح شده ( توجه کنید ، مطرح شده ) مربوط به نامجوست که از سالها پیش آن را آغاز کرده ( کاری به کیفیتش ندارم و اولین بودن و بهترین بودن مترادف نیستند ) من دو مثال دیگرتان را نمی شناسم ، اما آلبوم آخر کیوسک را شنیدم . مطمئنا بلوز نبود . بعلاوه خود شما دارید می گویید که این ها بلوز نیستند و اسشمان را بلوز می گذارند .
– چرا شکستن ریتم هنری نیست ؟ دوست دارم نظر شما را بدانم ( البته نه با استدلال های تمثیلی نامربوط گلابی و سیب ) نامجو دقیقا به این خاطر ریتم را می شکند چون نگاهش به رابطه ی شعر و موسیقی فرمال است .
– من مثال جدا جدا نزدم . مثل اینکه شما حوصله ی خواندن نظر ها را ندارید . من می گویم کسی که ره و علم را با این سرعت ، شفافیت و عمقی بودن تحریر می زند مطمئنا خواننده ی کم توانی نیست .
– البته هر آدم عاقل دیگری که نظر شما را در مورد جز و راک بخواند ( شماره ی ۵ ) سطح اطلاعات و شناخت شما را از موسیقی هنری معاصر غرب ( البته معاصر که چه عرض کنم ) می فهمد . استدعا می کنم نه در مورد سینما نه در مورد موسیقی جز و راک اظهار نظر نکنید . اگر در مورد موسیقی کلاسیک ایرانی و غربی نظر بدهید مخلصتان هم هستیم .
– خنده و هنر در کنار هم نیستند . خنده می تواند در بطن هنر باشد و حتی ارزش آن را بالا ببرد . مثل آثار فرانک زاپا ( شما که به قول خودتان کلاسیکرید قاعدتا باید او را بشناسید که آلبوم ” کوسه ی زرد ” او را مهم ترین اثر مدرن کلاسیک می دانند )
– وقتی نامجو می گوید نوری به فضای ما نمی خورد ، باید قبول کنید که تا حد زیادی حق دارد . هنرمند متعهد در این شرایط در دنیای مرفه و آرام خودش زندگی نمی کند و آهنگ های این چنینی نمی خواند . به نظر من آهنگ های محمد نوری – با تمام احترامی که برایشان و تواناییهایشان قائلم – به هیچ چیز ما نمی خورد که هیچ به هیچ چیز دنیای امروز نمی خورد )
– سه میلیون نفر نامجو را نمی شناسند . باز هم می گویم زحمت خاصی نمی خواهد . یک روز به یک خیابان مرکز شهر بروید و رندم از ۲۰ نفر بپرسید کدامشان نامجو را میشناسد . بالاخره من هم در این جامعه هستم و چیزهایی را می دانم .
شما که این قدر با مولانا دمخورید تا جایی که حتی به جای او اظهار نظر می کنید ، وقتی شعرهایش را می خوانید ریتمش شما را یاد آواز می اندازد ؟ به نظر شما جالب است
که ابیاتی در وزن مفتعلن مفتعلن مفتعلن مفتلن را بدون یک مصوت بلند ، آوازی و کشدار ( در شورانگیز ) بخوانیم ؟
– اگر بخواهیم صادقانه نظرمان را بگوییم – با عرض پوزش – نظر ژان لوک گدار ، منتقدان تایمز و گاردین ، هیات ژوری کن ، ژولیت بینوش و … را معتبرتر از نظرات شما می دانیم . هم چنین ما فیلمهای شاهکار
راننده تاکسی ، رقصنده در تاریکی ، اینک آخرالزمان ، طعم گیلاس ، مرد سوم ، بارتون فینک ، آگراندیسمان و … را به آقای بین به تعطیلات می رود ترجیح می دهیم . ( دقت کردید که مثلا راننده تاکسی یا رقصنده در تاریکی یا اینک آخرالزمان چقدر دادا هستند ؟ !! ) Ac Milan جان شما هم از این به بعد کیارستمی را با نظریات کارگردان میم مثل مادر ، اخراجی ها یا آقای بین به تعطیلات می رود بسنج .

من فکر می کنم دوستان عزیز در مورد همون موسیقی بحث کنن،بهتره.مثلا یک کسی مثل جناب “هزار دستان” میاد و فکر می کنه چون یه دوره ی کوتاه کلاس فیلم سازی(یا هر چیز دیگه ای) رفته،می تونه راحت بیاد از کیارستمی انتقاد کنه.این عزیزانی که مدعی سواد هستند و نامجو و طرفدارانش رو یک مشت بی سواد می دانند،آبروی خودشون رو با نوشتن “عابرو”(هزاردستان) و “مذدور”(نیم پرده) بردند.این روزها تخریب کیارستمی مد شده،ولی یه کمی با خودتون فکر کنین،ببینین اگه یه نفر یه فیلم ساز معمولی باشه،چطور بهش اجازه میدن که تو پاریس- که یکی از مهدهای فرهنگ و تمدن اروپا تو قرون جدیده- نمایشگاه نقاشی و عکاسی بزنه؟چه جوری به فیلمش نخل طلا رو میدن؟چه جوری به عنوان داور جشنواره ی کن انتخابش می کنن؟چه جوری بهش اجازه ی انتشار کتاب در مورد “حافظ” و “سعدی” بزرگ رو میدن؟چه جوری ازش دعوت می کنن که تو جشنواره ی ونیز بیاد و جایزه به “برتولوچی” بزرگ بده؟
خب می دونم که فهمیدن فیلمای افرادی مثل گدار ممکنه یه مقدار سخت باشه برای افرادی مث شما،ولی این جمله رو از اسکورسیزی نقل می کنم که هم شاید شما بیش تر می شناسینش،هم این که فیلماشو بیش تر دیدین:”سینمای جهان دیگر شخصی مانند کیارستمی را به خود نخواهد دید”.

آث میلان عزیز! نمی دانم چند سن و سال هستی ولی معلوم است که هنوز در مقطعی تحصیل می کنی که فکر خوب دیکته نوشتن برای باسوادی است، شما اگر از آقا معلمتان بپرسید به شما می گوید که بی سوادی در سنین بالاتر چیست!
در بالا یکی از دوستان وظیفه را وضیفه و حمایت را همایت نوشته بود ولی کسی اعتراضی نکرد و سواد نویسنده را زیر سوال نبرد، چون اینجا بحث موسیقی است و بی سواد کسی است که حتی یک بار هم یک جمله نقد فنی از خود نداشته و تنها به قرقره کردن گفته های این و آن پرداخته است! اگر از نظر سواد موسیقی ضعیف هستید راه دارد! بی خود دنبال غلط دیکته و انشا نباشید.
آقای کامیار چند بار بگویم خوش مزگی نفرمایید؟! شما مثل اینکه خیلی دوست دارید عصبانی بشوم و چند تا پرتو پلا به شما بگویم بعد با خیال راحت بگویید اینها منطق ندارند و فحش می دهند، شرمنده!اشتباه می کنید. من اشتباه پورتراب را تکرار نمی کنم
گفته های شما را با شماره جواب می دهم ان شاالله این بار با شماره پاسخ دهید!
۱- نه من از طرف خودم نگفتم و از طرف پورتراب گفتم اگر دقت کرده باشید، من هیچ وقت خدایی نکرده شما را غیر اندیشمند نمی خوانم.
۲- اگر نیستید که خیلی عالی است زهی سعادت! من از تکرار حرفهای پورتراب این را حس کردم، با اینکه می دیدم می دانید بعد از چه ماجرایی این حرفها را زده
۳- من منظورم جایی بود که در دیازپام ده گفت آنزمان پارتیتورهای زیادی نوشتم. این که شما گفتید یک جریان دیگر است.

۵- طبیعی نیستند ولی بد هم نیستند! آن قسمتی را میشود گفت بد است که از روی مد دنبال این کار می روند نه اشکال ژنتیکی. مثل اینکه کسی ادای دیوانگان را در بیاورد و کسی را بکشد یا اینکه واقعا دیوانه باشد. حرفی از سیاستمداران نزدم نمی دانم چرا اشاره کردید. تایید و نفی اگر علمی بود چطور باز سلیقه است؟
شرایط باعث می شود یعنی چه؟ یعنی اینکه از دوستان و آشنایان گرفته تا تلوزیون و … روی چیزی تاکید کنند که بیننده بر خلاف میل طبیعیش چیزی را انتخاب کند. حتما دید به کسی می گویند چرا شلوار پاره می پوشی می گوید مد است!بله که امکان دارد! من شاید اینگونه نباشم ولی بسیاری هستند.
۶- بله ریشه در تاریخ هم دارد و بسیاری از موسیقی ها که هنوز زنده و قابل استفاده هستند مثل موسیقی ایرانی خودمان و موسیقی کلاسیک، فقط مربوط به دیروز نیستند. شاید بتوان موسیقی گورانی را گفت موسیقی دیروز ولی موسیقی مشکاتیان و علیزاده هنوز شنونده دارد و کم هم نیستند، پس نمی توانیم بگوییم این موسیقی مربوط به قبل از شهر نشینی است
اصلا به همین خاطر است که بعضی به موسیقی دستگاهی موسیقی شهری هم می گویند. خودتان هم می دانید که در موسیقی آثار بسیاری داریم که تاریخ ۵۰۰ ساله و هزار ساله دارند که هنوز هم دلپذیرند.
۷- به جای کری خواندن اگر مرد بحث هستید به نقد هایتان بپردازید و مثل بچه ها فریاد نزنید من خیلی کارم دسته از تو هم بهترم! یک موسیقیدان نگاهی به نوشته ها بی اندازد سواد موسیقی هر دو طرف را میتواند بفهمد پس بی خود به خود زحمت ندهید
۸- منظورم این است که اگر نامجو بلوز است در کارهای اینها هم می توانید بلوز بشنوید
۹-در اولین یاد داشتها نوشتم چرا هنری نیست چون اولین برخورد شعر و موسیقی چنین جوابی را به شما میدهد! روش امتحان کردنش را هم قبلا گفتم. منظورتان از نگاه فرمال چیست؟
۱۰- ره علم در کدام کار بود؟ دوباره گوش کنم
۱۱- شاید بسیار را جا انداختید منظور من افرادی مثل جلی رول مورتون، گرشیون، عزیزه مصطفی زاده تا ستریانی نیست! البته خواهش می کنم نروید بگردید دو اثر افتضاح از اینها پیدا کنید و بگوید تو که این را دوست داری چرا نامجو را دوست نداری!
۱۲- درست است که میتوان از زاپا را آهنگساز تقریبا مهمی در موسیقی مدرن یاد کرد ولی فکر نکنم وقتی پرستش بهار و شب درگورن و بعد از ظهر یک دیو و … بسیاری آثار در چنین جایگاهی مدرن محسوب می شوند این اثر زاپا مهمترین اثر مدرن باشد، این گفته از مجله یا سایت خاصی نقل کردید؟
۱۳- امثال محمد نوری و بسیاری از موسیقیدانهای بزرگی هم که می شناسیم آثارشان مربوط به مشکلات روز نیست و ساخته هایی است برای تمام دورانها، از بتهوون بگیرید تا شکسپیر و نظامی… این به معنای بی تعهد بودن آنها نیست. آنها به شدت تعهد هنری داشته اند و آثاری خلق کرده اند که تا کنون ماندگار بوده و هنوز هم استفاده می شود.
۱۴- یک بار این کار را کردم در مورد نامجو البته با دوستی بودم که حرف شما را می زد! از یک فروشنده و دو نفر که در حال خرید از او بودند پرسیدم در غربی ترین نقطه تهران! هر سه می شناختند، خودم هم تعجب کردم چون به فروشنده می آمد که اصلا ضبط نداشته باشد
۱۵- بستگی دارد کدام شعرش باشد و با کدام آواز اجرا شود! شورانگیز علیزاده را گفتید؟
۱۶- من از آث میلان نخواستم نظر ده نمکی یا مستر بین یا هر کس دیگر را قرقره کند! من گفتم این فیلم را ببیند تا ببیند تصوری که از سینمای فرانسه در دنیا وجود دارد چیست و مخصوص شخص بنده هم نیست!
۱۷- آقای پورتراب همان یک جمله را گفته و آن هم پاسخ بی ادبی بوده نه شروع کنند… در آنجا هم کلمات قشنگ نامجو در شعرهایش به خاطر وجود مقداری آدم حسابی در سالن پخش نشد و همه مربوط به برخورد نامجو بود که منتقدان هم اشاره کردند
در پاسخ به بکتاش
۲- چیزی که مردم می گویند را نشنیدم اگر بگویید بد نیست. درست است که می تواند چند معنی داشته باشد ولی نه معنی عکس! اگر اعتقاد دارید فارسی مولانا همان زبان ماست نمی توان قبول کرد که معنی برعکس این باشد چنان که نامجو می خواند اگر اعتقاد ندارید که همان فارسی است بحثی دیگر است.
۴- اگر ویکی پدیا را قبول ندارید باید تمام منابع معتبری هم که زیر مطالبش هست قبول نداشته باشید چون در واقع ویکی پدیا با مناعش اعتبار دارد. از این نظر می گویم دادا با سورئال به قول معروف خواهر است که هر دو بر تولید اثر بصورت آزادانه و بدون وابستگی استوارند البته می دانید که این جریان طیفی است و هنرمندانی هستند که بین سورئال و رئال تولید اثر می کنند.
۵- شاید!
۷- این هم دوباره کلی است بهتر است اثری را مثال بزنید. راستی چرا در این نظرهای اخیر همه دارند غلط دیکته می گیرند؟! دد متال و دت متال و دث متال همه یکی است و خودتان هم میدانید، چون ما th را به مانند غربی ها تلفظ نمی کنیم انواع مختلفی هم می نویسیم می توانید سرچ کنید ببینید، البته ث از همه درست تر است ولی ما ث را هم مثل س می گویم مگر اینکه عرب باشیم، چکناواریان هم چ ندارد tjek است ولی خودش هم با چ می نویسد اسمش را!
۸- متوجه نشدم ۸ در مورد کدام گفته من بود، لطفا مثالتان را کمی واضحتر بفرمایید. گفته من را هم کپی کنید آنجا اگر زحمتی نیست
۹- به نظر من آقای پورتراب مشکلی با مجوز گرفتن نامجو و امسال او ندارد اصلا او مدت زیادی در غرب بوده و بودن آثار امثال نامجو در بازار برایش عادی است. نماینده ارشاد را هم به این دلیل گفت که ببیند جو جامعه چطور است کاملا واضح این موضوع را مطرح کرده است.
۱۰- منظورم از هنرمندان بازاری گلزار نبود چون اصولا این افراد را هنرمند نمی دانم، منظورم افرادی مثل چکناواریان بود که در هنرمند و بازاری بودنشان شکی نیست!

