دنیای نوازنده و حقیقت درک صدا (۳)

دوم، جنبه فیزیکی و جسمی شخص است که طبیعتا به اعضای درگیر با این موضوع منتهی می شود، به طور مشخص عضو تعیین کننده ای که بیشترین حساسیت در مورد آن اعمال می گردد، گوش و سیستم شنوایی است که به عنوان ورودی اطلاعات صوتی، انتقال وتبدیل ایفای نقش می کند و قسمت نهایی، سلسله اعصاب و مغزمی باشد و کیفیت، تحلیل و پاسخ را به عهده دارد.

در این مدار طولانی و پیچیده که دستورالعملهای حاوی اطلاعات در کسری از ثانیه ایجاد می گردند، ماهیت جزء به جزء عضو شنوایی به طور معین و در پی آن مغز و سیستم عصبی بسیار اهمیت دارد، زیرا که سیستم شنوایی خود از بخشهای متعددی تشکیل شده است و کیفیت لازم هر قسمت در چگونگی مسیر تاثیر گذار است.

این اعضا و حتی موقعیت آنها و شرایطی که بر آنها حاکم است در معدل اطلاعات تغییر ایجاد می کنند، همچون ریز پردازنده ها و بستر فعالیت های سیستماتیک برای کارکردی صحیح و نتیجه ای دقیق تعبیه شده اند.

با این توضیح می توان تفاوتها را در تشخیص تا حدودی ترسیم کرد، از ورودی گوش که بخش غضروفی گوش بیرونی است (لاله گوش)، پرامتر هایی از قبیل مساحت، زاویه استقرار، کیفیت بالینی(حفره ها و عمق آنها)، … شروع می شود و بعد از آن مجرای گوش خارجی تا پرده صماخ و چگونگی حالت S مانند آن، وضعیت پرزها و موها ی داخل این مجرا و ترشحات ناشی از غدد داخلی، موثر هستندو تا قسمتهای بعدی که به آن اشاره خواهیم کرد.

به طور مثال ترشح بیش از حد در مجرای گوش بیرونی که می تواند موجب انسداد کامل و یا ناقص مجرای گوش خارجی شود، عوارضی همچون افت شنوایی ملایم و یا متوسط را به همراه خواهد داشت.(میزان افت شنوایی بین ۳۰ تا ۴۰ دسی بل و در فرکانسهای پایین مشاهده می شود.)

از سویی دیگر مشکلاتی از قبیل ویروسها و باکتری ها که موجبات عفونت را فراهم می سازند، اختلالات سیستمی را به همراه خواهند داشت وموجب شنوایی انتقا لی و یا در هم آمیخته و یا توام با نوسان را در به وجود می آورند.(در کنار این موارد، نواقص و مشکلات مادرزادی را نیزنباید نادیده گرفت.)

در بخش گوش میانی هم قسمتهای بسیار مهمی وجود دارند که به اختصار زنجیره استخوانی را به عنوان عاملی اساسی در انتقال صوت به گوش میانی متذکر می شویم. بروز هر گونه نابسامانی دراین قسمت همچون انقباض حرکتی آنها ویا عدم انسجام مناسب در ریتم حرکتی آنها منجر به انتقال غیر طبیعی انرژی پرده صماخ به دریچه بیضی می شود.

اختلال عملکرد در شیپور استاش که می تواند به دلایل بسیار معمول همچون سرماخوردگی، آنژین، تورم لوزه ها،و یا عفونت دستگاه تنفسی باشد، منتهی به عدم توازن فشار هوای گوش می شود و طی مراحلی به مرور زمان موجب خوردگی و فرسودگی گوش میانی شده و همچنین به پرده صماخ آسیب می رساند.

نتیجه بروز این مسائل نه چندان عجیب و پیچیده ۲۵ دسی بل کاهش شدت و افت شنوایی در فرکانسهای پائین و در نهایت در تمامی فرکانسها بوده که در محدوده ۱۲۵ تا ۸۰۰۰ هرتز می باشد.

در این قسمت گوش داخلی وارد عمل می شود که امواج مکانیکی را از گوش میانی دریافت کرده وبه امواج الکتریکی و پیامهای عصبی تبدیل می کند و از طریق شاخه شنیداری عصب هشتم به مغز ارسال می شود. در این بخش حساسیت خاصی وجود دارد، ساختار سلولهای حساس شنوایی و مژکها بسیار پیچیده است (گیرنده های واقعی حس شنوایی که بر روی غشای پایه قسمت حلزونی قرار گرفته اند.)

فرکانسهای مختلف، تاثیرات متفاوتی بر روی سطح پایه استقرار مژکها دارند و به اشکال مختلفی موجب ارتعاش آن می شوند به طوری که هرناحیه برای دریافت اصوات ویژه ای با فرکانسهای مختلف اختصاص یافته است که در نتیجه اصوات توسط مژکها دریافت شده و به درک صدا می انجامد.
طبیعی است که آسیب به هر قسمت از نواحی گوش داخلی موجب اختلال درانتقال صحیح نیروی الکتریکی به مغز می گردد از این رو اصوات را در صورت صحت عملکرد، واقعی و درست می شنویم و در غیر این صورت یا متمایل به بسامد های پائین و یا بسامد های بالا دریافت می کنیم.
مجموع نهایی این عوامل است که منجر به تشخیصی مستند و قابل استدلال می شود.

حال کمی بهتر می توانیم به حقیقت درک صدا آگاهی پیدا کنیم.