کارول کینگ (۱)

شاعر بسیاری از ترانه های خاطره انگیز
هنگامی
که آلبوم Tapestry در سال ۱۹۷۱ منتشر شد، نقطه عطفی در کارنامه کارول کینگ و دلیل
صعود او به مقام فوق ستاره، به شمار آمد، اما این خواننده/ترانه سرای موفق، سالها
بود که جای خود را به عنوان یکی از با استعدادترین و خوش قریحه ترین آهنگسازان
موسیقی پاپ محکم کرده بود و آثار او توسط اکثر خوانندگان رده بالای دهه ۶۰ – از
بیتلز گرفته تا آرتا فرانکلین (Aretha Franklin) بانوی موسیقی سول (Soul) و بلوز-
اجرا شده بود.

کارول کینگ، در سال ۱۹۴۲، با نام کارول کلاین (Carole Klein)
در بروکلین (Brooklyn) نیویورک متولد شد. او نواختن پیانو را از چهار سالگی آغاز
کرد و اولین گروه خود، Co-Sines را که یک کوارتت آوازی بود، را در دبیرستان تشکیل
داد. کینگ که از هواداران تیم آهنگساز جری لیبر (Jerry Lieber) و مایک استولر (Mike
Stoller) – تیم دونفره ای که اکثر ترانه های الویس پریسلی، کوسترز (The Coasters) و
بن -ای- کینگ (Ben E. King) را ساخته و تنظیم کرده بودند- بود، تماشاگر ثابت گلچین
آثار آهنگسازان محبوبش در شو راک اند رول آلن فرید (Alan Freed) ، دی- جی (DJ)
تاثیر گذار موسیقی پاپ بود.

کارول کینگ در سالهای تحصیل در کالج کویینز
Queens، با ترانه سرایان تازه از راه رسیده ای و با استعدادی چون پل سایمون Paul
Simon (متولد ۱۹۴۱ ترانه سرا و خواننده آمریکایی) و نیل سداکا Neil Sedaka (متولد
۱۹۳۹، خواننده/ترانه سرا و پیانیست آمریکایی) آشنا شد و علاقه بسیاری به آثار آنها
پیدا کرد، و در این میان با جری گافین Gerry Goffin به کار ترانه سرایی پرداخت. در
سال ۱۹۵۹ سداکا ترانه “Oh! Carol,” را، که به افتخار او ساخته بود منتشر کرد- این
ترانه هنوز هم یکی از محبوبترین ترانه های سداکا به شمار میرود- و در پاسخ به این
ترانه، کینگ هم ترانه “Oh! Neil” را روانه بازار نمود که با شکست مواجه شد.

Carol King –
Killing me softly with his song

کینگ و گافین در این فاصله با
یکدیگر ازدواج کردند و در مرکز مشهور ترانه سرایی پاپ، Brill Building تحت قرارداد
دان کریشنر (Don Kirshner) و ال نوینز (Al Nevins) به کار مشغول شدند.

در
سال ۱۹۶۱، گافین و کینگ توانستند با ترانه پرفروش Will You Love Me Tomorrow که
توسط گروه The Shirelles (اولین گروه مهم زنانه دوران راک) اجرا شد، حضور در رده
بالای فهرست رده بندی را تجربه کنند، اثر شماره یک بعدی آنها ترانه Take Good Care
of My Baby با صدای بابی وی (Bobby Vee) بود و همچنین ترانه The Locomotion که آنرا
با صدای Little Eva ضبط کردند. او که پرستار فرزند این زوج بود، در حین کار ترانه
هایی میخواند که کینگ را به فکر انداخت تا برای این پرستار مستعد ترانه ای بسازد که
به طرز اعجاب انگیزی موفق بود و رتبه اول را در فهرست موسیقی ۱۹۶۹ به دست آورد.

کینگ و گافین بیش از ۱۰۰ ترانه بسیار موفق در طیف وسیعی از سبکهای مختلف
سرودند که One Fine Day با اجرای The Chiffons، Pleasant Valley Sunday برای The
Monkees، Chains با اجرای The Cookiesو بعدها با صدای بیتلز و (You Make Me Feel)
Like a Natural Woman با صدای آرتا فرانکلین، از آن جمله اند.

کینگ در این
حین به کار سولوی خود در زمینه اجرا هم میپرداخت اما در سال ۱۹۶۲، تنها یک ترانه
مطرح به نام It Might as Well Rain Until September در کارنامه خود داشت. در میانه
دهه ۶۰ کینگ، گافین و ال ارونوویتز (Al Aronowitz) کمپانی Tomorrow Records را راه
اندازی کردند که عمر کوتاهی داشت و تنها نتیجه آن، ازدواج کینگ با چارلز لارکی
(Charles Larkey) نوازنده بیس گروه Tomorrowپس از جدایی از گافین، بود.