نیم پرده ی عزیز،من اصلا مدعی داشتن سواد در حیطه ی موسیقی نیستم،ولی شما مثل این که خیلی به خودت می نازی،ولی گاهی کارت به مغالطه می کشه.پس من هم می توانم ادعا کنم که شما چون سواد سینمایی نداری،تلاش می کنی که دیگه بحثی از کیارستمی به میان نیاری،ضمنا شخصی مثل شجریان که سواد موسیقیایی داره(و البته مثل شما اصلا مدعی داشتن این سواد هم نیست)،اون قدر سواد داره که کلمات رو به بهترین شیوه ی ممکن ادا کنه و درست ترین تلفظ-نه رایج ترین- رو استفاده کنه.کسی که این چنین سوادی داره،پس سواد نوشتنش هم خیلی خوبه،پس اگه یه کسی سواد موسیقیایی خوبی داره،سوادش در زمینه های دیگه هم نم دار نیست.ضمنا اگه بحث درباره ی کن و اسکار رو هم ادامه بدید،خوش حال میشم،چون از همین فیلم اسکاری امسال هم(پیرمردها وطن ندارند)میشه ایراد گرفت،شاید کن توی سال های گذشته انتخاب های بحث برانگیزی داشته،اما قطعا یه هدف ارزشمند داشته و اون باز کردن راه برای کارگردان های مستعد بوده.

۲-چیزهایی که مردم میگویند را نمیشود اینجا نقل کرد واز این گذشته اهمیتی هم ندارد،فقط همین قدر بدانید که در مورد مولانا شایعه های زیادی رایج است.چیزی که نامجو میخواند دقیقا همان فارسی است،اولین معنی که میشود از آن شعر مولانا گرفت همین معنی است و دومی همان که شما گفتید،ولی هردوشان میتواند درست باشد.خواهشمیکنم با تعصب کمتری آن شعر را بخوانید.
۴-شما میگویید ویکی پدیا از همان منابع معتبرش که کامل و جامع هم هستند بهتر است؟!!!پس از این به بعد بگوییم تمام کتابهای شهر را آتش بزنند و جایش به همه بگویند بروید ویکی پدیا بخوانید!!!دوست عزیز ویکی پدیا را کنار بگذارید و خود کتابها را بخوانید که آنها کامل تر است.البته شاید کتاب خوب گیر نمیآورید که خوب آنهم بحث دیگری است.بله سورئالها بر تولید اثر به صورت ناخودآگاه عقیده ((داشتند)) ولی خواهش میکنم که دقت بکنید که آن زمان آندره برتون بوده و با حالا خیلی فرق دارد امروزه بیشتر کارهای هنری که بصورت ناخودآگاه تولید میشود در دادا دسته بندی میشوند.آیا شما مثالی از یک کار سورئال جدید دارید که در دادا هم دسته بندی بشود؟
۵-خوتان باید بهتر بدانید زیرا من بر خلاف تصور شما قدرت متافیزیک ندارم.
۷-اگر شما به دث میگویید دد،پس به دد چه میگویید؟(حتما دث)!شما که خودتان در پارتی های دث متال شرکت داشته اید و علف خوردن آنها را از نزدیک دیده اید باید این چیزها را بهتر بدانید.در مورد راک هم زیاد ذهن خود را درگیر نکنید.
۸-اگر سر حوصله این شماره را میخواندید متوجه میشدید.این مربوط به همان ((اینکه چرا سازت کوک نبوده نامجو کشان است؟))بود، جمله شما را کپی کردم،امیدوارم دیگر متوجه بشوید.
۹-مگر افراد وزارت ارشاد نمیدانستند دنیا چه خبر است و در کجایند؟!شما مثل اینکه دراین کشور زندگی نمیکنید!!!از این حرف شما و آقای پورتراب این برداشت میشود که با تمام اقدامات وزارت ارشاد موافقید.
من فکر میکنم آقای پورتراب مدتی که در غرب بوده فقط به مطالعه در مورد قرون وسطا پرداخته است و این همان چیزی است که از آنجا سوغات آورده است.اگر وجود آثار مختلف در بازار برایشان عادی بود چطور این حرف را زدند.آقای عزیزاگر نمیدانید دقیقا وزارت ارشاد چه چیزی است کافیست در اینترتت سرچ کنید.
۱۰-جواب شما اصلا ربطی به سوآل من نداشت.!سوال من این بود که آیا شما نامجو را هنرمند بازاری میدانید؟

– راستی شاید شما با دیدن همین فیلمی که میگویید((مستر بین))این نظر را راجع به سینمای فرانسه پیدا کرده اید ولی باور بفرمایید که در سینمای فرانسه فیلمهای ارزشمند زیادی تولید شده است و شما مجبور نیستید که تنها فیلمهای افتضاحش را ببینید.مثل این میماند که یک غربی مثلا فیلم آکواریوم را ببیند و بگوید سینمای ایران تمامش مذخرف است.

در جواب استاد پور تراب که مثل عمیق و معنی داری زده بود<> میشه مثل عمیق و پر معنی زد و گفت <> !!

جناب کامران رهگذر;
شما و دوستانتان انگار عادت دارید درین فضای بی عدالتی هر کس را که محکم در مقابلتان بایستد متهم به چماقدار بودن بکنید. غافل از اینکه چماق اصلی در دست همان کسی ست که پا روی حلق مخالفانش گذاشته، به نامجو مجوز میدهد و زمینه را برای حضور او و امثال او آماده میکند تا در نقش رهبر سیاسی عبادی پیروزمند بهمراه دوست دارانش به اربده کشی بپردازد. عجب پیروزی ای!!! پیروزی در میدانی که با حذف کامل رقیب و مخالف کسب شده. فامیلی شما من را به یاد مرحوم کیهان رهگذار می اندازد که از بزرگان سینمای ایران بود و این افراد مدعی سینما مطمئنم که اسمش را هم نشنیده اند، مگر اینکه با این ذهن کتابخوان و فعال اما عاری از کیفیتی که دارند یک شبه سرچی بکنند و فردا مدعی شوند که کیارستمی تنها کسی نیست که می شناسند.

آقای کامیار عزیز;
۱. مثل اینکه این نکته را باید پی در پی متذکر بشم که ما در جایی زندگی می کنیم که همه چیزمان آغشته به سیاست است. علی الخصوص در امر هنر و به خصوص هنرهایی مثل موسیقی و سینما که طیف بسیار وسیع تری از مخاطبان را شامل میشوند. یعنی اینکه تا چیزی برای سیستم کارکرد سیاسی یا اقتصادی البته از نوع بی خطر نداشته باشد از آن حمایت نمی کند. اگر به همین کشکی هاست که شما می فرمایی پس اینهمه بساط ممیزی و سانسور و هزینه های هنگفت کنترل برای چیست؟
آقای کامیار واقعا بیداری و اینهمه بی عدالتی و حق کشی را نمی بینی یا خودت را به خواب زده ای؟ اگر آن کسی که به نامجو عرصه برای مانور دادن میدهد دلش برای این بدبختی ها میسوخت یا اینکه علاقه ای به اصلاح این مصیبت ها داشت، مسلما این کار را میکرد نه اینکه یک روضه خوان قلابی برای بدبختی ای که خودش درست کرده بسازد. شما از طرفی برای توجیه سرخوشی طرفداران نامجو از کمبود نیم کیلو برنج توده های مستضعف حرف میزنی و از طرف دیگر شخصی مثل سامان سالور را در همین مملکت دارای چنان آزادی ای میبینی که میتواند سرخود و بدون هیچگونه وابستگی ای یک فیلم را به جشنواره های جهانی برساند…!
در ضمن شما هم مثل دوستانت به جای توجه به اثر و توان کیفی آن، دوباره از بساط فرمایشی چرنده ها و پرنده ها و خزنده های زرشکین و بلورین جشنواره های اروپایی دم میزنی. نکته جالب توجه در مورد کولونی هواخواه بساط جشنواره بازی اینست که آثار سامان سالور یا نمونه های کلانش مجید مجیدی، بهمن قبادی، کیارستمی و یا هر فرد یک بعدی دیگری که آثارشان به لحاظ سینمای فاقد کیفیت است برای ایشان حائز اهمیت نیست، بلکه این مسئله که کدام جشنواره اروپایی به آنها زرشک بلورین داده اساس منطق این طرفداران را تشکیل میدهد.
به شما قبلا هم گفتم که مرکز سینمای جوان و گسترش تجربی مثل حوزه هنری معلوم الحال که در حال حاضر یک باند موسیقی ست، مافیای سینمایی کشور هستند و نه مرکزی برای حمایت از جوانان فیلمساز. اگر کسی دست یاری به سیاست های آنها بدهد و بازی را بلد باشد از او حمایت میکنند در غیر اینصورت شخص مربوطه از صحنه اوت میشود. همین مراکز هم از سامان سالور در ساخت این فیلم حمایت کردند، موضوعی که شما از بازگویی آن در جوابیه خود طفره رفته اید.
۲. اتفاقا من نامجو را مظهرهمین بی قید و بندی های یک نسل و مشکل یک قشر مدعی هنر و کمالات و در حقیقت یک معضل اجتماعی می بینم که درموردش صحبت میکنم، اما اگر برای شما هیچ است چرا وقت و توان خود را مصروف دفاع از او میکنید؟…در آخرین نوشته خود مثل این رَپرها که با دار و دسته خود می آیند تا کل بیاندازند و بروند برخورد کرده ای. شما که همه قلم جنس جور و ناجور این دنیا از همجنس بازی گرفته تا تقلید صدای حیوانات و حرکات ضد انسانی متال ها و به هم ریختن ارکان شعر به آن شیوه مضحک را حل شده و منتفی می بینی و هنرمند! مورد علاقه ات آنقدر آزاد است که قرآن، اساس ایدئولوژی صاحبش را مسخره می کند و ول ول هم می گردد- نکته نغزی که شک هر انسان منصف وعادل ساکن این خراب آبادی را بر می انگیزد و جالب تر اینکه کسی هم در موردش چیزی نمی گوید- اصولا به چه چیز این دنیا اعتراض داری که در اثر مولایت به دنبال رگه های اعتراض می گردی؟…شما که انقدر قلندر و عارف مسلکی که در دلت به این جهان بینی ها رسیده ای و جهان و هرچه دروست را وداع گفته ای اصلا برای چه وارد بازار نقد شده ای؟
۳. نکند انتظار دارید که ما و استادانمان ساکت بنشینیم تا دوستان شما ما را از هوچی گری ها و فحش های آبدارشان که نشانگر شخصیت خود و سردسته شان و لکه ننگی پاک نشدنی بر صفحه ادعاهای پوچشان بود مستفیذ کنند؟… اگر ما چنین کنیم شما هم زحمت می کشید و اجازه می دهید تا آقای پورتراب در سمت استادی باقی بمانند؟
۴. من علامه دهر نیستم ولی تازه به دوران رسیده هم نیستم که با شنیدن اسم جشنواره های سطح پایین باند باز، معنویتِ ساختگی ساز و حال خراب گرا که حیثیتشان را از پول حاصل از فروش نفت یک مملکت عقب مانده تامین می کنند، عنان از دست بدهم و از خود بیخود بشوم. آرمان من در سینمای ایران مردانی هستند که به خاطر مردانگی شان اسمی هم از آنها درین نظام سانسور و تبلیغ نمانده و بیشترشان سر در نقاب خاک کشیده اند.
۵. بله، کن بی آبروست. هرچند که این اواخر تصمیم گرفته مقداری ازین ننگ ها را رفع و رجوع و ماست مالی بکند. البته کف گیر این طرفی ها هم به ته دیگ خورده، طوری که تنها فیلم ایرانی!! راه یافته به کن تازه آنهم یکی از بخش های سطح پایین کن، فیلم همین سامان سالوره و کیارستمی دیگر تاریخ مصرفش تمام شده و راهش نداده اند. اصلا این چه جور وضعیست که با وجود اینهمه فیلمی که تازه با صلاحدید خودشان اجازه ساخته شدنش را می دهند فقط یک فقره فیلم سامان سالور را می توانند به آن جشنواره ها ارائه بدهند؟
وظیفه جناب کیارستمی (امسال دیگر تلنگش درین کن هم در رفته) که به عنوان نماینده این سینمای جعلی و دست ساز در فرانسه و کن لاهاف و تشک پهن کرده اینست که پیوسته از آن تریبون به جهانیان اعلام کند که در سینمای ایران چیزی به اسم سانسور و ممیزی وجود ندارد..عجبا!! حیرتا!!
سوال من اینست که اصولا اگر سانسوری وجود ندارد چه نیازی به اینهمه تاکید و اصرار هست؟ اگر سانسوری وجود ندارد چرا باید فیلم هایی که به جشنواره های جهانی می رسند از فیلتر حکومتی بگذرند؟ و اصولا اگر فیلمی از فیلتر حکومتی گذر کند چگونه می تواند به نقد منصفانه و متعهدانه جامعه خویش بپردازد؟
..همانطور که اگر نامجو چنین قصدی داشت در اولین منزلگاه یکی از این فیلترها می ماند و خشک می شد، چه داخل کشور چه خارج از آن. آنقدر ها که فکر می کنید الکی و شانسی نیست که تا نامجو گریه و زاری کند که به من مجوز نمی دهند اینطرفی ها بترسند و مجوز بدهند. آن گلو نرم تر و حساس تر از اینست که چنین مویی را که خار می نامیدش در خود تحمل کند. اینجا هر کس را که خواسته اند بزرگ کنند ازین اشک تمساح ریختن ها یادش داده اند. اصلا در فضایی که ترس از بزرگ شدن غیر خودی ها وجود دارد مگر امکان دارد که آنها که کوچک نیستند بزرگ بشوند؟
به نظر میرسد که تفکر شما در فضای ساده انگارانه ای غوطه می خورد. ساز و برگ پیچیده، خطرناک و بحران زده این فرایند به لطافت و نرمی برگهای آن کتابهای تاریخ هنری که می نشینید و در فضای انتزاعی و مثبت اندیش خود می خوانید نیست. اگر تفریح رخصت داد سری به بیابان ها بزنید. به هر حال همین تفکر کودکانه شماست که می گویم در ذهنتان جای داده اند و امروز مغرورانه و با این توهم که ازآن خودتان است بر سر آن مصرانه ایستاده اید.
جهت اطلاع می توانید به این سایت که اطلاعات لازم و کافی در مورد سینمای فعلی (که اسمش را سینمای ایران گذاشته اند) در آن موجود است، مراجعه کنید:
http://www.cinemaye-azad.com/archive/archive.html

