گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

تمرین بداهه نوازی و همراهی


از روشهای بسیار کارآمد برای فراگیری و کسب مهارت بیشتر در
بداهه نوازی همراهی با موسیقی است که قبلآ اجرا و ضبط شده است. کمتر کسی است که
امروزه در منزل ساز داشته باشد اما نوار یا CD سبک مورد علاقه موسیقی اش را نداشته
باشد، پس می توانیم به راحتی شروع به کار کنیم.

قطعه موسیقی را
باید خوب بشناسید

قبل از آنکه موسیقی مورد علاقه خود را در دستگاه پخش قرار
دهید باید توجه داشته باشید که شما هرگز نمی توانید روی یک قطعه موسیقی بداهه نوازی
کنید مگر آنکه ساختار هارمونی و ملودی آنرا خوب بشناسید. بنابراین لازم است قبل از
همراهی با موسیقی روی کاغذ بدون آنکه نت یا نوشته ای داشته باشید سعی کنید ساختار
هارمونی قطعه، ملودی و نیز ریتم اصلی را خیلی ساده بنویسید.

دانستن هارمونی
برای این مهم است که شما با توجه به آن خواهید توانست در هر میزان خیلی ساده تر
بداهه نوازی کنید و بسادگی می توانید جهت حرکت ملودی خود را پیش بینی کنید و آنرا
به سمت هارمونی مورد نظر هدایت کنید.

از طرف دیگر دانست ملودی قطعه موسیقی
می تواند به شما یادآوری کند که قطعه در کدام میزانها شروع می شود و در کجا فرود می
آید، با توجه به این می توانید به راحتی در زمانهایی که قطعه فرود آمده است با
جسارت بیشتری خودنمایی کنید.

بدون دانستن و درک ریتم و کشش نتهای ملودی،
بداهه نوازی و همراهی شما باوجود آنکه به موقع است (فراز و نشیب ملودی را می
شناسید) و مشکل بد صدایی ندارد (هارمونی را می دانید)، شما نمی توانید بداهه نوازی
کنید. چرا که ممکن است ریتم همراهی شما با آنچه موسیقی اصلی می زند هماهنگ نباشد و
نتیجه بد آهنگ و یا حتی منجر به تغییر ریتم قطعه اصلی شود. بنابراین باید کشش نت ها
یا ریتم هایی را برای همراهی انتخاب کنید که با ریتم اصلی هم آهنگی لازم را داشته
باشد.

بنابراین شما باید آنقدر با قطعه موسیقی مورد نظر آشنا باشید که
بتوانید هر قسمت آن وارد موسیقی شده با آن همراهی کنید. به بیان دیگر باید بتوانید
مثلآ هنگام استراحت بسادگی آنرا از لحاظ هندسی در ذهن خود مجسم کنید که ۸ میزان اول
مقدمه است، با هارمونی x, y و z پس از آن ملودی ۴ میزان ادامه دارد و …

اگر بخواهیم مثال ملموس تری بزنیم باید همانند آن باشد که یک فیلم را آنقدر
دیده اید که با صحنه به صحنه آن آشنا هستنید و دیالوگ هنرپیشه ها را می دانید و
قرار بر این است که نه به جای هنرپیشه ها بلکه بجای شخصیت جدیدی در فیلم ظاهر شده و
صحبت هایی را انجام دهید که زیبا و تکمیل کنند فیلم اصلی باشد.

ساز را برداشته و موسیقی را پخش کنید
هراس به دل خود
راه ندهید و سعی کنید در یک اتاق خلوت و تنها کار خود را آغاز کنید. از اینکه از
موسیقی عقب بیفتید هم نگران نباشید، فراموش نکنید که باید آنقدر مهارت داشته باشید
که پس از عقب افتادن از موسیقی، فوری موقعیت خود را تشخیص دهید و وارد همراهی با
موسیقی شوید.

برای ابتدای کار نواختن عین ملودی قطعه موسیقی اصلی می
تواند مفید باشد، بنابراین عینآ با موسیقی بصورت یونسون بنوازید. بتدریج که ترس خود
را از دست دادید می توانید بخصوص در فضاهای خالی یا هنگامی که خواننده می خواند
ملودی های دیگری را بنوازید. نواختن آکوردها هنگام پخش موسیقی نیز می تواند شروع
خوبی برای غلبه بر ترس باشد.

