گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

ادوارد الگار، آهنگساز انگلیسی (۸)

اولین موفقیت وی با اثری همچون “واریاسیون هایی بر یک تم اصلی انیگما” (Enigma op. 36) در سال ۱۸۹۹ همراه شد. این اثر که الگار آن را به دوستان خود تقدیم کرده بود، شاهکاری از فُرم و ارکستراسیون بود و وی را به عنوان بزرگترین آهنگساز زمان خود، چه از منظر تکنیک و چه از دیدگاه موسیقایی، در انگلستان مطرح می کرد.

پس از “تصاویر دریا” (Sea Pictures op. 37) که ساخته شده برای ارکستر بود، یکی از بزرگترین قطعات مذهبی الگار با نام “رویای جرونتیوس” (Sea Pictures op. 37) ” پا به عرصه ی موسیقی نهاد. این اثر بر اساس شعری از “کاردینال نیومن” ساخته شده بود که درباره ی سفر روح به دنیای قضاوت و ماورای آن نگاشته شده بود. متأسفانه، به خاطر وجود تمرینات ناکافی، اولین اجرای این اثر در شهر بیرمنگام، در اکتبر ۱۹۰۰ با شکست مواجه شد. با این حال، بسیاری از منتقدان به بزرگی اثر پی بردند.

خوشبختانه، این قطعه ی هنری در اجراهای بعدی که در دسامبر ۱۹۰۱ در دوسلدورف و مه۱۹۰۲در جشنواره ی راین، اجرا شد به موفقیت واقعی خود دست یافت. پس از همین اجرای آخر بود که “ریچارد اشتراوس” الگار را به عنوان اولین موسیقی‌دان انگلیسی مترقی و پیشرو نام نهاد.

پس از شکست ابتدایی “رویای جرونتیوس” (Cockaigne (London Town) op. 40) در ۱۹۰۰، الگار به طرز قابل ملاحظه ای افسرده شد اما پس از چندین روز، دوباره شروع به نوشتن کرد و این بار قطعه ای به نام “در شهر لندن” را نوشت که در سال ۱۹۰۱ با موفقیت تمام به روی صحنه رفت. پس از این موفقیت، در همین سال آثاری چون “رژه ی شکوه و جلال” به وجود آمد که دارای تریوی معروفی بود که بعدا تبدیل به “سرزمین امید و افتخار” شد.

. الگار اهمیت این قطعه را اینگونه بیان می کند: “به من الهام شده بود… من به آوایی رسیده بودم که همه را شگفت زده می کرد! آوایی که یکبار در زندگی به آدم الهام می شود…”

الگار به جایگاه واقعی خود رسیده بود. یک فستیوال در ۱۹۰۴ در “کاوت گاردن” برپا شد که با درخشش قطعه ای از الگار با نام “در جنوب” (In The South op. 50) همراه بود که به مناسبت عزیمت او به “آلاسیوی” ایتالیا نوشته شده بود. در ژوییه ی همان سال بود که با فرمان پادشاه ادوارد هفتم، الگار نشان سلطنتی دریافت کرد.

در این زمان، آثار الگار هم در اروپا و هم در آمریکا به اجرا در می آمد. در همین دوران بود که “مقدمه و آلگرو برای سازهای زهی” که شاهکاری تقدیم شده به پروفسور سنفورد در “دانشگاه یِیل” بود، به رشته ی تحریر در آمد. در ۱۹۰۶ الگار مشغول نگارش اوراتوریوی خود به نام “پادشاهی” یا “سلطنت” بود.

این قطعه که با قطعه ی دیگری به نام “حواریون” در ۱۹۰۳ همراه شد، آثاری بر مبنای آثار واگنر بودند. الگار بنا را بر نگارش سه قطعه ی متوالی نهاده بود، اما نتوانست قطعه ی سوم را کامل نماید.

ابراهیم قائدی

ابراهیم قائدی

۱ نظر

بیشتر بحث شده است