جناب بکتاش;
۱. این افراد چند شخصیتی را رسانه تولید می کند. کافی است سری به کافی شاپ ها و محافل هنری که محل تجمع این افراد است بزنید. علاوه بر مشکل چندگانگی شخصیتی مشکلات دیگری هم درآنها خواهید یافت.
۲. کلیسای الان ازین بابت بدتر از کلیسای قدیم است که موضع اش را رو نمی کند و ازین بابت از آن کلیسای قدیم پیچیده تر است که افکار افرادی مثل شما و دوستانتان را تولید کرده، خودش به کناری نشسته و به این هیاهو و افرادی مثل شما که تصور می کنید این فکری که دارید و راهی که می روید را خودتان انتخاب کرده اید می خندد. دیگر نیازی نیست که خودش مستقیما وارد عرصه بشود.
۳. به نظر شما آقای پورتراب به یک مشت وحشی که آماده پاچه گرفتن و گازگرفتن هستند چه بگوید؟..اگر دوباره می خواهید سفسطه کنید و وحشی بودن آن جماعت را منکر شوید دیگر این مشکل شماست.
۴. این قیمتی که بنده گفتم راجع به حلقه نگاتیو بود در حالیکه اگر دیجیتال هم بخواهید بسازید و درست بسازید باز هزینه ها بالا می رود. البته در آن سیستمی که شما به آن اعتقاد دارید و دوستانتان در آن فیلم می سازند مسلما صرف دو میلیون تومان هم مبلغ گزافیست. چون بنابر عقاید این دوستان که از عقاید کیارستمی و امثالهم نشات می گیرد این فقط ایده لحظه ای است که مهم است نه تکنیک و روش ساخت و پرداخت آن. البته آنهم چه ایده ای..مثلا دو نفر داخل ماشین شروع می کنند به تعریف کردن داستان زندگیشان، دوربین هم از آنها فیلم می گیرد، بعد هم فیلم تمام می شود یا اینکه یک نفر دنبال کسی می گردد که خاک روی سرش بریزد..حتما ایده بعدی هم پشت سر هم نشان دادن دستشویی رفتن بیماریست که مبتلا به مرض بیرون رویست و وسط یکی از این بیرون رفتن ها هم فیلم تمام می شود. اگر با این دید به فیلمسازی نگاه کنیم دوست شما هم ممکن است نیم ساعت دوربین را روشن و بعد از آن خاموش کرده باشد. به این شکل دو میلیون تومان هم برای فیلم نیم ساعته خیلی زیاد است و از جیبش رفته.
جناب بکتاش حالا از کجا فهمیدید که بنده سوء سابقه دارم؟ ازین بابت که در لنگ انداختن برای این انجمن و وابستگان اش حسن سابقه ای ندارم؟ تعجبم از شماست که با وجود این ادعای آزادی و آزادگی ها و مدرن بودن هایتان از خوشخدمتی و نان نظام سانسور را خوردن آنچنان سرمستید که در پوست خود نمی گنجید. مرکز سینمای جوانان یک نهاد حکومتییست با اهداف حکومتی. حالا که درصف ایشان ایستاده اید از احساسات خوبی که دارید بیشتر برای دوستان مدرنتان صحبت کنید. در ضمن از آن موضع که من را به مرگ بر آمریکا گفتن متهم می کنید خوش منظر تر می شوید. از شما انتظار نداشتم اینگونه دستتان را رو کنید.

As Milan عزیز ;
۱.با دیگر دوستانتان آنقدر با اشتباه تایپی من ور بروید تا هم از بیکاری در بیایید و هم باسواد بودنتان را با خواندن کتابهای جورواجور و حفظ کردن اسم افراد مختلف به رخ ما بکشید. اما به دلیل حواسپرتی و بدی حافظه خودم و برای دلگرمی شما نوید اشتباهات احتمالی و آتی خودم را می دهم تا شما را مشوقی باشم در شغل جدیدی که برای خود و دوستانتان دست و پا کرده اید.
من قبلا هم در بالا گفته بودم که اگر شما و دوستانتان واجد آن بینشی که از آن دم می زنید بودید با فحاشی کارتان را در آن جلسه پیش نمی بردید یا اینکه از آن فحاشی ها دفاع نمی کردید. من هیچگاه نگفتم که آدم با سوادی هستم اما آدم های باسواد و گوش تلخی که !به عمق متال واقعی پی برده اند! و مغازه ای ازین نوع دغدغه ها برای خود باز کرده اند رو کم ندیدم که در حین فحاشی، موسیقی کاباره ها و کلوپ های شبانه ملت آنطرف دنیا را سمبل دانش و روشنفکری خود کرده اند، حالا چه دد باشد چه دث و دف و دق و یا هر نمونه خطرناک دیگری. اتفاقا همانطور که در اولین مطلبم گفتم شما کتاب کم نخوانده اید، ولی کتاب خواندنی که حاصلش علاقه مند شدن به اربده کشی و متال بازی و کیارستمی بازی و ده دقیقه دوربین روی داشپورت گذاشتن را فیلم سینمایی دانستن و … باشد، همان بهتر که ما بی سواد باشیم و آن کتابها را هم شما بخوانید.
بله، هم موج نوی سینمای فرانسه و هم نئورئالیسم ایتالیا آثار نویی خلق کرده اند، همینطور سینمای مستحکم و قدرتمند اکسپرسیونیسم آلمان که با وجود عمر کوتاه خود سینمای جهان را تحت تاثیر قرار داد. ولی کیارستمی و امثالهم که صرفا اقدام به کپی آنهم از نوع دست چندم آثار سینمای فرانسه کرده اند را حتی با فاکتور گرفتن از دست هایی که به مطرح شدنشان کمک کرده اند نمی توان در دایره افراد نوآور و بزرگ به حساب آورد.
نوآوری آنهم در چنین حیطه بی چفت و بست و سهل الوصولی که خود تبدیل به سنت شده که دیگر نوآوری نیست، بلکه داخل جدول تکرارها قرار می گیرد. بعنوان مثال افراط هایی که گدار در تکنیک جامپ در از نفس افتاده کرده برای اولین بار جالب و خلاقانه جلوه می کند، اما اگر اشخاص دیگری بخواهند این کار گدار( معلوم نیست گدار که در دفاع از تظاهرات دانشجویی می ۱۹۶۸ از لوستر آویزان شد چطور به این فلاکت فکری افتاده که از عناصر خود فروخته حمایت می کند) را تکرار کنند و اسم آن را بگذارند سینمای نوآورانه، و یا مثلا همین دار و دسته سینمای جوان و جشنواره بازها که قاب بندی و داستان نویسی و نورپردازی را بلد نیستند، عقاید گروه دگما را بهانه نا بلدی شان قرار بدهند که ما داستان نمی گوییم چون ضد داستان هستیم و ما نورپردازی نمی کنیم چون نمی خواهیم دست در نور طبیعی ببریم و … این دیگر علاوه بر اینکه نوآوری نیست شیادی هم محسوب می شود.
رابرت مک کی استاد و مشاور برجسته فیلمنامه نویسی در اثر معروفش داستان پس از معرفی ژانرهای مختلف، یک ژانر هم به صورت جداگانه و در آخر اضافه می کند به اسم ژانر هنری. آنهم برای اینکه مدافعین سینمای فرانسه و به اصطلاح ضد ساختارها ناراحت نشوند که چرا اسمی از آنها در کتاب نیامده. رابرت مک کی در آخر بدرستی سنت شدن این نوع سینما را با رد ادعای آنان مبنی بر همیشه نو بودنشان! اثبات می نماید.
در مورد نامجو و افراد شبیه او باز هم می گم که در خلوت خودم به هیچ وجه حتی از شنیدن محدود شدن فعالیت آنها خوشحال نخواهم شد، چرا که جامعه طراوت و سرزندگی خودش رو مدیون آزادی و فعالیت تمام گروه هاست. البته در صورتی که تمامی گروه ها از آزادی مورد نظر بهره مند باشن. شاید اگر درین جامعه فضای بازی وجود داشت هیچ کس مجبور نمی شد که معروفیت خودش رو به قیمت تخریب یا زیر سوال بردن زحمات بزرگان یک رشته که مردم عامی اطلاعی از کم و کیفش ندارن به دست بیاره.

در جواب “هزار دستان” و “نیم پرده”:شما فکرش را بکنید که اگر همه مثل هم فیلم می ساختند،چه می شد؟اگر همه ی موسیقی ها مثل هم بود،چه می شد؟حتی اگر در ایران،همه سنتی می خواندند و همگی مثل شجریان و ناظری صدای خوبی هم داشتند،آیا مردم از موسیقی سنتی بیزار نمی شدند؟اصلا یکی از اهداف نظریه ی سینمایی “آندره بازن”،خارج کردن سینما از حالت تصنعی اش بود و سبک منحصر به فرد کیارستمی شاید نقطه ی نهایی نظریات بازن تا به امروز بوده است.ضمنا جناب “هزاردستان” اگر شما در نظرات من واژه ی “متال”
پیدا کردید،من این بحث را ادامه نمی دهم.من خودم هیچ گونه علاقه ای به موسیقی متال ندارم که شما من و بقیه ی طرفداران نامجو را علاقه مندان متال و علف خوار می دانید و احتمالا خودتان را نماینده ی انسان کامل(یا همون حیوان ناطق).ضمنا من در آن جلسه حضور نداشتم و در هیچ کدام از نظرهایم از فحاشی حاضران دفاع نکرده ام.بهتر بود ابتدا نظرهای بنده را به دقت مطالعه می کردید و بعد نظر می دادید،گاهی بیکار بودن ما(به قول شما) فوایدی هم دارد و آن هم این است که هر حرف بی ارزش و بی پایه ای را این جا نمی نویسیم.
اصلا به گفته های یک سایت هم نمیشود اعتماد کرد،خیلی سایت ها هستند که خیلی چیزها می نویسند،ولی این به معنای درستی آن گفته ها نیست.
ضمنا من دیدن فیلم “لومیر و همراهان” را به شما پیشنهاد می کنم تا به قدرت فیلم سازی کیارستمی در برابر دیگر فیلم سازان برجسته ی جهانی پی ببرید.
کیارستمی در انتهای نسخه ی دی وی دی “طعم گیلاس″ حرف هایی می زند که خلاصه ای از آن رادراین جا می آورم(نقل به مضمون):”من هیچ وقت درباره ی خانواده توی ایران فیلم نمی سازم،چون اون موقع مجبور میشم یه روسری سر زن خونه بکنم و این فیلم منو از واقعیت دور می کنه،و من میخوام فیلم هام بازتابی از واقعیت باشند”.
فکر می کنم این گفته ها،موضع کیارستمی را درباره ی سانسور در سینمای ایران مشخص کردند.
و اما “نیم پرده” چند بحث رامطرح کردند:
نیم پرده جان چیز جالبی بیان کردند،و آن مقایسه ی فیلم های کیارستمی با اسکورسیزی بود!من با یک جمله جواب شما را می دهم:این کار مثل این است که از شما بخواهند موسیقی “شجریان” را با موسیقی “بی.بی کینگ” مقایسه کنید.شاید نقاط مشترکی باشد،اما اصولا مقایسه ی درستی نیست.
کن هم یک جشنواره است که فارغ از سیاسی بودن(که البته می توان گفت چهار،پنج سالی ست بیش تر به آن دچار شده)،همیشه فیلم های خوبی داشته.از شما می خواهم که چند فیلم برنده ی نخل طلای کن را ببینید و با برندگان اسکار در همان سال ها مقایسه کنید.کن همیشه مبدا نوآوری ها بوده:داستان عامه پسند،طعم گیلاس،رقصنده در تاریکی و خیلی فیلم های دیگر.
ضمنا اشاره به بررسی فیلمی از کیارستمی کرده بودید،من “طعم گیلاس” را پیشنهاد می کنم.

