گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

رئیسیان: چاووش علاقه شخصی ام بود

آقای رئیسیان شما آثار زیادی را تاکنون کارگردانی و تولید کرده اید، البته موضوع این مستندات اکثراً به موسیقی ارتباطی نداشتند؛ آیا کارهای دیگری که در دست دارید، با موضوع موسیقی هستند؟

بله، شاید جالب باشد که بگویم، علی رغم اینکه تمام فیلم های من تا به امروز، با موضوعی به غیر از موسیقی بوده اما در میان تمام هنرها پیوند من با موسیقی بسیار عمیق تر است و فهم و درک من از موسیقی بسیار بیشتر از دیگر هنرهاست و همین هم البته در آثارم اثرگذار بوده است، بهره گیری از این درک نسبت به موسیقی. اما علت اینکه تا به حال به موضوع موسیقی نپرداخته ام این است که اصولاً موضوع موسیقی از مهجورترین موضوعاتی است که یک سفارش دهنده به آن بپردازد و من به عنوان مستندساز، مسلماً باید تهیه کننده ای داشته باشم که بتوانم مستندی بسازم.

آقای پیمان سلطانی خب اولین سفارش دهنده ای بودند که در این حوزه به عنوان تهیه کننده وارد شدند و این خود برای من بسیار هیجان انگیز و خوشحال کننده بود چرا که به موضوع موسیقی بسیار علاقه داشتم. علاقه من به موضوع موسیقی برای ساخت فیلم مستند بسیار دیرینه است و یکی از اولین سوژه هایی بود که به عنوان علاقه شخصی شروع کرده و به آن پرداختم، همین موضوع بود ولی به دلیل اینکه باید هزینه های تولید را شخصاً می پرداختم و از طرفی دیگر برای امرار معاش نیاز داشتم که به فیلم های دیگری با موضوعات دیگر بپردازم، همیشه این پروژه مسکوت ماند و مدت ها به طول انجامید.

لطفاً درباره مستندی که در ارتباط با گروه «چاووش» و فعالیت کانون چاووش ساخته اید بیشتر صحبت کنید و ماجرای تولید این اثر را شرح دهید.

موضوع چاووش و علاقه من به ساخت مستندی در این باره به سال ها قبل تر از اینکه وارد عرصه سینما و مستندسازی شوم، برمی گردد. در حقیقت من، موسیقی ایرانی را در سن نوجوانی با شنیدن قطعات چاوش شناختم و پیوند عاطفی با این قطعات برقرار کردم، بعد از آن بود که سال ها موسیقی ایرانی را به طور جدی دنبال کردم. تا به سنین ۳۰ سالگی رسیدم و وارد عرصه مستندسازی شدم، زمانی که وارد عرصه مستندسازی شدم جذاب ترین چیزی که به ذهنم رسید پرداختن به همان دغددغه بود، پرداختن به علاقه ای که در سنین نوجوانی در من شکل گرفته بود.

من در سن ۳۰ سالگی وارد دانشگاه و رشته فیلمسازی شدم و در آنجا با خانم هانا کامکار همکلاس شدم و علاقه قبلی من به موسیقی باعث شد که از ایشان دعوت کنم که به دلیل داشتن ارتباطاتی که با اهل موسیقی داشتن باهم همکاری کنیم و مستندی درباره کانون چاووش بسازیم. جالب این بود که این به نوعی دغدغه ایشان هم بود در آن زمان و یک همکاری بسیار صمیمانه و جدی بین ما شکل گرفت.

این ماجرا مربوط به دورانی است که ما سال های آخر تحصیل را می گذراندیم. حدود سال ۸۲ بود که ما شروع کردیم به انجام مصاحبه با اعضای کانون چاووش. البته به این دلیل که من تجهیزات تصویربرداری و صدابرداری تهیه کرده بودم و مستندنگاری و مستندسازی کار بسیار پرهزینه و سختی نبود ما با یک تیم دو نفره یعنی من و خانم کامکار می رفتیم خدمت یک به یک اعضای کانون چاووش با قرار قبلی و حداقل یک ساعت تا دو ساعت مصاحبه با هر کدامشان انجام می دادیم.

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد متولد ۱۳۶۰ تهران
نوازنده تار و سه تار، خواننده آواز اپراتیک و سردبیر مجله گفتگوی هارمونیک
لیسانس تار از کنسرواتوار تهران و فوق لیسانس اتنوموزیکولوژی از دانشکده فارابی دانشگاه هنر تهران

۱ نظر

بیشتر بحث شده است