ادوارد الگار، آهنگساز انگلیسی (۱۰)

اولین جنگ جهانی، الگار را به شدت تحت تأثیر خود قرار داد. به غیر از چند اثر میهن پرستانه و آثاری همچون “نور روشن ستارگان” (The Starlight Express op. 78)، که برای یک نمایش کودکانه نوشته شده بود، “روح انگلستان” (Spirit of England op. 80) که بر اساس اشعار “لارنس بینیون” نوشته شده و اکنون به عنوان یکی از شاهکارهای الگار در نظر گرفته می شود و به غیر از باله “طرفدار سرخ روی” در ۱۹۱۷ هیچ اثر مهمتری از او به اجرا در نیآمد.

در سالهای ۱۹۱۸ و ۱۹۱۹ بود که الگار در دورانِ اوج و پایانی خود سه اثرِ “سوناتای ویولون”، “کوآرتت سازهای زهی در می مینور”، “کوئینتت پیانو در لا مینور” و “کنسرتوی ویلنسل در می مینور” را که آخرین شاهکار وی بود، به اتمام رساند. مخاطبان و شنوندگان، به سرعت تغییر در آثار او را متوجه شدند؛ (دیگر از تکبر و غرور آثار قبلی در این قطعات خبری نبود!).

الگارِ جدیدی به وجود آمده بود؛ با اطمینانِ کمتر و تفکرِ بیشتر. درباره ی کنسرتوی ویلنسل، ایان پروت (بیوگرافی نویس الگار) می گوید : “این اثر، اثری مجزاست از مردی در آستانه ی دوران جنگ که شاهد تغییر در مقیاس هنری خود می باشد”.

همچنان که ذکر شد در سال ۱۹۲۰، همسر الگار درگذشت و با مرگ وی، ذوق و اشتیاق الگار به نوشتن قطعات جدید نیز از میان رفت. به مدتی مدید، همسر الگار کارهای طاقت فرسا را به کمک وی انجام می داد و برای مثال، نگارش خطوط حاملِ نت در دفتر الگار را، همواره به عهده می گرفت. او در هر آب و هوایی، کیلومترها راه را برای پُست کردن مراسلات مهم الگار پیاده قدم برمی داشت. در سالهای ابتدایی ازدواجشان، در کارهایی مانند “صحنه هایی از ارتفاعات باواریا” در ۱۸۹۶ با الگار همراه شده بود. اثری که برپایه ی شعر خود او و در ارتباط با سفرشان به کشور آلمان ساخته شده بود. در زمان هایی که موفقیت گویی برای همیشه به الگار پشت کرده بود، همسرش هیچگاه امید خود را از دست نداده بود. به طور خلاصه، همسر الگار نیروی محرکه ی نبوغ الگار بود.

در تمام سال های دهه ی ۱۹۲۰ میلادی، الگار که در سوگ همسر خود به سر می برد، از پیآمدهای جنگ به شدت افسرده و برآشفته بود. او اکثر اوقات خود را در زادگاه خود به بازنشستگی پرداخت و تنها گاه به گاهی برای ضبط قطعه ای موسیقایی به لندن سفر می کرد. با این همه، افتخارات همچنان بر وی سرازیر می شدند. در سال ۱۹۲۸ او به درجه ی K. C. V. O که درجه ای برای نزدیکان دربار ویکتوریا بود نایل آمد.