ضمنا جناب “نیم پرده”،منظور شما از جا به جا خواندن somoom و samoom چیه؟
یعنی به جای این که بگه somoom،گفته samoom.یا این که این دو واژه رو جا به جا خونده و معنای بیت رو عوض کرده؟

در مورد لقب نامجوکش ها ، به هر حال نامجو هر چیزی هم که باشد جوانی ست که طرز تفکر خاص خودش و پیروان آن تفکر را دارد . او حداقل کاری که کرده اجرای چند ایده ی نو بوده ( گیریم ناقص ) ، اما وقتی خود شما مثلا با سه تار یک نوار ضبط کنید و سعی کنید چیزی را به موسیقی اضافه کنید و کسیانی مثل استاد پورتراب بیایند و با شما اینطور برخورد کنند ، دلسرد نمی شوید ؟ اینجاست که تمام ایده های شما کشته میشوید و رغبتی برای ادامه ی کار و پیشرفت پیدا نمی کنید . این را قبول کنید .

اولین بار است بدون قمه و عربده می بینم درباره نامجو – تو بخوان هر هنرمندی- بحث می شود و اعتراف می کنم این صبوری ( و البته حوصله ) دوستان را می ستایم.

در مورد زاپا راستش من دقیقا بر عکسش را خواندم و شنیده ام که هر روز بیشتر از پیش کارهایش شناخته می شود ( مثل کاپیتان بیفهارت که موسیقی اش کاملا آوانگارد و فوق العاده پیچیده ست که هنوز هم قابل درک نیست یا نیک درک در موسیقی فولک که امروزه طرفدارانش خیلی بیشتر از زمان زندگیش است ) . شما از دیدگاه موسیقی کلاسیک دارید نگاه می کنید ، درخشش و اهمیت و حوزه ی تاثیر کلاسیک تا اوائل قرن بیستم بوده و بعد از آن ژانرهای جدیدی که پدید آمده اند وارد جریان اصلی موسیقی شده اند مثل همان جز یا در سی چهل سال اخیر راک ( که البته راک صرفا هنری نیست و بسیار گسترده ست ، از گروه های تجاری گرفته تا موسیقیدان های هنری مانند ریدیوهد یا همین زاپا و جف باکلی تا تجربی ها مثل نیک کیو و … ) . کلاسیک امروزه بیشتر تنها جنبه ی آموزشی پیدا کرده . شما از دید یک کلاسیکر ( به قول خودتان ) به موضوع نگاه می کنید که کارهای گرشیون به کلاسیک نزدیک ترند پس بیشتر اجرا می شوند . همین حالا اگر به کارهای پروگرسیو راک گوش کنید رگه هایی ( گاه قوی ) از کلاسیک کاملا در آنها مشهود است . شما دوست دارید کلاسیک تک بعدی بماند ( تعصب یعنی چه ؟ ) و دنیای هنر مدت هاست به این علاقه ی شما و امثال شما بی اعتنایی می کند ، شما ببخشیدش . من از صحبت های شما این دستگیرم شد که موسیقی تجربی یا آوانگارد ارزش چندانی و تاثیر چندانی ندارد ، پس اگر قرار است موسیقی ( و کلا هنر ) رو به جلو حرکت کند و با صد سال پیشش فرق داشته باشد و فرم های نو ایجاد شود راه چاره چیست ؟ شما می گویید ممکن است که خیلی از قطعه های راک و بلوز پیچیده تر از کلاسیک ها باشند ( که مطمئنا در آثار کسانی مثل تام ویتس ، بیورک ، نیک کیو ، هندریکس یا هوولین وولف و خیلی های دیگر اینطور است ) اما کلاسیک ارزش های خودش را دارد . پس می شود بفرمایید ارزش یک موسیقی به چیست ؟ اگر به تکنیکی بودن نیست پس به چیست ؟ در ضمن من لزومی نمی بینم که همه ی دنیا مثل شما و استادانتان وقتی ” جامه ی کلاسیک می پوشند ” باید کلاسیک باقی بمانند . قرار نیست تفکر همه این قدر رو به دریچه های هنر بسته باشد . در مورد پارتیتور نویسی هم با ساده ترین اصول هارمونی و توالی آکورد می شود یک پارتیتور نوشت . در ضمن شما اگر مثلا ” پرتاب می کند ” را گوش کرده باشید دیگر نمی گویید که برای نامجو پارتیتور نوشتن موشک هوا کردن است . در مورد نقد ها والا اینطور که ما در این سایت خواندیم و از بقیه شنیدیم دیدیم سخنرانی اساتید !! چگونه و با چه هدفی آغاز شد .
در مورد مستر بین ، خوب قبلا هم گفتم هزاردستان هم نگاه طنزآمیزی به هنر مدرن و مثلا میکل آنژ داشت و لابد از نظر شما دید جهانیان در مورد میکل آنژ هم مشخص شده . نقد شما هم آنقدر خنده دار بود که نیازی به رد کردن من نداشت . وقتی کیارستمی می خواهد همه چیز را واقعی نمایش دهد ( البته این یکی از جنبه های فرعی کار اوست ) نیازی نمی بیند که بازیگر را گریم کند و نورپردازی آنچنانی داشته باشد و جلوه ی ویژه به کار ببرد و … شما مثل این که سبک فیلم سازی او را با مرد عنکبوتی و مستر بین به تعطیلات می رود اشتباه گرفتید . او برای واقعی جلوه دادن همه چیز نیازی نمی بیند همه ی دیالوگ ها درست ادا شوند یا همه چیز در یک برداشت کامل باشد دقیقا مثل زندگی واقعی که در آن نه نورپردازی وجود دارد نه همه ی حرف ها همیشه درست و قشنگ زده می شوند و نه … مثلا اگر این کاربردها را در فیلم علی حاتمی می دیدیم می توانستیم خرده بگیریم اما این ویژگی هایی که شما با سلیقه ی خودتان به عنوان نقد مطرح کردید از ویژگی های سینکای کیمیایی ست .
ای کاش من در کامنت قبلی آنقدر شتاب زده و با عصبانیت جواب نمی دادم که اینطور شما هر چیزی دلتان می خواهد بتوانید به من بگویید . من فکر نمی کردم دوباره همان حرف ها را که با دلیل و استدلال در پیام ما قبل آخرم رد کرده بودم بزنید ( انگار که اصلا زحمتی برای خواندن نکشیدید ) . و این طور شد که خیلی بحث و پاسخ ها در پیام قبلی من نادیده و سرسری گرفته شد !آن پیغام شما خیلی جای بحث داشت ، اما عصبینیت ناشی از طرز پاسختان این فرصت را ار من گرفت . حیف .
( مثلا : شاید اسکورسیزی از حماقت ایرانی ها خوشش آمده “که خودتان هم می دانید این حرف و مثال مسخره ی شما هیچ وقت ارزش جدی گرفته شدن ندارد و بیشتر تلاشی ست برای گریز از پاسخ درست که آن را هم نداشتید که بدهید. یا مثلا اسکورسیزی انقدر احمق است که به این سادگی اسیر تبلیغات می شود – با تمام شاهکار ها ودانسته هایش – و شما نمی شوید !!! )

در جواب نیم پرده که به قول خودش “نقد فشرده “ای درباره ی “طعم گیلاس” ارائه داده.البته من یک مقدار دیر پاسخ ایشان را می دهم و این هم به این خاطر بود که در یک هفته ی گذشته فرصتش پیش نیامد:
دوست عزیز
شما یا واقعا متوجه ماجرا نیستید،یا این که سعی دارید بحث را از مسیر اصلی اش منحرف کنید.از شما می خواهم که جمله ی آخر نوشته ی بنده را یک بار دیگر بخوانید و اگر واژه ی “مقایسه” را پیدا کردید،به من و سایر دوستان هم اطلاع بدهید.من نوشتم که طعم گیلاس را “بررسی کنیم،نه این که آن را با راننده تاکسی(که نمی دانم کسی این جا ایرادی ازش گرفت که شما بحثش را پیش کشیدید)مقایسه کنیم.
در ابتدا که بحث مقایسه ی سینمای کیارستمی و اسکورسیزی را پیش کشیدید،من در جوابتان گفتم که این کار شما به این شباهت دارد که سبک کاری شجریان و بی.بی کینگ را با یک دیگر مقایسه کنیم.سپس شما در جواب بنده نوشتید که شجریان و بی.بی کینگ را هم می توان از برخی جهات مانند پیشرفت و تاثیر گذاری و … با هم دیگر مقایسه کرد.بعد خود شما سبک کاری کیارستمی و اسکورسیزی را با یک دیگر مقایسه می کنید،در حالی که گفتید شجریان و بی.بی کینگ را می شود در جنبه های گفته شده- که اصلا شامل سبک کاریشان نمی شوند-با یک دیگر مقایسه کرد.خلاصه بگویم،شما شجریان و بی.بی کینگ-که نمونه های شبیه سازی شده ی کارگردانان مورد بحثند-را از لحاظ موفقیت قابل مقایسه می دانید،بعد “سبک” کیارستمی و اسکورسیزی را با یک دیگر مقایسه می کنید!
شما خودتان در نوشته های قبلیتان اشاره کردید که فیلم های اسکورسیزی “ماکسیمال” هستند،در حالی که طعم گیلاس یک اثر “مینیمال” است! و این نشان می دهد که این قیاس ناروای شما از پایه مشکل دارد.ضمنا ژانر فیلم ها و سبک کاری دو کارگردان با یک دیگر متفاوت است.
و اما در مورد ایرادهایی که شما از فیلم گرفته اید(در مورد مقایسه تان بحثی نمی کنم،چون آن وقت حس می کنم مثل شما حرف های خودم را نقض کرده ام):
شما ویژگی های کاری کیارستمی را کنار هم گذاشته اید و آن ها را به عنوان اشکالات فیلم او برشمرده اید!این کار شما به این می ماند که سکوت های طولانی و نقش کم رنگ موسیقی در فیلم های “آنتونیونی”(به ویژه سه گانه اش) را از معایب فیلم های او به حساب بیاوریم.در حالی که همین ها هستند که سبک کاری آنتونیونی را تشکیل می دهند و او را به عنوان کاگردانی صاحب سبک معرفی می کند.(اشاره ی من بیش تر به سه گانه ی اوست)
شما با این همه ادعا،احتمالا نام “سینما حقیقت” را نشنیده اید.سبک کاری کیارستمی،سبک منحصر به فرد اوست که سینما حقیقت نامیده می شود.تلاش کیارستمی در سبک ویژه اش بر این است که فیلم هر چه بیش تر به زندگی حقیقی انسان نزدیک شود.برای مثال،شما زمانی که سخن می گویید،ممکن است تپق بزنید،مکث کنید و کارهای دیگری را انجام دهید که بازیگران در فیلم های معمولی انجام نمی دهند،نابازیگران فیلم های کیارستمی هم همین حالت را دارند و این خود تلاشی ست در جهت هر چه طبیعی تر کردن فیلم.ضمنا هنر این است که کیارستمی می آید و فردی مانند “همایون ارشادی” را کشف می کند که کارگردانی آمریکایی مانند “مارک فورستر”-که کارنامه ی قابل قبولی دارد- از او برای بازی در فیلمش دعوت می کند.
و اما نقش کمرنگ موسیقی.باز همان بحث سینما حقیقت را باید این جا هم مطرح کرد.کیارستمی معتقد است که شعر را باید بدون توجه به موسیقی اش خواند،چرا که این موسیقی ممکن است مثلا یک شعر عاشقانه را به شعری تعلیمی یا عاشقانه مبدل کند.او می گوید:”من شعر می گویم،اما بدون موسیقی”.این نبود موسیقی در فیلم های بسیاری از کارگردانان دیگر جهان مانند “تارکوفسکی” وجود دارد.
و در مورد نمادها(یه به قول شما “سمبول”ها):شما حاک ریختن را تنها نماد فیلم دانسته اید.آیا آن جاده ی پر پیچ و خم و راه هایش نمادی از زندگی نیست؟آیا درخت نمادی از انسان نیست که به قول یکی از دوستان “ریشه در خاک و سر در آسمان” دارد؟
شما به تیتراژ فیلم اشاره کردید.در سینمای امروز،چیزهای مهم تری از تیتراژ وجود دارد و دیگر مانند سینمای کلاسیک نیست که فیلم با تیتراژ آغاز شود.امروز دیگر بسیاری از فیلم ها در ابتدایشان از تیتراژ بهره نمی جویند.نمونه اش همین فیلم “پیرمردها وطن ندارند”( چون به نظر می رسد شما رابطه خوبی با اسکار دارید،این مثال را زدم).
شما در چند جا گفته بودید “مرد لر”.این مرد لر را می شود به ما هم نشان دهید؟به جز “بدیعی”(که شخصیت اصلی فیلم است”،یک سرباز کرد،یک طلبه ی افغان- ودوستش- و یک پیرمرد ترک را می بینیم.حالا نمی دانم این مرد لر شما توی کدام نسخه ی طعم گیلاس هست؟
از شما خواهش می کنم تا اطلاعات کاملی درباره ی یک موضوع ندارید،درباره ی آن موضوع بحث نکنید.
در پایان جمله ای را از یکی از بزرگان سینما نقل می کنم تا شاید نفهمیدن یا کم فهمیدن فیلم های کیارستمی را کمی دریابید،اگرچه قطعا ایراد از فهم بیننده است،نه از کیارستمی(نام این شخص را نمی گویم که شما روی نام او زوم نکنید و این بیچاره را با امثال “ده نمکی” و دیگر کارگردانان محبوبتان مقایسه نکنید.):آنچه در فیلم اهمیت دارد، لحظه ای است که در آن مؤلف وجود نداشته باشد،هنرپیشه هم نباشد،حتی داستان وموضوع.هیچ چیز نباشد مگر خود فیلم که به حرف می آید و چیزی می گوید که ترجمه نا شدنی است.لحظه ای که از چیزی دیگر حرف زده می شود چیزی که از هیچ راه دیگری بیان شدنی نیست مگر از راه فیلم.

