ادوارد الگار (۱۸۵۷-۱۹۳۴)
بررسی برخی آثار ادوارد الگارد
واریاسیون هایی از یک تم اصلی (انیگما):
یک مقدمه و چهارده واریاسیون برای ارکستر
زمان تقریبی: ۳۲ دقیقه
اولین اجرا : ۱۹ ژوئن ۱۸۹۹
مکان: تالار سنت جیمز، لندن
رهبر ارکستر: دکتر هانس ریشتر
داستان درباره ی برگشتن الگار از تدریس ویلن است در حالیکه او پشت پیانو می نشیند و شروع به بداهه نوازی می کند. آلیس از آوای به صدا در آمده به شدت به وجد آمده و شروع به تعریف از آن می کند و الگار به این می اندیشد که هر کدام از دوستان او این قطعه را چگونه خواهند نواخت. در همین افکار، ایده ی واریاسیون های معماگونه به میان می آید و در انتها تبدیل به کاری می شود که الگار را تبدیل به آهنگسازی ملی و حتی جهانی می کند. این آهنگ تبدیل به یکی از آهنگ های کلاسیک به یادماندنی می شود.
دو معما در میان این واریاسیون ها دیده می شود. اولین معما، هویت دوستانی است که در این قطعه از آنها یاد شده و این اثر به آنها تقدیم شده است. اما این خود الگار است که در میانه ی قطعه، توجه ها را به دومین معما جلب می نماید. یک آوا در قطعه به گوش می رسد که خود او در واریاسیون ها به کار گرفته نشده اما در تم اصلی موسیقی قرار دارد. حقیقت بر این بود که این آوا یکی از ترفندهای الگار بود و در واقع آوایی به صورت مجزا وجود نداشت. این معما به صورتی ناباورانه هیچگاه حل نشد چرا که الگار از ماهیت این آوا با کسی سخن نگفت و راز آن را با خود به گور برد.
بشنوید بخشی از واریاسیون هایی از یک تم اصلی (انیگما) را از ساخته های الگار
از منظر موسیقایی، واریاسیون ها احتیاجی به معرفی ندارند. به غیر از “رژه ی جلال و شکوه” که به خاطر اهمیت “سرزمین امید و افتخار” به شهرت فراوانی دست یافت، هر یک از واریاسیون های دیگر نیز به نوبه ی خود از پرتکرارترین و معروفترین کارهای الگار به حساب می آیند به گونه ای که واریاسیون نهم که “نمرود” نام دارد، یکی از مورد علاقه ترین شاهکارهای موسیقی کلاسیک به حساب می آید.
