جنگل به عنوان منبع استحصال چوب تنها مکانی است که نیازهای مصرف کنندگان این ماده مهم را تامین می کند و بسیار ساده است تا درختی بر زمین استوار است و در سلامت کامل بیو لوژیکی به سر می برد مشکلی وجود ندارد، اما بعد از برش و تقسیم بندی و شرایط نگه داری در مسیرهای طرح استحصال و حتی تلمبار قطعات چوب در مکانی غیر استاندارد و در شرایط نا مناسب جوی، آسیبهای فراوان بر اثر سایر عوامل میزبان در محیط ایجاد می گردد که می تواند این وضعیت به شکلی بهتر و علمی تر کنترل و هدایت شود.
عموما مجموعه بهره برداری از درختان جنگلی تابع شرایط و اصول تعیین شده ای است که در کنترل سازمانهای زیربط می باشد، برخی از این موارد:
قطع درختانی است که بر اثر آسیبهای طبیعی شکسته و یا مصدوم شده اند، در نوعی دیگر درختانی که در معرض حمله باکتری ها، قارچها، کپکها و جانوران موزی همچون موریانه ها و کرمهای چوب قرار گرفته اند، دسته ای دیگر تراکم درختان تنومند در موقعیتی محدود و کوچک است که شرایط زیستی را برای سایر درختان هم جوار دشوار می سازد ویا عواملی همچون فرسایش خاک، ریزش و رانش زمین از این قبیل می باشند.
حال اگر این اتفاق رخ ندهد در مرحله بعد که تنه درختان بوسیله اره های برقی قطعه قطعه شده و به صورت الوار در می آیند به علت نوع چیدمان و اتصال آنها با یکدیگر و نگه داری زیر باران و برف در شرایط شرجی و دم دار جنگل،آلودگی، فساد، پوسیدگی و فرایند چوب پنبه ای شدن الوارها بروز کرده و همچنین به علت تعویق در خروج این چوبها از جنگل بنا به شرایط محیطی و منطقه ای متاسفانه این ماده با ارزش مسیر نابودی را طی خواهد کرد.(در اکثر مواقع خروج چوب از ایستگاه های طرح جنگلبانی به علت طولانی بودن راه جنگلی و مشکلات راه ها و ناهمواری های ناشی از جریان خاکبرداری و راهسازی با نقصان مواجه است)
بسیار جالب بود..منتظر مقالات بعدی شما هستم