گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

رمضان: استاد به اندازه کافی نداریم

آیا تدریس شما مطابق با روشی است که در فرانسه آموختید؟

میدانید، نوازندگی پیانو، حرفه پر از فراز و نشیبی است. امروز میتوانم بگویم نحوه تدریس من حاصل تمام آموخته ها و تجربیاتم در این فراز و نشیب ها و نهایتا زندگی هنریم است. حاصل تعلیماتی است که به طور کلی چه در ایران چه در اروپا از استادانم گرفته ام و تجربیاتی که با اجرا در کنسرتهایم داشته و دارم.

به نظر من یک مدرس پیانو یا به هر حال هر ساز دیگری فقط نوازندگی را نمی آموزد و برای همین هم هست که حرفه بسیار دشوار و پر مسوولیتی است. من همیشه کار ورزشکاران و نوازندگان را با هم مقایسه میکنم. هر دوشان هم از نظر قدرت فکری و تمرکز باید استحکام داشته باشند و هم از نظر فیزیکی یا جسمانی باید قابلیت های لازم را داشته باشند. برای همین به نظر من مهم است که یک استاد پیانو فعالیت روی سن داشته باشد، کنسرت بدهد و دانسته هایش را در مورد نحوه یادگیری و آموزش به روز کند.

علاوه بر این چیزی که هنر نوازندگی را بسیار با ارزش و خاص میکند زیبا سازی است. خلق زیبایی کار یک نوازنده است، بنابراین علاوه بر اینکه باید قدرت فکری و تمرکز بالایی داشته باشد، از نظر فیزیکی و تکنیکهای نوازندگی هم باید تمرینات روزانه و مداوم را انجام دهد تا بتواند ابزار لازم را برای این زیبا سازی داشته باشد و من سعی میکنم امروزه این را به شاگردانم انتقال دهم.

وضعیت نوازندگی و تدریس پیانو را در ایران چطور ارزیابی می کنید؟

من حدود شانزده سال است که خارج از ایران زندگی میکنم، برای همین هم مشکل است بتوانم نظری در مورد نوازندگی و تدریس درایران بدهم، ولی میتوانم بگویم با وجود اینکه فعالیت در زمینه موسیقی در کشورمان معمولا با تسهیلات کم و متاسفانه با دشواریهایی همراه است، همچنان هنرجویان و علاقمندان در زمینه نوازندگی پیانو بسیار زیاد هستند و این مایه خوشحالی فراوان است. با تجربه ای که اخیرا در داوری جشنواره جوان داشتم، واقعا از دیدن اینهمه پیانیست با استعداد لذت بردم، مخصوصا در گروه سنی ۱۵ تا ۱۸ سال! بعضی هایشان واقعا از نوازندگی روی صحنه لذت میبردند و این واقعا ارزشمند است. نمیدانم کمی مشکل است که فقط با یک دوره داوری جشنواره بخواهم قضاوت کنم ولی فکر میکنم تعداد پیانیست های خوب در دوره های سنی ۱۵ تا ۱۸ سال به نسبت بیشتر از رده های سنی بالاتر است و این شاید دلیلش این باشد که ما برای سطح های پیشرفته، استاد به اندازه کافی نداریم و تعداد اساتیدمان کم است.

میدانید، نوازندگی یک ساز کلاسیک، به طور کلی، جزو فرهنگ کشور ما نبوده است و سابقه تاریخی طولانی ندارد. بنابر این خیلی لازم است که از این نظر، اطلاعات فعالان و هنرجویان در این زمینه به طور مرتب به روز شود. فکر میکنم متدهای آموزشی در ایران کمی قدیمی هستند و رپرتواری که اجرا میشود محدود است.

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد متولد ۱۳۶۰ تهران
نوازنده تار و سه تار، خواننده آواز اپراتیک و سردبیر مجله گفتگوی هارمونیک
لیسانس تار از کنسرواتوار تهران و فوق لیسانس اتنوموزیکولوژی از دانشکده فارابی دانشگاه هنر تهران

۱ نظر

بیشتر بحث شده است