ارکستر سمفونیک لندن (London Symphony Orchestra)، مهمترین ارکستر انگلستان و همچنین یکی از مشهورترین ارکسترهای دنیا می باشد. از سال ۱۹۸۲ این ارکستر در مرکز هنری باربیکن (Barbican) لندن قرار گرفت و امروز بسیاری از مشهورترین آثار موسیقی کلاسیک ضبط شده، با این ارکستر ضبط شده است.
ارکستر سمفونیک لندن (LSO) در سال ۱۹۰۴ به عنوان یک سازمان مستقل و خودمختار فعال شد، در واقع این ارکستر، اولین ارکستر در انگلستان با چنین ویژگی بود.
LSO اولین کنسرت خود را در ۹ ژوئن همان سال به رهبری هانس ریشتر (Hans Richter) برگزار کرد.
ریشتر تا سال ۱۹۱۱ رهبر اصلی ارکستر باقی ماند تا زمانی که ادوارد ادلگار (Edward Elgar) برای یک سال رهبری آنرا بر عهده گرفت و در این زمان شش کنسرت را به عنوان رهبر اصلی هدایت کرد.
از آخرین رهبرانی که با این ارکستر همکاری داشتند میتوان به: پیر مونتو (Pierre Monteux) از ۱۹۶۱ تا ۶۴، ایشتوان کرتژ (István Kertész) از ۱۹۶۵ تا ۶۸، آندره پروین (André Previn)
از ۱۹۶۸ تا ۷۹ و کلودیو آبادو (Claudio Abbado) از ۱۹۷۹ تا ۸۸. از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۵ رهبر آمریکایی میشل تیلسون تامس (Michael Tilson Thomas) آنجا را در دست گرفت و در ۱۹۹۵ به عنوان رهبر اصلی میهمان منصوب شد.
سر کالین دیویس (Colin Davis) از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۶ رهبر LSO بود و در سال ۲۰۰۷ ریاست ارکسترا را بر عهده گرفت. در ۱ ژانویه ۲۰۰۷ والری ژرژیو (Valery Gergiev) رهبر LSO شد. پروین همچنان نام پرافتخار رهبری این ارکستر را برخود دارد.
در ۲۰۰۶ دانیل هاردینگ (Daniel Harding) رهبر مهمان شد و در کنار تیلسون تامس همکاری می کرد.
LSO اولین ارکستر انگلیسی بود که در خارج از کشور کنسرت می داد و اولین اجرای آن در پاریس در سال ۱۹۰۶ بود. LSO قرار بود در آپریل سال ۱۹۱۲ به همراه کشتی تایتانیک سفری برای کنسرت به نیویورک داشته باشد اما خوشبختانه در دقایق آخر برنامه خود را عقب انداختند!
این اولین باری بود که آنها در نیویورک می نواختند و در سال ۱۹۷۳ اولین باری بود که دعوت شدند تا در جشنواره سالزبورگ (Salzburg) شرکت کنند. ارکستر سفرهای خود را در سرتاسر دنیا ادامه داد. در سال ۱۹۵۶ ارکستر سمفونیک لندن در فیلم آلفرد هیچکاک “مردی که خیلی زیاد می دانست” (The Man Who Knew Too Much) ظاهر شد با رهبری برنارد هرمان (Bernard Herrmann) آهنگساز که در رویال آلبرت هال فیلمبرداری شد.
در سال ۱۹۶۶ گروه کر سمفونی لندن (LSC) تشکیل داده شد به عنوان مکملی برای LSO، اگرچه خود آن به عنوان یک سازمان کاملا مستقل رشد کرد و توانست با دیگر ارکسترها مشارکت کند.
LSO تا مدت زمان طولانی به عنوان سفارش گیرترین ارکسترای لندن شناخته شده بود. LSO بیشتر تا مدت زمان بسیار طولانی از داشتن عضو خانم در ارکسترا امتناع کرد و دلیل عمده آن این بود که اعتقاد داشتند خانم ها روی صدای ارکسترا تاثیر می گذارند، در ارکستر وین نیز چنین مخالفتی وجود داشت.
اولین خانمی که توانست به ارکسترای LSO راه پیدا کند، نوازنده ابوا خانم اوولین رتول (Evelyn Rothwell) بود.
سلام
من دنبال دانلود کردن قطعه های اجرا شده توسط رهبر امروزی این گروه هستم
ایا کسی میتونه لینک دانلود رو پیدا کنه برام
لطفا ایمیل کنید
با تشکر…