در جواب آقای کامیار
۱- سرچ کردن در فروشگاههای آن لاین موسیقی کار سختی نیست، این فروشگاه ها چنین چیزی را نشان نمی دهند، باور کنید از این عدم استقبال خودم هم شوکه شدم چون گمان نمی کردم تا این حد زاپا کم اجرا شود! مخصوصا در مقایسه با همنسلانش…
۲- اگر شیوه کلاسیک تقریبا منسوخ شده پس کلاسیک برای چه کاری جنبه آموزش پیدا کرده؟ برای راک ساختن؟!
۳- موسیقی کلاسیک بسیار تنوع دارد، نگاه کنید به تفاوتی که از دوره رنسانس تا امروز بوده و نگاه کنید به تنوعی که معاصرین دارند از گلس تا جان ویلیامز و … حتما تنوع بالا و پایین پریدن روی سن و پیرهن سوراخ پوشیدن نیست. اگر دنیای مدرن به علاقه من بی اعتنایی می کرد که امروز ارکستر سمفونیک ها را تعطیل کرده بودند و برای نامجو ها کنسرت می گذاشتند! اتفاقا هنوز امثال موتسارت و بتهون بیشترین برنامه ها را در دنیا به خود اختصاص داده اند نسبت به امروزیها!
۴- موسیقی آوانگارد و نو به خودی خود نه خوب است نه بد، قطعا تاریخ مشخص می کند که کدام اثرش خوب بوده و کدام بد، لیست و مالر هم روزی آوانگارد بودند ولی ماندند. آوانگاردها راه را می گشایند ولی نه همه آنها!
۵- در مورد ارزشهای موسیقی کلاسیک دوستمان هزاردستان توضیحاتی داد که به نظر من درست است فقط چند مورد را باید اضافه کنم که اولا موسیقی هنری و تجاری یک طیف است و ممکن است یک موسیقی چند درصد تجاری و چند درصد هنری باشد و هرکدام که به دیگری سر بود همان باید خوانده شود و دیگر اینکه غیر از موارد یاد شده موارد دیگری می شود در ارزشهای موسیقی کلاسیک یافت، مثلا اینکه سهل الوصول نیستند با اینکه ممکن است پیچیده هم نباشند یعنی در عین سادگی به راحتی قابل تکرار نیستند
۶- خوب شد من نوشتم سازشناسی و آهنگسازی هم می خواهد پارتیتور نویسی! با رعایت توالی آکورد صرف فقط می شود تمرین معلم هارمونی را حل کرد آن هم حل باسها! این آهنگی هم که گفتید من نشنیدم اگر از دوستان کسی روی اینترنت گذاشته لینکش را بدهد ما هم بشنویم هرچند بعید می دانم برای ارکستر بزرگ چیزی نوشته باشد نامجو
۷- مثل اینکه شما و آث میلان تعریفتان از سینمای ماکسیمال مسعود کیمیایی و ده نمکی و در بهترین حالت مرد عنکبوتی و مستر بین است! ملالی نیست!
۸- چیزی که قابل پیش بینی بود اتفاق افتاد یعنی شما بعد از کلی بد و بی راه گفتن و بال بال زدن برای پیدا کردن توجیهی برای این سروصدا ها و فیلم های پرتوپلای اساتید آخر به اینجا رسیدید که بگویید اینها عمدا اینطور کار می کنند هم نامجو آهنگسازی و نوازندگیش تکمیل است و به خاطر اعتراض به اوضاع جوی! ناجور ساز می زند هم کیارستمی، اسکورسیزی دیگر است و مخصوصا اینقدر بد میسازد که طبیعی شود مثل زندگی داغون روزمره ما! این دم دست ترین پاسخ است که همیشه می شنویم! به هر پرتوپلایی هم می شود این را نسبت داد
۹- نه تنها اسکورسیزی که بسیاری از بزرگان جهان می توانند اشتباه کنند آن هم در جو سازی های بزرگی مثل جشنواره کن با باجهای وحشتناک دولت ایران. اسکورسیزی چیزی در مورد دلیل لذتش از فیلم کیارستمی نگفته که ما بررسی کنیم، حسن کسایی هم در مورد نایب اسدالله گفته بهترین نی زن است و ما کیلومترها با او فاصله داریم! آن هم در جمع موسیقی دانها! همه به بحث افتادند که واقعا کسایی اینقدر با نایب اسدالله که در حد یک شاگرد سه ماه کسایی هم نیست فاصله دارد؟! بعدا در جای دیگر کسایی خود در مورد تغییراتش روی نی گفت و پیشرفتی که به نی داده و چنان گفت که امروزی ها هم به گرد پای من نمی رسند و …! عاقبت پیروی کورکورانه و نقل قول کردن از این و آن همین است! نه حرف اول کسایی درست بود نه حرف دومش! این وسط کلی هم با هم بحث و جدل کردند که فکر کردی استاد نمی داند که خودش بهتر است یا نایب؟! مواظب باشید شما هم در این دام نیافتید!
در جواب آث میلان
۱- حالا مقایسه و بررسی چندان بحث ما را تغییر نمی دهد، ما با مقایسه می توانیم سطح هنری را هم محک بزنیم. یک مثال میزنم، مثلا قرار است که جان ویلیامز با یک نوازنده تار ایرانی کنسرت بدهد آیا بین این دو نوازنده اولی را باید به او معرفی کرد یا دومی؟ اولی علیزاده دومی علی صمد پور، حتما علیزاده چون او از نظر سطح کاری و سابقه نسبت به صمد پور بالاتر است و قابل قیاس است با سطح کاری جان ویلیامز. ببینید چطور ناخودآگاه یک مقایسه انجام دادیم در واقع توانایی های هر فرد را در رشته خود جداگانه با فرد دیگر مقایسه کردیم. این نزدیکی در کار اسکورسیزی و کیارستمی بیشتر است و اگر هم فاصله ای دیده می شود به خاطر تفاوت سبک نیست بلکه به خاطر ضعف کیارستمی است!
۲- هر اثر ابتدایی که اکثرا هم خود به خود ساده می شود مینیمال نیست!مثلا اگر یک درخت را به صورتی شاخ و برگش را بزنید که زیبایی خود را از دست ندهد و فقط اضافات آن حذف شود شما این اثر را می توانید بگویید مینیمال مثل طراحی های معروف شرکت Mac ولی اگر چوب از روی زمین پیدا کنید و بگویید این یک درخت مینیمال است فقط به شما می خندند… فیلم طعم گیلاس اگر فیلمی مینیمال بود که کسی نمی گفت این فیلم به درد فیلم کوتاه می خورد! همین احساس نشان می دهد فیلم مینیمال که نبوده بی خود کش دار هم بوده!
۳- در این قسمت هم حرفهایتان شبیه به آقای کامیار بود که در شماره ۸ توضیح دادم. دقت کنید این نوع جوابها را به هر فیلم افتضاحی می شود نسبت داد، مثلا من همین الان یک فیلم نامه بی محتوا تولید می کنم! فرض بگیرید یک دوربین دیجیتال مردی را نشان می دهد که با موهای ژولیده وارد یک خرابه می شود البته بعد از اینکه دوربین نیم ساعت در حال نشان دادن یک صحنه ثابت از خرابه است. دوربین با لرزش های زیاد که آماتور بودن فیلم بردار را نشان می دهد او را تعقیب می کند، او به طرف زمین خم می شود و یک تکه ساندویچ خشک شده را بر می دارد و نمی تواند بخورد به همین خاطر می اندازد زیر یک درخت و به طرف افق حرکت می کند، بعد از این فیلم با یک
تیتراژ گل من گلی به پایان میرسد و بعد کارگردان با پیژامه وارد صحنه می شود و سیگارش را از دست یک بازیگر می گیرد و نمی کشد! راستی در میان فیلم هم صداهایی شنیده می شد که معلوم نیست چه چیزی گفته شد.

حالا نقدی مشابه نقد شما برای این اثر گرانقدر! دوربین به این خاطر می لرزد که فیلم طبیعی باشد همانطور که دید ما در زندگی بی لرزش و تروتمیز نیست و گاهی هم به جاهایی زل می زنیم بدون اینکه هیچ اتفاقی بی افتد! بازی ضعیف بازیگر اصلی به خاطر این است که فیلم طبیعی تر شود چون ما در زندگی زیاد تپق می زنیم. قیافه مرد ژولیده هم به این خاطر است که به ته خط رسیده و از این نظر از طعم گیلاس که آقای سه تیغه به پایان خط رسیده و می خواهد خودکشی کند برتری دارد! در این فیلم سمبولهایی مانند درخت در نقش انسان، انسان در نقش انسان و ساندویچ در نقش غذا دیده می شود. به خاطر همین است که ساندویچ به درخت داده می شود، این داستان را اینگونه می شود تفسیر کرد، در دنیای امروز آن مرد ژولیده نقش انسان خسته امروز را دارد که دیگر حتی نمی تواند شکم خود را با غذای مانده از نسل پیشین سیر کند و بالاخره غذایش را به طبیعت می دهد تا آخرین پس مانده را آن بخورد، پیچ و خم های کوچه های خاک آلود و ساختمان های فرسوده نشان از زندگی خسته امروز دارد، مرد نابازیگر در میان اصواتی که معلوم نیست چه می گویند و گنگ هستند و نشانی از آلودگی صوتی امروز به طرف افق می رود که در واقع نمادی است از مرگ تدریجی او… تیتراژ هم که مهم نیست خیلی از فیلم های امروزی تیتراژهایشان از این هم بدتر است. صحنه آخر فیلم هم آزاد گذاشته شده تا بیننده مدرن هر پیامی خواست برداشت کند!
من که اشکم در آمد! این روش نقد شما بود که دیدید به فیلم بی معنی من چه معناها که نبخشید!
الان به این فکر افتادم که در بخش سینمای معناگرا یا سینما حقیقت شرکت کنم، البته در قسمت حقیقت که البته این ژانر تحت سیطره استاد عباس کیارستمی است و فکر نکنم اجازه هنرنمایی در کنار ایشان را داشته باشم چون با اینکه فیلمم از فیلمش بهتر بود ایشان جزو از ما بهترانند و از طرف بزرگان وزارت ارشاد ساپورت می شوند، پس بهتر است خودم را خسته نکنم!
۴- یکی از روشهایی که می توانید عیار فیلمی را بفهمید هم دقیقا همین است، یعنی نقدی که بر فیلم یا یک اثر موسیقی می کنید را روی یک اثر که مطمئن هستید پرتوپلا است بگذارید اگر بدون هیچ مشکلی جواب داد بفهمید نقد شما یک توجیه بیشتر نبوده برای یک فیلم ضعیف. حالا مقایسه کنید با نقدهایی که بر فیلمی مثل آثار علی حاتمی، بزرگ نیا و در میان غربیها اسکورسیزی، اسپیلبرگ و …نوشته می شود، آیا یک پرتوپلایی مثل چیزی که من نوشتم هم می شود به نقدهای پر معنی و واضح آنها ربط داد؟! مثلا صدای ترمزی که آخر طعم گیلاس می آید و بازیگر اصلی به سمت پایین بر می گردد و هیچ معنی روشنی ندارد… خواهش می کنم تکرار نکنید که

شما معنی کیارستمی را درک نمیکند و مشکل از شماست! چون ممکن است در آن موقع من بگویم خوب پس شما که درک می کنید بفرمایید معنی اش چیست و شما برای پیدا کردن رابطه ای به هر زور، کلی به درد سر بی افتید، مثل اراجیفی که نامجو در الواطیهای شبانه می خواند و دوست دارانش را به دردسر می اندازد که این یکی را چطور توجیه کنیم!؟
۵- راستی آن مرد لر همان بود که در اوایل فیلم با ارشادی صحبت کرد و پلاستیک جمع می کرد، مثل اینکه شما هم حوصله دیدن سینما حقیقت را ندارید و فیلم را جلو می زنید! قبول نیست ها! شما هم باید بنشینید و با دقت ببینید بی کلک!
۶- نکته ای هم که نباید فراموش شود این است که یکی از قدرتهای کارگردانان و بازیگران این است که حتی می توانند اتفاقات غیر واقعی را چنان نشان دهند که بیننده را مرعوب خود کنند یعنی یک بازیگر خوب مثل دنیرو یا آل پاچینو اگر کاراکتری که در فیلمی دارند، در دنیای واقعی دیده نمی شود یا کم دیده می شود طوری بازی می کنند که شما احساس نکنید بازی طبیعی نیست در واقع به شما خود را می قبولانند، پس حتما نابازیگری طبیعی بازی کردن نیست، این افراد هم طبیعی بازی می کنند ولی کاراکترسازیشان قوی است.
۷-نمی دانم بحث های ما را از کجا دنبال می کنید، این موضوع یکبار دیگر هم مطرح شد این نقل قول تا حدی صحیح است، چون هر هنری با ابزار خود در کاملترین قدرت انتقال می تواند عمل کند ولی دلیل اینکه امروزه هم نقد نویسی در مورد فیلم و موسیقی و شعر و … وجود دارد و منسوخ نشده به این خاطر است که بخش زیادی از فیلم و موسیقی و … هم قابل توصیف است، همانطور که خودتان در مورد این فیلم نوشتید!

