متنوع و پر شتاب (۱)

نقد و بررسی آلبوم «آخرین لبخند تو» (Your last smile) اثری از بهداد بهرامی

نوشته ای که پیش رو دارید نقدی است بر آلبوم «آخرین لبخند تو»به آهنگسازی بهداد بهرامی و نوازندگی رضا تاجبخش که به قلم بهرنگ قدرتی در اختیار ژرونال گفتگوی هارمونیک قرار گرفته است. این آلبوم به صورت اینترنتی منتشر شده است و از این لینک قابل دسترس است.

شیار ۰۰۱

قطعه با تاکیدی چهار باره بر روی نت ر حضور خود را اعلام می کند. موتیف ابتدایی زیباست و در توالی درجات پی در پی خسته کننده نمی شود. در جمله ی بعدی شکل موتیف شکل تغییر یافته ای از موتیف ابتدایی است. نوازندگی این قطعه نیز با شعورتر از قطعات بعدی است. چرا که حس ملودی حین نواختن درک شده و گهگاهی فرماتا های (Fermata) جالبی در انتهای جملات استفاده می شود که مشخص می کند نوازنده به جا انداختن قطعه مقید بوده تا خودنمایی در نوازندگی. این قطعه جزو قطعات خوب این آلبوم بود.

شیار
۰۰۲

قطعه با اورتوری کوتاه وارد روایت اصلی خود می شود. فضای ماژور بر قطعه حاکم است. جمله ها در ابتدا شمرده و بدرو از شتابزدگی نواخته می شوند. قطعه روان و آرام پیش می رود تا آنجا که کمی تکنیک های نوازندگی بر حس کلی قطعه غالب می شود که البته آن قسمت هم روان نواخته می شود اما بدون تاکید و آکسان و نوانس خاصی، بطوریکه شنونده متوجه می شود که این قسمت صرفا جهت تزئین قطعه است و نقشی در ماهیت کلی قطعه ندارد که بنظر من می توانست داشته باشد.

شیار
۰۰۳

از نت های آغازین حس ماژور منتقل می شود. شروعی باوقار و متین دارد و ملودی کاملا شمرده و بدور از شتابزدگی اجرا می شود.در قسمت دوم ملودی کمی بالاتر می رود و اصولا ساختار این قطعه ساختار پله ای است و تا قله ی دراماتیک بهمین شکل پیش می رود. سپس با سکوتی کوتاه ادامه ی قطعه را می شنویم که این پارت هم شکل روایی خود را تا سکوت ادامه می دهد و در پایان نتیجه گیری کوتاهی می شود و قطعه به مانند قصه ای پایان می پذیرد.

شیار
۰۰۴

نتهای متوالی دولاچنگ موتیف اصلی این قطعه را تشکیل می دهد که اصولا تا اینجا یکی از اشکالات به نظر من بن مایه ی موتیف هاست. تا انتهای قطعه تکرار موتیف ها را می شنویم که آهنگساز و نوازنده با تبحری که در مدولاسیون دارد، سعی در ایجاد تنوع موتیف ها دارد اما این تنوع باید در جای دیگری اعمال شود. البته تغیرات تنالیته و اشاره به گامهای همسایه در جای خود ارزشمند است.

شیار
۰۰۵

تکرار قطعه ۰۰۴ بود.

شیار
۰۰۶

شروع قطعه کمی عجولانه بنظر می رسد. با توجه به نام زیبای این قطعه احساس می شود که کمی احساس کندی را می شد به این قطعه اضافه کرد. پس از یک آرپژ جمله ی اول تمام می شود وجمله ی دوم با موتیفی جدید آغاز می شود که بشدت به قطعه کمک کرده است. در ادامه نیز شکل قطعه به همین منوال با تکرار جمله اول و دوم ادامه پیدا می کند البته در انتهای جمله ی دوم نیز کمی ظرایف موسیقی جز نیز به جمله اضافه شده که ایده ی خوبی است که در اجرا به نظر من خوب در نیامده، چرا که نوازنده بشدت بدون نوانس و مکانیکی قطعه را می نوازد و احساس خودنمایی به شنونده می دهد. نکته ی دیگر اینکه در ملودی موتیف گوشنوازی نمی شنویم و دائما تاکید های ابتدای موتیف ها آرامش را از شنونده می گیرد.

شیار
۰۰۷

باز قطعه با آرپژی مشابه آرپژ های قبلی آغاز می شود البته با این تفاوت که ریتم این قطعه شش هشتم است و در اوایل ما را به یاد پائیز طلائی می اندازد. اما در ادامه اینطور نیست. قطعه بشدت عجله دارد و می خواهد تمام حرف خود را در زودترین زمان ممکن بزند. اما بهتر بود با تمپوی پائین تر و بدور از شتابزدگی این اتفاق می افتاد که تاثیرگذاری ملودی ها بر شنونده بیشتر می شد.

شیار
۰۰۸

شکل های زیبایی از موتیف اصلی را می شنویم که آهنگساز با گذاشتن آکسان بر جاهای مختلفی از قطعه به آن شکل شنیداری قابل قبولی داده است. فراز و فرود ها در این قطعه کاملا سیر منطقی دارد و در انتها هم با همان متانت و وقار ابتدا قطعه به پایان می رود.

شیار
۰۰۹

شروع قطعه با اورتور زیبایی است که با فواصل سوم فضای جذابی به ابتدای قطعه داده است. قطعه از ابتدا کمی با عجله پیش می رود. بهتر بود با تمپوی پائینتری قطعه را می شنیدیم. این قطعه یک جمله ی شاخص دارد که در اشکال مختلف نواخته می شود.