فراموش نکنید که در هیچ سبک موسیقی – بخصوص
Jazz – چیزی بنام نت اشتباه نداریم، بلکه تنها ممکن است انتخاب شما یک نت ضعیف
باشد. بنابراین پس از مدتی انجام تمرینات بالا – نواختن ملودی اصلی و گرفتن آکورد –
شروع به همراهی کنید.

برای شروع بداهه نوازی یا همراهی سعی کنید در
زمانهایی که ملودی اصلی یا خواننده فرود می آید و سکوت اختیار می کند وارد موسیقی
شده بداهه نوازی کنید. از هارمونی این قسمت از موسیقی کمک بگیرد، اگر ملودی اصلی
خاموش است در انتخاب ریتم ملودی بداهه، آزادی بیشتری دارید. اما اگر ملودی در حال
نواخته شدن است سعی کنید ریتمی را انتخاب کنید که با موسیقی هماهنگی داشته باشد و
به نوعی تکمیل کننده ریتم اصلی باشد. (به شکل دوم دقت کنید.) هرگز همانند ریتم
ملودی اصلی، همراهی نکنید چرا که این ضعیفترین نوع همراهی است که می توان اجرا کرد.

در ابتدای کار سعی کنید در دو یا سه قسمت از موسیقی داخل شده با آن همراهی
کنید. پس از آنکه با مهارت و اعتماد بنفس کافی توانستید این کار را انجام دهید،
بتدریج مدت زمان حضور خود در میان قطعه موسیقی را افزایش دهید.

نکات
مهمی که همواره باید بخاطر داشت

۱ – خود را به همراهی در ابتدای شروع
جملات ملودی با یک حرکت و ریتم خاص محدود نکنید. روشهای دیگر در مکانهای مختلف را
آزمایش کنید.

۲ – خود را به قسمت میانی ساز یا بخشهایی از ساز که به
آن تسلط بیشتری دارید محدود نکنید. از همه وسعت ساز خود استفاده کنید. اتفاقآ کاملآ
برعکس است قسمتهایی از ساز که اغلب کمتر استفاده می شود زیبایی بیشتری به همراهی
شما با موسیقی می دهند.

۳ – گام یا گامهای (احتمالآ اگر مدولاسیونی
وجود دارد) قطعه موسیقی مورد نظر خود را باید بدانید و بتوانید خوب آنرا اجرا کنید.
چرا که شناخت گام باعث می شود فرد بتواند راحت تر حرکات رفت و برگشت که برای همراهی
لازم است را اجرا کند.

۴ – دینامیک همراهی خود را ثابت نگاه ندارید
و همواره با احساس های متفاوت و منطبق با قطعه، همراهی را اجرا کنید.

۵
از آرتیکولاسیون (Articulation) یکنواخت استفاده نکنید. بسیاری از مبتدی ها
همواره یا لگاتو می زنند یا استکاتو و … که این بر یکنواختی کار شما می افزاید.
از تمام روشهای ممکن برای تغییر لحن نوازندگی و بیان ملودی استفاده کنید.

۶ – به دستگاه پخش خوب باید گوش کنید و موزیک را بشنوید بعد اقدام
به نواختن کنید. ضعف بزرگ بسیاری از افراد آن است که آنقدر حواسشان را متوجه نواختن
خود می کنند که به کل، گروه و موسیقی آنها را فراموش می کنند.

۷ –
به موسیقی نواخته شده توسط خود هم توجه داشته باشید. ببینید که آیا فراز و نشیب های
ملودی شما با ساختار قطعه موسیقی اصلی هم خوانی دارد یا خیر.

۸ –
برای یک مبتدی بسیار مهم هست که در ضرب های قوی میزان از نت های آکورد استفاده کند.
پس اگر خواستید در ابتدای ضرب قوی نتی را بزنید حتی المقدور آنرا از نتهای آکورد آن
قسمت انتخاب کنید.

۹ – مغز شما ماهرتر از زبان شماست و زبان شما
ماهر تر از دست شما است. شما با گوش دادن به یک موسیقی در ذهن بسادگی می توانید با
آن همراهی کنید و پس از آن با زبان خود می توانید با آن بخوانید. بنابراین اگر برای
شما امکان دارد بداهه نوازی خود را ضبط کنید و سپس با موسیقی اصلی گوش دهید. اینکار
به پیداکردن اشکال ها و نیز ظهور ایده های جدید در بداهه نوازی کمک می کند.

کاوه رهنما

کاوه رهنما

متولد ۱۳۴۶ تهران
لیسانس الکترونیک
نوازنده پیانو، پژوهشگر موسیقی

۱ نظر

بیشتر بحث شده است