بهمنظور سهولت در نتنوازی و ارتباطبرقرارکردن بیشتر مخاطبْ تمام محتوای کتاب در لوح فشردۀ همراه کتاب بهطور آموزشی توسط نگارنده نواخته شده است. ضربیها برای جلوۀ بیشتر با تنبک همنوازی شدهاند و علاوهبراین هر ضربی با تنبک و صدای آهستۀ سنتور نیز درج شده است تا هنرجو پس از تسلطْ هر قطعه را با همراهی تنبک نیز تمرینکند. در تصنیفها از نوشتن هجا به هجای اشعار زیر نتها صرفنظر، و بهجای آن در لوح فشردۀ همراه کتاب یکایک تصنیفهابهصورت باکلام اجرا شده تا نحوۀ تطابق شعر و موسیقی برای هنرجو گویا شود و علاوهبراین هر تصنیف بهصورت بیکلام (با سنتور و تنبک) نیز همنوازی شده است.
قسمتی از مقدمۀ نگارندۀ کتاب:
مجموعۀ حاضر کتابی آموزشیست برای نوازندگانی که دورۀ مقدماتی نوازندگی سنتور را پشت سر گذاشتهاند و مایلاند با مبانی ردیف موسیقی سنّتی یا کلاسیک ایرانی آشنا شوند. منابعِ ردیف موسیقی کلاسیک ایرانی اغلب نگاهی آکادمیک یا به زبان دیگر «حرفهای» به آموزشِ ردیف دستگاهی موسیقی ایرانی داشتهاند. این در حالیست که امروزه بخش وسیعی از دوستداران موسیقی ایرانی این هنر را به شکل «غیرحرفهای» در کلاسهای خصوصی یا مؤسساتِ آزادِ آموزشی فرا میگیرند و پس از طی دورۀ مقدماتی ناگهان با حجم عظیمی از مطالب پیچیده مربوط به گوشهها، آوازها و دستگاههای موسیقی ایرانی برخورد میکنند که حتی برای درک کلیات آن نیز سالها زمان لازم است.
از سوی دیگر، اشتیاق به یادگیری و نواختن قطعات مشهور و زیبای استادان موسیقی موجب میشود نوازنده بدون داشتن پشتوانۀ تکنیکیِ لازم و به امیدِ واهیِ پیشرفتِ هر چه سریعتر به اجرای قطعات مشهور و دوست داشتنی، امّا دشوار، رو آورد. متأسفانه در بیشترِ این موارد نتیجه چیزی جز فشارهای جسمی و روحی، بُروز اشتباهات فراوان در اجرا و نهایتاً دلسردی و ناامیدی نیست.
نگارنده بر پایۀ حدود سی سال تجربۀ تدریس موسیقی و برای مواجهه با مشکلات فوق کوشیده در این کتاب راهی برای آموزش سادۀ ردیف دستگاهی موسیقی ایرانی و همچنین قطعات ضربیِ آن برای علاقهمندان ارائه نماید. در این شیوۀ آموزش:
۱- بیشتر قطعات ضربی (پیشدرآمدها، چهارمضرابها و رِنگها) کوتاه و ساده شدهاند. در مورد پیشدرآمدها و رِنگها تا حد امکان بخشهایی انتخاب شده که معرّف درآمد و دستِکم یکی از گوشههای اصلی (یا شاه گوشۀ) آن دستگاه یا آواز باشند و در مورد چهارمضرابها بخشهای دشوار آنها حذف شده و هدفْ بیشتر سادهنویسی و سهولتِ نسبیِ اجرا بوده است.
۲- بهعنوان یکی از الگوهای معمول در اجرای موسیقی ایرانی و درکِ سادۀ فرم در موسیقی در همۀ دستگاهها و آوازها از توالیِ همیشگیِ ۱) پیشدرآمد ۲) درآمد ۳) چهارمضراب ۴) یکی از گوشههای مهم دستگاه یا آواز ۵) چهارمضراب در آن گوشه ۶) فرود ۷) تصنیف و ۸) رنگ استفاده شده است. تنها در چند مورد برای آشنایی با گوشههای مهمِ ریتمیک_ مانندِ کرشمه، خسروانی، تکِ مقدّم و چهارپاره_ این توالی با اندکی تغییر ارائه شده است.
بهره گیری از امکانات صوتی در فرایند آموزش در این کتاب شایان توجه است. موسیقی ایرانی اساساً بر بنیان ارتباط صوتی قرار دارد. از طرف دیگری در اجرای قطعات ضربی برای یک هنرجوی نوازندۀ ساز ملودیک، همراهی تنبک بسیار اثرگذار است.
پیوست صوتی و مالتی مدیا میتواند یکی از راه حلهای موثر برای فائق آمدن به مشکلاتی باشد که نت نگاری به آموزش موسیقی ایرانی وارد کرده است.
تلاش برای تحلیل و معرفی این آثار نیز حائز اهمیت و شایان تقدیر است.