سجاد پورقناد
چراکه در حقیقت ما نت های مختلف داریم که می مانند و بر روی آن نت ها موتیف های دیگری می آیند و در حقیقت تعادلی که بین این قسمت های مختلف صوتی باید رعایت شود مشکل است و این کار نوازنده را مشکل می کند، به خصوص که بسیاری از این نت ها را باید با پدال سوستنوتو که پدالی است در وسط پیانو رویال، پیانوهای گراند، این پدال که پدال خاصی است که در قرن بیستم روی پیانو اضافه شده، برای این تکنیک موسیقی خاص.
استفاده از این پدال و اینکه به چه صورت از آن استفاده شود و تمام این ها هم جزو تکنیک های نوازندگی هستند که یک پیانیست باید بداند و همان طور برای آهنگساز هم به همین صورت است و این کار آهنگساز را پیچیده تر می کند؛ منظور من این است که برای این که قطعه ای خوب اجرا شود فقط لازم نیست که سرانگشت ها سریع حرکت کند، به هر حال تکنیک های نوازندگی از لحاظ وزن دست و خب تکنیک هایی دیگری که یک نوازنده باید داشته باشد باید خوب باشند ولی این توانایی را هم که یک نوازنده از فهم یک قطعه دارد و همین طور این که ساز پیانو رو صدا دهندگی که برای هر مدل مختلف آهنگساز استفاده می کند، این ها همه خب خیلی مهم است.
هر سبک آهنگسازی سونوریته خاص خود رو می خواهد و هر آهنگساز در حقیقت فضای صوتی خاص خود را نیاز دارد و این مسائل هم پروژه را جالب می کنند و هم کار نوازنده را مشکل.
می خواستم از شما بخواهم که در مورد حضورتان در جشنواره های مختلفی که در ایران بوده صحبت کنید و اینکه چه کارهایی در طی سال های گذشته انجام داده اید؟ و چه برنامه ای در مورد آینده دارید؟ چه در مورد داوری و چه ضبط آثار ایرانی…
در مورد جشنواره ها به عنوان پیانسیت، پارسال در جشنواره ی کلاسیک تا معاصر که زمستان گذشته برپا شد، اجرا داشتم که همان طور که گفتم قطعه ای را از آقای علیرضا مشایخی کردیم؛ یک تریو از ایشان و همین طور سه تا کنسرت را با ارکستر موسیقی نو در تالار رودکی و همچنین به دعوت آقای علی ترابی و آقای هومان اسعدی من داور و عضو یکی از اعضای کمیته ی انتخاب قطعات برای نهمین دوره ی جشنواره ی موسیقی جوان بودم برای ساز پیانو که البته تجربه بسیار خوبی بود و تجربه پرباری بود.
من بسیار ممنونم از آقای ترابی و آقای اسعدی به خاطر دعوتشان برای اینکه فکر می کنم که بسیار مهم است که در کنار تجربیات اساتید عزیز کشور، تا اندازه ای هم امکان حضور نوازندگان جوان و نسل جوان در جشنواره ها ایجاد شود، چرا که این امر کمک می کند به پربار بودن و به روز بودن اطلاعات هر جشنواره ای و همان طور که گفتم به نظر من ساز پیانو در حقیقت چندان سابقه تاریخی طولانی در ایران ندارد، برای همین باید مرتب اطلاعات در این زمینه به روز شود و رپرتوار به روز شود در مورد این ساز و به نوازندگان پیانو در ایران این فرهنگ داده شود که از آثار آهنگسازهای معاصرشان اجرا کنند و همین طور بدانند که رپرتوآر ساز پیانو خیلی وسیع است برای آثار جدید و باید مرتب، آثاری به روز در دست داشته باشند.
۱ نظر