گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

پژمان طاهری در مورد این ارکستر میگوید:«ارکستر برخلاف نامش سمفونیک نبود بلکه ارکستر زهی بود. مضاف بر اینکه پانزده میکروفونی که بالای سر ارکستر گذاشته بودند با تعریفی که از سازبندی ارکستر زهی شده منافات دارد. چون اصولا سازبندی و صدا دهی ارکستر سمفونیک بدون آن تعداد میکروفون است البته این میکروفونها میتوانست برای ضبط باشد در حالی که شما میتوانید با دومیکروفون که در جای مناسب قرار میدهید کار را ضبط کنید ولی این میکروفونها برای پخش بود و این نمیتواند برای بزرگی سالن باشد زیرا ارکستر برای سالن بزرگتر از این هم جواب میدهد و نکته ی دیگر کم تمرینی بارز ارکستر بود. این در قطعاتی که برای گوش مردم آشنا بود مانند نینوا بسیار مشهود بود. ناهماهنگی بسیارمشخص بود البته این نکاتی که من میگویم ایراد گیری نیست چون اصولا املای نا نوشته غلط ندارد من خودم این کنسرت را دائما پیگیری میکردم که حتما بروم و کسانی مثل آقای علیزاده و درویشی اندیشه ای برای کار دارند»

روزبه تابده نیز دیدگاه خود را نسبت به اجرای کنسرت توسط ارکستر ایرانی اینطور بیان میکند:«عملکرد ارکستر اوکراین در این اجرا به هیچ عنوان قابل قبول نبود. انتظارات ما از ارکستر زهی به مراتب بیشتر از چیزیست که ارکستر اوکراینی ارائه کرد. به جرات می توانم بگویم که ارکستر هایی در کشور ما وجود دارند که همین آثار رو به مراتب بهتر و قدرتمند تر اجرا می کنند.»

در همین راستا داوود موسایی مدیر انتشارات فرهنگ معاصر، که سفارش دهنده ی اصلی کلیدر ، در گفتگو با خبر آنلاین ،در پاسخ به سوال ” چرا اوکراین؟” ، میگوید:« نظر آقای درویشی این بود که در اینجا آن امکانات وجود ندارد و یا اگر وجود دارد به آن خوبی نمی‌توانند کار را از آب در بیاورند. گفتند که الان خیلی‌ها هستند که در آنجا ضبط می‌کنند و ما هم بهتر است که قطعه را در آنجا اجرا کنیم و من هم آن را پذیرفتم »

آنچه از سخنان درویشی و موسایی بر میآید ، میتوان به درویشی حق داد چرا که اصولا در ایران استودیویی با امکاناتی که این آهنگساز درنظر داشت وجود ندارد.

با توجه به شناختی که درویشی از ارکستر سمفونیک اوکراین داشته و کارنامه ی آن را به خوبی میدانسته بهترین گزینه را برای ضبط اجرا انتخاب کرده و بدیهی است برای اجرای زنده ی اثر که به مراتب سخت تر از اجرای استودیویی است نیز از همان ارکستر که پیش از این بارها روی “کلیدر” تمرین کرده استفاده کند.

پس با این جمع بندی میتوان دریافت کلیدر در بهترین حالت ممکن اجرا شده زیرا تمرینات بسیاری بر روی کلیدر انجام داده و حتی خستگی هم نمیتواند عامل خوبی برای بد نواختن این ارکستر باشد. ولی با اندکی نگاه به مسائل حاشیه ای کنسرت درمیابیم انتقاد آمیز ترین بخش کنسرت قطعه ی کلیدر است.

کلیدر چیست؟

کلیدر نام رمانی از محمود دولت آبادی است. نام این رمان از روستایی در بخش سرولایت شهرستان نیشابور در پایکوه حیدری گرفته شده که حوادث برخی از قسمت های این رمان در آن رخ می دهد. زندگی عشایری شرح داده شده در رمان کلیدر و نیز نگاه سنتی به شخصیت های رمان آن را به صورت رمانی کلاسیک درآورده است. این رمان شامل ۱۰ جلد است که به صورت پنج سری ۲ جلدی توسط نشر فرهنگ معاصر تجدید چاپ شده است.( از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد)

محمد رضا درویشی در توضیح این قطعه میگوید:« قسمت اول این کنسرت با قطعه “کلیدر” که شامل ۸ قسمت است آغاز می شود، این قطعه را حدود سه سال پیش به سفارش انتشارات فرهنگ معاصر ساختم و بلافاصله توسط ارکستر زهی سمفونیک ناسیونال اکراین ضبط شد؛ این قطعه ۵۴ دقیقه موسیقی خالص است…»

۱ نظر

  • در همه جای دنیا صدا برداران فیلم برداران تحصیلات موسیقی دارند اما متاسفانه در ایران چنین نیست خنده دار ترین مساله این است که در تالار وحدت هم برای سازها از میکروفون استفاده میشود جالب اینجاست که اگر یک سه تار در این سالن تک نوازی کند همه صدای آنرا خواهند شنید با دیدن این مساله برایم مساله ای که آقای طاهری مطرح کردند عجیب نبود

بیشتر بحث شده است