در مورد جعفر پناهی هم حتما یادتان هست که سونی برای شرکت آن در اسکار دعوتنامه فرستاد ( همان اسکاری که شما سنگش را به سینه می زنید ) و خب ! بقیه ی داستان را شما بهتر از من می دانید .

آقای نیم پرده کارای آقای کیارستمی بیشتر به سمت نئوکلاسیسم کشش داره، درضمن دوستان هم از همون اول گفتند فلان چیزها از ویژگی های آثار آقای کیارستمی است (اینو تو همون ویکی پدیا هم میتونید ببینید) کسی هم با رندی بحثو عوض نکرد که بخواد به سود خودش تموم بشه، شما جایی از صحبتاتون به وجدان داشتن اشاره کرده بودید که باید بگم شما با مظلوم نمایهاتون از همه بی وجدانترو رندتری دوست من. (اگر غلت املایی مشاهده شد بگذاردید به بی سوادی)

ببخشید منظورم نئورئالیسم بود بود نه نئوکلاسیسم

در جواب علامت سئوال!
۱- اینجا مثل اینکه هر موجود عقیمی روی خود یک مارک می زند تا بگوید همه ضعفها عمدی است! داستان بنده را نوشته قبل بخوانید آن هم نئورئال است!
۲- اگر من با استفاده از مجوز ارشاد در ایران فیلم می ساختم و بر خلاف بعضی از کارگردانهایی که رنگ مجوز و نگاتیو کپنی و … را نمی بینند از تمام امکانات بهره مند بودم و یا در حوزه هنری و دانشگاه تهران و … کنسرت می دادم و مجوز می گرفتم و صدایم روی تیتراژ سریال و فیلم سینمایی شنیده می شد و بعد صحبت از زیر ضربه بودن در این کشور را می کردم قبول می کردم که شما به من بگویید مظلوم نما هستی! ببخشید اشتباه آمدید! اگر وجدانی که از آن یاد کردید را به یاد بیاورید می فهمید که این مشخصات دو استادی بود که زیاد از آنها صحبت شد!
۳- اگر این سایت پر محتوا بود در مورد گروه متال نمی نوشت چون تا آنجا که من می دانم گردانندگانش قدرت تمیز بد و خوب را دارند، آنهایی هم که شما منظورتان است که مثلا فلان قطعه سرعتی را می زنند نسبت به متال زنها خیلی برجسته هستند ولی آیا در نوازندگی قابل قیاس هستند با بزرگان نوازندگی در موسیقی کلاسیک؟! یکی از تکنیکی ترین نوازندگان گیتاربرقی مثلا دو کاپریس پاگانینی را با کیفیت نه چندان شفافی اجرا کرده، شما سری بزنید به نوازندگان گیتار کلاسیک که مخصوصا از آسیای شرقی می آیند ببینید چقدر تفاوت دارد کیفیت نواختنشان با این آقایان، ضمنا از هیچ اکو و ریوربی هم بهره مند نیستند تا اگر لغزشی بود کمرنگ تر شود. نکته خنده دار اینجاست که تمام پز این گونه افراد هم زدن یک قطعه سرعتی کلاسیک است و آخر سر هم متوصل به پاگانینی و امثال او می شوند تا خودی نشان بدهند!
موسیقی متال اساسا یک موسیقی عوام گرایانه مخصوص افراد پوچ و دیوانه از عقده های مختلف است اگر چهارتا پاساژ سرعتی هم در آن میان می شنوید قصد بالاتر بردن محتوا موسیقی نیست بلکه پوز زنیهای کودکانه میان گروه های متال است که می خواهند از این طریق بفهمانند که من زورم بیشتر است و … از این نظر متال و رپ تفاوت چندانی ندارند فقط متال کارها به خاطر شمایل غیر انسانی که دارند سعی می کنند افراد عامی را جلب به اصطلاح تکنیک های متحیر کننده خودشان کنند.
۴- خیلی خوشحال می شوم تز فلسفی این گرایشات را هم بفرمایید!

نیم پرده عزیز لطفاً مشکل خودتان را مبنی بر عقیم بودن به دیگران نسبت ندهید.
دوست من حتماً از دید شما تنها کسانی مظلوم نما هستند که اینکارهایی که گفتید را کرده باشند یا مجوز کرفته باشند؟، خیلی های دیگه هم مجوز می گرفتند، علی حاتمی هم مجوز می گرفت.
تا آنجا که بنده متوجه شدم تنها چیزی که شما از موسیقی قبول می کنید کلاسیک است، عجیباً قریبا تمام متالرها به پاگانینی می رسند؟!.
چه جالب دوست من اگر منتقدان می فهمیدند که چنین دانشمندی در اینجا در حال پرپر شدن است وقت را تلف نمی کردند و شما را حتماً می دزدیدند.
جان لنون که با لباسهای سوراخ بالا و پایین می پرد، ژان لوک نانسی هم که چیزی نمی فهمد، اسکورسیزی هم که اگر فلان حرف را بزند گول خورده است، متال هم که همه اش قدرت نماییو سرعتی و پوچی عقده ای و بی فکری و پاگانی است!، راک هم که قبول ندارید، جز هم که کافه ایست، در کل من از بالا تا پایین این بحث را نگاه می کنم تنها کسی که راست می گوید و می فهمد شمایید که تنها با دو خط عالم و آدم را نقد می کنید، و تنها کسانی هم که درست کار می کنند مثالهای شما هستند، اگر هم خدایی نکرده یک کار بدی هم از آنها سربزند (البته از نظر شما کار بد) حتماً کنی ها یا زرق و برق دنیوی آنها را گول زده اند. هر کس هم که به این مطلب پی ببرد که شما از خدا یک سرو گردن بالاترید و دیگر نخواهد جواب شما را بدهد دارد از بحث فرار می کند.
درباره ی قیاسهای زیبایتان نسبت به متال و کلاسیک و رپ وفیلمهای اسکورسیزی و کیارستمی تنها چیزی که می توانم بگویم این است که طبق معمول گو… را به شقیقه ربط دادید.
کارهای کیارستمی ویژگیهای نئورئالیسم را دارد گفتم می توانید ویکی پدیای محبوبتان هم ببینید شاید ویکی پدیا در این یک مورد اشتباه کرده باشد یا مافیای کن گولش زده باشند و با کمی پول در دهانش را بسته باشند مثل اسکورسیزی! (البته شما را نمی توان گول زد، چون یک موجود الهی هستید).
در مورد تز فلسفی متالرها می توانید دست به دامن ویکی پدیا شوید، شاید جوابتان را بدهد درضمن گفته بودم متال کلی زیرشاخه دارد و توضیح دادنش از حوصله من خارج است.

در جواب آث میلان
من هنوز جایی گدار را با دهنمکی مقایسه نکردم. من هر جا از فیلمسازی ماکسیمال صحبت کردم شما در جواب من از ده نمکی و مرد عنکبوتی و … مثال زدید پس چرا تعجب کردید از این گفته من؟ فیلم خوب مسعود کیمیایی را هم نام ببرید بد نیست.
۱- نخیر قبلا هم گفتم می شود دو سبک کاری مختلف را هم با هم قیاس کرد یک مثال دیگر می زنم در زمینه ای دیگر، اگر بخواهیم در کنار هواپیمای مسافربری ۷۴۷ یک هواپیمای جنگنده هم رده نام ببریم باید هواپیمای جنگنده اف ۱۴ را مطرح کرد نه سوخوی روسی و کاملا اشتباه است بگوییم سوخو یک هواپیمای خوب در رشته خود است و ۷۴۷ هم در رشته خود، در فیلمسازی هم اگر بخواهیم صاحب سبک بنامیم این مدل سینما را بهتر است از گدار یاد کنیم تا کیارستمی البته به هیچ وجه در این سینما کسی را در حد اسکورسیزی نمی شناسم، اگر یک نوازنده محلی در حد فرانتس لیست داشته باشیم در این سبک سینما هم کسی در حد اسکورسیزی خواهیم داشت.
۲- این چندمین بار است که در این نوشته های به این مشکل بر می خو ریم نمی دانم! دوست عزیز چرا متوجه نیستید ؟! وقتی ما از شخصی نقل قول می کنیم در نقد دو منظور می توانیم داشته باشیم که نقد ما نقد باشد نه تقلید کور کورانه از گفته های دیگران، یکی در بحثهایی که به قسمت های غیر قابل اندازه گیری علمی میرسیم ناچاریم به برشمردن آمار مخالفان یا موافقان آن اثر بپردازیم و دیگر در جایی که نقل قول را به عنوان کپی رایت می آوریم که در آن زمان هم باید همراه با منطق باشد نه گفته ای که صرفا جانبداری یا رد اثری بدون دلیل خاصی است.
من بسیار دیده ام که کارگردانان و نویسندگان ایرانی و خارجی با تمسخر فراوان در مورد کیارستمی صحبت کنند ولی مثلا یکبار هم نقل نکردم که تقوایی که فکر نکنم در توانایی فیلمسازی او شک داشته باشید چه می گوید در مورد کیارستمی! چرا نگفتم به این خاطر که برای گفته خود دلیل منطقی نداشت که قابل مطرح کردن در نقد باشد. کیارستمی بدترین کارگردان قرن یا بهترین کارگردان قرن است به درد استودیوم های ورزشی می خورد تا محل نقد. در مورد ویکی پدیا هم به همین ترتیب.
در مورد مینیمالیسم و رئالیسم و نئورئالیسم هم آثار زیادی است که در این سبکهای ساخته شده و به سطل انداخته شده، بسیاری از قطعات هایدن و سالیری هم کلاسیک است ولی به قدری ضعیف است که دیگر کسی به آنها گوش نمی کند. این فیلم هم بیشتر نزدیک به آن چوب خشک است که عرض کردم نه آن چوب تراشیده که عرض کردم…!
۳-۴- کجا از پاسخ طفره رفتم؟! من یک اثر مینیمالست رئالیستی بسیار احمقانه برای شما ساختم و با روشی که شما طعم گیلاس را نقد کردید نقد کردم، اگر چرند بود شاید نقد شما هم چرند بوده چون نقد یک فیلم قوی مثل فیلمی که از اسکورسیزی نام بردم را شما نمی توانید روی هر چرندی بگزارید، چون حداقل باید از نظر تکنیکی به آن فیلم برسید و فیلم نامه قوی و … را هم لازم دارید.
این شما نمی فهمید و من می فهمم را خواهش می کنم تمام کنید و اگر می توانید از چیزهایی که فهمیدید بگویید شاید شما در توهم باشید و فلسفه ای روی فیلم بافته اید.
۵- نه خوشبختانه اینقدر احمق نبودم که بارها این فیلم سراسر آبکی را چند بار ببینم، یک بار دیده بودم و به احترام بحثی که داریم وقتم را گذاشتم و یکبار دیگر هم دیدم فقط به خاطر شما دوست عزیز!
در مورد مسخره کردن اگر کیارستمی یا اسکورسیزی یا مالکوم ایکس هم این کار را بکنند فرقی ندارد این عمل زشت است ولی فیلمی که هیچ ندارد به جز حرفهای صدبار زده شده و مخصوصا موضوع تکراری که از تلوزیون هم سالها پیش پخش شده این عمل بیشتر به چشم می آید تا فیلم اسکورسیزی که پرمطلب است و چنین اشکالی هم دارد.
۶- پس با این وضع ارزش رئالی که در بازی بازیگران این فیلم دیدید چه بوده؟
۷- این شماره را پیدا نکردم لطفا اینجا کپی کنید.
به همین خاطر بود که در شماره ۲ همین نوشته عرض کردم که با نقد کار داریم نه تعریف و رد صرف. شما هم برای رد گفته هر منتقد باید دلایل خود را اعلام کنید اگر توضیح نقادانه باشد.
در جواب علامت سوال
مثل اینکه از کرامات شما حدس زدن مشکل عقیم بودن یا نبودن هم هست! لطفا در زمینه هایی که اطلاع ندارید افاضات نفرمایید، کسی که اثری از دیگری نشنیده نمی تواند بگوید از نظر هنری عقیم است ولی با خواندن بعضی از پیش گویی ها می شود عقیم بودن فکری عده ای را حس کرد پس از این به بعد بیشتر مواظب گفته هایتان باشید.
شما روی شماره هم جواب بدهید بهتر است.
۱-شاید از بدبختی های بی نظیری که علی حاتمی در گرفتن مجوز داشته بی خبر هستید که او را مثال زدید! ضمنا علی حاتمی هیچ وقت به عناوینی که از امثال نامجو یاد می کنند هم بهره مند نبود! نه به عنوان منتقد سیاست های فرهنگی مطرح بود نه مبارز هنری!
۲- چطور از نوشته من استنباط کردید که تقریبا همه متالرها! به پاگانینی می رسند؟!
۳- فعلا که در حال پرپر کردنیم بگویید بعدا بدزدند!
۴- این گونه حرفها هوچی گری است! من حتی وقتی نظرم را در مورد راک پرسیدند گفتم قطعه را مشخص کنید که اشتباهی رخ ندهد حال شما متال و راک و پاگانینی را ریختید سر هم و …! در مورد شخصیت های گول خورده و نخورده هم عرض کردم اینگونه هواداری ها اگر هم گول نخورده باشد ارزش مطرح شدن در نقد را ندارند مثل اینکه من بگویم فلان فیلم آشغال است آن یکی هم بگوید نه آشغال نیست بدون هیچ دلیل و منطق! متوجه شدید؟
۵- در مورد قیاسها بارها صحبت کردیم و در همین نوشته هم گفتیم.
۶- در مورد ویکی پدیا هم به شماره ۲ همین نوشته مراجعه فرمایید.
۷- خوب اگر برایتان سخت است تز فلسفی یکی از زیر شاخه های متال را بفرمایید کفایت می کند.
دوباره آث میلان
نگران اشتباهات تایپی تان نباشید ما اینقدر بی معرفت نیستیم که به آنها رجوع کنیم و نقد شما را زیر سوال ببریم.
بله گدار که سهل است همین داستان های عشقی که در فیلم هندی های می بینید هم گاهی به دست بزرگان سینما چنان فیلم هایی می شود که در تاریخ می ماند
در قسمت بعدی نوشته هم در بالا مفصلا توضیح دادم در مورد دعوت از کیارستمی هم باز همان شماره ۲ مطرح است که به جای آوردن استدلال کارت دعوت جعفر پناهی و دعوت برای دانشگاه و … مطرح می شود راستی خوب شد یادم انداختید! اگر دوست داشتید گزارش یکی از کلاسهای عباس آقا را برایتان بفرستم از یکی از شاگردان دلسوخته اش تا بدانید در این کلاسها چه خبر است!

