محمد جواد صحافی
در این میان سهم «حُسین علیزاده» نیز از حواشی متعدّد موسیقی در این سال کم نبود. از کنسرتهای مختلف و متعدد تا استعفایش از خانه موسیقی. وی که در سال گذشته نشان شوالیه دولت فرانسه را رد کرد امسال در ادامه کنسرتهای خود با هم آوایان و همراهی محمّد مُعتمدی در ایران و خارج کشور رضایت نسبی هواداران خود را جلب نمود، هر چند انتقادات بسیار کارشناسان و منتقدان به استفاده غلط از معتمدی جهت اجرای قطعات آذری به دلیل عدم توانایی خواننده در ادای صحیح کلمات وی را از ادامه راه خود منصرف ننمود و علیزاده همچنان بر همکاری با این خواننده جوان کاشانی که او را بخشی از وجودش نیز میدانست اصرار ورزید.
در ماههای پایانی سال امّا «علیرضا قربانی» در مقطعی کوتاه با علیزاده همکاری نموده و کنسرتهایی را در خارج از کشور اجرا نمودند که البته به دلایل نامعلومی ادامه این همکاری میسر نگردید و مجددا محمد معتمدی جایگزین وی شد.
بخش دوم کنسرت حسین علیزاده که با صدای معتمدی و پوریا اخواص که اختصاص به اجرای قطعاتی آذری داشت و با انتقادات فراوانی به خواننده اصلی این کار بابت عدم توانایی در اجرای این قطعات نیز مواجه شده بود تحت عنوان آلبومی با نام “عِشقیم گَل” در آبان این سال منتشر شد.
آلبومهای پر فروش دیگری نیز در این سال تولید و عرضه گشت که از آن جمله می توان به دو آلبوم منتشر شده با صدای علیرضا قربانی روانه اشاره کرد . “من عاشق چشمت شدم” با آهنگسازی فردین خلعتبری که مجموعه ای از آثار جرا شده قبلی در قابل تک ترانه ها و اجرای صحنه ای وی را شامل می شد و نیز “دُخت پـَری وار” با آهنگسازی هنرمند جوان و خلاق موسیقی ایرانی «مَهیار عَلیزاده» که تجربه خوبی از همکاری با یکدیگر در آلبوم زیبای “حَریق خَزان” داشتند.
مهیار علیزاده با شناخت کامل از قابلیت های صدای قربانی و استفاده دقیق آن در قالب موسیقی کلاسیک ایرانی و ارائه آن بصورت ارکسترال توانست در مدت زمانی کوتاه نام خود را در میان هنرمندان و آهنگسازان موفّق موسیقی مطرح سازد. همچنین آلبوم “ماه و ماهی”با صدای «حُجّت اشرف زاده» و آهنگسازی مشترک امیر بیات، حجت اشرف زاده و آرش بیات که در قالب موسیقی تَلفیقی ارائه و در جشنواره موسیقی فجر نیز برنده جایزه باربَد شد از جمله آثار موفقی بود که در سال ۹۴ تولید و با اقبال مناسبی روبرو شدند.
با نگاهی اجمالی به آثار منتشر شده توسط هنرمندان در سال ۹۴ شاهد افت شدید کیفی محصولات فرهنگی ارائه شده توسط هنرمندان هستیم که به نسبت سالهای گذشته نه تنها بهبودی نداشته است که از پسرفتی محسوس و قابل تامل برخوردار بوده، اگرچه تعداد آلبومهای منتشر شده در سال جاری عدد کمی نمی باشد اما کیفیت آلبومهای ارائه شده علی الخصوص از جانب بزرگان و اساتید به هیچ وجه راضی کننده نیست. آسیب شناسی پسرفت کیفی آثار موسیقی در مقابل افزایش کمی آنان می تواند در یادداشتی مجزا بررسی شود.
۱ نظر