گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

مرادی: روی گویش های مناطق مختلف ایران کار میکنم

نجفی: اینطور که من برداشت می کنم، شما با آزمون و خطا در مسیر اهدافتان حرکت می کنید، درست است؟

سپهری: بله تا حدی همینطور است، شاید چون این کار تجربه نویی به حساب می آمد و ما نمی توانستیم پیش بینی دقیقی از بازخورد این آثار داشته باشیم. ما با طیف گسترده ای از مخاطبان مواجه بودیم. موسیقیدانهایی مثل آقای دکتر ریاحی؛ آقای دکتر عمران و آقای درویشی به عنوان یک اتنوموزیکولوگ تا افرادی که در آرشیو شنیداری آنها؛ موسیقی محلی جایی نداشت. به همین دلیل چیزی که شما می گویید کاملا درست است.

مرادی: برایمان جالب بود که بعد از اجرای کنسرت رنگواره ها، دکتر عمران در مصاحبه ای با ایلنا گفتند: “کنسرت رستاک به فضای افسرده موسیقی ایران جانی تازه بخشید”. ایشان به لحاظ فنی، توانایی نوازنده ها در اجرای چندین ساز، سازبندی، وحدت حاکم بر کل مجموعه، در عین کنتراستی که بین قطعات وجود داشت را از امتیازات رستاک در این اجرا عنوان کردند.

پورقناد: شما در گروه چه سازهایی می زنید؟

مرادی: ساز اصلی من تنبور است اما در رستاک بر اساس نیاز هر قطعه، دوتار، سه تار، بم تار، دسرکوتن و سازهای افکتیو می نوازم و به شکل تخصصی روی گویشهای محلی و تکنیک های آوازی برخی نواحی ایران کار می کنم.

پورقناد: سازهای گروه چیست؟

سپهری: تار، کمانچه، قانون، عود و نی سازهایی هستند که در اغلب قطعات جزء ثابت آنسامبل می باشند و بر مبنای خصلت و شخصیت موسیقی هر منطقه، بعضی از سازهای همان مناطق به این مجموعه اضافه می شوند.

پورقناد: در اصل کار شما یک تابلو زیبا و تروتمیز از موسیقی محلی است!

سپهری: بله

نجفی: شاید یک اجرای نمادین!

سپهری: بله، البته طراحی بیشتر قطعات رستاک بر مبنای اجرای زنده است. پس بخش بصری این قضیه هم برای ما اهمیت زیادی دارد. در این بخش نشان دادن سازهای مناطق مختلف، المانهای تصویری، طراحی صحنه، لباس و … بر مبنای تشدید چنین مقصودی صورت می گیرد.

نجفی: شما در طول یک کنسرت، قطعات چند منطقه را می نوازید؟

سپهری: ۷ تا ۸ منطقه، البته برای ما بعد از طراحی و تنظیم هر قطعه، یکی از سخت ترین کارها، تطبیق گویش ترانه ها بوده است که آقای مرادی همیشه در این مورد به عنوان تکخوان بیشترین زحمت را متحمل می شود.

نجفی: نوع پوشش و لباس گروه را چگونه طراحی می کنید؟ چون این خود از مهمترین عناصر بصری کار شماست.

سپهری: رستاک به معنای جوانه ای است که از بن درختی کهنسال می روید و اوج می گیرد و پایهء طراحی بصری گروه بر مبنای ذهنیت تصویری ما از این کلمه شکل گرفته است. ما در بحثهایمان با خانم لیلا مرآت مدیر هنری گروه به این نتیجه رسیدیم که برای تبدیل ایده های شنیداری رستاک به ما به ازای بصری آن، لازم است فضایی مدرن و متفاوت از گروههای محلی داشته باشیم. چرا که اتلاق عنوان محلی برای گروهی با چنین خصوصیاتی مناسب نیست. این نگاه در طراحی سایت و لوگوی رستاک هم وجود دارد.

پورقناد: آقای عابدیان ساز تخصصی شما کمانچه است. آیا به کمانچه می توان به عنوان یک ساز بومی نگاه کرد؟

عابدیان: البته در حال حاضر کمانچه از سازهای اصلی موسیقی کلاسیک ایران به شمار می رود اما در برخی از مناطق ایران مثل لرستان، کردستان، ترکمن صحرا و مازندران، این ساز با تفاوتهایی در ساختمان آن- نسبت به کمانچه شهری شده – وجود دارد و جزء سازهای اصلی موسیقی این مناطق محسوب می شود.

دیدگاه ها ۳

  • با عرض سلام و خسته نباشید خدمت تمامی اعضای گروه رستاک.من از اقوام خانم لیلا مرات هستم.می خواستم از آقای عابدی بپرسم مشخصات یک کمانچه خوب چیه؟ و آیا برای کسی که هیچ سر رشته ای از موسیقی نداره شروع کردن با کمانچه مناسب هست یا نه؟
    ممنون از لطف شما

  • درود بر شما

    من از شیفتگان گروه خلاق و دوست داشتنی و پرنشاط رستاک و البته آقای فرزاد مرادی هستم..

    امیدوارم شاهد پیشرفتهای روزافزون این عزیزان باشیم….

بیشتر بحث شده است