مستر نیم پرده من نمی خواهم با شما بحث کنم تا روی شماره با شما حرف بزن.م
عقیم فکری شمایید که مرجع تقلیدتان سایت ویکی پدیاست، و اگر هم مطابق میل شما حرف نزند یا تقلید کورکورانه است یا کنیها سرش را گول مالیده اند.
درباره ی رسیدن متالرها به پاگانینی ببخشید حواسم نبود شاید یه چنتایشون به صورت کثیف بتونن پاگانینی بزنن.
راستی در همین سایتم درباره ی متالرها می نویسند
http://www.harmonytalk.com/id/1540
یکی هم نظر جالبی در قسمت نظرات این مطلب نوشته است فکر می کنم خود شما نوشته اید.
پس در حال پرپر کردنم هستید و لفظ هوچی گری را هم برای بنده بکار می برید، شما لازم نکرده است درباره ی قطعات راک نظر بدهید نظرشما را درباره ی بتلز و جان لنون خوانیدیم همان کافی بود.
در مورد آشغال بودن و نبودن فیلم هم که اصلاً حرفی نزنید که شما کلاً هنر و سینما و بشریت و شخص خودتان را به مسخره گرفته اید.
درباره ی قیاس هم بارا صحبت کردی ولی بازهم بعداً گو… را به شقیقه ربط دادی، برای من هم پیش آمده که بارها یک عمل را نفی کنم ولی باز هم انجام دهم.
درباره ی تز فلسفی یکی از شاخه های متال هم اگر یک ((بده بینیم بابا)) به آخر جمله وصل می کردید کاملاً ((هوچی گری)) می شد و کاملاً هم سوالتان بچه گانه بود، من باز هم می گویم که برای بحث با شما اینجا نیامدم چون به این مسئله کاملاً پی برده ام که اول با بحث کردن با شما به هیچ نتیجه ای نخواهم رسید و دوم ۱۰۰% کم خواهم آورد، چون شما تنها یاد می دهید، یاد نمی گیرید، من به اینجا آمده ام که بگوییم شما یک سروگردن از خدا بالا ترید، گول هم نمی خورید، به تمام هنرها هم کاملاً آگاهید، دانشمندید و لطفاً دیگر بحث نکنید امیدوارم دیگران هم دیگر جواب شما را ندهند تا این صحبت در همینجا متروک شود و مدیران سایت یک نفسی بکشند.

ایول نیم پره جان، جاسوسای سازمان سیا هم انقدر اطلاعات ندارن که تو داری، چه جالب از یک مقاله به این نتیجه رسیدی ژان لوک نانسی یکی از سوفسطاییان بزرگ بود چه آینده نگری، به به، به به.
دوست عزیز، من بحث شما را خوانده ام نقطه نظرات عمیق شما را درباره ی دادا، راک، متال، جز، کلاسیک، بیتلز، جان لنون ،کیارستمی ،گدار و… (اگر چیزی از قلم افتاد به درگاه ملکوتی خود ببخشید)خوانده ام و با نقدهای پر شما کاملاً آشنا هستم، پیچاندن های شما هم در کل صحبت مشهود است، البته برای این پیچاندن هایتان هم دلیل جالبی آوردی مضمون حرف این بود که حرف درست را شما می زنید و دیگران چرت می گویند و وقتی متوجه می شوید حرف شما در کتشان نمی رود بحث را تغییر می دهید! (به خاطر دارم که ویکی پدیا یک مرجع دقیق بود که همه ی حرفهایش دقیق و درست بود(البته شما قادر به پیچاندن این بحث هستید)، فکرش را بکن، با اینهمه علم و دانش، سایت ویکی پدیا که همه مثالهای شما از آنجا برداشت می شد و به گفته ی خودتان خیلی هم دقیق بود توسط خود شما نقد می شود) (البته اگر درباره کیارستمی ، نامجو، جز و… باشد)، من واقعاً به این امر واقف هستم که در حرف زدن نه بحث کردن با شما کم خواهم آورد، طبق گفته ی خود شما اگر یه نقاد و دانشمند این بحث مفصل را ببیند می فهمد چه کسی از دیگری عالم تر است!
دوست عزیز وقتی می گم یک درجه از خدا بالاتری ناراحت نشو و روی کودکانه ی خود را اینچنین نشان نده تو از کجا به این نتیجه رسیدی منظور من از نوشته هارمونی تاک مبنی بر نوشته ای از متال این بود که برویم و متال باز شویم؟، بله دوست من شما با همین دانش و بینش به حرفهای دیگران نگاه می کنی که منظورشان را اینگونه درک می کنی.
بله کودک عزیز، من از این صحبت احمقانه با گرفتن دوپای دیگر از دیگران فرار می کنم جوری که صدای پاهایم به گوشتان برسد.
اینگونه که شما مدام می خواهید بحثهای طولانی و عمیق راه بیندازید انسان را به این شک دچار می کند که شما عقده حرف زدن دارید، خب من به شما یک کاسکو را پیشنهاد می کنم که اطلاعات کاملی درباره ی هفت هنر داشته باشد تا هم شما را از تنهایی در بیاورد، هم عقدهایتان را تخلیه کند و هم اگر حرفی مطابق میل شما نزد بتوانید با ملاقه بر سرش بزنید تا اگر هم بر اثر ضربات شدید ملاقه جان سپرد شما را به زندان نیندازند.
دوست عزیز درست حدث زدید من نه می توانم مثالی بیاورم نه می توانم پاسخگوی سئوالات شما باشم زیرا می ترسم ((پر پرم)) کنید.
شما هنوز شعور آن را نداری که مدیر سایت هامونی وقتی می گوید بروید در تالار گفتگو بحثتان را ادامه دهید گوش کنی و اینکار را انجام دهی حتی آقای کامیار هم دیگر نمی خواست بحث کند ولی شما طبق معمول بی توجه به حرف مدیر سایت مشتاق به ادامه بحث زیبایت بودی و دیگران را ترغیب به بسخگویی می کردی، با این روال دم از هنر و بحث در باره ی اساتید بزرگ و نقد و یاد دادن فرهنگ هنری به دیگران هم می زنی و می خواهی راه درست وغلت را نشان دهی.
تا می توانی بنویس، البته راهی هم که پیشنهاد دادم امتحان کن شاید جواب داد.
بدرود جوان خام (این هم از آن مثالهای عمق دار بود).

من فقط شنونده موسیقی هستم و هیچ اطلاع فنی از موسیقی ندارم. اما شما اساتید بعضی وقتها انقدر غرق در فن موسیقی و غیره میشوید که ذات موسیقی و دلیل دل نشین بودن اون رو فراموش میکنید.از نظر من که یک شنونده عادی هستم هر موسیقی که باروح آدم ارتباط برقرار کنه موسیقی موفقی خواهد بود. ( هر موسیقی )
دیگه دوران اینکه موسیقی رو انحصاری کنید تموم شده.

