گفتگوی هارمونیکتشییع پیکر زنده یاد طلیعه کامران، بانوی نوازنده، شاعر و نقاشِ پیشکسوتِ کشورمان، صبح چهارشنبه ۲۴ اسفند ماه، با حضور تعداد کم شماری از هنرمندان در محوطه موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد. در این مراسم چهره های هنری ای چون میلاد کیایی، عباس مشهدی زاده، حمیدرضا عاطفی، مهدی حسینی، علیرضا میرعلینقی، کوروش متین، کیومرث پیرَگلو، امیر آهنگ هاشمی، شهاب مِنا، محمدرضا شرایلی و نوید گوهری حضور داشتند.
عباس مشهدی زاده، مجسمه ساز و یکی از دوستان طلیعه کامران، یکی از کسانی بود که درباره او سخنرانی کرد. وی با اشاره به اولین سال های آشنایی خود با طلیعه کامران در اوایل دهه ۳۰ به خصوصیات اخلاقی این هنرمند اشاره کرد.
معصومه مظفری، رئیس انجمن هنرمندان نقاش ایران، در این مراسم گفت: طلیعه کامران هم نقاش بود هم شاعر و هم نوازنده، اما ما چقدر او را به نسل های آینده شناسانیدم یا برایش نمایشگاه برپا کردیم؟ یا اینکه در زمان زنده بودنش از او تقدیر کردیم؟
وی افزود: ما طلیعه کامران را از دست دادیم و او از میان رفت در حالی که هیچ گاه در میان ما نبود.
مهدی حسینی، پژوهشگر و هنرمند نقاش، گفت: ما امروز در اینجا با یک پیکره رو به رو نیستم، بلکه با سه پیکره رو به رویم؛ یکی طلیعه کامران نقاش، دیگری طلیعه کامران شاعر و دیگری طلیعه کامران نوازنده. بسیار سخت است شخصی در وجود خود این سه هنر را به شکل خوب پذیرفته باشد.
میلاد کیایی، نوازنده سنتور، درباره طلیعه کامران گفت: سنتور طلیعه کامران را نخستین بار در ۱۰ سالگی در ۱۳۳۳ در یک محفل هنری که استاد بنان هم حضور داشت شنیدم که به یاد استادش حبیب سماعی به زیبایی سنتور نوازی کرد و از کسانی که شور سنتور نوازی را در من برانگیخت یکی همین طلیعه کامران بود.
آخرین سخنران این آیین تشییع نیز علیرضا میرعلینقی بود. این منتقد و پژوهشگر موسیقی گفت: طلیعه کامران در هنر حد بالایی داشت اما کمتر مایل بود مطرح شود.
وی افزود ایشان را می توان مادر سنتور نوازی قدیم ایران معرفی کرد. ما شناخت این بانوی بزرگ را مدیون استاد روح الله خالقی هستیم که ۵۰ سال پیش نواخته ای از وی را ضبط کرد. همچنین باید از شهاب مِنا سپاسگزار باشیم که گنجینه ای از نواخته های سنتور کامران را گردآوری و دوباره زنده کرد. خانم کامران مانند یک معما میان ما زیست و هیچ گاه اصرار نداشت که مطرح شود.
در ادامه پیکره این بانوی هنرمند برای خاکسپاری راهی بهشت زهرا (س) شد.
۱ نظر