در جواب آقای کامیار
۱- خیر، تعداد قطعه چندن مهم نیست اگر دیده باشید از گورتسکی، بازینی و مونتی تقریبا همیشه فقط یک قطعه اجرا می شود و افراد دیگری هم هستند که اگر بخواهید نام می برم که یک قطعه معروف بیشتر ندارند.
۲- درست است که بسیاری از آهنگسازانی آن زمان بوده اند امروز نامی از آنها نیست ولی اگر در مورد تاریخ اروپا صحبت می کنید حتما می دانید که حداقل از زمان باخ حتی بدهکاری های مالیاتی ای که مردم داشته اند ثبت شده و نقد موسیقی هم بسیار رواج داشته و مدارک آن موجود است. آهنگسازانی مثل باخ و بتهوون و موزارت و … آن زمان هم شناخته شده بودند و مردم عادی کارهایشان را می شناختند بنا به مستنداتی که هست حتی می دانید که مثلا سالیری که از موزارت بزرگتر بوده و بسیار شناخته شده و باسابقه تر به موزارت حسادت می کرده به خاطر اینکه در مدتی کوتاه فعالیتش شهرتش از او بیشتر شده بوده وقتی هم که موزارت در حال مرگ بوده مردم در سالن بزرگی در حال دیدن یکی از اپراهای او بودند و داستان تشیع جنازه بتهوون را هم که می دانید برای هیچ موسیقیدانی که امروز هم جزو بزرگان باشد تکرار نشده است. به تاریخ موسیقی هم که رجوع می کنید کمتر به نامی برخورد می کنید که در آن زمان شهرتش به اندازه واگنر، برامس و … بوده و امروزه هیچ اثری از او نیست حتی اگر کمتر هم اجرا می شود امینم دوران خود نبوده چون اصولا هنوز اینقدر فرهنگ به قهقرا نرفته بوده. موسیقی مدرن هم اگر از دید شما بریتنی است از دید من متاسفانه این جماعت نیستند بلکه فقط این دوستان این افتخار را داشته اند که معاصر مثلا جان ویلیامز باشند.
طبیعی است که در دوره ای که هنوز ماهواره و اینترنت و … نبوده، طبیعتا قدرت تبلیغات کمتر بوده و شما به این راحتی به تیپ نامجو و افردای اینچنینی عادت نمی کردید همینطور به هر پرتوپلایی که به عنوان اثر هنری مطرح می شود. خود به خود فریب تبلیغاتی بسیار ضعیف تر بوده.
قسمتی هم که حفظ کلاس و متال را نوشتم در ادامه ویکی پدیا بود نه در آن! و نوشته ویکی پدیا را هم نقل به مضمون کردم اگر خیلی واضح نبود ترجمه دقیق را بنویسم! may not be true شاید درست نباشد! شما چیز دیگری ترجمه می کنید؟
در مورد راخمانینف بله هنوز او از مهمترین آهنگسازان است ولی منظورتان را از معدود کسان که این سبک را دارند را نفهمیدم. من هم هیچ وقت نگفتم حال و هوای دوره ما با ۱۰۰ سال پیش یا بیشتر فرقی نکرده است. در مورد رپ هم شما نگفتید من مثال زدم اگر این اتفاق بی افتد آن وقت می شود گفت تغییر مسیر روی داده.
راستی آن موسیقی تخته حوضی که به عنوان موسیقی قدیم ایران از آن یاد می کنید مربوط به دوره قاجار است و فقر فرهنگی کم سابقه ایرانیان در آن مقطع ، موسیقی ای که قبل از آن رواج داشته مثلا زمان حافظ وجود داشته تقریبا مستندی از آن وجود ندارد.
در مورد اینکه دوره اتش تمام شده یا نشده می شود خیلی بحث کرد، بعضی ها اعتقاد دارند تا وقتی یک اثر قابل شنیدن مکرر است دوره آن تمام نشده و حتی اگر اثری مانند آن خلق شود که هم سبک آن باشد، شنیدنی خواهد بود، من هم تا حد زیادی به این گفته اعتقاد دارم.
۳-این هم عکسی که می خواستید البته من این عکس را مدنظر نداشتم ولی آقای لنون نمی خواست روی ما را زمین بزند و یک عکس دیگر رو کرد! تازه فهمیدم چقدر از این عکسها انداخته اند استاد! به کودکانی هم که گاهی در قسمت نظرات اینجا می آیند و در افشانی می کنند پیشنهاد می کنم تا ۱۸ سالگی از دیدن این عکس خود داری کنند!
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/4/48/TwoVCover.jpg
از گردانندگان سایت هارمونی تاک تقاضا می کنم این عکس را حذف کنند چون از من خواسته شده شما گفتید شاید بالا و پایین پریدن یکی از خصوصیات درونی راک است! من هم نگفتم اگر بالا و پایین پریدن نداشته باشد حتما قوی هستند! اگر فکر کردید بنده هم مثل بعضی ها با شنیدن یک صدای درام و آن نور پردازی های عامه پسند جو گیر می شوم و بالا و پایین می پرم اشتباه می کنید.
چه سوال جالبی کردید! نمی دانید چرا بالا و پایین پریدن کار بدی است؟! خوب به همان علت هم نفهمیدید که چرا تیپ نامجو با آن کلاه افغانی و موبایل به گردن و تیشرت آمریکایی و … خنده دار است، راستش را بخواهید توضیح این یکی خیلی سخت است و باید از دوران شکل گیری فرهنگ و آداب و … در انسان صحبت را آغاز کرد که …
شما می توانید بپرسید چرا صدای سگ نامجو روی سه تار نوازی برای شما عجیب است یا ترکیب موسیقی ایرانی اش با بلوز ولی حنانه که روی ارکستر سمفونیک تار گذاشته برایتان مسخره نیست…
شما یک نمونه از موسیقی بیزه به من نشان دهید که از این نمونه بازاری تر و سطح پایین تر باشد اصلا دیگر من نمی توانم بفهمم شما از چه منطقی پیروی می کنید که به این موسیقی سطح پایین می گویید کلاسیک و به بیزه می گویید پاپ!در و دیوار این سالن کذایی دارد فریاد می زند که کنسرت سرتاپا خالتور است:
http://uk.youtube.com/watch?v=XRIxdygybEA&feature=related
هرچه کسانی یا کسی گفتند که شما نباید تکرار کنید عزیز من! همینها هستند که گفته اند کیارستمی هم استاد سینماست احتمالا!
۵-۴-اگر این را هم نمی گفتید من شکی نداشتم که از دیدن تیپ نامجو خنده تان نگیرد چون او را بسیار جنتلمن و فرهیخته می بینید! همان چهره موجه را هم تصویرش را دیدید حتما جایگاهش هم در نظرتان خیلی بالا تر رفته است!
به کسی که ساز می زند و آهنگ می سازد می گویند نوازنده و آهنگساز، مثل علیزاده حالا نامجو هم این دو کار را می کند ولی در همان اندازه دور هم زدن و … حالا شما دوست ندارید نوازنده باشد اشکالی ندارد ولی در کنسرت هایش که هر دو جرم را مر تکب شده بعلاوه فالش خواندن! د ر مورد قیاس هنرمندان که در دو زمینه مختلف کار می کنند هم قبلا صحبت کردیم …
۶- هرچقدرش را که فکر می کنید برای بحث کردن در مورد این اثر کافی است را آپلود کنید لطفا
۸- آن طلبه هم با خاک سر و کار دارد؟! حتما نماز که می خواند روی مهر است پس با خاک سرو کار دارد! آن پلاستیک جمع کن چه؟ آن هم پلاستیک هایش خاکی است؟! کبک سرش را زیر خاک نمی کند زیر برف می کند سرش که چنگک بولدوزر نیست که به راحتی زیر خاک برود! احتمالا این را هم آقای کیارستمی گفته که قافیه فیلمش جور شود! مسخره پیشگی این توجیهاتی است که شما برای فیلم جور می کنید، من از اول خواهش کردم نقدی که می کنید طوری باشد که داستان سرایی نکنید روی چیزی که وجود ندارد و آن نقد را اگر بر اساسش خواستیم داستانی بسازیم آن آشغالی نشود که من گفتم و با منطق های دوستان کاملا سازگار بود! البته اگر قبول داشته باشید آن داستان آشغال بود!
۹- شما که مثل اینکه خیلی علاقه دارید فیلتر شود! همین که برای این سایت لوس آنجلس تی را در نظر گرفته اید سعی در این است که قبل از نقد شدن تمام مستندات آن را از ریشه بزنید! این خودش نوعی سانسور است فیلتر هم لازم ندارد چون آن فیلتر در ذهن شماست و فعال است! اتفاقا در این سایت هم تا زمانی که من چک کردم هیچ صحبتی از آن ۱۶۰ حق حساب بده معروف نبوده و مستندات دیگری مطرح شده مثل همان چیزی که آن منتقد آمریکایی در مورد رساندن طعم گیلاس یک شب قبل از اعلام جوایز گفته بود. می شود مقایسه کرد ولی به فواصل نجومی بر می خورید! پس اسکار بی درنگ جایگاهش درخشان می شود، توجه داشته باشید فیلم های سطح پایینی که در اسکار جایزه گرفتند تعدادشان از فیلم های خوبی که در کن جایزه گرفته اند تعدادشان بسیار بسیار کمتر است، شما کلی که به خودتان زحمت دادید به جز کیارستمی و گدار و دو سه تا کارگردان پرتوپلا مثل اینها را بیشتر پیدا نکردید گیرم که ۲۰ تا هم مثل کوراساوا پیدا کردید مقایسه کنید با لیست کارگردانان بزرگی که در اسکار شرکت کرده اند چرا تا می گوییم سینمای ماکسیمال یاد کیمیایی می افتید و می گوییم اسکار یا راکی؟! هرچند اگر کیارستمی اینقدر سینما می دانست که می توانست یک راکی بسازد خیلی از الان بهتر بود سطحش! در حد یک فیلم تجاری هم او توانایی ندارد!
ممکن است لفظ معناگرا را استفاده نکنند ولی وقتی خاک و خاکروبه و خاک بر سر را به هم ببافند می شود همان چیزی که در جشنواره فجر نامش معناگراست! معناگرا در واقع همان داستان بی معنی ای است که در فیلم های مختلف با داستان سرایی دوستان معناهای عرفانی پیدا می کند.وقتی حرفی بدون فکر تقلید شود یک دنیا پشتش باشد یا یک نفر فرقی ندارد مهم این است که تقلید کورکورانه و بدون منطق بی ارزش است همینطور در مورد صبا علیزاده هم خوب شد گفتید چون مرا عاشق متال کرد! راستی نام بردنتان از بینوش، آنجلی نا جولی و شارون استون هم خیلی جالب است، فعلا خلط مبحث می شود پرداختن به اینها و الا یک قسمت از تفکرتان را می شود اینجا پیدا کرد…!
۱۰- ایرج در خدمت دولت بوده یا ملت چه ربطی به بحث ما دارد نمی دانم!؟ اگر علیزاده موسیقی اش در سطح کافه ای ها شد حرف شما را قبول می کنیم ولی چند اثر کافه ای از او شنیده اید؟! می دانید که بسیاری از فستیوالهای بلوز در کافه های قدیمی برگزار می شود؟!می توانید قبول کنید فستیوال موسیقی علیزاده و شجریان را در کافه برگزار کنند؟
همان شعر کذایی زندگی آلت ما را …بود منظورم! حافظ و سعدی به همه ما مربوطند نامجو هم شعر های هزار بار خوانده سعدی و حافظ را هزار بار خوانده همان آلبوم آشغال ترنج را بگیرید بشنوید.
۱۱-بلوز در کافه اجرا می شده و می شود در سالن های کنسرت هم اجرا می شود امروز اصلا پاتوقشان آنجاست ولی موسیقی ایرانی از دوره قاجار کم کم از دربار بیرون آمده و گاهی هم از عروسی و عزا و قهوه خانه و سالن کنسرت سر در آورده که تاریخ زیادی ندارد بیشتر تاریخش مربوط به پیش از این دوره هاست که معلوم نیست به چه شکل و در کجا بوده چون مورد ممنوعیت شدید بوده البته مستنداتی هم وجود دارد که اگر خواستید می گویم…
۱۲- چقدر ذوق زده شدید از این غلط دیکته ها! می دانستم بیشتر خوشحالتان می کردم! خیلی سعی کردید مثل آث میلان بچه بودنتان را نشان ندهید ولی از جاهایی بیرون می زند کاریش نمی شود کرد! من دیروقت به اینترنت دسترسی دارم و با خواب آلودگی می نویسم گاهی مغزم محسوب را مثل محصول مینویسد ناخود آگاه ولی سعی می کنم اشتباهی نباشد ولی چون شما خیلی با این قضیه حال می کنید من چند تا پرتو پلا می نویسم شما زیرش خط بکشید! منزور، منسور ، کیارصطمی، مظدور، برای این دفعه بس است زیاد دارید حال می کنید! چقدر بی رحمم همین یک جایی را که شما مجال مچ گیری دارید را هم از شما می گیرم!
۱۳- بله با شما خوب حرف زدن آسان نیست چون که قدر احترام را ندانستید و نمی دانید.
یک مسئله ای را اگر بدانید خیلی از سوالهایی که برایتان پیش آمده و تناقضاتی که احساس می کنید وجود دارد حل می شود، البته قبلا به این موضوع اشاره کرده ام سر بحث مجوز گرفتن نامجو ولی شاید نخواندید یا دقت نکردید. در طیفی که در حکومت ایران قدرت دارند و به آنها جناح راست می گوییم دو دسته همیشه وجود داشته اند، یک دسته آنهایی که سیاستهای کلان رامی شناسند و حتی تعیین می کنند و قدرت موج سواری دارند مثلا کسی مثل کلهر در این دولت، نه تیپش نه حرفهایش شباهتی به دار و دسته دولت ندارد ولی از عناصر مهم دولت است، یک تیپ هایی هم هستند مانند میلانی که بی خبر از سیاست های پیشت پرده به زعم خود در راه اسلام قدم بر می دارند، گروه اول تصمیم می گیرد که با بد پرورش دادن هنر موسیقی و سینما کاری کند که خودش ریشه خود را بزند، گروه دوم بی خبر از این سیاست گاهی آن وسط پارازیت می اندازد و کفن می پوشد و … ولی چون گروه اول سیاست های مهمی دارند آنها را به پیش می برند و جلو هر حرکت بازدارنده می ایستند، مثلا نامجو یک انسان حشیشی و پرتوپلاگو که اتفاقا به قرآن هم ترکشهایش خورده را می آورند وسط گود، بعد در وقت مناسب کل داستان موسیقی را زیر سوال می برند که بله موسیقی انسان را بی غیرت، بی تقوا بی … می کند! یا نمی گذارند هیچ وقت در یک فیلم یک آدم شیک پوش شخصیت مثبتی داشته باشد، هر که کروات دارد اگر هم در ابتدای فیلم شخصیت مثبتی به نظر آید در انتهای فیلم شخصیت پلید واقعی او نمایان می شود!
چیزی که شما از کیهان نقل کردید خیلی بد تر از آن در مورد چکناواریان و نادر مشایخی نوشته شده بود و لحنش به اندازه ای تند بود که همه گفتند همین امروز چکناواریان را دست بسته می برند، در حالی که همه می دانند که چکناواریان آن کثافت کاریهای مالی اش را با همین آقایان طیف راست انجام می داد و تا همین چند ماه پیش هم مشغول بود. میلانی و خزعلی می گویند موسیقی حرام است ولی تلویزیون بدترین نوعش را پخش می کند، این داستان همیشه بین دو دسته مطلع از سیاستها و بی اطلاع از سیاستها وجود دارد و گاهی هم همان مطلع ها هم برای دعوای زرگری از این حرفها می زنند، این همان داستانی است که برای مهدوی در حوزه پیش آمد و مجبور شدند موقتا او را اخراج کنند ولی این بازی بود و امروز باز مهدوی به حوزه برگشته! اگر واقعا اینها با نامجو مشکل داشتند نه کاستش الان در بازار بود نه به خاطر تمسخر قرآن و حکم ارتداد می توانست نفس بکشد چه برسد به کنسرت و بزرگداشت!
این موضوع تنها مختص به ایران هم نیست.
علی حاتمی که با شهرتی که داشت اگر لب تر می کرد می توانست با یک انتقاد آبروی همه مسولان را ببرد فیلمش را به حدی سانسور کردند که به یک ساعت و ۱۰ دقیقه رسید! ولی آقای کیارستمی که مثلا مخالف سیاستهاست و منتقد دولت است مجوز فیلم برداری، سهمیه نگاتیو، امکان تهیه فیلم در مکان دلخواه و حتی پخش از تلویزین را دارد! راستی تازگی استاد در مورد موتزارت هم هنرنمایی فرمودند ولی دوباره با خیطی مواجه شدند تا حدی که صدای فرانسوی ها هم در آمده:
http://spaghettidish.blogspot.com/2008/07/blog-post_24.html

اگر احساسات و غرض ورزی در نظر باشد ارزش مطلب از بین میرود. نامجو را به خاطر تمام آنچه شما گفتید هم میپسندم. ولی یک خصوصیت او روح رک و صریحی دارد .آنچه از والضحی میفهمد را بیرون میریزد آنچه تریاک میکند را با صدا و موزیک میگوید آنچه عاشق میکشد را درک میکند. انگار با تمام جامعه ایرانی زندگی کرده است

نامجو با کارهایش خدا را ازعرش به فرش اوردیعنی تمام زیبایی هارا

ولی با همه این اوصاف استاد نامجو طرفدارای خودش رو داره
قبول دارم که ساختار شکنی او در تلفیق یک کمی بیش از حد و موسیقی رو متلاشی کرده تا تلفیق اما من شهامت نامجو رو تحسین می کنم